Το Χόλιγουντ συνεχίζει να μας βομβαρδίζει με πολεμικές ταινίες, χωρίς κανένα ενδιαφέρον, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει εγκλήματα του παρελθόντος και του παρόντος.

Από την άλλη, η άνθηση του νέου ελληνικού κινηματογράφου καλά κρατεί και βάζει τις βάσεις για ακόμα καλύτερα πράγματα.

Το τέλος της εφηβείας έχει ήδη αρχίσει κι ένα καινούριο μονοπάτι φαντάζει σκοτεινό κι ελπιδοφόρο. Μια αναπάντεχη πράξη βίας θα σπρώξει το κορίτσι να γίνει γυναίκα και θα την οδηγήσει σε μια νέα ζωή, όπου όλα είναι πιθανά.

Η ταινία του Γιάννη Φάγκρα, η πιο ευχάριστη έκπληξη στο πρόσφατο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είναι φτιαγμένη από φτηνά υλικά αλλά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις πιο ακριβές παραγωγές. Καταφέρνει να μιλήσει για την ενηλικίωση μέσα σ' έναν κόσμο δύσκολο και στενόμυαλο χωρίς να φλυαρεί. Απογυμνώνει τους ήρωές του και τους οδηγεί στη λύτρωση.

Τ' ασπρόμαυρα πλάνα του Γιάννη Φάγκρα είναι γεμάτα χρώμα και ζωή. Είναι φτιαγμένα άρτια και βλέπεται ευχάριστα.

Κοινωνική ελληνική παραγωγή 2001. Σκηνοθεσία: Γιάννης Φάγκρας. Πρωταγωνιστούν: Εκάβη Ντούμα, Παναγιώτης Καρράς, Κατερίνα Φάγκρα, Νίκος Πομώνης, Χριστίνα Φραγκιαδάκη.

Ο Αντώνης και η Ολια ερωτεύονται και, κόντρα σε κάθε λογική, αποφασίζουν να παντρευτούν. Η επιστροφή στη φυλακή καθυστερεί...

Η ταινία της Λάγιας Γιούργου παρακολουθεί τη ζωή των τριών νέων. Τα διλήμματα, τις παράτολμες αποφάσεις τους και την απειρία τους, αλλά και τις προσπάθειές τους να καταφέρουν να επιβιώσουν, να ζήσουν τον έρωτα και τα όνειρά τους.

Η δεύτερη ταινία της Λάγιας Γιούργου είναι γεμάτη ανυπομονησία και ζωή, σύμφωνα με το πώς είναι φτιαγμένοι οι ήρωες της ταινίας της. Πολύ καλή σκηνοθεσία, μέσα σε καθαρούς κινηματογραφικούς δρόμους, με αρκετό πάθος και λιτούς χαρακτήρες, βάζει τη σφραγίδα της για ακόμη καλύτερες ταινίες.

Κοινωνική ελληνική παραγωγή 2001. Σκηνοθεσία: Λάγια Γιούργου. Πρωταγωνιστούν: Αλέξης Γεωργούλης, Μαρίνα Καλογήρου, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Τόνι Δημητρίου.

Ο Μπόμπι δεν έχει δυνατή σχέση με τη μητέρα του. Ο πατέρας του πέθανε, όταν ο ίδιος ήταν μόλις πέντε χρόνων. Από τότε νιώθει ότι δεν έχει τίποτε, όμως έρχεται κάποια στιγμή που η ζωή του γίνεται ενδιαφέρουσα κι αυτό συμβαίνει με τον ερχομό του Τεντ στο σπίτι τους.

Ο Τεντ προσφέρει στον Μπόμπι μια απασχόληση να του διαβάζει την καθημερινή εφημερίδα για να μην κουράζει ο Τεντ τα αδύναμα μάτια του. Ο Μπόμπι στην αρχή είναι διστακτικός, αλλά ύστερα γίνεται φίλος μαζί του. Ο Τεντ εγκαθίσταται στο διαμέρισμα του επάνω ορόφου και κατά κάποιο τρόπο γίνεται ένα είδος πατρικής φιγούρας για το νεαρό παιδί.

Το «Καρδιές στην Ατλαντίδα» είναι βασισμένο σε ένα μπεστ σέλερ του Στίβεν Κινγκ. Ο σκηνοθέτης Σκοτ Χικς, δημιουργός του «Σολίστα», προσπαθεί για άλλη μια φορά να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές του θεατή, να τον γεμίσει με νοσταλγία και τρυφερά συναισθήματα, αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνει κυρίως γιατί όλα μοιάζουν ίδια χωρίς κανένα ίχνος πρωτοτυπίας, εικόνες μελό που έχουμε ξαναδεί. Το μόνο θετικό η ερμηνευτική δεινότητα του Αντονι Χόπκινς που κρατάει την ταινία σε κάποιο επίπεδο.

Hearts in Atlantis. Αμερικανική παραγωγή 2001. Σκηνοθεσία: Σκοτ Χικς. Πρωταγωνιστούν: Αντονι Χόπκινς, Αντον Γιέλτσιν, Χόουπ Ντέιβις, Ντέιβιντ Μορς.

Αν ρωτήσουμε τον σκηνοθέτη της ταινίας Ρίντλεϊ Σκοτ γιατί μπήκε στον κόπο να γυρίσει μια πολεμική ταινία που θίγει τον πατριωτισμό των Αμερικανών, θα απαντήσει ότι το μόνο που έκανε ήταν να καταγράψει τα πραγματικά γεγονότα και δεν έχει καμιά διάθεση για «πολιτική» και δικαιολογίες. Το ερώτημα είναι: ποιος είναι ο «εχθρός» και ποιος είναι ο στόχος;

Το «Μαύρο γεράκι» προσπαθεί να δώσει μια απάντηση. Από τη μια αναρωτιέται αν αξίζει να χάνονται ανθρώπινες ζωές και από την άλλη δοξάζει τους Αμερικανούς στρατιώτες που είναι πάντα έτοιμοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους θυσιάζοντας τη ζωή τους. Συμπέρασμα, «όχι στον πόλεμο» αλλά και «ναι στους Αμερικανούς στρατιώτες» και στον τυφλό «πατριωτισμό» τους.

Οι Αμερικανοί έχουν ακόμη στο μυαλό τους την επίθεση στους δίδυμους πύργους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να καθαρθούν από προηγούμενα εγκλήματα. Γι' αυτούς ο πόλεμος είναι σαν ένα παιχνίδι μπάσκετ που αρχίζει και τελειώνει με στόχο να διασκεδάσει. Το «Μαύρο γεράκι» δε διαφέρει σε τίποτα από οποιαδήποτε άλλη πολεμική ταινία. Ιδια ποσότητα αίματος, ο ίδιος θόρυβος, η ίδια πάντα διαφήμιση όπλων και ο ίδιος νικητής. Είναι κάτι που έχουμε δει ξανά και ξανά και θα συνεχίσουμε να το βλέπουμε όσο οι λαοί δε θα αντισταθούν αποφασιστικά, ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Black hawk down. Αμερικανική πολεμική παραγωγή 2001. Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ. Πρωταγωνιστούν: Τζος Χάρνετ, Ερικ Μπάνα, Γιουάν Μακ Γκρέγκορ, Τομ Σάισμορ, Γουίλιαμ Φίχτνερ, Σαμ Σέπαρντ.