Αυτό το ΟΧΙ, το ερμηνεύουμε ως μια καθολική, σχεδόν, άρνησή του, σ' αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο και μια σφοδρή επιθυμία του να βρεθεί μια καλύτερη λύση για μια ενιαία, ανεξάρτητη και σε βάθος συμβίωση Ελλήνων και Τούρκων.

Και ταυτόχρονα είναι ένα ΟΧΙ που αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, τη δύναμη της αντίστασης των λαών των μικρών χωρών στη φεουδαρχική «νέα τάξη» των μεγάλων. Οσο κι αν προσπαθούν, μερικοί - μερικοί, να αποδώσουν σ' αυτή την αντίσταση, προσωπικά ή «σοβινιστικά » ελατήρια.

Θα προσπαθήσουν, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, όχι μόνο να δυσφημίσουν αυτό το ιστορικό ΟΧΙ αλλά, το κυριότερο, να τροφοδοτήσουν το διχασμό και το μίσος ανάμεσα στους λαούς της Κύπρου, της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Είμαστε, λοιπόν, υποχρεωμένοι ό λ ο ι να αντιδράσουμε. Ιδιαίτερα η ελληνική κυβέρνηση, πρέπει να βοηθήσει με όλες της τις δυνάμεις τον Πρόεδρο της Κύπρου στο δύσκολο έργο του.

Οχι μόνο γιατί είναι αυτονόητη, εθνική επιταγή αλλά, προπάντων, για να διορθώσει τα λάθη προηγουμένων κυβερνήσεων που επιδίωξαν, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, να μην εκλεγεί Πρόεδρος.

Και, ακόμη, να διαψεύσουν αυτούς που επιμένουν ότι το πάθος υπέρ του «σχεδίου Ανάν», μερικών αξιωματούχων της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής, οφείλεται σε κάποιες προφορικές δεσμεύσεις τους, έπειτα από αφόρητη πίεση των ΗΠΑ.

Εκτός κι αν ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ...