Κεντρικοί εισηγητές στην εκδήλωση ήταν οι: Σωτήρης Αβραμόπουλος, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κ. Μακεδονίας, Γιάννης Ζιώγας, επίκουρος καθηγητής Χημείας, πρώην περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», και Ορέστης Βέρτκας, μέλος του Τομεακού Γραφείου Βιομηχανίας Κ. Μακεδονίας.

Ο ορυκτός και μεταλλευτικός πλούτος της Χαλκιδικής είναι χαρακτηριστική απόδειξη των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων που έχει η περιοχή αλλά και συνολικά η χώρα, στον τομέα των μεταλλικών ορυκτών και της εξόρυξης γενικότερα, που στο πλαίσιο του άλλου δρόμου ανάπτυξης, τον οποίον προτείνει το ΚΚΕ, θα μπορούσε να καλύψει τις εγχώριες λαϊκές ανάγκες και να οδηγήσει το λαό μας να ζήσει καλύτερα. Ταυτόχρονα όμως η περίπτωση της εξόρυξης χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική είναι ενδεικτική του αντιλαϊκού χαρακτήρα της ανάπτυξης που υπηρετεί το καπιταλιστικό κέρδος.

Παρουσιάζοντας τη θέση του ΚΚΕ για την εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική και την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου προς όφελος των εργαζομένων, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ο Σωτήρης Αβραμόπουλος σημείωσε: «Συνυπολογίζοντας το σύνολο των διαχρονικών επιπτώσεών της στην κατάσταση των εργαζομένων, είμαστε αντίθετοι στη συγκεκριμένη εξορυκτική δραστηριότητα χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική και γενικότερα στη διάθεση του ορυκτού πλούτου της χώρας στα μονοπώλια και στην ανεξέλεγκτη εξορυκτική δραστηριότητα, που προκαλεί τεκμηριωμένα περιβαλλοντική καταστροφή και ταυτόχρονα στερεί ορυκτό πλούτο από μια μελλοντική εργατική εξουσία».

Πρόσθεσε δε: «Το βασικό ζήτημα είναι ποιος κατέχει το φυσικό - ορυκτό πλούτο, ποιος οργανώνει και διευθύνει την παραγωγή, ποιος απολαμβάνει τον πλούτο που παράγεται. Παράλληλα, ποιος είναι αυτός που σχεδιάζει και υλοποιεί μέτρα υγιεινής, ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος, ποιος τα εφαρμόζει και με ποιο κριτήριο.

Σε αυτό το πραγματικό ερώτημα απαντάει ολοκληρωμένα η πρόταση του ΚΚΕ: Κοινωνικοποίηση του ορυκτού πλούτου, αξιοποίησή του στο πλαίσιο ενός ανώτερου τρόπου οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνίας. Σε αυτά τα πλαίσια το ΚΚΕ δεν λέει όχι στην εξόρυξη κανενός μεταλλεύματος που τεκμηριωμένα μπορεί να βοηθήσει στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού.

Σε αυτό το πλαίσιο θα αναπτύσσεται και η εξορυκτική δραστηριότητα, θα αξιολογείται ολοκληρωμένα η χωροθέτηση κάθε μονάδας, εξασφαλίζοντας ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων, το τι και πότε θα εξορυχθεί, θα κατανέμεται το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, θα εξασφαλίζεται η ισόρροπη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων της οικονομίας, ταυτόχρονα θα λαμβάνονται συνδυασμένα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία και προστασίας του περιβάλλοντος».

Ο Γιάννης Ζιώγας μίλησε για τις επιπτώσεις της εξόρυξης στους εργαζόμενους, στους κατοίκους και στο περιβάλλον σε συνθήκες «δίκαιης ανάπτυξης».

Ο Ορέστης Βέρτκας φώτισε ορισμένες πλευρές της κατάστασης που βιώνουν οι εργαζόμενοι στην εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική και ανέδειξε την ανάγκη η πάλη του εργατικού κινήματος να στραφεί ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, για να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης.

Παρεμβάσεις έκαναν ο Κυριάκος Παρθενιάδης, Γραμματέας της ΤΟ Χαλκιδικής του ΚΚΕ, ο οποίος αναφέρθηκε στην πείρα από την παρέμβαση του Κόμματος στην περιοχή της ΒΑ Χαλκιδικής. Επίσης, ο Κώστας Παπαζάχος, σεισμολόγος, καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ, ο Βασίλης Λεκίδης, διευθυντής ερευνών στο ΙΤΣΑΚ και πρόεδρος της διαρκούς ομάδας εργασίας του ΤΕΕ/ΤΚΜ, ο Χρήστος Ζαφειρούδας, πρόεδρος Σωματείου Μεταλλωρύχων υπόγειων στοών μεταλλείων Κασσάνδρας, και η Φρόσω Δημητριάδη, από την Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν, επίσης, ο Νίκος Παναϊρλής, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων «στοά 59» και άλλα μέλη ΔΣ Σωματείων, μέλη των Επιτροπών Αγώνα ενάντια στη μεταλλουργία χρυσού από Θεσσαλονίκη, Στρυμονικό, κ.λπ., ο Σαράντης Δημητριάδης, ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας στο ΑΠΘ, ο Δημήτρης Ραπτάκης, καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ, ο Κώστας Κατσιφαράκης, κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ, ο Γιώργος Τσιλιγκιρίδης, καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων ΑΠΘ.