Τι έγραψαν χτες;

Τίποτα!

Τι άλλο είπε η Γραμματέας του ΚΚΕ; Οτι οι εργαζόμενοι πρέπει να συσπειρωθούν ακόμα περισσότερο, ώστε να αναβλύσει ένα ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ενωμένο, το οποίο πραγματικά θα το φοβηθούν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές.

Τι διαβάσετε στον Τύπο;

Τίποτα!

Για τι άλλο μίλησε η Αλ. Παπαρήγα; Σημείωσε την ιδεολογική τρομοκρατία που εξαπολύεται απέναντι στους εργαζόμενους, για να αποδεχτούν ότι η μόνη ευχέρεια που έχουν είναι να διαλέγουν ανάμεσα στους δύο.

Επιβεβαιώθηκε; Λίγες ώρες αργότερα, με μία εκκωφαντική εξαφάνιση της συνέντευξής της.

Τι δεν τους άρεσε; Υπενθυμίσεις, όπως ότι το ΑΕΠ θα αυξηθεί φέτος 7%, ενώ το μεροκάματο μόνο 0,77 λεπτά του ευρώ. Οτι από το 1975 το συνολικό παραγόμενο από τους εργαζόμενους προϊόν αυξήθηκε κατά 80 φορές, χωρίς, όμως, να ανέβει 80 φορές και το βιοτικό επίπεδο των εργατών.

Κι άλλα δεν άρεσαν. Οπως ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να πετάξουν στα σκουπίδια τα επιχειρήματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και επίσης ότι αν οι εργαζόμενοι δε στείλουν τους εργατοπατέρες στα σπίτια τους τότε η πίεσή τους δε θα είναι αποτελεσματική.

Μα, συντρόφισσα, λέγονται τέτοια πράγματα, έτσι, κατακούτελα; Ξέρετε ότι από χτες η ΓΣΕΕ κλείδωσε το κτίριο, φοβούμενη ότι οι εργάτες θα περάσουν απ' τα λόγια στην πράξη; Οτι μεγαλοδημοσιογράφος, απ' αυτούς που βγάζουν 50 ευρώ στο δευτερόλεπτο, μονολογούσε πίνοντας, βαθιά μεσάνυχτα, «πώς θα αποδείξω ότι δεν είμαι ΠΑΣΟΚ;». Τελικά, βρήκε λύση: Δεν έγραψε λέξη!

Κατά τ' άλλα, μαθαίνουμε ότι, μας αρέσει δε μας αρέσει, «μέχρι τις εκλογές όποτε και όταν γίνουν» οι υποκλοπές θα προβάλλονται ως πρώτο θέμα. Οτι η συμφωνία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την εθνική σύμβαση είναι πρόκριμα και για τις ΔΕΚΟ. Α, ναι: Κι ότι η ΓΣΕΕ θα μαζέψει την επόμενη Τρίτη τους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ να τους εξηγήσει τι σημαίνει υπεύθυνη στάση, όταν η Εθνική Υπόθεση της Ανταγωνιστικότητας το απαιτεί!

Οχι, δε θα γράψουμε ότι χρειάζεται βρεγμένη παντόφλα. Γιατί, πολύ απλά, είναι αναποτελεσματική. Απ' άλλο πράγμα καταλαβαίνουν. Κι έδειξαν ότι το μήνυμα το έχουν πάρει ήδη. Στο χέρι μας είναι αυτό που καταλαβαίνουν οι αστοί να παλέψουμε να το καταλάβουν κι ένας προς έναν οι εργάτες. Γράφουν δε γράφουν οι άλλοι. Εξάλλου, πότε κρίθηκε η υπόθεση του εργατικού κινήματος από το τι γράφουν οι αστοί; Ο «Ριζοσπάστης» να φτάνει παντού; Αυτό ήταν και παραμένει το κρίσιμο. Θα βγάλουν φωτιά τα πόδια μας; Δε γίνεται αλλιώς.