Η μητρότητα βλάπτει την «ανταγωνιστικότητα». Οσο κι αν οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου - και έτσι υποτάσσονται στην παραπάνω αρχή - προσπαθούν να κρύψουν την καθαρή αλήθεια, δε μπορούν. Αν δεν ανατραπεί η πολιτική που χαρίζει τον παραγόμενο πλούτο σε μια χούφτα εκμεταλλευτών, η εργαζόμενη μητέρα θα βρίσκεται σταθερά πρώτη στο στόχαστρο της εργοδοσίας.

Οι τυμπανοκρουσίες με τις οποίες την άνοιξη του 2008 η κυβέρνηση παρουσίασε την εξάμηνη επέκταση της άδειας μητρότητας (αφορά στο χρονικό διάστημα που μια εργαζόμενη μπορεί να απουσιάζει από τη δουλειά πριν και μετά τον τοκετό), προσβάλλοντας τις εργαζόμενες μανάδες και συνολικά την εργατική τάξη, δεν κατάφεραν ούτε να ...«καταπραΰνουν» τη λαϊκή οργή που προκάλεσε ο νόμος Πετραλιά (τμήμα του οποίου είναι και η νέα ρύθμιση) ούτε να κρύψουν το νέο, ηχηρό χτύπημα που φέρνει στη μητρότητα.

Το νέο αντιασφαλιστικό έκτρωμα καταργεί το δικαίωμα της πρόωρης συνταξιοδότησης για τις μητέρες που είναι (τουλάχιστον) 50 χρόνων και έχουν ανήλικα παιδιά, αυξάνει από τα 53 στα 55 χρόνια τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης για εργαζόμενες με 35 χρόνια εργασίας κτλ. Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενες στο Δημόσιο βρίσκονται αντιμέτωπες με τον κίνδυνο αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από 5 μέχρι και 17 (!) χρόνια (επίσης, οι εργαζόμενες με τρία παιδιά θα χρειάζονται τρία ακόμα χρόνια για να κατοχυρώσουν δικαίωμα συνταξιοδότησης), μετά την παραπομπή της Ελλάδας στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για το Ασφαλιστικό των δημοσίων υπαλλήλων.

Συμπληρώνεται έτσι η οδυνηρή πραγματικότητα που οι εργαζόμενες μητέρες βιώνουν καθημερινά στους τόπους δουλειάς, η καθημερινή επίθεση που δέχονται από την εργοδοσία, η τρομοκρατία που εντείνεται, η καταπάτηση δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί με αίμα. Μερικές τέτοιες περιπτώσεις παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ», αναδεικνύοντας την ανάγκη οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι στο ΠΑΜΕ, να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στο σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής που ενισχύει την εργοδοτική αυθαιρεσία.

• Αύγουστος 2008: Νεαρή έγκυος απολύεται από τα καταστήματα βρεφικών ειδών «Ροζαλί» στη Ζάκυνθο. Οταν η κοπέλα ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, η εργοδοσία της είπε «ή ρίχνεις το παιδί ή φεύγεις από τη δουλειά». Αμεση ήταν η αγωνιστική κινητοποίηση του ταξικού σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και του Εργατικού Κέντρου του νησιού, παρά την προσπάθεια τρομοκράτησης που ξεκίνησε (συνδικαλιστές που έγραφαν συνθήματα ενάντια στην απόλυση εγκύων συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα σαν κοινοί εγκληματίες).
• Μάρτης 2008: Ο όμιλος του «Ιατρικού Αθηνών» απέλυσε έγκυο νοσηλεύτρια, που αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα υγείας λόγω της εγκυμοσύνης της. Η αποφασιστική και επίμονη παρέμβαση του Σωματείου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αθήνας οδήγησε στην επαναπρόσληψη της εργαζόμενης. Συνδικαλιστές από τον κλάδο επισημαίνουν ότι η εργοδοτική αυθαιρεσία εντείνεται, όταν τα κέρδη στην ιδιωτική Υγεία φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη. Μόνο ο παραπάνω όμιλος είχε 15 εκατ. ευρώ καθαρά κέρδη το 2007.
• Χειμώνας 2008: Εργαζόμενη που γέννησε και απευθύνθηκε στο ΙΚΑ για το επίδομα τοκετού, ενημερώθηκε ότι δεν μπορούσε να το πάρει επειδή το μωρό της (που τελικά δεν κατάφερε να ζήσει) γεννήθηκε πριν συμπληρώσει ως έμβρυο τις 28 βδομάδες. Ετσι, της είπαν πως δεν ήταν «πρόωρο» αλλά «πρώιμο» και η μητέρα δε δικαιούνταν το επίδομα...
• Οκτώβρης 2007: Ο «Ρ» αποκαλύπτει ότι η εργοδοσία στην κλωστοϋφαντουργία «Βαρβαρέσος» στη Νάουσα ζητά από τους προϊσταμένους αναφορά για το «αν υπάρχουν εργαζόμενοι της βάρδιάς σας οι οποίοι πρόκειται να αποκτήσουν παιδί μέσα στο 2007 ή το 2008»! Πρώην εργαζόμενη στο ίδιο εργοστάσιο καταγγέλλει την απόλυσή της μετά την απόκτηση του πρώτου της παιδιού και ενώ σχεδίαζε να αποκτήσει δεύτερο.
• Αύγουστος 2007: Εργαζόμενη, τεσσάρων μηνών έγκυος και μέλος της Επιτροπής του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ζακύνθου, στο ξενοδοχείο «ΖΑΝΤΕ ΜΠΗΤΣ» του ομίλου «ΛΟΥΗΣ» στο νησί, πιέζεται από την εργοδοσία για εργασία πέραν των καθηκόντων της. Πολλές φορές, άλλωστε, η εργοδοσία προτιμά την εξώθηση σε παραίτηση για να αποφύγει τις αντιδράσεις που προκαλεί μια απόλυση εγκύου. Σύμφωνα με συνδικαλιστές, η εργοδοσία κινήθηκε απειλητικά εναντίον της εργαζόμενης, η οποία χρειάστηκε στη συνέχεια να επισκεφτεί και να παραμείνει σε νοσοκομείο για δύο ώρες.

• Σεπτέμβρης 2006: Ιδιοκτήτης φροντιστηρίου ζητά από εκπαιδευτικό να βεβαιώσει με πιστοποιητικό ότι συνέλαβε το παιδί που γέννησε κατά τη διάρκεια της εργασίας της στο συγκεκριμένο φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Ο εργοδότης ουσιαστικά προσπαθούσε να «ξεφύγει» από όσα προβλέπει η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, σύμφωνα με την οποία η επαναπρόσληψη των εγκύων εργαζομένων είναι υποχρεωτική στο φροντιστήριο που δούλευαν την περίοδο που συνέλαβαν (οι προσλήψεις στον κλάδο διαρκούν ένα οκτάμηνο).
• Ιούλης 2006: 32χρονη ξενοδοχοϋπάλληλος από τη Μολδαβία πετιέται στο δρόμο τρεις μήνες μετά την απόκτηση του παιδιού της. Η εργοδοσία ισχυρίζεται πως η εργαζόμενη άργησε να γυρίσει στη δουλειά μετά την άδεια τοκετού και την πρόσθετη άδεια που είχε ζητήσει για να επισκεφτεί την οικογένειά της στην πατρίδα της και γι' αυτό αντικαταστάθηκε. Η απόλυση της νεαρής μητέρας έρχεται μετά την ανάλγητη αντιμετώπισή της από την Αστυνομία: Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ενημερώθηκε ότι δεν επιτρέπεται η είσοδος στο τριών μηνών μωρό της επειδή δεν είχε βίζα. «Εγκλωβίστηκε» με το παιδί της στο αεροδρόμιο, μέχρι που, για να μη μείνει εκεί τέσσερις μέρες, επέστρεψε στη Μολδαβία με πρόσθετη δική της οικονομική επιβάρυνση. Ταξίδεψε μέχρι την Ουκρανία, στην οποία βρισκόταν το κοντινότερο ελληνικό προξενείο, όπου «φιλοξενήθηκε» χωρίς να της προσφερθεί τίποτα για φαγητό και χωρίς να μπορεί να δει το σύζυγό της επειδή ο ίδιος δεν είχε ελληνική υπηκοότητα!
• Ιούνης 2006: Υπάλληλος στο Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών του Δήμου Κερατσινίου, επιστρέφοντας στην εργασία της μετά από τη γέννηση του παιδιού της, ενημερώνεται ότι κατά την απουσία της η υπηρεσία ...έκανε προγραμματισμό, κάλυψε τη θέση της και η σύμβασή της δεν ανανεώνεται.
• Αύγουστος 2005: Στο στόχαστρο της εργοδοσίας βρίσκεται εμποροϋπάλληλος στην αλυσίδα σούπερ μάρκετ «Αλιμέντα Τοπ». Η εργαζόμενη έκανε χρήση του δικαιώματός της σε εργασία μειωμένη κατά δύο ώρες για ένα χρόνο μετά τη γέννηση του παιδιού της. Οταν ολοκληρώθηκε το προβλεπόμενο χρονικό διάστημα η εργοδοσία δεν ενημέρωσε την εργαζόμενη όπως όφειλε και, όταν το θυμήθηκε, ζήτησε από την εργαζόμενη να δουλέψει χωρίς να πληρώνεται για να μη χάσει την υπεραξία που τους είχε ...ξεφύγει!

