Με «φόντο» τις πολύμορφες και μακρόχρονες φοιτητικές κινητοποιήσεις, στο χώρο «ξεδιπλώνεται» ο προβληματισμός των νέων για χίλια δυο ζητήματα: Για τα ναρκωτικά και την ανυπόταχτη στάση ζωής. Για την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία που φυτοζωεί. Για τους λαούς του κόσμου που αγωνίζονται. Γίνεται έντονα αισθητό στον επισκέπτη πως ο προβληματισμός αυτών των νέων περνά μέσα από το ερώτημα: «Τι κοινωνία θέλουμε;». Η μοιρολατρία και ο συμβιβασμός δε βρήκαν χώρο στο προαύλιο της Γεωπονικής. Η τιμωρία των πολιτικών υπευθύνων - της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - από τη νεολαία και η ενίσχυση του ΚΚΕ αναδείχτηκαν επιτακτικά, χωρίς περιστροφές.
«Να σκεφτούν οι φοιτητές, να ζυγιάσουν, το προς τα πού θα μετρήσει και τι βαρύτητα θα έχει η πρώτη τους ψήφος», κάλεσε ο Θανάσης Πάνος, Γραμματέας της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ μιλώντας την Κυριακή το βράδυ. «Ο δικομματισμός το μόνο που έχει να προσφέρει στη νεολαία είναι αβεβαιότητα, άγχος, ανεργία, ανασφάλιστη εργασία, καταστολή», συμπλήρωσε. Το Σάββατο το απόγευμα, στη συζήτηση για τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς αγώνες, υπογραμμίστηκε ο ρόλος που έπαιξαν σε αυτούς το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Επισημάνθηκε παράλληλα ότι «είμαστε ακόμα στην αρχή» μιας σειράς πολύ σκληρών αγώνων που θα ακολουθήσουν, όταν θα αρχίσει να φαίνεται στα ιδρύματα όλο το ...«μεγαλείο» της Μπολόνια.
Οταν πέφτει ο ήλιος, το γλέντι ξεκινά. Το γρασίδι στη Γεωπονική αρχίζει να γεμίζει φοιτητόκοσμο και νεανικές παρέες. Χορεύουν με τους «ανεξάρτητους» ήχους των φοιτητικών ερασιτεχνικών συγκροτημάτων, τραγουδούν τα γνώριμα τραγούδια του Δ. Τσακνή και του Λάκη Παπαδόπουλου. Αλλοι στο χώρο του κινηματογράφου, άλλοι παίζουν σκάκι και πινγκ πονγκ, άλλοι στο βιβλιοπωλείο. Πάντως, όλοι μαζί, στο τέλος της βραδιάς καταλήγουν «πιασμένοι» χέρι χέρι να χορεύουν στο λαϊκό - ρεμπέτικο γλέντι...