Από την εκδήλωση - συζήτηση «Εργατική τάξη και πολιτισμός» |
Πάνω από 450 εικαστικοί (γλύπτες, ζωγράφοι, φωτογράφοι) συμμετείχαν επί πέντε χρόνια και, κατά γενική ομολογία των επισκεπτών, η φετινή έκθεση απέδειξε την ωρίμανση της σχέσης τους με το χώρο, τη ζωή και τους αγώνες των εργατών, και την εμβάθυνση στα αιτήματα και προτάγματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Μαζί τους, πλήθος άλλων καλλιτεχνών (μουσικοί, ηθοποιοί) «έντυσαν» τις παράλληλες εκδηλώσεις της έκθεσης.
Το θέμα εισηγήθηκαν ο Γιάννης Δεληγιάννης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Αμμοβολιστών, ο Γιάννης Σκαρπερός, μέλος του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Μπάμπης Δαραδήμος, εικαστικός.
Ο Γ. Δεληγιάννης τόνισε ότι «ο ρόλος της Τέχνης είναι να ξυπνάει τη σκέψη, τη συνείδηση (...) Τα σωματεία μας, έχοντας και την εμπειρία από μάχες που έχουμε δώσει, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή η μάχη δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν συνδεθεί, συνολικά, με τον τρόπο ζωής του εργαζόμενου, με τον ελεύθερό του χρόνο (...)».
Ο Γ. Σκαρπερός, απαντώντας στα ερωτήματα «ποιος πραγματικά φτιάχνει τον πολιτισμό και ποιον πολιτισμό;», «είναι ο πολιτισμός ένα πράγμα;», σημείωσε ότι «ο πολιτισμός είναι διπλός: Ο πολιτισμός της εργατικής τάξης που έχει όλες τις αξίες της εργασίας και ο πολιτισμός του κέρδους. Οσων ζουν με τον κόπο των άλλων». «Το κέρδος δεν παράγει πολιτισμό. Μπορεί να κάνει αναδιαμορφώσεις των παραγώμενων αξιών της εργασίας και να τις παρουσιάζει όπως νομίζει». Γι' αυτό «ο ρόλος της Τέχνης δεν είναι να διασκεδάζει τους αργόσχολους πλούσιους, αλλά έχει ένα καθήκον: Να παρουσιάζει με καλλιτεχνικές εικόνες μια πραγματικότητα και το πού - για την εργατική τάξη - πρέπει να πάει αυτή η πραγματικότητα».
Αναλύοντας το γιατί ο πολιτισμός δεν αφορά μόνο στην Τέχνη, αλλά και στην πολιτική και στην οικονομία, ο Μπάμπης Δαραδήμος συμπέρανε ότι ουσιαστικά «όταν λέμε ότι θα παλέψουμε για άλλες αξίες, μιλάμε για έναν άλλο πολιτισμό. Αυτός ο άλλος πολιτισμός δεν έχει μέσα του μόνο την άλλη τέχνη, έχει τα πάντα». Απαντώντας στο γιατί επιλέχθηκε η σχέση της εργατικής τάξης με τον πολιτισμό, ο ομιλητής είπε «γιατί στην πορεία της ανθρωπότητας έχει διαπιστωθεί ότι τη βάση για την ανάπτυξη του πολιτισμού τη δημιουργεί η εργατική τάξη. Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας είναι το πιο παραγωγικό, το πιο πλούσιο σε δυνατότητες και το πιο καταπιεσμένο».
Ιδιαίτερα μεγάλη ήταν η συμμετοχή του κόσμου στην κουβέντα με παρεμβάσεις, ιδιαίτερα των εργατών.
Στα πλαίσια των παράλληλων εκδηλώσεων, στις 4/6 έγινε συζήτηση με εισηγητή τον Βάλσαμο Συρίγο (πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου) για την ολομέτωπη επίθεση προκειμένου να φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων η καπιταλιστική κρίση και για το ποια πρέπει να είναι η απάντηση του εργατικού κινήματος. Ο συνδικαλιστής σημείωσε ότι «σήμερα οι εργαζόμενοι έχουμε ανάγκη ένα ταξικά οργανωμένο και προσανατολισμένο, μαζικό και περιφρουρημένο κίνημα, που θα έχει "πόδια" σε κάθε χώρο εργασίας. Το ΠΑΜΕ, στα 11 χρόνια πορείας του, συνέβαλε στην οργάνωση και ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα, με βάση τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και όχι τα κέρδη ή τις ζημιές της εργοδοσίας» και κατέληξε: «Πρέπει να συνεχίσουμε αταλάντευτα τον αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, στην προσπάθεια οργάνωσης της εργατικής τάξης. Ετοιμαζόμαστε για ακόμα πιο σκληρούς ταξικούς και νικηφόρους αγώνες, γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας». Παρεμβάσεις στη συζήτηση έκαναν οι: Σ. Πουλικόγιαννης (πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά), Γ. Δεληγιάννης (πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Αμμοβολιστών - Καθαριστών) και Β. Μπίνος (πρόεδρος του Σωματείου Ναυπηγοξυλουργών).