Αυτό που επιβεβαιώνει περίτρανα το τελευταίο διάστημα ο Δ. Αβραμόπουλος με τις τοποθετήσεις του για μεγάλα θέματα (π.χ. Ασφαλιστικό) είναι ένα και μόνο: Πασχίζει, με όλες του τις δυνάμεις, να φανεί χρήσιμος στο σύστημα, παρουσιάζοντας τα πλέον προωθημένα αντιλαϊκά σχέδιά του, ως πολιτική του κόμματός του. Και, μάλιστα, κατά κανόνα, παρουσιάζει ως προτάσεις του κόμματός του χιλιοειπωμένες ιδέες και θέσεις ισχυρών οικονομικών κύκλων είτε τα μοντέλα που έχουν εφαρμοστεί σε χώρες της Δύσης, συνήθως στις ΗΠΑ.

Ακόμη και τον αμερικανικό τρόπο «διαλόγου» δε δίστασε να υποδείξει, προκειμένου το Ασφαλιστικό να βρει το... δρόμο του. Να κάνουμε, είπε, ό,τι έκανε ο Ρίγκαν το 1980, όταν διόρισε μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων, με επικεφαλής τον σημερινό πρόεδρο της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας Α. Γκρίνσπαν! Οι προτάσεις της επιτροπής έγιναν νομοσχέδιο και νόμος και «έτσι έληξε το πρόβλημα», αποφάνθηκε ο επίδοξος... Μεσσίας. «Κανένα πρόβλημα», αν εξαιρέσει κανείς ότι «χάρη» σε αυτόν το νόμο, εκτός των άλλων, οι ανασφάλιστοι στις ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει τα 40 εκατομμύρια, οι δε ασφαλισμένοι -όσοι δεν έχουν αρκετά χρήματα, για να απευθυνθούν σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες- προσεύχονται κάθε μέρα μην και αρρωστήσουν!

Ασφαλώς και αδιαφορεί -επιεικώς- αν θα δημιουργηθεί μια τέτοια εφιαλτική κατάσταση και εδώ, αλλά δεν έχει καταλάβει ότι δε θα βρει εύκολα «αμερικανάκια»;