Πεντέμισι χρόνια μετά τον καταστροφικό σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη του 1999 και ακόμη δεν έχουν δοθεί αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων, με αποτέλεσμα η υπόθεση να έχει εξελιχθεί σε ατελείωτο δικαστικό σίριαλ. Οι υπεύθυνοι της «Ρικομέξ» αρνούνται να καταβάλουν αποζημιώσεις με διάφορες προφάσεις, όπως η αίτηση για πτώχευση της εταιρίας, ενώ οι οικογένειες των θυμάτων υποχρεώνονται να ακολουθήσουν έναν αμφίρροπο και πολυδάπανο δικαστικό αγώνα.

Χτες, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών) δικαίωσε εν μέρει 5 από τα 39 θύματα του σεισμού. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατά πλειοψηφία απέρριψε τις αιτήσεις των υπεύθυνων της «Ρικομέξ» που στρέφονταν κατά απόφασης του Εφετείου, όπου επιδικάζονταν αποζημιώσεις 2 περίπου εκατ. ευρώ σε πέντε οικογένειες θυμάτων του σεισμού, καθώς και στην Ε. Σοφίλου, η οποία κατάφερε να βγει ζωντανή μέσα από τα συντρίμμια της χάρτινης φαρμακοβιομηχανίας.

Το νομικό θέμα που απασχόλησε το δικαστήριο είναι αν υπήρξε «ενσυνείδητη αμέλεια» (πλημμέλημα) ή «ενδεχόμενος δόλος» (κακούργημα). Η νομολογία σ' αυτό το θέμα δέχεται ότι ο κατηγορούμενος για «τον ενδεχόμενο δόλο» προέβλεψε το θανατηφόρο αποτέλεσμα ως συνέπεια της πράξης του και το αποδέχτηκε. Ο Αρειος Πάγος δέχτηκε ότι υπήρξε ενδεχόμενος δόλος (κακούργημα) και, επομένως, οι υπεύθυνοι θα πρέπει να καταβάλουν τις αποζημιώσεις.

Η απόφαση αυτή δικαιώνει μοναχά 5 οικογένειες θυμάτων του σεισμού. Την ίδια στιγμή, οι υπεύθυνοι της «Ρικομέξ» με εκβιασμούς και «υπόγειες συμφωνίες» προσπαθούν να αποτρέψουν τις οικογένειες από το να διεκδικήσουν αποζημιώσεις. Βέβαια, οι ευθύνες της πολιτείας είναι τεράστιες, αφού δεν έχουν προωθηθεί διατάξεις, που να τιμωρούν αυστηρότερα παρόμοιες περιπτώσεις, όπως όταν πρόκειται για κατάρρευση κτιρίου, ναυάγιο, τροχαίο κλπ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι δράστες για μεγάλα αδικήματα να τιμωρούνται με πολύ μικρές ποινές και να καταβάλουν πολύ χαμηλές αποζημιώσεις στα θύματα.