Καθ' οδόν: Στο Λονδίνο
Κυριακή 14 Μάη 2006

Associated Press

Η πλατεία Τραφάλγκαρ
Σε μια μεγάλη πρωτεύουσα της Ευρώπης θα βρεθούμε σήμερα, όχι, φυσικά, για να τη γνωρίσουμε σε βάθος - πού προλαβαίνουμε - μα έτσι για να πάρουμε μια γεύση, να αρπάξουμε μια εικόνα της, να περπατήσουμε στα, ομολογουμένως μοναδικά της πάρκα, έστω και νοερώς Πάμε;

Το Λονδίνο δεν αναπτύχθηκε από την επέκταση ενός και μοναδικού κέντρου, όπως έγινε με άλλες μεγαλουπόλεις, αλλά σχηματίστηκε από τη συγχώνευση πολλών ανεξάρτητων πόλεων και οικισμών. Αποτέλεσμα αυτής της ιδιομορφίας είναι η συνύπαρξη πολλών αρχιτεκτονικών ρυθμών. Τα κέντρα ιστορικού ενδιαφέροντος.

Η καρδιά της χώρας του Σαίξπηρ και του Ντίκενς χτυπά στο Λονδίνο. Οι παλμοί της εναρμονίζονται με το φημισμένο ρολόι, το Μπιγκ Μπεν. Αν πάρει κανείς την απόφαση ότι θέλει να ζήσει το παράδοξο, τότε έχει διαλέξει το σωστό μέρος για να περάσει λίγες στιγμές εντελώς διαφορετικές. Πάρκα, νερά, μουσεία, όπερα, γκαλερί και πολυσύχναστοι δρόμοι. Δρόμοι που τους διασχίζουν άνθρωποι με ένδυμα και ύφος συντηρητικό περπατούν πλάι - πλάι με άλλα άτομα που ξεχωρίζουν από την ακραία εκκεντρική εμφάνισή τους. Κανείς δεν ενοχλεί αλλά και δε δείχνει να ενοχλείται σε τούτη την παράξενη πρωτεύουσα. Στη δεκαετία του 60' η μελωδική αλλά και ανατρεπτική εμφάνιση των «Σκαθαριών», των ταλαντούχων «Beatles», η προκλητική «μίνι» φούστα και το πανούργο «μίνι κούπερ» προκάλεσαν μια μεγάλη αλλαγή στη μέχρι τότε συντηρητική πόλη. Από εκείνη την εποχή αναγκαστικά όλα τα αταίριαστα, τα διαφορετικά τα εκρηκτικά συνυπάρχουν στο Λονδίνο, όχι αρμονικά όπως στο Παρίσι αλλά αναγκαστικά. Και επειδή ο λαός ξέρει να κρύβει καλά τα αισθήματά του κανείς δε φανερώνει τη δυσαρέσκειά του, που σίγουρα υπάρχει. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γνωρίσει κανείς έναν τόπο. Υπάρχουν εκείνοι που θα ξεχυθούν στα μαγαζιά, - λες και τους έχουν λείψει - και θα ξημεροβραδιάζονται στο κομψό πολυκατάστημα «Χάροντς» ή στο περίφημο Πόρτο Μπέλο (κάτι ανάλογο με το δικό μας Γουσουρούμ) και άλλοι που θα ξετρελαθούν με τα μουσεία. Το Βρετανικό Μουσείο, που φιλοξενεί στα εννέα του τμήματα την εθνική συλλογή εθνογραφίας και αρχαιολογίας (ανάμεσά τους φυσικά και τα εκπληκτικά γλυπτά του Παρθενώνα), την Εθνική Πινακοθήκη, και την Τέιτ Γκάλερι.

Μπροστά από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ
Εξήντα έξι αίθουσες, που χωρίζονται σε τέσσερις τομείς, πρέπει να διασχίσει κανείς για να θαυμάσει όλους τους πίνακες της συλλογής της Εθνικής Πινακοθήκης. Εκεί, εκτίθενται πλούσιοι αναγεννησιακοί πίνακες της βόρειας και της νότιας Ευρώπης, ανάμεσά τους παλαιότερος και σημαντικότερος είναι η «Πεντηκοστή» του Τζιότο. Επίσης η «Αγία Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας» του Ραφαήλ, η «Αφροδίτη και ο Αρης» του Μποτιτσέλι και η «Παρθένος των βράχων» του Ντα Βίντσι. Ακόμα, υπάρχουν εξαιρετικά έργα των Πουσέν, Κλωντ, Ρούμπενς, Βαν Ντάικ, Βελάσκεθ και Ρέμπραντ, καθώς και έργα των Ντεγκά, Τέρνερ, και Λορραίν.

