Ημερίδα με θέμα «Η λειψυδρία στη Θεσσαλία, πολιτική υδάτων της ΕΕ και οι θέσεις του ΚΚΕ» διοργανώνει αύριο το απόγευμα η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ στη Λάρισα. Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο «Διβάνι Παλλάς».

Το πρόγραμμα της ημερίδας έχει ως εξής:

- 6.45 μ.μ. Εναρξη - χαιρετισμός εκ μέρους της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

- 7.00 μ.μ. «Η λειψυδρία στη Θεσσαλία, πολιτική υδάτων της ΕΕ και οι θέσεις του ΚΚΕ». Εισηγητής: Γιάννης Πατάκης, Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

- 7.30 μ.μ. «Η πολιτική διαχείρισης του νερού στη χώρα μας και τα προβλήματα ύδρευσης των αστικών κέντρων». Εισηγητής: Χρήστος Τέγος, δήμαρχος Καρδίτσας.

- 7.50 μ.μ. «Εκτροπή του Ανω Ρου του Αχελώου και το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας». Εισηγητής: Κώστας Γκούμας, γεωπόνος, πρώην πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Ελλάδας.

- 8.10 μ.μ. Ερωτήσεις - απαντήσεις.

Τοποθετήσεις - γνώμες - προτάσεις.

- 9.45 μ.μ. Συνόψιση συζήτησης. Τέλος εργασιών.

• Απειλεί άμεσα με δίψα χιλιάδες κατοίκους πόλεων και χωριών.
• Προκαλεί τεράστιες καταστροφές στις αγροτικές καλλιέργειες.
• Υποβαθμίζει δραματικά, επικίνδυνα το οικολογικό περιβάλλον.

Οι παραπάνω «δράσεις» της λειψυδρίας συμβάλλουν στην επιδείνωση των συνθηκών ζωής στην ύπαιθρο, με αποτέλεσμα την «ερήμωση» των χωριών και την αύξηση της ανεργίας στις πόλεις.

Ως παρενέργεια της όξυνσης του προβλήματος της λειψυδρίας, εμφανίζεται η ανάπτυξη τοπικών και ενδοαγροτικών αντιπαραθέσεων για τη διαχείριση του διαθέσιμου νερού.

Είναι, όμως, «ηλίου φαεινότερον» ότι υπάρχει «παρασκήνιο», που μεθοδεύει την όξυνση των εντάσεων. Ο «πόλεμος» για το νερό είναι υποκινούμενος. Υποκινητές του είναι κυβερνητικοί βουλευτές, η Γενική Γραμματεία της Περιφέρειας Θεσσαλίας, κομματικοί παράγοντες του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ κι άλλοι «τοπικοί ιθύνοντες». Ολοι αυτοί οι «καλοθελητές», κινούμενοι στην κατεύθυνση της γνωστής τακτικής του «διαίρει και βασίλευε», στρέφουν τον ένα θεσσαλικό νομό εναντίον του άλλου, τον αγρότη κατά του συναδέλφου του, υποδαυλίζουν ανέξοδες, αποπροσανατολιστικές κι επικίνδυνες τοπικές αντεγκλήσεις και ενδοαγροτικές διαμάχες, με στόχο:

• Την απόσειση των ευθυνών για τη λειψυδρία από τους πραγματικούς ενόχους - κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, τοπικοί αρμόδιοι κι όλοι όσοι συμφωνούν με την αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται - και τη μεταφορά τους στους αγρότες, τους οποίους κατηγορούν για σπατάλη του νερού.
• Την εξυπηρέτηση πολιτικών, κομματικών και προσωπικών, ακόμα, επιδιώξεων. Εκεί στοχεύει ο «τοπικιστικός πατριωτισμός», που «βγάζει μάτια» ότι είναι ύποπτος και παραπλανητικός.

Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα τονίσει ότι η λειψυδρία οφείλεται, πρώτα και κυρίως, στην πολιτική που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μια πολιτική, η οποία:

• Δε διαθέτει κονδύλια για το σχεδιασμό της ορθολογικής αξιοποίησης, ανάπτυξης και προστασίας των υδάτινων πόρων της χώρας, με την κατασκευή έργων υποδομής, που θα εμπλουτίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα, θα αποθηκεύουν τα νερά της βροχής, θα προστατεύουν από τις απώλειες τα αρδευτικά δίκτυα.
• Αξιοποιεί και τη λειψυδρία, για να περιορίσει τις αγροτικές καλλιέργειες, να ξεκληρίσει κι άλλους μικρομεσαίους αγρότες, να επιβάλει δυσβάσταχτες τιμές στο νερό της ύδρευσης και της άρδευσης. Εκεί στοχεύουν οι εξαγγελίες για «απαγόρευση της υπεράντλησης» και «τιμολόγηση της υπερκατανάλωσης».

Για την επίλυση του προβλήματος της λειψυδρίας, το ΚΚΕ έχει προτείνει την επεξεργασία μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής, τη δημιουργία ενός νέου θεσμικού πλαισίου, το σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και άλλων έργων υποδομής.

• Να προχωρήσουν τα έργα εκτροπής του Αχελώου, του ταμιευτήρα της Κάρλας, των φραγμάτων Σμοκόβου, Πύλης - Μουζακίου, Ενιππέα, Καλούδας, Αγιονερίου κι άλλα μικρότερης εμβέλειας εγγειοβελτιωτικά κι αρδευτικά έργα.
• Να γίνουν άμεσα επιδιορθώσεις στα παλιά και να κατασκευαστούν νέα, σύγχρονα δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης, ώστε να περιοριστούν οι απώλειες νερού καθ' οδόν.
• Να ληφθούν μέτρα για την ορθολογική και δίκαιη κατανομή των διαθέσιμων νερών, στη διάρκεια του καλοκαιριού και, ιδίως, κατά την αρδευτική περίοδο, ιεραρχώντας τις ανάγκες, με πρώτη αυτήν της ύδρευσης.

Κι ενώ όλοι, στα λόγια, αποδέχονται πως τα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ οδηγούν στη λύση του προβλήματος της λειψυδρίας, εντούτοις δεν υλοποιούνται. Με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα τελευταία 25 χρόνια, δεν ολοκληρώνεται η εκτροπή του Αχελώου και δεν προχωρούν όλα τα άλλα αναγκαία έργα υποδομής.

Τα έργα δεν προχωρούν, γιατί οι κυβερνήσεις - συνταυτιζόμενες με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης - δε θέλουν την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας κι αποσκοπούν στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, ώστε να περάσει η γη στα χέρια των λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών - νεοτσιφλικάδων, που, στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, θα αναλάβουν τον αγροτικό τομέα.

Το όψιμο ενδιαφέρον της ΝΔ για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας - όπως επιχείρησε να το δείξει με την πρόσφατη διημερίδα που διοργάνωσε στην Καλαμπάκα - είναι υποκριτικό και ψηφοθηρικό.

Ευθύνες για την καθυστέρηση, την αναβολή και τη ματαίωση πολλών από τα έργα, έχουν και τοπικοί παράγοντες - βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι κι εκπρόσωποι φορέων - που συνέβαλαν στην εφαρμογή μιας «άνυδρης» αντιαγροτικής πολιτικής, ή, εν πάση περιπτώσει, δεν την αντιπάλεψαν όσο, όπου κι όταν έπρεπε.

• Αρκετές ποσότητες νερού που αντλούνται από πολύ μεγάλο βάθος είναι υφαλμυρωμένες κι επομένως ακατάλληλες προς πόση, αλλά και για άρδευση, ενώ άλλες που υπόκεινται σε νιτρορύπανση είναι μολυσμένες κι επικίνδυνες.
• Η φυσική αποξήρανση λιμνών και ταμιευτήρων, το «στέρεμα» ποταμιών και παραποτάμων, συνεπάγονται την καταστροφή των υγροβιότοπων, με αποτέλεσμα την εξαφάνιση πολλών ειδών πανίδας και χλωρίδας στην περιοχή.
• Η ξηρασία ευθύνεται για πολλές από τις πυρκαγιές στα δάση της Θεσσαλίας, η καταστροφή των οποίων δημιουργεί έλλειψη οξυγόνου, αλλά και κινδύνους πλημμυρών, λόγω μη συγκράτησης των νερών.

Η έλλειψη νερού έχει υποβαθμίσει το περιβάλλον της Θεσσαλίας κι αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση η περιοχή θα οδηγηθεί στην ερημοποίηση.

Το μόνο «αντίδοτο» που μπορεί να σταματήσει και ν' αναστρέψει αυτήν την καταστροφική πορεία, είναι ο εμπλουτισμός του υδροφόρου ορίζοντα. Κι αυτός μπορεί να γίνει με τα νερά που θα έρθουν από τον Αχελώο και θα συγκεντρωθούν με την κατασκευή των μεγάλων ταμιευτήρων και φραγμάτων.

Και, βεβαίως, δε θα σώσουν το περιβάλλον της Θεσσαλίας κάποια έργα μικρής εμβέλειας και διάρκειας, που εξαγγέλλουν κατά καιρούς για ν' αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη οι κυβερνώντες, ούτε, φυσικά, θα λύσει το πρόβλημα υποβάθμισης του περιβάλλοντος ο εξαναγκασμός των αγροτών - υπό την απειλή πειθαρχικών διώξεων και καταβολής προστίμων - να μην ποτίζουν τις καλλιέργειές τους για να εξασφαλίσουν ένα εισόδημα και να μείνουν στον τόπο τους.

• Την έγκαιρη και πλήρη αποζημίωση των αγροτών, η παραγωγή των οποίων πλήττεται από την ξηρασία.
• Την επιδότηση των παραγωγών για την αγορά και χρησιμοποίηση σύγχρονων, αποδοτικών και οικονομικών μεθόδων άρδευσης.
• Τη λελογισμένη και δίκαιη κατανομή των διαθέσιμων νερών προς άρδευση, ώστε να σταματήσουν αμέσως οι αδιέξοδες, ψυχοφθόρες και, εν πολλοίς, επικίνδυνες «ενδοθεσσαλικές διαμάχες» για το νερό.
• Τον καθαρισμό και τον εκσυγχρονισμό των υδρευτικών και αρδευτικών δικτύων και καναλιών, ώστε να περιοριστούν οι, καθ' οδόν, απώλειες του πολύτιμου νερού.
• Την κατασκευή και λειτουργία των αναγκαίων μικροφραγμάτων που απαιτούνται για τη συγκράτηση των νερών του Πηνειού και άλλων ποταμών, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την άρδευση.
• Την υποχρέωση της ΔΕΗ να παρέχει ρεύμα στους παραγωγούς, ώστε να ποτίζουν όταν και όσο χρειάζεται τα χωράφια τους.

Η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ καλεί τους αγρότες και όλο το λαό της Θεσσαλίας να συσπειρωθούν και να διεκδικήσουν αγωνιστικά την ικανοποίηση των άμεσων αυτών αιτημάτων.

Ο κ. Βενιζέλος, βέβαια, έχει δικαίωμα να διαθέτει τον εαυτό του, όπως - και όπου - αυτός νομίζει. Τον εαυτό του, όχι όμως τον υπουργό. Ο υπουργός έχει προκαθορισμένες υποχρεώσεις και καθήκοντα. Είναι θεσμός σεβαστός. Και το υπουργείο, φυσικά, δεν είναι τσιφλίκι του να το μεταχειρίζεται όπως αυτός θέλει. Να ανοίγει τις πόρτες του επιλεκτικά. Να αρνείται συνεργασία τόσο με πρόσωπα και πολύ περισσότερο, βέβαια, με φορείς.

Κύριε Βενιζέλε, με τις πράξεις σας επιβεβαιώνετε έμπρακτα ότι, τελικά, είστε υπουργός της κ. Λάτση, της κ. Βαρδινογιάννη και όχι του ελληνικού κράτους. Μαζί τους - και με τη Sony, τελευταία - διοργανώνετε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις από άκρη σε άκρη της χώρας. Αυτές και εσείς - και μερικοί ακόμη παρατρεχάμενοι - κυριεύσατε το Ηρώδειο, τη μικρή και τη μεγάλη Επίδαυρο, τη Δωδώνη... Και, υπακούοντας, υποθέτω, σε μεταφυσικές παρορμήσεις, ολοκληρώνοντας τον κύκλο σας, όπως λέγεται, συνεταιριστήκατε και με τη ΝΑΣΑ (Ποιος τη χάρη σας).

Κύριε υπουργέ, η ανευθυνότητα, δεν μπορεί, και αυτή πρέπει να έχει όρια. Αυτά τα σχολεία, αυτά τα πανεπιστήμια, αυτές οι ακαδημίες τέχνης, που είχατε υποσχεθεί εσείς και οι προκάτοχοί σας, πού στο διάολο πήγαν; Εσείς δε θέλετε να γίνουνε πράξη ή δε σας το επιτρέπει η κ. Αγάπη; Τι σόι «μάρκετινγκ» είναι αυτές οι ατέλειωτες εκδηλώσεις για τα «παιδιά με ειδικές ανάγκες», αυτές οι ατέλειωτες συναθροίσεις για το «Χαμόγελο του παιδιού», αυτές οι χολιγουντιανές εκδηλώσεις για την «πολιτιστική ολυμπιάδα»;

Είναι γελοίο η χώρα μας να εξαρτάται από τα φιλανθρωπικά τσάγια άεργων γυναικών. Είναι εικόνα ντροπής αυτή η χυδαία επίδειξη ευσπλαχνίας από πάμπλουτες αργόσχολες κυρίες. Και είναι δέκα φορές ντροπή να μπαίνει η υπουργική σφραγίδα και να νομιμοποιεί τέτοιες πράξεις και τέτοιες διατάξεις! Οποιος χαρακτηρισμός και αν σας αποδοθεί, θα σας ταιριάζει. Δική σας η - ανεπίτρεπτη - συμπεριφορά, δική σας - ολοκληρωτικά - και η ευθύνη.

Δεν είναι δουλιά σας οι δημόσιες σχέσεις των εφοπλιστών και των βιομηχάνων, κύριε υπουργέ. Εσείς πρέπει να διασφαλίζετε καλές συνθήκες δουλιάς στους καλλιτέχνες, πρέπει να διασφαλίζετε εύκολη και ολοκληρωμένη πρόσβαση του λαού στα καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Πρέπει η πολιτική σας να μην προσβλέπει στο εισιτήριο, αλλά στη μόρφωση και στην παιδεία.

Δεν έχετε δικαίωμα να ευτελίζετε τους θεσμούς. Ούτε να παρουσιάζετε τις τράπεζες και τα σούπερ - μάρκετ σαν παραγωγούς τέχνης. Κανένας μας δεν έδωσε στον Μαρινόπουλο το δικαίωμα να φροντίζει για την κουλτούρα μας. Δεν είναι υποχρέωση της τάδε μπίρας να παράξει πολιτισμό. Ούτε του δείνα βιομηχάνου να μας προσφέρει τέχνη. Αυτοί, άνθρωποι και επαγγέλματα, άλλο ρόλο έχουν μέσα στην κοινωνία και με άλλες δραστηριότητες κερδοσκοπούν και πλουτίζουν.

Κύριε υπουργέ, σάς καταγγέλλω ότι παραβλέπετε τις υποχρεώσεις σας, που απορρέουν από το νόμο, και δε διευκολύνετε την παραγωγή και τη διάδοση του πολιτισμού και της τέχνης, όπως οφείλετε να πράττετε. Αντίθετα, για προφανείς λόγους, μεταβάλλεστε καθημερινά - και συνειδητά - σε πλυντήριο για να ξεπλένουν τις ενοχές τους ο κερδοσκοπισμός και οι κερδοσκόποι. Δίνετε άλλοθι σε ανθρώπους που με τη σπάταλη και προκλητική ζωή που ζουν, προκαλούν την κοινωνική οργή. Παραδίδετε τους καλλιτέχνες και τους φίλους της τέχνης και του πολιτισμού στα χέρια των επιχειρήσεων και των διαφημιστικών εκστρατειών τους. Και εσείς και εκείνοι είστε μια πρόκληση... είστε πολιτικοί συνεταίροι!

