Κρατική τρομοκρατία για την αντιμετώπιση, δήθεν, της εγκληματικότητας

Σύλληψη, κράτηση και αντιμετώπιση στελέχους του ΚΚΕ ως κοινού εγκληματία, χτες στο Μενίδι, την ώρα που στο Κρατικό νοσοκομείο το οργανωμένο έγκλημα έκανε καθαρή τη σύμφυσή του με το αστυνομικό κράτος...

Σάββατο 17 Φλεβάρη 2001

«Ξεκίνησα νωρίς για το μεροκάματο. Είμαι μπογιατζής και αυτό το διάστημα εργάζομαι σε μια οικοδομή στην περιοχή της Αυλίζας. Κάποια στιγμή, πήρα το αυτοκίνητό μου να πάω στην αγορά να ψωνίσω μπογιές. Στην οδό Μόρνου με σταμάτησαν αστυνομικοί σε μπλόκο. Φεύγοντας από την οικοδομή δεν πήρα το μπουφάν, ούτε είχα χαρτιά πάνω μου. Πού να φανταστώ τι θα με περίμενε;».

Με αυτά τα λόγια ο οικοδόμος Ηλίας Βαγγέλης, στέλεχος του ΚΚΕ, μάς αφηγείται πώς πιάστηκε χτες το πρωί από αστυνομικούς και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα του Μενιδίου δι' εξακρίβωσιν στοιχείων... Παρά το ότι ειδοποίησε τη σύζυγό του που έσπευσε στο τμήμα με την ταυτότητά του, χρειάστηκαν οι παρεμβάσεις του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ Αχιλλέα Κανταρτζή, του προέδρου του τοπικού συνδικάτου οικοδόμων A. Κατσούλη, και της ΝΕ Αττικής του ΚΚΕ, προκειμένου να βγει από το κρατητήριο όπου ήταν κλεισμένος και να αφεθεί ελεύθερος. Ο Ηλίας Βαγγέλης είναι συνδικαλιστής στο συνδικάτο οικοδόμων και μέλος του ΔΣ της Ενωσης Γονέων του Δήμου Αχαρνών. Πασίγνωστος στην περιοχή και στην αστυνομία ως δραστήριο στέλεχος του ΚΚΕ. Η περιπέτειά του αποδείχνει αυτό που μας επισήμανε η Ζαμπία Κατσανδριαδάκη, μέλος του γραφείου της ΝΕ Αττικής του ΚΚΕ: «Η αστυνόμευση που υπάρχει στην περιοχή δε λειτουργεί αποτρεπτικά, αλλά εκφοβιστικά. Είναι αστυνόμευση που τρομοκρατεί τους πολίτες».

«Τα μπλόκα και οι περιπολίες της ΕΛΑΣ στην περιοχή άρχισαν μετά το σεισμό του 1999, με στόχο την πάταξη της διακίνησης των ναρκωτικών. Ομως αντί για αυτό, έχουν δυσκολέψει τη ζωή των πολιτών, χωρίς να φέρουν σημαντικά αποτελέσματα» μας τονίζει ο Ηλίας Βαγγέλης. «Εχοντας όλα αυτά υπόψη μου, είπα στους αστυνομικούς ότι: "αυτό είναι κατάντια. Δε λύνεται έτσι το πρόβλημα". Μου απάντησαν: "πήγαινε μέσα, τώρα". Με περιπολικό με συνόδευσαν στο τμήμα, αφού μου είπαν να αφήσω το κινητό στο αυτοκίνητο. Στο μεταξύ είχε έρθει η σύζυγός μου, ειδοποιημένη από μένα, και παρά το ότι έφερε την ταυτότητά μου, ο αξιωματικός υπηρεσίας μού είπε ότι θα κρατηθώ για δικαστική εξακρίβωση στοιχείων και με οδήγησαν στο κρατητήριο. Σε ένα χώρο 2,5 επί 2 ήμασταν δώδεκα άνθρωποι. Τελικά μετά από πολλές παρεμβάσεις με βγάλαν από το κρατητήριο και στη συνέχεια με άφησαν ελεύθερο».

