Εκτακτη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) έγινε το περασμένο Σάββατο το πρωί στη Βουλή, με αντικείμενο την «εξέγερση των νέων στην Ελλάδα». Στη συνεδρίαση εκτός από εκπρόσωποι ξένων κομμάτων, συμμετείχαν και δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς, ΓΣΕΕ, για να δώσουν την «εικόνα της εξέγερσης».

Μιλώντας στη συνεδρίαση, ο πρόεδρος του ΚΕΑ, Λόταρ Μπίσκι, έβαλε τα... πράγματα στη θέση τους σχετικά με την εκτίμηση του ΚΕΑ για τους κουκουλοφόρους, επισημαίνοντας ανάμεσα σε άλλα: «με όλη μου την κατανόηση προς τη δικαιολογημένη οργή που δημιούργησε ο θάνατος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, θέλω να πω ότι η βία κατά των ξένων περιουσιακών στοιχείων και κατά προσώπων, ενδεχομένως να είναι μια έκφραση αυτής της οργής αλλά δεν είναι μέσο του αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Επιπλέον τη θεωρούμε αντιπαραγωγική. Αντιπαραθέτοντας στη λογική της καταστολής τη λογική της επιθετικότητας, δημιουργούν τρόπους πολιτικής συμπεριφοράς που υπονομεύουν θεμιτούς λαϊκούς στόχους, στα μάτια πολλών ανθρώπων».

Ενώ δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι η «εξέγερση» απέδειξε πως η νεοφιλελεύθερη πολιτική έχει αποτύχει και πως «τα νεοφιλελεύθερα κόμματα δεν έχουν να αντιπαραθέσουν κανένα αποτελεσματικό μοντέλο», δίνοντας ακόμα μια φορά το στίγμα της «εναλλακτικής» διαχείρισης του καπιταλισμού το οποίο προκρίνει το ΚΕΑ.

Συνεκτικό στοιχείο της συζήτησης ήταν η υπόκλιση στο «νέο επαναστατικό υποκείμενο» και στο «κίνημα» που γενικά... κινείται, χωρίς στόχους και προοπτική, προφανώς γιατί έτσι μπορεί πιο εύκολα να εγκλωβιστεί στους στόχους του συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι για τους εργαζόμενους δεν είχαν πολλά πολλά να πουν, παρά μόνο ότι είναι δύσκολο η «εξέγερση» να επεκταθεί στην εργατική τάξη γιατί μεγάλη μερίδα της είναι «εγκλωβισμένη στο ΚΚΕ» (όπως είπε ο Μ. Γλέζος)... Μάλιστα, δίνοντας συνέχεια στο χάδι των κουκουλοφόρων, σημειώθηκε πως η κουκούλα σηματοδοτεί... την πολλαπλότητα των ταυτοτήτων εκείνου που τη φοράει...

Αξίζει να σημειωθεί, ότι για να τεκμηριώσει την «πρωτοπορία» των φοιτητών και της νεολαίας, ο εκπρόσωπος του Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού Τσεχίας εκθείασε την «άνοιξη της Πράγας», σημειώνοντας ότι σχεδόν ένα χρόνο μετά, η κοινωνία είχε αποδεχτεί την «κατοχή από το στρατό του Συμφώνου της Βαρσοβίας» και είχε σταματήσει την «αντίσταση»... Βέβαια, πραγματική κατοχή είχαν πολλές χώρες - ανάμεσά τους και η Ελλάδα - και ο λαός ούτε μια στιγμή δε σταμάτησε την αντίσταση. Αλλά αυτή είναι και η διαφορά ανάμεσα στην κατοχή και την αντίσταση και σε εκείνο που οι υποστηρικτές του «σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία», προσπαθούν να παρουσιάσουν ως «κατοχή» και «αντίσταση»...