Η Τέιτ Γκάλερι λειτουργεί πάνω από έναν αιώνα (από το 1897) ύστερα από πρωτοβουλία του μεγιστάνα της ζάχαρης Χένρι Τέιτ. Η συλλογή ξεκίνησε με τους βικτοριανούς πίνακες που δώρισε ο ευεργέτης της και από τότε, μέχρι και σήμερα εμπλουτίζεται συνεχώς. Περιλαμβάνει ήδη 3.500 πίνακες, πολλά χαρακτικά, ανάμεσά τους και αυτά του κληροδοτήματος Τέρνερ καθώς και πολλά αγάλματα. Το 1908, μάλιστα, κτίστηκε μια πτέρυγα, σύμφωνα με τη διαθήκη του Τέρνερ, για να στεγάσει μεγάλο μέρος από τα έργα του μεγαλύτερου, μαζί με τον Κόνσταμπλ, τοπιογράφου της Αγγλίας.

Επειδή όμως η στήλη τα έχει επισκεφτεί πολλές φορές και ελπίζει και εύχεται να τα ξαναδεί σήμερα θα επιδοθεί στο βάδισμα! Θα μας πείτε: ήρθατε μέχρι εδώ για να περπατήσετε; Ναι, διότι αν λείπει κάτι στον κάτοικο της Αθήνας είναι το πράσινο, εδώ όμως μπορεί να το απολαύσει. Τα εννέα υπέροχα βασιλικά πάρκα, τα οποία ανήκαν κάποτε αποκλειστικά στις βασιλικές οικογένειες άνοιξαν κάτω από πολλές πιέσεις και για τους ...θνητούς. Δίνουν την ευκαιρία στον περιπατητή, όχι μόνο να ανοίξει τους πνεύμονές του, αλλά και να έχει την αυταπάτη ότι είναι ελεύθερος. Αξίζει μόνο να σημειωθεί ότι εκτός από τα ωραιότερα καλλωπιστικά φυτά, δεκάδες χιλιάδες τουλίπες φυτεύονται μπροστά από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και ακόμα περισσότερες μπροστά στο ανάκτορο του Χάμτονκορτ. Η ωραιότερη διαδρομή, η οποία καλύπτει 3,5 χλμ., είναι από το Γουεστμίνστερ ως το Νότινγκ Χιλ και περνάει μέσα από τα πάρκα Γκριν, Σεντ Τζέιμς και Χάιντ Παρκ.

Εικόνα από το Χάιντ Παρκ
Τις νύχτες ζωντανεύει η πιο περίεργη συνοικία του Λονδίνου, το Σόχο. Αϋπνο, επικίνδυνο, αινιγματικό, αλλά και ελκυστικό δεν μπορεί να αγνοηθεί από τον ταξιδιώτη. Από το 1986, οπότε τέθηκαν σε ισχύ τα πειθαρχικά μέτρα του Δημοτικού Συμβουλίου του Γουεστμίνστερ, η περιοχή αναβαθμίστηκε, ωστόσο παραμένει η πλέον κακόφημη συνοικία του Λονδίνου.

Οποιος πάλι θέλει να επιλέξει διασκέδαση διαφορετικού είδους, δεν έχει παρά να πάει στην εκκλησία του st Martin-in-the-fields στην πλατεία Τραφάλγκαρ, δίπλα στο Μπιγκ Μπεν και το εντυπωσιακό άγαλμα του Νέλσονα, όλο και κάτι γίνεται εκεί. Συνήθως μια ξεχωριστή μουσική παράσταση... Ωρα να επιστρέψουμε σπίτι μας.



Η Εθνική Πινακοθήκη


Χαρακτηριστικό σημείο της όπερας


Η συνοικία Σόχο


Στο πάρκο Σεντ Τζέιμς


Γουεστμίνστερ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Θέμα της ο Καραγκιόζης (2012-01-21 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ (2010-11-18 00:00:00.0)
Ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ (2010-07-22 00:00:00.0)
27χρονος νεκρός σε ξενοδοχείο (2006-08-29 00:00:00.0)
Οι ωραιότερες υδατογραφίες (2001-01-14 00:00:00.0)
Αναλαμπές χρωμάτων (1997-07-12 00:00:00.0)