ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ πως το γεγονός ότι τις κυβερνητικές θέσεις για το πανεπιστημιακό άσυλο ανέλαβε να τις υπερασπιστεί χτες ο υπουργός Δικαιοσύνης και όχι η υπουργός Παιδείας ή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι τυχαίο; `Η, μήπως, είναι συμβολικό;

Μάλιστα, ο Αν. Παπαληγούρας έκανε και λογοπαίγνια, υποστηρίζοντας πως θέλουν να μετατρέψουν το πανεπιστήμιο σε «άσυλο ιδεών» και όχι βανδαλισμών και ανάλογων πράξεων. Τώρα ...μας έπεισαν.

Αλήθεια, πώς σκέπτονται να το επιτύχουν αυτό; Με τα ΜΑΤ να μπαινοβγαίνουν όποτε θέλουν ή, μήπως, με την τοποθέτηση καμερών παρακολούθησης και στους πανεπιστημιακούς χώρους;

Γιατί είναι περιττό να συζητήσουμε τα όσα σχεδιάζουν μαζί με το ΠΑΣΟΚ για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προφανώς, δεν πιστεύουν στα σοβαρά ότι οι επιχειρηματίες, που αδημονούν να «επενδύσουν» στο χώρο της Παιδείας, θα το κάνουν για ...να διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες...

Για να κερδοσκοπήσουν, φυσικά, θα το κάνουν και, βέβαια, βασική προϋπόθεση γι' αυτό είναι η πλήρης υποταγή στα δικά τους «κανάλια» κάθε έννοιας επιστημονικής σκέψης.

Ομως, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, υπάρχει ένα είδος πανεπιστημιακού ασύλου που το θέλουν οι κυβερνώντες: Αυτό που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να αλωνίζουν στα πανεπιστήμια και, φυσικά, να προσανατολίζουν το περιεχόμενο της επιστήμης και της έρευνας. Καθώς και αυτό που επιτρέπει ευρω-κονδύλια να μοιράζονται σε τρωκτικά κάθε είδους. Πάντα, φυσικά, με βάση όσα ζητούν οι Βρυξέλλες.

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ ο Γιώργος Αλογοσκούφης, όταν μας λέει ότι το 20% των Ελλήνων βρίσκεται σε «κίνδυνο φτώχειας»; Οτι τώρα είναι εύποροι και ίσως κάποτε γίνουν φτωχοί;

Μάλλον είναι ένας ...απαλός τρόπος, για να παραδεχτεί ότι τουλάχιστον ένας στους πέντε Ελληνες δεν έχει σήμερα ούτε καν τα στοιχειώδη, προκειμένου να ζήσει αξιοπρεπώς. Κι αυτό με τα κυβερνητικά κριτήρια, γιατί η πραγματικότητα λέει πως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.