Ο «Ριζοσπάστης» σήμερα αναδημοσιεύει αποσπάσματα από το έργο του Β. Ι. Λένιν «Γράμματα για την τακτική». Πρόκειται για ένα από τα προγραμματικά ντοκουμέντα που γράφτηκαν τον Απρίλη του 1917 και που εξόπλισαν το Κόμμα των Μπολσεβίκων, την εργατική τάξη της Ρωσίας με ένα επιστημονικά θεμελιωμένο σχέδιο περάσματος από την αστικοδημοκρατική επανάσταση στη σοσιαλιστική επανάσταση. Ηδη, από το Φλεβάρη του 1917, οι εργάτες και οι αγρότες ανέτρεψαν την τσαρική απολυταρχία και έτσι δημιουργήθηκαν ευνοϊκές συνθήκες για μια πετυχημένη πάλη της εργατικής τάξης με σκοπό την ανατροπή της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Τις πρώτες μέρες της επανάστασης σε όλη τη χώρα δημιουργήθηκαν τα Σοβιέτ των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών βουλευτών. Τα κατά τόπους Σοβιέτ πραγματοποιούσαν μόνα τους τους δημοκρατικούς σχηματισμούς, καθιέρωναν την οχτάωρη εργάσιμη μέρα, τον εργατικό έλεγχο πάνω στην παραγωγή, τον έλεγχο του επισιτιστικού, καταργούσαν τις τσαρικές αρχές και τα τσαρικά δικαστήρια, απελευθέρωναν από τις φυλακές τους πολιτικούς κρατούμενους.
Ωστόσο, το Σοβιέτ της Πετρούπολης, που αποτελούσε ουσιαστικά το πανρωσικό κέντρο, βρέθηκε στα χέρια των ηγετών των μενσεβίκων (δεξιοί οπορτουνιστές) και εσέρων (μικροαστοί επαναστάτες). Η Εκτελεστική Επιτροπή εθελοντικά παραχώρησε την εξουσία στην αστική Προσωρινή κυβέρνηση, υποσχόμενη σ' αυτήν την πλήρη υποστήριξή της, και έτσι έδινε στην προσωρινή κυβέρνηση τη δυνατότητα να συνεχίσει την αντιλαϊκή, ιμπεριαλιστική πολιτική του τσαρισμού.
Ορισμένες μπολσεβίκικες επιτροπές, επίσης και μια σειρά καθοδηγητικά στελέχη του Κόμματος καλούσαν να «κάνουν οι μάζες έλεγχο» στη δράση της Προσωρινής κυβέρνησης, μη βάζοντας ζήτημα για το πέρασμα όλης της εξουσίας στα Σοβιέτ. Ο Λένιν, εκπληρώνοντας απόφαση της ΚΕ για να γίνει ανοιχτή συζήτηση, έγραψε την μπροσούρα «Γράμματα για την τακτική», στην οποία έδειξε το λάθος του Λ. Μπ. Κάμενεφ και των ολιγάριθμων ομοϊδεατών του, που τάχθηκαν κατά της λενινιστικής γραμμής για σοσιαλιστική επανάσταση. Ο Λένιν απέκρουσε ολοκληρωτικά τους ισχυρισμούς των αντιπάλων του, που ήθελαν να αποδείξουν ότι δήθεν η επανάσταση του Φλεβάρη δεν οδήγησε ακόμη στην επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου. Ο Λένιν αποκάλυψε ότι ήταν αβάσιμη και λαθεμένη η δογματική αντιμετώπιση της εκτίμησης της δεύτερης ρωσικής επανάστασης με βάση τα παλιά σχήματα. Η πραγματικότητα αποδείχτηκε «πιο πρωτότυπη, πιο ιδιόμορφη, πιο ποικιλόμορφη», όπως επισήμανε ο μεγάλος θεωρητικός της Επανάστασης.
*Τα αποσπάσματα του άρθρου αναδημοσιεύονται από τα «Απαντα» του Β. Ι. Λένιν Τόμος 31, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή». Οι υπότιτλοι είναι δικοί μας.