ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ σήμερα και βέβαια οι τηλεοπτικές κάμερες θα είναι στραμμένες σε κάθε λογής εξέδρες επισήμων. Τις σκέψεις των «ανεπίσημων» δεν τις προβάλλει κανείς. Το καλό είναι, όμως, πως σίγουρα υπάρχουν.

Για παράδειγμα, σκεφτόμαστε, ότι το 1940 τα πήγαν πολύ καλά τα ελληνικά στρατεύματα. Κι ας αντιμετώπιζαν υπέρτερες κατά πολύ δυνάμεις. Κι ας μην αποτελούνταν από επαγγελματίες οπλίτες όπως σήμερα προσπαθούν να μετατρέψουν τις Ενοπλες Δυνάμεις.

Ισως - και πολύ περισσότερο αργότερα στην Αντίσταση - αυτοί οι άνθρωποι ήξεραν γιατί και ποιον πολεμούσαν. Πίστευαν σε αυτό που έκαναν και τους ενέπνεαν πράγματα πολύ διαφορετικά από τα σημερινά «αμυντικά δόγματα του ΝΑΤΟ» και τους στόχους της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας του Τζ. Μπους.

Αλλωστε, το ίδιο ακριβώς αποδείχνει και η σημερινή μετατροπή του στρατού σε επαγγελματικό. Ενας εθελοντικός στρατός, δεν ταιριάζει στα σχέδια της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης. Τα τελευταία απαιτούν «εργαλεία πολέμου».

ΜΕΣΑ ΣΤΟ όλο κλίμα βέβαια και ο προβληματισμός για τα φαινόμενα της Μηχανιώνας και όλα τα παρόμοια περιστατικά που συμβαίνουν σε μερικές πόλεις της Ελλάδας. Προβληματισμός όμως όχι πάντα πραγματικός και πολύ περισσότερο ουσιαστικός.

Γιατί βέβαια δε δικαιούνται να απορούν για φαινόμενα ξενοφοβίας ούτε εκείνοι που τον καλλιέργησαν μέσα από τα Μέσα Επικοινωνίας, ούτε εκείνοι που ταλαιπωρούν σε ατελείωτες ουρές δεκάδες χιλιάδες μετανάστες για μια κάρτα εργασίας, ούτε κι εκείνοι που ευκαιριακά στο παρελθόν στήριξαν για λόγους σκοπιμότητας τα συλλαλητήρια για το όνομά της ΠΓΔΜ.

Βλέπετε, όπως παντού έτσι και στην Ελλάδα όλα έχουν μια συνέχεια και κανένα φαινόμενο δυσάρεστο ή ευχάριστο δεν είναι αυτοφυές και χωρίς βαθύτερους λόγους και αιτίες.