ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ.--

Αύριο πραγματοποιούνται στην Αργεντινή εκλογές σε διάφορα επίπεδα, με τον τόνο να δίνουν οι προεδρικές εκλογές και η αντιπαράθεση που αναπτύσσεται για την αστική διαχείριση ανάμεσα στους κεντρικούς υποψηφίους. Επίσης, πραγματοποιούνται βουλευτικές εκλογές για την εκλογή 130 βουλευτών και 24 από τους 72 γερουσιαστές (διαδικασία που προβλέπεται στο Σύνταγμα της χώρας), ενώ επίσης εκλέγονται και 11 από τα 24 περιφερειακά συμβούλια (στα υπόλοιπα είτε έχουν γίνει, είτε θα γίνουν εκλογές σε άλλη στιγμή).

Για τις αυριανές καλούνται στις κάλπες γύρω στα 32 εκατομμύρια ψηφοφόροι, ενώ οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν καθαρό προβάδισμα με ποσοστό γύρω στο 40% στον κυβερνητικό υποψήφιο, Ντανιέλ Σιόλι, πρώην κυβερνήτη της επαρχίας του Μπουένος Αϊρες, επιχειρηματία και οπαδό του Περονισμού, με το Μέτωπο για τη Νίκη, που είναι συνασπισμός όπου συμμετέχουν κεντροαριστερά κόμματα, κεντρώα και το ΚΚ Αργεντινής. Ο Σιόλι υποσχέθηκε να μειώσει τη φορολογία για τα λαϊκά στρώματα και ότι θα στηρίξει τη μεσαία τάξη, συνεχίζοντας ουσιαστικά τη σοσιαλδημοκρατικού τύπου διαχείριση που εφάρμοσαν οι Κίρσνερ (αρχικά ο Νέστορ από το 2001 και μετέπειτα η γυναίκα του Κριστίνα). Ακολουθεί ο κεντροδεξιός συνασπισμός «Αλλάζουμε» με τον Μαουρίσιο Μάκρι, δήμαρχο του Μπουένος Αϊρες, με ποσοστό γύρω στο 33%, η συμμαχία Νέα Προοπτική με τον Σέρχιο Μάσσα, που έφυγε από την παράταξη της Κίρσνερ, με 20,5%, το σοσιαλδημοκρατικό μέτωπο Προοδευτικοί με την Μαργαρίτα Στόλμπιζερ και το Μέτωπο της Αριστεράς και των Εργαζομένων (συμμαχία τροτσκιστικών και εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων) με τον Νικολάς ντε Κάνιο, με τους δύο τελευταίους σχηματισμούς να καταγράφουν στις μετρήσεις 3-5%. Αν κανένας σχηματισμός δεν πάρει τουλάχιστον 45% με 10% διαφορά από το δεύτερο, στις 22 του Νοέμβρη θα διεξαχθεί δεύτερος γύρος εκλογών.

Πάντως, αυτό που διαπιστώνεται και από τα προγράμματα των τριών βασικών διεκδικητών, είναι η προσπάθεια χειραγώγησης του λαού, για την καπιταλιστική ανάπτυξη που δήθεν θα φέρει ευημερία και στα λαϊκά στρώματα. Το παράδειγμα της αστικής διαχείρισης στην Αργεντινή που παρουσιάστηκε ως «προοδευτική», η οποία υποτίθεται με το «κούρεμα» του χρέους ανακούφισε το λαό (κάτι που χρησιμοποιεί πολύ και ο ΣΥΡΙΖΑ, επαινώντας την περίοδο των Κίρσνερ), αποδεικνύει περίτρανα ότι όσο οι καπιταλιστές έχουν στα χέρια τους την οικονομία, ο λαός θα υποφέρει, θα πληρώνει και την περίοδο της κρίσης και αυτή της ανάκαμψης. Οσο για τα ελάχιστα μέτρα τέτοιων κυβερνήσεων για την ακραία φτώχεια, δεν μπορούν να αποτελούν το μέλλον των εργαζομένων, που παράγουν όλο τον πλούτο και πρέπει να τον διεκδικήσουν και να μην κάνουν πίσω από την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, με βάση τις δυνατότητες της εποχής.