«Ομιχλώδης» παραμένει η κατάσταση στο Σουδάν ένα χρόνο μετά τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου. Παρά τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας και παρά την αύξηση των εξαγωγών πετρελαίου απ' τα σουδανικά λιμάνια στην Ερυθρά Θάλασσα, τα μέτωπα παραμένουν ανοιχτά. Μεγάλο μέρος του λαού παραμένει εγκλωβισμένο στη φτώχεια. Στη δυτική επαρχία Νταρφούρ, οι σποραδικές συγκρούσεις στρατού -ανταρτών συνεχίζονται όπως και ο εγκλωβισμός εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων στην ανασφάλεια... Στο νότο, οι προσπάθειες για εδραίωση της ειρήνης και ανάπτυξης καταβάλλονται με αργούς ρυθμούς, αλλά η κατάσταση είναι αρκετά καλύτερη σε σχέση με τον όλεθρο του πολυετούς πολέμου, σημειώνει μιλώντας στο «Ρ» ο Φάθι αλ Φαντλ, υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Σουδανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

-- Αποδίδει καρπούς η νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας μεταξύ των ισλαμιστών του αλ Μπασίρ και του Σουδανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Κινήματος του νότου;

-- Για να σας πω την αλήθεια τίποτε δε λειτουργεί. Μετά την υπογραφή της ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ του Σουδανού Προέδρου Ομάρ Αλ Μπασίρ και του ηγέτη των ανταρτών Τζον Γκάρανγκ ο κόσμος είχε πολλές ελπίδες για ειρήνη και ανάπτυξη... Ομως, μετά το περίεργο αεροπορικό δυστύχημα που προκάλεσε το θάνατο του Γκάρανγκ σχεδόν όλοι - εκτός ίσως από εκείνους που ήξεραν...- αιφνιδιάστηκαν. Αλλά για την πλειοψηφία του σουδανικού λαού ο θάνατος του Γκάρανγκ ήταν ένα μεγάλο σοκ και μία απ' τις μεγαλύτερες απώλειες των τελευταίων χρόνων. Ετσι, αυτό που συμβαίνει τώρα τους τελευταίους λίγους μήνες είναι η μονοπώληση της εξουσίας απ' τα στελέχη του κυβερνώντος Εθνικού Ισλαμικού Μετώπου. Απ' την άλλη πλευρά, στελέχη ακόμη και ο νέος ηγέτης του Σουδανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΣΛΑΣ) της στρατιωτικής πτέρυγας του Σουδανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Κινήματος (ΣΛΑΚ) βρίσκονται σε φάση αναταραχής μετά το θάνατο του Γκάρανγκ. Παράλληλα, όμως, ο νέος ηγέτης του ΣΛΑΚ λέει ανοιχτά ότι δε θέλει να διαταράξει τη συμφωνία για την κυβέρνηση συνεργασίας. Υπάρχει, λοιπόν, μια σύγχυση, υπάρχουν δυσκολίες πολύ μεγαλύτερες απ' αυτές και εντός της κυβέρνησης αλλά και εντός του ΣΛΑΚ, το οποίο προσδοκούσαμε πως θα ήταν ένας πραγματικός σύμμαχος των Δημοκρατικών Δυνάμεων. Ομως, σήμερα ο Σουδανικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός δεν μπορεί, ακριβώς επειδή βρίσκεται σε κατάσταση ταραχής, να βοηθήσει ούτε καν το ίδιο... Παρ' όλα αυτά προσδοκούμε το ΣΛΑΚ να λύσει αυτά τα προβλήματα και να παίξει έναν πιο θετικό ρόλο στη χώρα.

Πριν ένα τρίμηνο έγινε μια συνάντηση ανάμεσα στην Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία, της οποίας μετέχει το κόμμα μας, και στην κυβέρνηση, όπου συμφωνήθηκε η δημιουργία ενός κοινού μηχανισμού μεταξύ των δύο, ώστε να κοιτάξουν πώς μπορεί να εφαρμόσουν καλύτερα την ειρηνευτική συμφωνία, πώς να προχωρήσουμε σταδιακά στην αύξηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών για όλους. Συμφωνήθηκε, επίσης, η εκπροσώπηση της ΕΔΣ σε όλα τα νομοθετικά σώματα του Σουδάν αλλά και στην κυβέρνηση. Ομως, μέχρι σήμερα, τίποτε απ' αυτά δεν έχει γίνει πράξη. Ούτε επιτροπές συγκροτήθηκαν...

