Οι παλιοί Πλακιώτες ανησυχούν, αλλά ταυτόχρονα νιώθουν ανίσχυροι να τα βάλουν με τους ισχυρούς του χρήματος. «Οι πλούσιοι είναι ισχυρότεροι ακόμη και από τους νόμους» μονολογούν. «Οι Πλακιώτες έχουν, οι περισσότεροι, εκδιωχθεί. Πούλησαν για ένα κομμάτι ψωμί τα σπίτια τους σε οικονομικά επιφανείς πολίτες, οι οποίοι τα μετέτρεψαν σε κάστρα που σήμερα αξίζουν αρκετές δεκάδες εκατομμύρια. Οταν πριν από λίγα χρόνια -λένε- στα Αναπλιώτικα δε μας αφήνανε ούτε ασβέστη να βάλουμε στα σπίτια μας- πόσο μάλλον να τα αναπλάσουμε, φυσικό και επόμενο ήταν να φύγουμε από εκεί. Λίγο πιο κάτω τώρα, σχεδόν, το ίδιο κάνουν. Απαγορεύεται ακόμη και να βαφτούν τα σπίτια. Χρειάζεται άδεια για κάθετι και ενώ εμείς συμμορφωνόμαστε, για τους νέους κατοίκους της, που ξέρουμε ποιοι είναι, υπάρχει ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν. Κοιτάξτε αυτό το μπαλκόνι είναι παράνομο. Και δεν είναι η μόνη παρανομία. Παρανομούν, πληρώνουν ένα πρόστιμο -ίσως- και όλα είναι εντάξει».

Δεν υπάρχει κανενός είδους ακήρυχτος «πόλεμος» ανάμεσα στους πλούσιους και τους παλιούς Πλακιώτες. Υπάρχει μια πολιτεία φίλα προσκείμενη στις «ανάγκες» των επιφανών κατοίκων της Πλάκας, οι οποίοι επιθυμούν την ησυχία τους και τις πισίνες τους.

Ενας από τους ιστορικότερους και πλέον επώνυμους δρόμους της παλαιάς Αθήνα είναι η γνωστή οδός Τριπόδων που αρχίζει από το περίφημο μνημείο του Λυσικράτους (γνωστό ως φανάρι του Διογένους) και τελειώνει στη συμβολή των δρόμων Φλέσσα και Λυσίου. Η οδός Τριπόδων ήταν ένας από τους πιο πλατείς και μεγαλοπρεπείς δρόμους της Αρχαίας Αθήνας και διέσχιζε όλη την περιοχή της σημερινής Πλάκας με μέσο πλάτος 6 μ. Αρχιζε από την οδό Παναθηναίων και είχε κατά μήκος της μια ολόκληρη σειρά από χορηγικά μνημεία που από τον 5ο π.Χ. αιώνα και μετά έκτιζαν πλούσιοι, για να στηρίζουν τους χάλκινους τρίποδες, βραβεία που τους είχαν απονεμηθεί σε αγώνες. Οσοι δηλαδή βραβευμένοι είχαν χρήματα έκτιζαν μεγαλοπρεπή μνημεία και στην κορυφή τοποθετούσαν τον χάλκινο διακοσμημένο τρίποδα που κέρδιζαν ως έπαθλο. Θεμέλια των μνημείων έχουν βρεθεί κατά καιρούς και προσδιόρισαν το συνολικό μήκος της οδού. Το μόνο όμως μνημείο που διατηρήθηκε ακέραιο είναι το Μνημείο του Λυσικράτους.

Δύο νέες οικοδομικές άδειες επί της οδού Τριπόδων 6 και Ερωτόκριτου(λέγεται ότι ανήκει στον επιχειρηματία Καλλίτση) και επί της οδού Τριπόδων 8 - 10 (κάτοικοι λένε ότι είναι ιδιοκτησίας Κοπελούζου) βρίσκονται στο στάδιο της έγκρισης από την Επιτροπή Ενασκήσεως Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου του ΥΠΕΧΩΔΕ, μετά την έγκριση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Κάτοικοι καταγγέλλουν ότι παραβιάστηκε το αρχαίο πλάτος της οδού από 6,40 σχεδόν στο ήμισυ, με κατασκευή οπλισμένου σκυροδέματος.

Σε απάντηση σχετικής αίτησης κατοίκου της Πλάκας, η Διεύθυνση Σχεδίου Πόλεως του Δήμου Αθηναίων (αριθ. Πρωτ. 68333 - 29/7/1993) αναφέρει ότι «στην οδό Τριπόδων, στο σημείο της συμβολής με την οδό Ερωτοκρίτου, προβλέπεται πλάτος οδού 6,40 μ. Η υπάρχουσα πολεοδομική νομοθεσία προβλέπει ρυμοτόμηση ιδιοκτησίας στην πλευρά της οδού Τριπόδων, όπου λειτουργεί υπαίθριος σταθμός αυτοκινήτων. Διάνοιξη της οδού στο προβλεπόμενο από τη ρυμοτομία πλάτος δεν έχει γίνει και όπως μας ανέφερε το γραφείο Πλάκας η κατασκευή από οπλισμένο σκυρόδεμα, που καταλαμβάνει τμήμα της οδού στη συνέχεια του χώρου στάθμευσης έγινε από το υπουργείο Πολιτισμού».

