Προχτές, πάλι 3 του Απρίλη, οι επίγονοί του, επικαλούμενοι κι αυτοί το εθνικό συμφέρον, υπέγραψαν μια σύμβαση που γονατίζει ακόμα περισσότερο την εργατική τάξη. Και βγήκαν, μάλιστα, πρώτοι αυτοί να πανηγυρίσουν, γιατί με την υπογραφή τους συμβάλλουν στον εθνικό στόχο της «ανταγωνιστικότητας».

Στη συνέχεια, χτες, το ξέσπασμα του Πολυζωγόπουλου ενάντια στα ταξικά συνδικάτα, δεν ήταν παρά η μόνη προβιά που μπορούσε να φορέσει για να δικαιολογήσει το ρόλο του: Ενός αυθεντικού εκφραστή των συμφερόντων του κεφαλαίου, που έχει κατορθώσει να παραμένει καβάλα στο σβέρκο της εργατικής τάξης. Θα γράψει η Ιστορία για όλα αυτά...

Οι μέρες προσφέρονται για να κόβεις αποκόμματα εφημερίδων, με τις δηλώσεις και τις εκτιμήσεις διαφόρων. Ειδικά πρωτοσέλιδους τίτλους, που λίγο έλειψε να ζητήσουν από τους εργάτες να κάνουν έρανο βοήθειας προς τους βιομήχανους, οι οποίοι, όπου να 'ναι, οδηγούνται σε χρεοκοπία μετά τον ποταμό αυξήσεων στα μεροκάματα: 0,77 του ευρώ. Ούτε για καφέ. Κράτα τα αποκόμματα στη μέσα τσέπη, κάθε που κάποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ θα σου λέει να τους ψηφίσεις για να φύγει η «Δεξά»! Και τρίψ' του τα στη μούρη, του πράσινου Δεξιού!

Είναι και κάτι κείμενα, που κονταροχτυπιούνται, όχι μόνο με την πραγματικότητα, αλλά και με τα κείμενα στη διπλανή σελίδα: Ετσι, στα «ΝΕΑ» και στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», διάβαζες το εργατικό ρεπορτάζ και έλεγες «μπράβο, θα χεστούμε στο τάλιρο, με τόσο γενναιόδωρη σύμβαση που υπογράφτηκε». Κοίταγες παραδίπλα, σ' άλλα κείμενα, στις ίδιες εφημερίδες, κι έβλεπες πως ο καπιταλισμός στην ανθηρή του εκδοχή (ΟΝΕ και Αμέρικα) δεν είναι άλλο παρά δυστυχία και ξανά δυστυχία. Ποιος δουλεύει, ποιον; Το σίγουρο είναι μόνο το θύμα: Εσύ!

Που πιστεύεις ακόμα σε εθνικούς στόχους. Που δε βάζεις το τσερβέλο να συνδέσει μεταξύ τους δυο - τρεις πληροφορίες που μοιάζουν σκόρπιες: Τι είναι αυτό που κάνει τα παιδιά να μένουν σπίτι ως τα 30; Τι άλλαξε από τότε που ο Μποδοσάκης και η «Εθνική» κυριαρχούσαν στη Σμύρνη, ως σήμερα που η «Εθνική» επιστρέφει εκεί; Μόνο το μέγεθος του συγκεντρωμένου κι ακόμα πιο επιθετικού κεφαλαίου. Αλίμονο στους εργάτες, τότε και σήμερα, Τούρκους, Κούρδους κι Ελληνες. Εκτός κι αν νομίζεις πως τα 2,3 δισ. ευρώ που 'πεσαν στην «επένδυση» είναι για να ενισχυθεί η εργατική τάξη. Το αίμα που έρχεται να βλέπεις.

Κι αλίμονό σου, αν δεν πάρεις έγκαιρα τα μέτρα σου...