Ο όμιλος μετά από μαζικές απολύσεις, διαθεσιμότητα, «στάση πληρωμών» σε μισθούς και αποζημιώσεις των απολυμένων, τώρα έχει κάνει αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 106 με τις εξής δεσμεύσεις: Να απολύσει 135 εργαζόμενους και να μειώσει το μισθολογικό κόστος κατά 7 εκατ. ευρώ, που σημαίνει και μειώσεις μισθών και επιπλέον απολύσεις.

Ωστόσο, η πλειοψηφούσα παράταξη («Ανεξάρτητη Συνδικαλιστική Κίνηση») στο ΔΣ του σωματείου εργαζομένων... ταλαντεύτηκε. Ορισμένα μέλη του ΔΣ ψήφισαν λευκό και ένα μέλος του ΔΣ (πρώην πρόεδρος, διευθυντικό στέλεχος του ομίλου σήμερα, πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ) επέμενε πως πρέπει να είναι θετική η στάση των εργαζομένων. Την ίδια στήριξη είχε προσφέρει η πλειοψηφία του σωματείου όταν γίνονταν οι μαζικές απολύσεις στον όμιλο τους προηγούμενους μήνες. Αντί να πάρει ξεκάθαρη θέση κατά των απολύσεων, πάλεψε ως την ύστατη στιγμή να «βοηθήσει» αυτούς που «ήθελαν» να αποχωρήσουν!

Αυτή τη φορά όμως οι εργαζόμενοι, απέσυραν την εμπιστοσύνη τους από τέτοιου είδους συνδικαλιστές και υπερψήφισαν την πρόταση της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης» που ανάμεσα σε άλλα σημειώνει:

«Αν η εταιρεία θέλει να οδηγηθεί στην πτώχευση για δικούς της λόγους, πρέπει να μας βρει αποφασιστικά απέναντί της. Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν, όπου ο εργοδότης αφού πλούτισε από τη δουλειά των εργαζόμενων "βάρεσε κανόνι" για να συνεχίσει τις δραστηριότητές του, όπου και σε όποιον κλάδο έκρινε πιο συμφέρον, αφήνοντας πίσω εργάτες και υπάλληλους που δεν αντέδρασαν, απλήρωτους, μετέωρους πάνω από την άβυσσο της ανεργίας, κατά κανόνα μάλιστα επιρρίπτοντας με θράσος τις ευθύνες σε αυτούς.

Η ένταξη στο άρθρο 106 μας καθιστά ομήρους για άλλη μια φορά των προθέσεων της εταιρείας. Πρώτα απ' όλα πετάει στο δρόμο 135 ανθρώπους χωρίς να σημαίνει ότι θα σταματήσει εκεί. Δεν εξασφαλίζει τα δεδουλευμένα, ούτε εξασφαλίζει πως θα πληρωνόμαστε. Στην ουσία θα ζήσουμε μια κατάσταση ανάλογη, αλλά πολύ χειρότερη, με εκείνη της περιόδου πριν τις μαζικές απολύσεις, αν παραδοθούμε στις διαθέσεις της εταιρείας».

«Ο δρόμος μπροστά θα είναι ανηφορικός και κακοτράχαλος. Θα απαιτηθούν αγώνες, θα χρειαστεί να αισθανθεί η εργοδοσία αφόρητη την πίεσή μας, έτσι ώστε μπροστά στην ατσαλωμένη μας αποφασιστικότητα να υποχωρήσει, να μπει επιτέλους σε λειτουργία όπως μπορεί άμεσα να πράξει, και να μην αφήσουμε κανέναν να μας παραπλανά για το αντίθετο, για να εξασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας μας, το μεροκάματό μας. Την εταιρεία δεν θέλουμε και δεν την οδηγούμε εμείς, εργάτες, υπάλληλοι, ιατρικοί επισκέπτες στην πτώχευση. Εμείς δεν έχουμε άλλο μέσο για να ζήσουμε. Την πτώχευση τη σχεδιάζουν από καιρό οι ίδιοι που πλούτισαν από τη δουλειά μας και οφείλουμε στις οικογένειές μας να τους χαλάσουμε τα σχέδια, όπως οφείλουμε και να παραμερίσουμε όλους εκείνους που θα θελήσουν άλλη μια φορά, να μας σταθούν εμπόδιο με τα ωραία ψέματά τους, πάντα για το "καλό μας". Καμιά συναίνεση, κανένας συμβιβασμός!».