Καθοριστική ήταν η παρέμβαση του Αχιλλέα Κανταρτζή στον διοικητή του αστυνομικού τμήματος Κ. Μπαλατσό. Ο αξιωματικός της ΕΛΑΣ υποστήριξε ότι πρόκειται για συνηθισμένη πρακτική. Τελικά όταν τέθηκε θέμα διαβήματος στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, άφησε ελεύθερο τον... επικίνδυνο κρατούμενο.

Με δήλωσή του ο Θάνος Τραβασάρος, δημοτικός σύμβουλος Αχαρνών και επικεφαλής της δημοτικής κίνησης «Πανδημοκρατική Αγωνιστική Συσπείρωση Μενιδίου», μάς τόνισε ότι: «Εμείς θεωρούμε ότι τα μέτρα αστυνόμευσης που έχουν παρθεί στο Μενίδι, δε λειτουργούν αποτρεπτικά απέναντι σε παράνομες ή εγκληματικές ενέργειες, αλλά ουσιαστικά δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και εκφοβισμού στους πολίτες και οι πραγματικοί κακοποιοί δρουν ανεξέλεγκτα. Θεωρούμε ότι το πρόβλημα στην περιοχή δεν είναι αστυνομικό, αλλά κοινωνικό. Εχει να κάνει με τη γενικότερη υποβάθμιση που υπάρχει στην περιοχή και που απορρέει από τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων που δε δίνουν λύσεις στα σοβαρά προβλήματα της ανεργίας, της εκπαίδευσης, του αθλητισμού και γενικότερα της ποιότητας ζωής».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ενωση Γονέων και οι Σύλλογοι Γονέων Δήμου Αχαρνών, έχουν επισημάνει ότι «τα μπλόκα και οι περιπολίες, που δυσκόλεψαν και τη ζωή των νομοταγών πολιτών, δεν έφεραν ορατό αποτέλεσμα. Οι χρήστες των ναρκωτικών αυξάνονται καθημερινά. Οι έμποροι επιβιώνουν και το Μενιδι αργοπεθαίνει. Τα γκέτο παραμένουν και οι υποσχέσεις των υπουργών μένουν στα χαρτιά ή χάνονται στη γραφειοκρατία».

Επίσης, με ανακοίνωσή τους αναφέρουν ότι «δυστυχώς στο Μενίδι πρωτοπορούμε, σε μια εποχή που η ανεργία επικρατεί, η αξιοπρέπεια του ανθρώπου καταρρακώνεται καθημερινά και αφήνει τον πολίτη μόνο και απελπισμένο να προσπαθεί να υψώσει τη φωνή του, απέναντι στις μεγαλοστομίες της εξουσίας, που η παιδεία έχασε το νόημα της και κατάντησε να είναι ένα αποδεικτικό εργασίας χωρίς ευκαιρίες εργασίας... Σε μια εποχή που τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε τέσσερις τοίχους, χωρίς χώρους άθλησης, χωρίς πάρκα, παιδικές χαρές, χωρίς χώρους για ομαδικές απασχολήσεις, που θα διαμορφώσουν αυριανούς δημιουργικούς πολίτες».


Γ.Α.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η «ανομία»... (2017-06-14 00:00:00.0)
Νέο εργαλείο των μηχανισμών καταστολής (2015-03-20 00:00:00.0)
«Οραμα» αστυνομοκρατίας (2006-07-27 00:00:00.0)
Υπάρχει άλλος δρόμος (2005-08-23 00:00:00.0)
Δεν πάει άλλο! (1997-05-08 00:00:00.0)
Δεν πάει άλλο! (1997-05-08 00:00:00.0)