Ο χώρος της «Διεθνούπολης» (Feria de Amistad) του 16ου ΠΦΝΦ, δε θα μπορούσε παρά να είναι ένα πολιτικό και πολιτιστικό «πέρασμα». Μια πολύβουη «κυψέλη», όπου ο κόσμος ανανεώνεται συνεχώς, κοντοστέκεται να ρωτήσει και να μάθει «από πρώτο χέρι», τι συμβαίνει σε κάθε χώρα, τι οδήγησε χιλιάδες νέους -με πολιτικές και πολιτισμικές διαφορές - να πάρουν μέρος σ' αυτό το Φεστιβάλ. Γιατί ένωσαν τις φωνές τους προκειμένου να τους ακούσει όλος ο κόσμος, κάτω από το σύνθημα: «Για την ειρήνη και την αλληλεγγύη! Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό!».

«Είμαστε εδώ για να έρθουμε σε επαφή με τις νεολαίες των υπόλοιπων χωρών. Στηρίζουμε την επαναστατική διαδικασία που διεξάγεται στη Βενεζουέλα και θέλουμε να μάθουμε περισσότερα γι' αυτή», μας είπε η Ανια, μέλος της γερμανικής οργάνωσης SDAJ. «Πρέπει να συντονίσουμε τον αγώνα μας, γιατί η επιθετικότητα του καπιταλισμού ξεδιπλώνεται σε κάθε χώρα, μας πλήττει και μας αφορά όλους», πρόσθεσε.

Οι λαοί, κι οι προλετάριοι όλου του κόσμου, «διψούν» να μάθουν ο ένας από τον άλλο. Είναι βαθιά η ανάγκη τους να μοιραστούν εμπειρίες, να πάρουν δύναμη. Η Μιλάγκρος, είναι μια 23χρονη Βενεζουελάνα, που σπουδάζει Πολιτικός Μηχανικός. Μας εξηγεί πώς αντιλαμβάνεται την μπολιβαριανή επανάσταση και πώς η ίδια συμβάλλει σ' αυτή: «Πριν από μερικά χρόνια δεν είχαμε Παιδεία, Υγεία, κοινωνική πρόνοια για το λαό. Τώρα έχει ξεκινήσει ένα πολιτικό πρόγραμμα για τους φτωχούς. Η πλειοψηφία των Βενεζουελάνων είναι φτωχοί. Αυτοί μας ενδιαφέρουν!». Συνεχίζει να μας μιλά με ενθουσιασμό για το πώς συμμετέχουν οι φοιτητές στην εκπαιδευτική εκστρατεία που έχει ξεκινήσει, μιλώντας με ανθρώπους στις φτωχογειτονιές και στην επαρχία, διδάσκοντάς τους τις αξίες και τις αρχές του μαρξισμού και του λενινισμού, και το πόσο σημαντική είναι η οργάνωση και η συσπείρωση του λαού κάτω απ' αυτές.

Λίγο πιο πέρα, συναντάμε τον Αλίλ, φοιτητή Κοινωνιολογίας από την Τουρκία. Μιλά με τους περαστικούς στο περίπτερο του ΤΚΡ (Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας). Μόλις είπαμε ότι είμαστε Ελληνες μας έδωσε αμέσως να καταλάβουμε ότι η αλληλεγγύη και η φιλία των λαών δεν είναι απλώς ένα σύνθημα. «Μονάχα η γλώσσα μάς διαφοροποιεί. Κάθε μέρα είμαστε μαζί, τραγουδάμε, χορεύουμε, αγωνιζόμαστε για τις ζωές μας. Είναι φανερό, ότι οι διαφορές δεν έχουν να κάνουν με μας, αλλά με εκείνους που προσπαθούν να μας κάνουν εχθρούς για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα».

Το ίδιο αυτό παγκόσμιο «αλισβερίσι», κάνει τους λαούς να νιώθουν ότι υπάρχει λύση στα δεινά τους. Οτι ο συνεπής αντιιμπεριαλιστικός αγώνας των λαών, ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του, μπορεί να φέρει ακόμα πιο κοντά την κοινωνία όπου θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Οταν ρωτήσαμε τη Φουόνκ Νο Μάι από το Βιετνάμ, τι μήνυμα στέλνει η βιετναμέζικη αντιπροσωπεία εδώ στο Καράκας, μας εξήγησε ότι μετά τη νίκη του βιετναμέζικου λαού κατά του ιμπεριαλισμού και τη σοσιαλιστική επανάσταση, κατάφεραν να αναπτύξουν τη λαϊκή οικονομία, να εξασφαλίσουν Παιδεία και Υγεία για όλους, δωρεάν και αναβαθμισμένη, πολιτισμό από το λαό και για το λαό. «Κάναμε τη μεγάλη αλλαγή στη χώρα μας, μετά την επανάσταση. Αυτό θέλουμε να δείξουμε στο βενεζουελάνικο λαό, μαζί με την αλληλεγγύη μας».