Η διπλή όψη του δεν είναι πρωτοφανής, αλλά δεν είναι και συνήθης. Η διπλή - ειδολογικά - λογοτεχνική μορφή του, επίσης, δεν είναι πρωτοφανής, αλλά δεν είναι και συνήθης. Ενα και ενιαίο, όμως, είναι το λογοτεχνικό «αίτημα», μια και ενιαία η θεματική «πηγή» και των δύο μορφών του και μάλιστα «αίτημα» και «πηγή» κόντρα στο «ρεύμα» των καιρών μας, αφού πρόκειται για τον «έρωτα» της ποίησης και της επανάστασης. Αναφερόμαστε στο διπλής όψης βιβλίο του Σέργιου Μαυροκέφαλου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη. Η μία όψη περιλαμβάνει το μυθιστόρημά του «Η Ελλάδα κοιμόταν πλάι μου» και η άλλη, ανάστροφα τυπωμένη, την ποιητική συλλογή του «Χρονοχρώματα».

Το βιβλίο παρουσίασαν προχτές το βράδυ στη μεγάλη αίθουσα του βιβλιοπωλείου Πατάκη, με πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες τους, ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργος Ρούσης, η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Τζίνα Καλογήρου και ο γλωσσολόγος Θανάσης Νάκας και αναγνώσεις αποσπασμάτων, και από τα δύο έργα, από την ηθοποιό Κλημεντία Πιερράκου και ένα νέο συνάδελφό της.

Ο Γ. Ρούσης, δηλώνοντας φιλολογικά «αναρμόδιος», αναφέρθηκε κυρίως στο ιδεολογικό κίνητρο και τη θεματική παραλληλία του μυθιστορήματος και των ποιημάτων του Σέργιου Μαυροκέφαλου, σημειώνοντας ότι διαβάζοντας το βιβλίο νοστάλγησε «την εποχή που πιότερο ονειρευόμαστε παρά επιβιώναμε», την εποχή, όπως προλογικά λέει στο βιβλίο του Σ. Μαυροκέφαλος, «του έρωτα για τον άλλο άνθρωπο και για το κοινωνικό όραμα, για την ιδεολογία της ρήξης που αυτό το όραμα ακτινοβολούσε, δεν υπήρχε απλώς σαν ουτοπία, αλλά ζούσε μέσα μας, καθόριζε τη ζωή μας». Ο ομιλητής, επικαλούμενος το πρώτο ποίημα της συλλογής -«Νοσταλγείς/ αυτά που έφυγαν χωρίς/ να έρθουν ποτέ/ την ομορφιά τους/ έκλεισες μέσα σου/ για πάντα»-υπογράμμισε ότι η τέχνη του Σ. Μ. «μας οδηγεί σε σύγκρουση με την ενσωμάτωση, με τις κυρίαρχες αξίες, με την τερατώδη "λογική" του "εφικτού" στα πλαίσια της βαρβαρότητας. Ο Σέργιος Μαυροκέφαλος, όπως έλεγε ο Μαρξ, "νιώθει άνθρωπος γιατί ποθεί". Το βιβλίο του είναι κατάθεση ψυχής, που αρνείται τη ρινοκεριάδα της εποχής μας».

Η Τζίνα Καλογήρου ανέλυσε από λογοτεχνική άποψη το μυθιστόρημα του Σ. Μαυροκέφαλου, επισήμανε την ποιητικότητα της γραφής και με τους τρεις θεματικούς άξονές του «διάβασε» το ρομαντικό πάθος για το επαναστατικό όραμα, την τέχνη και τον έρωτα. Πάθος, που αντανακλάται κυρίως στα δύο κεντρικά, συμβολικά, επίσης, πρόσωπα της οκταμελούς νεανικής «παρέας» του μυθιστορήματος, του Ρωμανού - που είναι ο αφηγητής και ο οποίος «ταυτίζεται» με τον συγγραφέα - και της αγαπημένης του, της Δανάης. Η ομιλήτρια απέδωσε στο μυθιστόρημα «κόκκινο» χρώμα. Γιατί το «κόκκινο» είναι το χρώμα του έρωτα, της ποίησης, της επανάστασης.

Ο Θανάσης Νάκας υπογράμμισε ότι τα ποιήματα και το μυθιστόρημα παρουσιάζουν «μεγάλη θεματική και ποιητική ομοιογένεια, αφού τα βιώματα του αφηγητή στο μυθιστόρημα ταυτίζονται με τον ποιητή. Και τα δυο εκφράζουν τον έρωτα της επανάστασης και της ποίησης. Η ποίηση του Μαυροκέφαλου, ποίηση μυστική, που σωματώνει και μετουσιώνει το βίωμα, είναι ποίηση της αίσθησης, του αισθάνομαι, του σιωπηλού αισθήματος, του "λόγου" της σιωπής».