«Ραντεβού με το θάνατο» («Murder, My Sweet») του 1944, με τον Ντικ Πάουελ ως Φίλιπ Μάρλοου |
Αν το τολμήσουμε και αψηφήσουμε τους δισταγμούς μας για τους ενδεχόμενους κινδύνους και εισχωρήσουμε στην «Είσοδο Κινδύνου» θα ζήσουμε ευχάριστες στιγμές, με πολλές εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες άλλοτε σκοτεινές αλλά πάντα εκπληκτικές. Ανατροπές, σασπένς, αγωνίες, διαψεύσεις και όλα όσα συνοδεύουν τις αστυνομικές ιστορίες υπάρχουν σε κάθε σελίδα.. Οπως είπαμε παραπάνω, εδώ μιλάμε για ένα εγχείρημα πρωτόγνωρο, πρωτότυπο, έξυπνο αλλά και δύσκολο, ένα εγχείρημα με κανόνες. Μια συναρπαστική σπαζοκεφαλιά; Ενα ευχάριστο αίνιγμα, ένα λογοτεχνικό σταυρόλεξο; Τι είναι τέλος πάντων η Είσοδος Κινδύνου; Λίγο απ' όλα και όλα. Οι αναγνώστες, ή μάλλον οι συνταξιδιώτες μας θα γνωριστούν με την οικογένεια Ρούσσου, και θα «διαβάσουν» την ιστορία τους σε δεκαέξι διαφορετικές εκδοχές με κοινές όμως προδιαγραφές! Και για να ξέρουμε - περίπου - τι μας περιμένει ρίχνω μια βιαστική ματιά στο Παράρτημα της Εισόδου σε εκείνα που σημειώνει ο Επιμελητής της έκδοσης Αντώνης Γκόλτσος και σας το μεταφέρω με δικά μου λόγια.
«Ο τρίτος άνθρωπος» («The third man») του 1949 σε σκηνοθεσία Κάρολ Ριντ, με τον Ορσον Γουέλς |
Μπερδευτήκατε; Μην ανησυχείτε. Θα δείτε πως μόλις αρχίσετε την ανάγνωση θα λυθούν όλες σας οι απορίες. Τώρα που κοιτάζω τον καλαίσθητο ογκώδη τόμο και την ώρα, λέω ότι καλύτερα είναι να πάμε στο Θησείο ή στο Εθνικό Μουσείο, να καθίσουμε σε ένα καφενείο, να παραγγείλουμε έναν καφέ και με την ησυχία μας να παραδοθούμε στην υπέροχη περιπέτεια της ανάγνωσης. Και εάν κάποιο από τα διηγήματα σας αρέσει περισσότερο από τα άλλα δεν έχει σημασία, μην ξεχνάτε ότι είναι μια συλλογική δουλειά από τους συγγραφείς της νεοσύστατης Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας «Ε.Λ.Σ.Α.Λ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».
«Ο άγνωστος του Εξπρές» («Strangers on a Train») του Αλφρεντ Χίτσκοκ, 1951 |
-- Οι αναγνωρίσιμοι από την τρέχουσα ελληνική πραγματικότητα ήρωες του Ανδρέα Αποστολίδη θυμίζουν ένα βίαιο «Σύγχρονο κόμικ».
-- Ποιος σκότωσε τον άμοιρο «Ατζίλ»; Ο Σέργιος Γκάκας ανακατεύει τα κεφάλαια του διηγήματός του, ώστε η αποκάλυψη του δολοφόνου να γίνει στην τελευταία σελίδα.
-- «Το σκοτάδι μόλις πριν από τους λόφους» θα σκεπάσει ολόκληρη την επαρχιακή πόλη, όπου διαμένει η οικογένεια Ρούσσου, στο ομώνυμο «ζοφερό» διήγημα του Αντώνη Γκόλτσου.
-- Ο πρωταγωνιστής της Τιτίνας Δανέλλη θα χρειαστεί να έρθει αντιμέτωπος με το εφιαλτικό παρελθόν του, πριν βουτήξει στην «Γαλήνια Λίμνη».
-- Ο Βασίλης Δανέλλης μάς μεταφέρει μακριά, πολύ μακριά, για να μας περιγράψει τις προσπάθειες ενός ελληνοτεξανού ιδιωτικού ντετέκτιβ να εξιχνιάσει την μυστηριώδη «Υπόθεση Gladewater».
-- Η Νίνα Κουλετάκη αφηγείται «Μια ιστορία από την Ακτίνα Δ΄» των φυλακών της Κέρκυρας, που έρχεται εκ των υστέρων να ρίξει φως σ' έναν αποτρόπαιο φόνο.
-- Ο Απόστολος Λυκεσάς επιστρατεύει τη «Θιβετιανή βίβλο των νεκρών» για να σώσει έναν άνδρα λίγο πριν από την ολική καταστροφή.
Ο Λουκίνο Βισκόντι σκηνοθέτησε την «Εμμονή» («Ossessione») το 1943 |
-- Γοητευτικές αστυνόμοι, επικίνδυνοι κατάσκοποι, εξωτικά δηλητήρια και η φωνή της Dalida συνθέτουν το μελλοντολογικό «Culture Pop» του Ανδρέα Μιχαηλίδη.
-- Η έννοια της συμμετρίας, κατοπτρικής ή αντιθετικής, διέπει ολόκληρη την «Εξοδο ασφαλείας» του - μαθηματικού - Τεύκρου Μιχαηλίδη, συμπεριλαμβανομένου του τίτλου.
-- Η Αθηνά Μπασιούκα αναφέρεται σε «Μια σειρά από ατυχή γεγονότα», που συμβαίνουν, καθόλου τυχαία, στην οικογένεια Ρούσσου.
-- Ενα «Ρεσιτάλ πιάνου» είναι το κλειδί του μυστηρίου, αλλά και μιας σφαλιστής καρδιάς, στο ομώνυμο διήγημα της Μάιρας Παπαθανασοπούλου.
-- Με το «Ιχθυοτροφείο» του, ο Αργύρης Παυλιώτης αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ξέρει από «δολώματα».
-- Ο Γιάννης Ράγκος δείχνει πολύ παραστατικά ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την παντοδύναμη «Εντροπία», το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής.
-- Το Ιντερνετ και «Μια ωραία πεταλούδα» κρύβονται πίσω από την εξαφάνιση του Οδυσσέα Ρούσσου στο ευρηματικό διήγημα του Φίλιππου Φιλίππου.
Ελπίζω αυτή η σύνοψη να είναι αρκετή. Καλή ανάγνωση, καλή ξεκούραση και καλά ξεμπερδέματα...
Η Ζαν Μορό το 1967, στην ταινία του Φρανσουά Τρυφώ, «Η νύφη που φορούσε μαύρα» («La marie etait en noir») |
Ο «Λυσσασμένος σκύλος», («Stray Dog») σε σκηνοθεσία Ακίρα Κουροσάβα, 1949 |