Με αποφασιστικότητα και με πλήρη επίγνωση του σύνθετου οργανωτικού, πολιτικού και ιδεολογικού χαρακτήρα της μάχης που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, οι οικοδόμοι και οι Ομοσπονδία τους αναλαμβάνουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την υπογραφή ικανοποιητικής νέας κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Σ' αυτή την κατεύθυνση και με στόχο τον πλατύτερο δυνατό συντονισμό με Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και σωματεία που συσπειρώνονται στις γραμμές του ΠΑΜΕ, αλλά και άλλα που στην εξέλιξη των κινητοποιήσεων μπορούν και πρέπει να μπουν στον κοινό αγώνα, η διοίκηση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας αποφάσισε την πραγματοποίηση πανελλαδικών συλλαλητηρίων στις 8 του Μάρτη και την κήρυξη πανελλαδικής απεργίας στις 29 Μάρτη.

Οι κλαδικές συμβάσεις αποτελούν ζήτημα αιχμής για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Με δεδομένη την ανάγκη να υπάρξουν συντονισμένες εργατικές κινητοποιήσεις, κύρια σε κλάδους που αυτό το διάστημα βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες για την υπογραφή των νέων Συμβάσεων, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ διοργανώνει μεθαύριο Τρίτη, 13 Φλεβάρη, πλατιά συνδικαλιστική σύσκεψη, στις 6 μ.μ., στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας (Βερανζέρου 1, πλατεία Κάνιγγος), με θέμα τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των ταξικών συνδικάτων το αμέσως επόμενο διάστημα. Στο επίκεντρο της συζήτησης θα βρεθούν ακόμα τα μέτωπα όπως αυτό της Παιδείας και του Ασφαλιστικού, με δοσμένη την αναγκαιότητα οι ταξικές δυνάμεις να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση της πάλης των εργατοϋπαλλήλων, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, του ΣΕΒ και των κομμάτων του.

Στο πλατύ κάλεσμά της προς τον κλάδο και τους άλλους εργαζόμενους να συμμετέχουν μαζικά στις επερχόμενες κινητοποιήσεις, η Ομοσπονδία Οικοδόμων διαπιστώνει ότι η κατάσταση για την εργατική τάξη επιδεινώνεται ολοένα και περισσότερο, εξαιτίας της εντεινόμενης επιθετικότητας του κεφαλαίου, της ληστρικής εξυπηρέτησης των συμφερόντων του από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, σε βάρος των δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που το πρώτο 9μηνο του 2006 τα κέρδη των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 51,4%, ...οι όροι επιβίωσης της λαϊκής οικογένειας διαρκώς επιδεινώνονται. Τα ενδεικτικά στοιχεία σχετικών ερευνών και επίσημων ανακοινώσεων φορέων και οργανισμών, αποτελούν πρόκληση:

• Μόλις 704 ευρώ είναι ο μισθός που παίρνουν 2,5 εκατομμύρια μισθωτοί, ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ιδρύματος.
• Το 60% των συνταξιούχων όλων των Ταμείων (πλην ΟΓΑ) καλείται να επιβιώσει με κάτω από 500 ευρώ το μήνα (16 ευρώ τη μέρα), ενώ στον ΟΓΑ το ποσοστό φτάνει το 96,9%.
• Στους 408.190 ανήλθαν οι άνεργοι στο γ΄ τρίμηνο του 2006, σύμφωνα ακόμα και με τα διάτρητα στοιχεία της ΕΣΥΕ, ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι αποτελούν το 58,5% των ανέργων. Κάθε σπίτι συντηρεί και έναν άνεργο.
• Την ώρα που ο επίσημος τιμάριθμος - σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση - «τρέχει» με ρυθμούς γύρω στο 3%, τα πραγματικά στοιχεία επιβεβαιώνουν αλλεπάλληλες ανατιμήσεις στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης (τρόφιμα, πετρέλαιο κ.ά.) που ξεπερνάνε το 10% - 15%.
• Η αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών να τα βγάλουν πέρα οδηγεί στην υπερχρέωση από στις τράπεζες, καθώς το Νοέμβρη του 2006 τα χρέη άγγιξαν τα 78 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 43% του ΑΕΠ.
• Αν και τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια οι πρασινογάλαζες κυβερνήσεις προπαγανδίζουν τη λεγόμενη «ανάπτυξη», ακόμα και τα επίσημα στοιχεία με βάση τους υπολογισμούς της «Γιούροστατ» (και όχι βέβαια τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων...), τουλάχιστον το 20% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες κάτω από τα όρια της φτώχειας. Στην πραγματικότητα, το ποσοστό είναι μεγαλύτερο, αν λάβει κανείς υπόψη παράγοντες όπως η μη καταγεγραμμένη εργασία και το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα.
• Οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας, κατ' ευθείαν από την τσέπη των εργαζομένων, ανέρχονται στο 48,7% του συνόλου των δαπανών, ενώ οι κρατικές (από τα Ταμεία και το κράτος, δηλαδή έμμεσα ξανά από τους εργαζόμενους) στο 51,3%. Αντίστοιχα, η φαρμακευτική δαπάνη (αποτελεί το 15% των ιδιωτικών δαπανών Υγείας) ανήλθε στα 2,4 δισ. ευρώ.
• Σύμφωνα με την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ), το 2,5% των ελληνικών οικογενειών βρίσκονται αντιμέτωπες με τις «καταστροφικές δαπάνες» για προβλήματα Υγείας, δηλαδή μια ξαφνική ασθένεια θα τους οδηγήσει σε πλήρη οικονομική κατάρρευση.
• Μια εργατική οικογένεια πληρώνει από 5.000 έως 8.000 ευρώ σε όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης, προκειμένου να μπει το παιδί της στο πανεπιστήμιο.
• Το αντίστοιχο ποσό που καλείται να καταβάλει ένα λαϊκό νοικοκυριό, προκειμένου το παιδί να ολοκληρώσει τις σπουδές του σε μια άλλη πόλη, για το σύνολο των δαπανών (στέγη, τροφή, βιβλία κτλ.) κυμαίνεται ανάμεσα στις 50.000 και 55.000 ευρώ.
• Συνολικά, οι δαπάνες των λαϊκών νοικοκυριών για την εκπαίδευση των παιδιών τους, συμπεριλαμβανομένης και της παραπαιδείας, ξεπερνάει σήμερα κατά πολύ το ποσό των 3 δισ. ευρώ, που ήταν το αποτέλεσμα σχετικής έρευνας πριν από μερικά μόλις χρόνια.

Είναι φανερό ότι η επίθεση στο πενιχρό εισόδημα της εργατικής οικογένειας, που αντανακλάται και στα παραπάνω στοιχεία, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την «αύξηση» των 0,77 ευρώ μεικτά την ημέρα στο μισθό και στο μεροκάματο που υπέγραψε η ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ τον περασμένο Απρίλη, υπό τα εκκωφαντικά χειροκροτήματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. «Αύξηση» που από την 1η του Μάη θα φέρει το κατώτερο μεροκάματο στα 29,39 ευρώ και τον κατώτερο μισθό στα 657,89 ευρώ!

Η κατάπτυστη διετής συμφωνία της ΓΣΕΕ με τις ενώσεις των εργοδοτών χαρακτηρίστηκε από τον τότε επικεφαλής της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας Χρ. Πολυζωγόπουλο σαν «έντιμος συμβιβασμός», αποκαλύπτοντας σε όλη του την έκταση την ενδοτικότητα και την επικίνδυνη για τους εργαζόμενους στρατηγική της ΓΣΕΕ. Κοινό κριτήριο με τους βιομηχάνους στις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν ήταν η «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας, η αύξηση δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας σαν προϋπόθεση της «ανάπτυξης» που ευαγγελίζονται με ένα στόμα κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Μια διαπραγμάτευση με αυτούς τους όρους μόνο σε έναν τέτοιο κατάπτυστο συμβιβασμό θα μπορούσε να καταλήξει.

Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που τελικά υπογράφτηκε, εκτός των άλλων, αποτελεί τον μπούσουλα του κεφαλαίου στις διαπραγματεύσεις που ακολουθούν, βάζοντας επιπλέον εμπόδια στους εργαζόμενους να αποσπάσουν μια πιο ικανοποιητική Σύμβαση σε κλαδικό επίπεδο.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες καλούνται οι εργαζόμενοι να οργανώσουν την πάλη τους για την υπογραφή ικανοποιητικών κλαδικών συμβάσεων και σ' αυτή την κατεύθυνση θα πρωτοστατήσει το ΠΑΜΕ. Είναι μονόδρομος για τους εργάτες και τους υπάλληλους, στην αναμέτρηση με την εργοδοσία και τους πολιτικούς εκφραστές της, να προτάξουν τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες τους, το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, έχοντας καθαρό ότι πλούτος υπάρχει και τον παράγουν οι ίδιοι. Χωρίς καμιά υποτίμηση των δυσκολιών, η μάχη των συμβάσεων βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, με στόχο να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά ο διεκδικητικός αγώνας, νέες δυνάμεις να συσπειρωθούν στα ταξικά συνδικάτα, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για κλιμάκωση της πάλης το επόμενο διάστημα.