Γρηγοριάδης Κώστας |
Θέτουμε, έτσι, το ζήτημα γιατί, τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, μόνο σε έντονες και σοβαρές ανησυχίες οδηγούν. Για παράδειγμα, το προετοιμαζόμενο νέο θεσμικό πλαίσιο δεν ορίζει με σαφήνεια την έννοια της τρομοκρατίας ή της διευκόλυνσής της. Γεγονός, βέβαια, το οποίο δεν μπορεί να γίνεται τυχαία και αφήνει μπόλικα περιθώρια για κάθε είδους «ελαστικές» ερμηνείες, ενώ διευρύνει το αξιόποινο και για προπαρασκευαστικές πράξεις τρομοκρατίας, το οποίο μέχρι σήμερα ίσχυε μόνο στην περίπτωση της εσχάτης προδοσίας. Αν στα παραπάνω προστεθεί η ρύθμιση που θέλει ανώνυμες καταγγελίες να αποτελούν τη βάση δικαστικών ερευνών για τρομοκρατία, αλλά και στην... καινοτομία να λαμβάνονται υπόψη ανώνυμες καταθέσεις, για τις υποθέσεις αυτές, μπορεί να καταλάβει ο καθένας τι περιθώρια αυθαιρεσίας δίνονται στην κρατική εξουσία. Και όχι μόνον αυτό. Μπορεί να καταλάβει ο καθένας, ότι τα παραπάνω μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε μια κοινωνία, όπου η δαμόκλειος σπάθη της όποιας ανώνυμης καταγγελίας και της όποιας υποψίας θα συνοδεύει τον πολίτη στην καθημερινή του ζωή.