-- Πώς το εξηγείτε αυτό;

-- Θεωρώ πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι το Εθνικό Ισλαμικό Μέτωπο δεν έχει ακόμη πειστεί πως οφείλει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις γι' αυτό και προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, καθυστερώντας παράλληλα στην πράξη την ειρηνευτική, δημοκρατική διαδικασία. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το κόμμα μας τον περασμένο Οκτώβρη, είχαμε επιρρίψει τις ευθύνες γι' αυτή την αδιέξοδη κατάσταση εξ ολοκλήρου στο Εθνικό Ισλαμικό Μέτωπο του Ομάρ αλ Μπασίρ. Γιατί θεωρούμε πως το Εθνικό Ισλαμικό Μέτωπο χρησιμοποιεί αυτή την περίεργη κατάσταση που δεν είναι ούτε πόλεμος, ούτε ειρήνη, μένοντας απαγκιστρωμένο στην εξουσία. Σημειώσαμε, επιπλέον, πως ο μοναδικός τρόπος για να βγούμε απ' αυτό το αδιέξοδο είναι να βγούμε στους δρόμους, γιατί ό,τι είχαμε να συζητήσουμε, το συζητήσαμε. Τώρα είναι ώρα για δράση με τις μάζες. Είναι ο μόνος τρόπος, ώστε να αποθαρρυνθούν δυνάμεις όπως το Εθνικό Ισλαμικό Μέτωπο...

-- Θεωρείτε πως η αδυναμία συνεννόησης εντός της νέας σουδανικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας εξηγεί το αδιέξοδο των προσπαθειών για ειρήνευση στη δυτική σουδανική επαρχία Νταρφούρ, όπου οι συγκρούσεις συνεχίζονται ασταμάτητες;

-- Φυσικά, αφού στην πράξη τίποτε δε γίνεται. Ομως, αυτές οι δυσκολίες μπορεί να ξεπεραστούν με την πιο μαζική, πιο δυναμική συμμετοχή του λαού, που αν βγει στους δρόμους θα ασκήσει πίεση και θα πείσει τις απρόθυμες δυνάμεις να συνεργαστούν... Η λύση, λοιπόν, είναι να κινητοποιηθούμε και να παλέψουμε...

-- Τώρα, η κατάσταση στο νότο είναι χειρότερη;

-- Οχι είναι αρκετά καλύτερη. Παρά τη σύγχυση στους κόλπους του ΣΛΑΚ και παρά τις χρονοτριβές στην ανασυγκρότηση, κάποια πράγματα έχουν αρχίζει να αλλάζουν προς το καλύτερο.

-- Εχουν εμφανιστεί ξένοι επενδυτές στην περιοχή;

-- Ναι. Αν και αυτό δεν είναι ορατό, εντούτοις υπάρχει η αίσθηση έναρξης νέων επενδύσεων στο σουδανικό νότο βασικά από Αυστραλία, Καναδά και Μαλαισία μιας που ο διάλογος που έχουμε αρχίσει με τον Αραβικό Σύνδεσμο έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη κατανόηση. Αυτό που είναι πραγματικά καλό είναι πως για πρώτη φορά υπάρχει κατανόηση απ' την πλευρά του Αραβικού Συνδέσμου πως η ύπαρξη μιας εθνικής μειονότητας δε σημαίνει αυτόματα ούτε ανεξαρτητοποίηση, ούτε απόσχιση. Σε κάθε περίπτωση, στο νότο η ζωή έχει αρχίζει να κυλά σε φυσιολογικούς ρυθμούς αλλά θα πάρει πάρα πολύ καιρό για να αναπτυχθεί η περιοχή μετά από περίπου 40 χρόνια εμφύλιου πολέμου...

-- Είναι στο νότο τα πράγματα σήμερα καλύτερα για τις προοδευτικές δυνάμεις και τους κομμουνιστές στο Σουδάν;

-- Για πολύ καιρό από τον εμφύλιο πόλεμο, οι σύντροφοί μας δούλευαν στο ΣΛΑΣ. Τώρα, απ' τις αρχές του περασμένου Οκτώβρη, αρχίσαμε να φτιάχνουμε κομματικά γραφεία και οργανώσεις στο νότο. Αν και αυτό δημιουργεί κάποιες τριβές θεωρούμε πως είναι πρωταρχικό ζήτημα για το κόμμα μας.

Είμαστε, πάντως, αισιόδοξοι. Το κόμμα μας τώρα είναι νόμιμο. Οι κινήσεις μας είναι πιο ελεύθερες. Οι σύντροφοι μπορούν να δουλεύουν χωρίς τους περιορισμούς του παρελθόντος και να συνεργάζονται με προοδευτικές δυνάμεις για την αύξηση της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών. Και εγώ, στο πλαίσιο της Διεθνούς Συνάντησης ΚΚ επιθυμώ τις επαφές με τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα και ιδιαίτερα με τους συντρόφους του ΚΚΕ, ώστε να αυξηθεί η αλληλεγγύη στον αγώνα του σουδανικού λαού.