Αποκαλυπτικοί για το ρόλο που έχουν αναλάβει ήταν και οι τρεις εκπρόσωποι των παρατάξεων της πλειοψηφίας στις τοποθετήσεις τους:

Ανέξοδες και άνευ αντικρίσματος «επιθέσεις» ενότητας έκανε ο Γ. Ορφανός, μιλώντας ως επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ. Χαρακτήρισε «επώδυνη» την τριετία που πέρασε για τους εργαζόμενους, ενώ κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να εμφανίσει ουσιαστικό «απολογισμό δράσης», που παρ' όλα αυτά παρέμεινε εξαιρετικά φτωχός, για να καταλήξει με το εξής απίστευτο: «Πιστεύουμε ότι η ΓΣΕΕ εξέφρασε πλήρως το κοινό αίσθημα και τη βούληση των εργαζομένων» και ότι η δράση της αποτελεί για την ΠΑΣΚΕ «τίτλο τιμής»!

Επιτέθηκε με τη σειρά του στη ΔΑΣ, κατηγορώντας τη για «εξωθεσμική λειτουργία», αλλά και για... «αδιαφορία για το πού οδηγείται το συνδικαλιστικό κίνημα»!

Ακολούθησαν συνθήματα του τύπου «δε θα επιτρέψουμε ανατροπή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος». Πώς; Μα με τη συμμετοχή σε στημένους κοινωνικούς διαλόγους, μια και «η ΓΣΕΕ οφείλει και υποχρεούται να αξιοποιεί κάθε βήμα διαλόγου»...

Και ο Γ. Ορφανός κατέληξε προεξοφλώντας τα αποτελέσματα του συνεδρίου και της μεγιστοποίησης της ηγετικής θέσης της ΠΑΣΚΕ.

«Επαναστατική» λεκτική γυμναστική έκανε από βήματος ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ Γ. Μανώλης, που θυμήθηκε μέχρι και τα «ράντζα». Επανήλθε όμως γρήγορα στα συνηθισμένα, αποδεικνύοντας πως ελάχιστα διαφοροποιείται από την ΠΑΣΚΕ. Βεβαίως, επιτέθηκε και αυτός στη ΔΑΣ, επιχειρώντας να χρεώσει σε αυτή την κακή εικόνα και την αναποτελεσματικότητα της ΓΣΕΕ και όχι στη γραμμή συναίνεσης από την οποία δεν παρεκκλίνουν ούτε χιλιοστό οι δύο μεγαλύτερες παρατάξεις, συνεπικουρούμενες και από την Α.Π.

Οσο για την «Αυτόνομη Παρέμβαση» η κριτική του Γ. Μανώλη ήταν αποκαλυπτική για το ρόλο της τέταρτης σε δύναμη παράταξης στη ΓΣΕΕ. Είπε: «Η "Αυτόνομη Παρέμβαση" παρά τη θετική της στάση σε πολλά ζητήματα, αρκετές φορές αναδείκνυε λεπτομέρειες για να διαφωνήσει και να δείξει τη διαφοροποίησή της». Χρέωσε τέλος στην ΠΑΣΚΕ «παλινδρομήσεις»...

Και ο Γ. Μανώλης συνοπτικά και περιγραφικά αναφέρθηκε στα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων και των ανέργων και στην προσπάθεια κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης, επισημαίνοντας γενικά και αόριστα την ανάγκη να δοθούν απαντήσεις στις απειλές και τις προκλήσεις.

Σε υψηλούς «αντιπολιτευτικούς» τόνους, αναντίστοιχους με μια τριετία συμπόρευσης με τις άλλες δύο παρατάξεις, κινήθηκε ο επικεφαλής της «Αυτόνομης Παρέμβασης» Αλέκος Καλύβης. Ανακαλύπτοντας - όψιμα αλήθεια - το δρόμο της αγωνιστικής δράσης, κατήγγειλε τη ΓΣΕΕ (σ.σ. δηλαδή ποιον ακριβώς, αφού ο ίδιος είναι συνδιαμορφωτής της κεντρικής γραμμής της;) για εντυπωσιακή αδράνεια και σιωπή, για «συνθηκολόγηση με μια πορεία προς την ΟΝΕ αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας», επιχειρώντας να υπεραμυνθεί της ύπαρξης ενός άλλου δρόμου προς την ΟΝΕ, που υπάρχει προφανώς στη σφαίρα της φαντασίας!

Επέρριψε τις κύριες ευθύνες στην ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, ισχυριζόμενος πως η ΔΑΣ με την «αποχώρησή της από το προεδρείο και με τη διάσπαση της κοινής δράσης διευκόλυνε τη στάση της πλειοψηφίας». Σε μια αυτοκριτική προσπάθεια, δικαιολόγησε τις «αδυναμίες» της Α.Π. ως εξής: «Σκόνταφτε στον τοίχο που όρθωνε ο συσχετισμός και οι μικροκομματικές επιλογές»!

Με τη σειρά του και αφού κατέθεσε προτάσεις για διάφορα ζητήματα, ακόμα και για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, υπεραμυνόμενος ταυτόχρονα τον «κοινωνικό διάλογο», κατέληξε μ' αυτό για το οποίο ανέβηκε στο βήμα: Ανακάλυψε ως κύριο εχθρό των εργαζομένων τα «μετωπικά σχήματα, υποκατάστατα της ΓΣΕΕ, που επιχειρούν να διασπάσουν την ενότητα», δηλαδή το ΠΑΜΕ!