Πάνω από 460 εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο σήμερα εξαρτώνται από τις ιδιωτικές εταιρίες διαχείρισης υδάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από 15 χρόνια ο αριθμός ήταν μόλις 51 εκατομμύρια. Η ιδιωτικοποίηση σ' αυτόν το ζωτικής σημασίας τομέα αναπτύχθηκε δυναμικά με την παρότρυνση και τη χρηματοδότηση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Αφού εξάντλησαν τους υδάτινους πόρους των αναπτυσσόμενων χωρών με αποικιοκρατικούς όρους και τεράστια κέρδη, οι πολυεθνικές του νερού δηλώνουν τώρα τη διάθεσή τους να εγκαταλείψουν τις φτωχές χώρες στη μοίρα τους και να επικεντρωθούν στις κερδοφόρες προοπτικές που ανοίγουν οι πολιτικές ιδιωτικοποίησης στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη.

Ενα χαρακτηριστικό και διδακτικό παράδειγμα, για το τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού, μας δίνει η περιπέτεια της πρωτεύουσας της Αργεντινής, του Μπουένος Αϊρες και των κατοίκων της.

Στο πλαίσιο των σχεδιασμών της Παγκόσμιας Τράπεζας, το Μάη του 1993, αποφασίστηκε η δημιουργία μιας τεράστιας ιδιωτικής εταιρίας, η οποία θα αναλάμβανε τη διαχείριση του νερού στο Μπουένος Αϊρες και τη γύρω περιοχή. Ταυτοχρόνως, η ίδια εταιρία ανέλαβε και τη διαχείριση των αστικών λυμάτων που χύνονται στον ποταμό Ρίο ντε Λα Πλάτα. Η εταιρία συγκροτήθηκε με κεφάλαια της μεγαλύτερης πολυεθνικής νερού στον κόσμο, της «Σουέζ», γαλλικών συμφερόντων, και της ισπανικής «Aguas de Barcelona». Στο μετοχικό κεφάλαιο συμμετείχε με μικρό ποσοστό και η Παγκόσμια Τράπεζα. Το όνομα της εταιρίας ήταν «Aguas Argentinas».

Ως αποτέλεσμα, τονίζει ο Ντανιέλ Αζπιάζου, ερευνητής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Μπουένος Αϊρες, η τιμή του νερού αυξήθηκε (από το Μάρτη 1993, έως το Γενάρη του 2002) κατά 88,2% (!) ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα ο πληθωρισμός έτρεξε με ποσοστό μόλις 7,3%...

Ο Αζιπιάζου σημειώνει ότι η ληστρική εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων από την «Aguas Argentinas» οδήγησε σε αύξηση των καθαρών κερδών της εταιρίας κατά 20%, ποσοστό εκπληκτικό αν συγκρίνει το μέσο ποσοστό κέρδους εταιριών νερού στη Βρετανία (6-7%) και στη Γαλλία (6%).

Πορεία αντιστρόφως ανάλογη με αυτήν των κερδών παρουσίασε η ποιότητα των υπηρεσιών της εταιρίας, αφού το 1997, όταν έγινε ο πρώτος έλεγχος στην πορεία υλοποίησης της σύμβασης, αποδείχτηκε ότι η «Aguas Argentinas» πληρούσε μόνο το 45% των υποχρεώσεών της. Σύμφωνα με την έκθεση της Ελεγκτικής Αρχής της Αργεντινής, το Δεκέμβρη του 2003, μόνο το 12% των λυμάτων υπέκειτο σε επεξεργασία και καθαρισμό, ενώ το υπόλοιπο 88% χυνόταν στο Ρίο Ντε Λα Πλάτα, προκαλώντας ανυπολόγιστη καταστροφή. Πρόσφατα, οι κάτοικοι και οι τοπικές αρχές της πόλης Berazategui, μαζί με τους γειτονικούς δήμους του Quilmes και του Berisso υπέβαλαν αγωγή κατά της «Aguas Argentinas», ζητώντας αποζημίωση 300 εκατομμυρίων δολαρίων για τη μόλυνση του ποταμού και της γύρω περιοχής.