Παπαγεωργίου Βασίλης |
Σε συνθήκες αφ' ενός άγριας λεηλάτησης του εισοδήματος της εργατικής - λαϊκής οικογένειας με αποτέλεσμα να μη μπορεί να εξασφαλίσει φάρμακα, να σταματούν θεραπείες κ.τ.λ., αφ' ετέρου σχεδιασμένης εγκατάλειψης των δημόσιων νοσοκομείων, τι εξυπηρετούν τέτοιες πρωτοβουλίες των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου; Μπορούν να είναι ... «αθώες» οι παρεμβάσεις εκείνων που θησαυρίζουν από την πολιτική που μετατρέπει την Υγεία σε εμπόρευμα; Η αλήθεια είναι πάντως ότι το «εταιρικό προφίλ» τους εξωραΐζεται ιδιαίτερα από τέτοιες δράσεις: έτσι, από μπροστά εμφανίζονται φιλάνθρωποι και από πίσω μπορούν να συνεχίζουν ανεμπόδιστα να πλουτίζουν από το εμπόριο του δικαιώματος κάθε ανθρώπου να έχει την υγειά του. Εμπόριο που δεν μπορεί να συνάδει με κανέναν «κοινωνικό ρόλο» και καμία «ευαισθησία» εκείνων που το ασκούν. Γιατί πολύ απλά δε γίνεται να πουλάς την ανάγκη του μεροκαματιάρη να γιατρεύονται τα παιδιά του και να είσαι και «ευαίσθητος». Η μόνη ... «ευαισθησία» που υπάρχει σ' αυτήν την περίπτωση είναι ταυτόχρονα στο κέρδος και στην υποκρισία.