Η ΟΓΕ πήρε μέρος στη διαδήλωση με πολυμελή αντιπροσωπεία, ενώ η παρουσία των Ελληνίδων - γενικότερα - ήταν ιδιαίτερα μαχητική στο πλαίσιο του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Στη διαδήλωση πήραν μέρος ανάμεσα σε άλλες και οι εκπρόσωποι της Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών.

Μια αξέχαστη εμπειρία ήταν αυτή η αγωνιστική συμμετοχή για όσες την έζησαν τις μέρες αυτές που σχεδόν συνέπεσαν με το ξεσήκωμα των Ευρωπαίων και τις διαδηλώσεις στο Γκέτεμποργκ. Την επομένη της άφιξης από τη Γενεύη είχαμε μια συνομιλία με την Κατίνα Καραμάνου, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ που μας μίλησε για τις εντυπώσεις που άφησε στις αγωνιζόμενες γυναίκες αυτή η εκδήλωση. Η ομάδα της ΟΓΕ αποτελούνταν από τα μέλη του προεδρείου και δέκα μέλη του Διοικητικού της Συμβουλίου.

Προσκαλεσμένες στο Στρασβούργο από τους Ελληνες κομμουνιστές ευρωβουλευτές είχαν μια σύντομη ενημερωτική συνάντηση μαζί τους. Από το Στρασβούργο, «το Σάββατο ξεκινήσαμε πάλι με το λεωφορείο για τη Γενεύη μέσω Βασιλείας και ετοιμαστήκαμε για την εκδήλωση που θα γινόταν την επόμενη, μας λέει η Κατίνα Καραμάνου. Φτάσαμε πρώτες την Κυριακή μπροστά στο κτίριο του ΟΗΕ όπου γινόταν η σύνοδος της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας - με θέματα το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις. Φορούσαμε τα καπέλα της ΟΓΕ, στήσαμε ένα μεγάλο πανό και φωνάζαμε τα συνθήματά μας. Σε συνέχεια ήρθαν οι Τούρκοι αγωνιστές και μετά άρχισαν να φθάνουν τα πούλμαν με τους περισσότερους διαδηλωτές - πάνω από δέκα πούλμαν. Η συμμετοχή των Ελλήνων και Ελληνίδων διαδηλωτών ήταν πολύ μεγάλη - μαζί μας και Ελληνες μετανάστες από τη Γερμανία».

- Και βέβαια η παρουσία της αστυνομίας δε θα πέρασε απαρατήρητη...

«Φυσικά μέσα, απαντά η Κατίνα Καραμάνου, είχαν συγκεντρωθεί πολλοί αστυνομικοί σ' όλα τα στενά γύρω από την πλατεία αλλά και έξω από το κτίριο όπου γινόταν η διάσκεψη. Ομως, και πριν συγκεντρωθούμε, τα όργανα της τάξεως έκαναν βόλτες γύρω γύρω για να δείξουν... ότι είναι εκεί. Σε κάποια φάση βγήκε από την πόρτα την κεντρική ένας αξιωματικός της αστυνομίας για να μας δηλώσει ότι απαγορεύεται η πορεία».

Ομως και οι διαδηλωτές ήταν εκεί... Και θα είναι στο μέλλον, άντρες και γυναίκες, μπροστά και αντιμέτωποι σ' όλες τις συμβιβασμένες ηγεσίες που προωθούν τα συναινετικά σχέδια της ΕΕ και των ιμπεριαλιστών - που κοιμούνται και ονειρεύονται την ταξική συνεργασία! Το επόμενο ραντεβού στη Γένοβα...

Σήμερα, στο τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος του «Ρ» για τις οικονομικές επιπτώσεις των Ολυμπιακών Αγώνων, παρουσιάζουμε τις διαφορές των δύο προϋπολογισμών που έχει δημοσιοποιήσει μέχρι στιγμής η κυβέρνηση, καθώς και μια συνέντευξη του Γρηγόρη Παπανίκου, μέλους του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικών Οικονομολόγων και Στελεχών.

