Είναι ίσως ελαχίστως γνωστά στους περισσότερους τα πλούσια αποθέματα πετρελαίου στο κεντρικό και (ιδιαίτερα) στο νότιο Σουδάν. Ο χρυσός και το φυσικό αέριο στους σουδανικούς λόφους της Ερυθράς Θάλασσας. Το χρώμιο και το ουράνιο στους λόφους Ινγκεσάνα. Οχι ανεξήγητα... Επί 24 χρόνια, που μαίνεται ο σουδανικός πόλεμος «βόρειων και νότιων», οι «αναλυτές» των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων και των δυτικών εφημερίδων συνηθίζουν να μιλούν, τάχα, για «θρησκευτικό πόλεμο» μεταξύ των μουσουλμάνων του βορρά και των χριστιανών και ανιμιστών του Νότου. Στην ουσία, η θρησκεία παίζει το μικρότερο ρόλο (και ) σ' αυτήν τη σύρραξη...

Οι δικτάτορες του Εθνικού Ισλαμικού Μετώπου (NIF) κρατούν τη φενάκη του ισλάμ, παίζοντας στην ουσία το δράμα που έπαιζαν και παίζουν γνωστοί δικτάτορες σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη, με τη μόνη διαφορά πως δημιουργήθηκαν όχι μόνον απ' τα αμερικανικά δολάρια (της προηγούμενης τριακονταετίας και εικοσαετίας, ένεκα αντιμετώπισης της ...«κομμουνιστικής απειλής»), αλλά και απ' τα πετροδολάρια των Σαουδαράβων μοναρχών (της ισλαμικής αίρεσης των Ουαχαμπιτών).

Δεν πρόκειται, λοιπόν, για «πόλεμο θρησκευτικό» (όπως επιχειρούσαν προ αμνημονεύτων χρόνων να καλλιεργήσουν οι εγκέφαλοι της βρετανικής μοναρχικής αποικιοκρατίας, που έδρασαν και στο Σουδάν...), αλλά για αγώνα ανατροπής της στυγνής δικτατορίας, που διαδραματίζεται λιγότερο φανερά στο βορρά και περισσότερο αισθητά στο νότο, όπου δρα το ισχυρό SPLA/M του Τζον Γκάρανγκ...

Πολλοί είναι δε εκείνοι, που υποστηρίζουν πως εάν η «Chevron» δεν είχε εντοπίσει επιτυχώς τα πρώτα πλούσια πετρελαϊκά αποθέματα (τέλη δεκαετίας '70 - αρχές δεκαετίας '80), τότε δε θα δημιουργούνταν ούτε το NIF, ούτε θα άντεχε επί δυόμισι δεκαετίες ο δικτάτορας («πρόεδρος του Σουδάν» για τους επενδυτές...) Ομάρ αλ Μπασίρ. Ο λαός του Σουδάν επαναστάτησε και εξεγέρθηκε αρκετές φορές, μόνον που οι δυνάμεις του, τότε, δεν ήταν αρκετές, ούτε και ώριμες, για να ανατρέψουν καίρια, μία και καλή, την (καλά λαδωμένη απ' τις ΗΠΑ, αλλά και από τις καναδικές και ευρωπαϊκές πετρελαϊκές εταιρίες) δικτατορία του αλ Μπασίρ...

Γι' αυτό και ένα μεγάλο μέρος της σουδανικής επικράτειας δεν είναι χωρισμένο σε γεωγραφικές, διοικητικές περιφέρειες, αλλά σε τεράστιες εκτάσεις, «μπλοκ», γεώτρησης και διύλισης πετρελαίου, του οποίου τα αποθέματα εκτιμώνται σε τρία δισ. βαρέλια (που η άντλησή τους, σε ημερήσια βάση, θα εξαντλούνταν μόνο μετά από τουλάχιστον 15 χρόνια!). Για παράδειγμα, η περιφέρεια «Γιούνιτι» (Ενότητα) στο Δυτικό Κάτω Νείλο (κοντά στα όρια βορρά - νότου) ήταν εφεύρημα του πρώην δικτάτορα συνταγματάρχη Τζααφάρ Νιμεΐρι (πραξικόπημα Μάης 1969), προκειμένου να εκχωρήσει σε πετρελαιάδες απ' το Τέξας και τον Καναδά τεράστιες εκτάσεις με (τότε) πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου. Ο Τζ. Νιμεΐρι θεωρούσε ότι θα αποκτούσε αρκετά πετροδόλαρα για να πατάξει τους (από τότε δραστηριοποιούμενους) αντάρτες του SPLA του νότου... Αλλη μία τέτοια περιοχή είναι το αχανές πετρελαιοφόρο πεδίο Χέγκλιγκ (Heglig)...

Σήμερα, το δίκτυο πετρελαιοαγωγών, που εκτείνεται απ' τη σουδανική ενδοχώρα μέχρι τα διυλιστήρια του Χαρτούμ και τον τερματικό σταθμό εξαγωγής πετρελαίου στο Πορτ Σουδάν της Ερυθράς Θάλασσας, καλύπτει τουλάχιστον 1.600 τ. χλμ.

Εως τα τέλη της δεκαετίας του '90, στο χορό εκμετάλλευσης των πετρελαίων του Σουδάν είχαν μπει πετρελαϊκές εταιρίες, όπως ο καναδικός ενεργειακός κολοσσός «Talisman», η κινεζική «China Nation Petroleum Corporation» (CNPC), η γαλλική «ELF - Aquitaine», η «Gufl Petreloeum Corporation» (GPC), η σουηδική «Lundil Oil/ IPC», η MOBIL, η «National Iranian Gas Corporation», η αυστριακή OMB - AG, η μαλαισιανή «Petronas», η αγγλο-ολλανδική «Shell - BP», η γαλλο-βελγική «Total - Fina».

Οι δραστηριότητες αυτών των πετρελαϊκών εταιριών δεν άπτονται μόνον των γεωτρήσεων και της εκμετάλλευσης του λεγόμενου μαύρου χρυσού. Υπό το βάρος του πολέμου, η «ασφάλεια» των εγκαταστάσεών τους διεκπεραιώνεται από τα κυβερνητικά στρατεύματα. Οι ντόπιοι εργαζόμενοι, που απασχολούνται σε χειρωνακτικές εργασίες, κακοπληρώνονται, δεν ασφαλίζονται, ζουν σε παραπήγματα - τρώγλες δύο βήματα απ' το χώρο δουλειάς. Δρουν ανεξέλεγκτα δίχως να τηρούν ελάχιστους κανονισμούς ασφαλείας, όχι μόνο για τους ντόπιους πληθυσμούς (που απομακρύνονται ατάκτως διά των βομβαρδιστικών ή των λοιπών ταγμάτων θανάτου και σκλαβιάς του καθεστώτος αλ Μπασίρ), αλλά και όσον αφορά στο φυσικό περιβάλλον, που ρυπαίνεται (εδώ και χρόνια) ανεπανόρθωτα... Το πετρέλαιο, και σ' αυτήν τη χώρα, δε λειτούργησε (υπό τις παρούσες συνθήκες) ως παράγοντας για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του λαού, αλλά ως πολύπλευρος δυνάστης. Αργά ή γρήγορα, τα δεσμά θα τιναχτούν στον αέρα. Μόνον, που οι προκλήσεις (κυρίως για το μέτωπο της αντιπολίτευσης και το κίνημα του SPLA), από εδώ και πέρα, προβάλλουν κρισιμότερες και μεγαλύτερες απ' ό,τι στο παρελθόν...