Μαζί με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και την «ελαστικοποίηση» της απασχόλησης - στην οποία οι Ευρωπαίες παρουσιάζουν ποσοστά που ξεπερνούν το 70%, όπως συμβαίνει, π.χ., στην Ολλανδία - χάνονται ακόμα και στοιχειώδη δικαιώματα. Μία μητέρα η οποία απασχολείται με σύμβαση ορισμένου χρόνου, έργου ή μιας μέρας (συμβάσεις τέτοιες ισχύουν κατά κόρον στον κλάδο του τουρισμού, όπου συγκεντρώνονται πολλές γυναίκες), σε καθεστώς εποχιακής απασχόλησης, κτλ., δε δικαιούται ούτε άδεια τοκετού ή λοχείας, ούτε τα σχετικά επιδόματα, ούτε καμία άλλη παροχή που προβλέπουν οι ΣΣΕ (όπως το μειωμένο ωράριο).

Το Νοέμβρη του 2003, εργαζόμενη στο ΚΕΠ του Δήμου Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης που ζήτησε να βγει σε άδεια, αφού αν και διήνυε τον 9ο μήνα της κύησης συνέχιζε να δουλεύει, έμαθε ότι η 18μηνη σύμβαση που έχει υπογράψει δεν προβλέπει άδεια κύησης για ...«ειδικές κατηγορίες εργαζομένων».

Αυτά επιφυλάσσει η «ευελφάλεια» στην εργατική τάξη. Για την οποία η οργάνωση και ενίσχυση της ταξικά προσανατολισμένης πάλης αποτελεί μονόδρομο. Η εμπειρία που βεβαιώνει τη δύναμη των συλλογικών αγώνων αυξάνεται. Τον περασμένο Ιούνη, η εργοδοσία πήρε πίσω την απόλυση μωρομάνας που δούλευε σε κατάστημα της πολυεθνικής «Λιντλ» στην Ελευσίνα, μετά από τη συντονισμένη αγωνιστική παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων του χώρου, που προχώρησαν ακόμα και σε ταυτόχρονο αποκλεισμό οκτώ καταστημάτων της εταιρείας σε όλη τη χώρα.

Πάνω σ' αυτή την πλούσια εμπειρία πρέπει να σκύψουν οι εργαζόμενοι, να εμπιστευτούν τη δύναμή τους και να δώσουν την απάντηση που πρέπει στον ταξικό τους αντίπαλο.