Σε μια μακρά ομιλία του, στη χτεσινοβραδινή συγκέντρωση στο Σπόρτιγκ, ο πρόεδρος του ΣΥΝ κατέβαλε μια εναγώνια και απέλπιδα προσπάθεια να εμφανίσει ξανά το κόμμα του σαν «στόχο» και «θύμα», αφού προηγουμένως είχε - πέρα και έξω από κάθε πραγματικότητα - αποπειραθεί να φιλοτεχνήσει γι' αυτόν την εικόνα μιας «αντισυστημικής δύναμης», μιας δύναμης «παρούσας σε όλα τα μέτωπα» που γι' αυτό τον λόγο «ενοχλεί» και δήθεν στοχοποιείται. Φαίνεται πως όταν η πραγματικότητα δεν τους βολεύει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Κι αυτή η πραγματικότητα, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς τους, βοά ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύει τους αγώνες του εργατικού λαϊκού κινήματος, βοά ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη που στο όνομα της «αριστεράς» έχει βάλει πλάτη για την προώθηση πολιτικών εξωραϊσμού του συστήματος συμβάλλοντας στη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων, εμποδίζοντας τη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων.

Δεν έλειψαν και τα παράπονα απ' τον πρόεδρο του ΣΥΝ προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Παράπονα γιατί «περιμένουμε να βρούμε έστω και κάποιο σημείο για να συμφωνήσουμε και σας το λέμε ειλικρινά» (...) «είχαμε μια ελπίδα, μια προσδοκία να βρούμε κοινό τόπο στα περιβαλλοντικά ζητήματα».

Από την άλλη σημείωσε και «θέσεις» που διαφωνούν με το ΠΑΣΟΚ και που αυτές - κατά την άποψή του - αποτελούν εμπόδιο για μια ενδεχόμενη συνεργασία. Ανέφερε τις θέσεις για την «Ολυμπιακή», για την κατάργηση των stage, για την κατάργηση του νόμου Ρέππα στο Ασφαλιστικό, για το άρθρο 16, κλπ. Φυσικά απέφυγε να πει πως αυτές οι διαφωνίες καθόλου δεν αγγίζουν τον πυρήνα των προβλημάτων, που είναι οι κατευθύνσεις - αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τις οποίες συμφωνούν και τις οποίες εφαρμόζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Παραδόξως ουδόλως έθιξε την Ευρωπαϊκή Ενωση σε μια ομιλία πάνω από σαράντα σελίδες.

Την «τιμητική» του είχε και το ΚΚΕ καθώς ο πρόεδρος του ΣΥΝ του επιφύλαξε «ιδιαίτερη μεταχείριση» - το ίδιο και ο Μ. Γλέζος - αφιερώνοντάς του μεγάλο μέρος της ομιλίας του, ανακεφαλαιώνοντας τις έως σήμερα συκοφαντικές και εμπαθείς επιθέσεις που έχουν εκτοξεύσει εναντίον του Κόμματος.

Ετσι, ο Αλ. Τσίπρας έκανε και πάλι λόγο για «ετερόκλητη συμμαχία» εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία τάχα συμμετέχει το ΚΚΕ, έχοντας το θράσος να μιλήσει για «αναντιστοιχία με την ιστορία και τους περήφανους αγώνες του κομμουνιστικού κινήματος», το οποίο βέβαια οι ίδιοι πρόδωσαν, κατασυκοφάντησαν και εξακολουθούν να το πολεμούν. Είχε το θράσος, ως πρόεδρος μιας δύναμης που υποκλίνεται στο ευρωενωσιακό οικοδόμημα, στηρίζοντας στρατηγικές αντεργατικές επιλογές του, να καλέσει το ΚΚΕ «να απολογηθεί στους εργαζόμενους».

Δεν παρέλειψε δε να κάνει παρέμβαση και στον ...προσυνεδριακό διάλογο του ΚΚΕ, εκφράζοντας την «ανατριχίλα» του για άρθρο στελέχους του Κόμματος σ' αυτόν! Και να προβοκάρει λέγοντας ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ καλεί τα μέλη της να πολεμήσουν και όσους εντός του κόμματός τους, τους διανοούμενους που έχουν άλλη άποψη από αυτήν της ηγεσίας και εξ αυτού του λόγου αυτομάτως μετατρέπονται σε πράκτορες του συστήματος και προβοκάτορες»!!! Σενάρια φανταστικά από ανθρώπους - πολιτικά πρόσωπα εκτός τόπου και χρόνου ή μήπως η άκρατη εμπάθεια και δυστυχία τους σπρώχνει στη σεναριογραφία;