Τα πρόβατα-πολίτες ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να γλιτώσουν τη σφαγή. Να κλειστούν σε μαντριά, να βελάζουν μουλωχτά, να μην αναπνέουν χωρίς άδεια, να εκχωρούν το γάλα, το μαλλί και το παιδί τους στον τσομπάνη, που με τη μαγκούρα και τα σκυλιά του μπορεί να τα ...σώσει απ' το λύκο.

Η μόνη ελπίδα για τα πρόβατα να βγουν απ' το μαντρί της παγκοσμιοποιημένης τρομοκράτησης, είναι να ζητήσουν απ' τ' αφεντικό το δικαίωμα να γίνουν βοηθοί του. Σκυλιά. Να ρουφιανεύουν και να δαγκώνουν τους ομοίους τους προς τήρησιν της τάξεως. Οχι, σύντροφοι, η ώρα των λύκων δεν είναι βουκολικό σενάριο για τους βολεμένους της πόλης. Δεν είναι επιστροφή στη φύση του ανθρώπου που απελευθερώνεται όταν πλησιάζει στο κτήνος που κρύβει μέσα του. Οι λύκοι δεν είναι εκείνα τα υπέροχα ζώα που αλυχτούν στο φεγγαρόφωτο. Είναι η ώρα που ο άνθρωπος του 21ου αιώνα συναντιέται και συγκρούεται, ηττάται ή θριαμβεύει συγκρουόμενος με το Χίτλερ που του αναλογεί, ορθώνεται απέναντι στον Αξονα που έχει ήδη σχηματιστεί.

Το αίμα θα κυλάει αόρατο, χάρη στη συντονισμένη ενημέρωση, στη Γάζα, στη Βαγδάτη, στην κάθε γειτονιά, και τα πρόβατα θα βελάζουν ευχαριστημένα για τα όσκαρ που θ' απονέμονται μεσούσης της θλιμμένης άνοιξης στα μιούζικαλ και στα θρίλερ του Χόλιγουντ.

Ο νέος παγκόσμιος πόλεμος, κατά τη φύση του απόλυτα αντιπατριωτικός, αρχίζει με φαμφάρες, μεγαλοστομίες, απεχθή φθηνά θεάματα, αποθέωση της υποκρισίας. Η ειρήνη είναι πλέον επισήμως στα χέρια των πανίσχυρων χουλιγκάνων ηγετών που παίζουν μπάλα με τα κεφάλια και τα μυαλά μας. Κι όποιος περιμένει μια ένορκη διοικητική εξέταση για να μάθει ποιος έκαψε το γήπεδο της Ξάνθης, δε θα 'χει ίσως καταλάβει ότι την ώρα των λύκων όλα καίγονται κι η εξουσία των παράνομων της Γης νομιμοποιείται να ιεραρχεί τον πόνο για να τον εμπορεύεται.

Οταν οι πεινασμένοι λύκοι αλυχτούν, οι άνθρωποι σκιάζονται κι ανατριχιάζουν και αναζητούν σημάδια να μαρκάρουν τους φόβους τους.