Σημειώνουμε ότι επί της οδού Τριπόδων 10 έχει διενεργηθεί ανασκαφική έρευνα, ενώ ο χώρος έχει μείνει ανοιχτός και έχει περιφραχτεί. Η αίτηση οικοδομικής άδειας αφορά στο οικόπεδο επί της οδού Τριπόδων 8-10.

Ακριβώς απέναντι, επί της οδού Τριπόδων, ιδιοκτησίας του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων, ενώ σχεδιαζόταν να χτιστεί σχολείο, ανετράπη μετά από διαμαρτυρίες. Ενα σχολείο θα διατάρασσε την ησυχία των απέναντι οικοπεδούχων.

Η ενασχόληση με τον οικισμό της Πλάκας ως περιβάλλοντα χώρου της Ακρόπολης, περιοχή χαρακτηρισμένη ιστορική και διατηρητέα, μάλλον χαλαρή... είναι για όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες. Γιατί, πώς αλλιώς να τη χαρακτηρίσουμε όταν το θέμα της ύπαρξης δεξαμενών κολύμβησης στην Πλάκα, παραμένει άλυτο;

Πριν από ένα χρόνο η Α' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (Α' ΕΠΚΑ), σχετικά με τις πισίνες, απαντούσε «Η υπηρεσία μας προτίθεται να εισηγηθεί την απαγόρευσή τους, ως στοιχείων ασύμβατων με τον παραδοσιακό χαρακτήρα του οικισμού αφ' ενός και για λόγους αισθητικούς σχετικούς με τον περιβάλλοντα χώρο της Ακρόπολης αφ' ετέρου» (25/5/1999, αρ. Πρωτ.1847).

Ωστόσο, είναι η ίδια Υπηρεσία που χορήγησε άδειες μετά από διενέργεια ανασκαφικής έρευνας. Σε έγγραφο της Α' ΕΠΚΑ (7/9/1999, αρ. Πρωτ. 6483) διαβάζουμε: «Για την κατασκευή πισίνας στο ακίνητο επί των οδών Πρυτανείου 19 και Θεωρίας, η υπηρεσία μας χορήγησε τη σχετική έγκριση μετά τη διενέργεια ανασκαφικής έρευνας». Ωστόσο, η κατασκευή της συγκεκριμένης πισίνας κρίνεται «αυθαίρετη» από τη Διεύθυνση Πολεοδομίας (Αρ. Πρωτ. 11561- 3/2/99), χωρίς όμως να έχει ληφθεί κανένα μέτρο, εκτός του προστίμου που πληρώνουν οι ιδιοκτήτες.

Στην οικοδομή επί της οδού Ερωτοκρίτου 16, χορηγήθηκε έγκριση μετά από ανασκαφική έρευνα βάθους 3,16 μ., ενώ τα ευρήματα διατηρήθηκαν σε κατάχωση, υπό και παρά στο χώρο που κατέλαβε η πισίνα. Κι ενώ η άδεια 44/92 προβλέπει την κατασκευή πισίνας βάθους 60 εκ., η άδεια παραβιάστηκε κατά πολύ και απλώς επιβλήθηκε πρόστιμο. Η Α' ΕΠΚΑ στο έγγραφό της (αρ. Πρωτ. 6483- 7/9/1999) παραδέχεται πως η αναθεώρηση της άδειας (έχει κατατεθεί τροποποίηση της αρχικής μελέτης) για την πισίνα αυτή εκκρεμεί ακόμη.

Αλλά και η πισίνα του διατηρητέου της οδού Φλέσσα και Κυρρήστου (επιγραφή στην εξώπορτα Στρατής Στρατήγης), η οποία κατασκευάστηκε σε επίπεδο ορόφου και δεν απαιτήθηκε ανασκαφή, ενώ η αρχιτεκτονική μελέτη εγκρίθηκε από το ΚΑΣ, δημιουργεί αντιδράσεις. Γιατί, εκτός των άλλων, συνορεύει και με το 74ο δημοτικό σχολείο, κρύβοντας τη θέα της Ακρόπολης στα παιδιά, και δημιουργώντας φόβους για τα αποτελέσματά της στο ενδεχόμενο ενός σεισμού. Ομως, και σ' αυτή την περίπτωση οι διαμαρτυρίες αντιμετωπίζονται ως «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».