Από τη μελέτη των στοιχείων των δύο προϋπολογισμών, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, αφαιρώντας οποιαδήποτε κονδύλια μπορεί, προκειμένου να εμφανίσει όσο το δυνατό λιγότερο κόστος. Ωστόσο, οι σημαντικές υπερβάσεις δεν είναι δυνατόν να κρυφτούν, ακόμα και από τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Γεγονός που αποδεικνύει ότι το Ολυμπιακό εγχείρημα θα το πληρώσουν πολύ ακριβά οι εργαζόμενοι.

Από τον προϋπολογισμό που παρουσίασε πρόσφατα η κυβέρνηση απουσιάζουν:

• Οι δαπάνες για έργα όπως: το Τραμ (45 δισ. η κρατική συμμετοχή), ο προαστιακός σιδηρόδρομος (80 δισ. για το τμήμα Μενίδι - Σπάτα), ο εκσυγχρονισμός νέων συρμών ΗΣΑΠ (11,8 δισ.), η ανανέωση του στόλου της ΕΘΕΛ (14,16 δισ.) και οι επεκτάσεις του Μετρό.
• Τα κονδύλια για όσα από τα Χωριά Τύπου (εκτός από τον Αγιο Ανδρέα και την Αμυγδαλέζα) κατασκευαστούν με κρατικές δαπάνες.
• Τα προϋπολογιζόμενα ποσά που αφορούν τα αθλητικά έργα αρμοδιότητας ΥΠΕΧΩΔΕ και ΓΓΑ είναι στον «αέρα». Κι αυτό γιατί για πολλά από αυτά δεν έχουν ολοκληρωθεί ούτε καν οι μελέτες. Οταν γίνει αυτό, το κόστος αναμένεται να αυξηθεί κατά πολύ. Το αεροδρόμιο των Σπάτων, το Μετρό της Αθήνας, η Αττική Οδός, είναι ορισμένα παραδείγματα που θα τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι για πολλές δεκαετίες...
• Στον προϋπολογισμό δε συμπεριλαμβάνεται ο προϋπολογισμός της «Αθήνα 2004» που ανέρχεται στα 620 δισ. δρχ. και η κατασκευή του Ολυμπιακού Χωριού, προϋπολογισμού 125 δισ. δρχ. Ακόμα, δε συμπεριλαμβάνεται το κόστος για την κατασκευή του νέου Ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο και οι απαλλοτριώσεις, προϋπολογισμού περίπου 60 δισ. δρχ.

Είναι προφανές ότι αν αυτά τα ποσά προστεθούν, τότε το 1,5 τρισ. δρχ. είναι ένα ποσό κοροϊδία. Μόνο με τα παραπάνω ποσά που απουσιάζουν από τον προϋπολογισμό του 2001, το συνολικό κόστος αγγίζει τα 2,45 τρισ. δρχ. Και βρισκόμαστε μόνο στο 2001...

Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζουμε ενδεικτικά τις αποκλίσεις των δύο προϋπολογισμών που έχει παρουσιάσει η κυβέρνηση. Αυτόν του Ιούνη του 2000 και εκείνον του 2001.

Πολύ ακριβά θα κοστίσει στους εργαζόμενους η φανταχτερή Ολυμπιάδα του 2004

- Σίγουρα όχι. Εξάλλου, αυτό το ίδιο το γεγονός δε δημιουργεί εκείνες τις οικονομικές επιπτώσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν τις αναπτυξιακές προοπτικές μιας χώρας. Το αντίθετο μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούν να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομική ανάπτυξη μιας περιοχής.

- Σε ποιους τομείς επιδρούν οι Αγώνες;

- Οπως ανέφερα, αυτό καθ' αυτό το γεγονός, δεν μπορεί να θεωρηθεί «υπεύθυνο» ούτε για οικονομικές καταστροφές ούτε για οικονομικά θαύματα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τρεις βασικές οικονομικές επιδράσεις.

