Το πνεύμα είναι η μόνη δύναμη που εξυψώνει τον άνθρωπο και στις φρικτότερες δοκιμασίες της ψυχής και του σαρκίου του. Μονάχα αυτό μπορεί να «σκοτώσει» το θάνατο ως γεγονός και έννοια. Αυτό το μήνυμα είναι ο «πυρήνας» του έργου της Αμερικανίδας Μάργκαρετ Εντσον «Wit», που παρουσιάζει το θέατρο «Αργώ». Θέμα του έργου ο καρκίνος, με ηρωίδα μια μεσήλικα πανεπιστημιακή καθηγήτρια της Ποίησης, η οποία - όπως στη νιότη της μαθήτευσε στα «μυστήρια» της ποίησης του 17ου αιώνα που δίδασκε: «Θάνατε μην επαίρεσαι, κι ας σε αποκαλούν/ Τρομακτικό και ισχυρό, γιατί δεν είσαι» - έτσι, ετοιμοθάνατη, μέσα από την ποίηση, «μαθητεύει» στον πόνο, στα «μυστήρια» της νόσου και της επιστήμης, στην αξιοπρέπεια και στο αντιπάλεμα του θανάτου. Ειδικό και δύσβατο ερμηνευτικά το θέμα του έργου, «θεραπεύτηκε» θεατρικά από τη γυναικεία αισθαντικότητα, την ακτινοβόλα διάνοια και τη γλωσσική καθαρότητα της μετάφρασης (Χριστίνα Μπάμπου - Παγκουρέλη), αλλά και την καλαισθησία της παράστασης. Η νέα, ενδιαφέρουσα σκηνοθέτρια Μαριάννα Κάλμπαρη (η ίδια σχεδίασε και το λιτό συμβολικό σκηνικό), έστησε μια παράσταση ποιητικής ατμόσφαιρας, σκιερών φωτισμών (Σάκης Μπιρμπίλης), εκφραστική κινησιολογικά (Ιωάννα Πορτόγλου), με διακριτική μουσική επιμέλεια (Νέστωρ Κοψιδάς), και συμπαραστάτες καλούς ηθοποιούς. Η Αιμιλία Υψηλάντη ενσάρκωσε το ριψοκίνδυνο ρόλο της, με ψυχογραφική εμβέλεια, πνευματικότητα και μελαγχολικό χιούμορ. Η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη με γλυκύτητα ερμήνευσε το φαντασιακό ρόλο της. Μέγεθος έδωσαν στους δραματουργικά αδύναμους ρόλους τους και οι Λεωνίδας Κακούρης, Εκάβη Ντούμα και Αλέξανδρος Κολλιόπουλος.