Η συζήτηση που έχει φουντώσει τις τελευταίες μέρες για το πανεπιστημιακό άσυλο, έχει ξεσηκώσει τις πιο ακραίες συντηρητικές φωνές. Μέσα σ' όλους τους σοφούς που κάνουν τις αναλύσεις τους το τελευταίο διάστημα, δημοσιογράφοι ζήτησαν και τη γνώμη της πρώην υπουργού Παιδείας, Μαριέττας Γιαννάκου, μετά τη χτεσινή συνάντησή της με τον νυν υπουργό Α. Σπηλιωτόπουλο. Και η Μ. Γιαννάκου είπε τα εξής:

«'Η οι αρχές οι πανεπιστημιακές με τις προσπάθειες που κάνουν - και για πρώτη φορά βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να κάνουν τέτοιες προσπάθειες - μπορούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε εγώ που είμαι φοιτητής και πρωτομπαίνω στο πανεπιστήμιο να μη μου δημιουργεί κανείς πρόβλημα στο να μάθω, στο να πάω στη γραμματεία μου, στο να καθίσω στην αίθουσά μου, στο να πάω στη βιβλιοθήκη να διαβάσω ή θα καλέσουν τη δικαιοσύνη. Ενα από τα δύο»...

Δηλαδή, ή οι πρυτάνεις θα γίνουν αστυνομικοί και δικαστές μέσα στα ιδρύματα... ή θα φωνάζουν για επέμβαση τους πραγματικούς αστυνομικούς και δικαστές!

Και παρακάτω, η πρώην υπουργός ισχυρίστηκε ότι ο νόμος - πλαίσιο σέβεται το άσυλο «γιατί εμείς δε θέλαμε να καταργήσουμε το άσυλο, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ελεύθερη διακίνηση ιδεών»...

Δηλαδή, μας είπε κιόλας ότι το άσυλο είναι άχρηστο και μήπως να χρωστάμε και χάρη στην κυβέρνηση που δεν το κατάργησε όντας «άχρηστο»..;