Πρώτον, υπάρχει μία δαπάνη για τη διοργάνωση των Αγώνων που κυμαίνεται γύρω στα 800 δισ. δρχ. για όλη την περίοδο της προετοιμασίας. Οι δαπάνες αυτές καλύπτονται και από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά, κατά συντριπτική πλειοψηφία, προέρχονται από τους χορηγούς και τα τηλεοπτικά έσοδα.

Δεύτερον, υπάρχουν οι κατασκευαστικές δαπάνες και εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα. Για να μπορέσω να απαντήσω στο ερώτημά σας θα πρέπει να διακρίνω δύο ειδών έργα:

Αφ' ενός, τα έργα που βοηθούν στην ανάπτυξη της πόλης - χώρας και, αφ' ετέρου, τα έργα που δεν έχουν καμία χρησιμότητα, εκτός από το να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Στην περίπτωση της Αθήνας, αυτή η κατηγοριοποίηση αποκτά και μία άλλη διάσταση, που αφορά τη γεωγραφικότητα αυτών των έργων. Οι υποβαθμισμένες περιοχές δε θα έχουν τα ίδια οφέλη από τα έργα υποδομής.

Τρίτον, το μεγάλο δυνητικό όφελος των Αγώνων αφορά το διεθνή τουρισμό. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες προβάλλουν τη χώρα διεθνώς. Εξαρτάται από εμάς πώς θα χρησιμοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία.

- Για ποιο λόγο οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σίδνεϊ θεωρήθηκαν από τη ΔΟΕ ως οι καλύτεροι όλων των εποχών; Για οικονομικούς λόγους;

- Πιστεύω ότι το κριτήριο ήταν η οργάνωση. Οι Αυστραλοί, μετά από πολύ προσεκτική προετοιμασία, που είχα την ευκαιρία να τη δω και από κοντά πριν από τους Αγώνες, ήταν άψογοι στον οργανωτικό τομέα. Οι οικονομικές επιπτώσεις, σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις των Αυστραλών, αφορούν τον τουρισμό μετά τους Αγώνες. Αυτό θα πρέπει να περιμένουμε για να το διαπιστώσουμε.

- Ποια είναι η εμπειρία από παλαιότερες διοργανώσεις;

- Το βασικό συμπέρασμα, και αυτό προέκυψε και στο Συνέδριό μας, είναι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έχουν σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις. Τα έργα υποδομής, που απαιτούνται για τους Αγώνες, μπορούν να συντελέσουν στην οικονομική ανάπτυξη ή υστέρηση μιας περιοχής.

Η Βαρκελώνη του 1992 είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ανάπτυξης, ενώ το Μόντρεαλ του 1976 είναι κλασικό παράδειγμα δυσμενών οικονομικών επιπτώσεων.

Πάντως, θα πρέπει να επισημάνω ότι και στις δύο περιπτώσεις οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν η αφορμή και όχι η αιτία των συγκεκριμένων οικονομικών επιπτώσεων.

Επίσης, πρέπει να πω ότι η συνεισφορά των Αγώνων στο ΑΕΠ δε θα είναι σημαντική. Τα έργα, που γίνονται με αφορμή τους Αγώνες, και η αναμενόμενη τουριστική κίνηση ναι, και, σύμφωνα με δικές μου εκτιμήσεις, μπορεί να φθάσει και στο 0,8% του ΑΕΠ για μία περίοδο δεκαετίας.

- Ποιοι ωφελούνται συνήθως από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ποιοι την «πληρώνουν», αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την έκφραση;

- Αυτό είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι η διανομή των ωφελειών και των ζημιών. Ηδη υπαινίχθηκα κάτι όσον αφορά στα έργα. Τα πιο πολλά έργα γίνονται στα αναπτυγμένα προάστια της Αττικής. Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στην αξία γης αυτών των περιοχών, με σημαντικές επιπτώσεις στη διανομή του πλούτου. Αυτό είναι ένα θέμα πολύ σημαντικό και δε βλέπω κανέναν να μιλάει γι' αυτό. Πάντως, θα άξιζε τον κόπο μια μελέτη με σημαντικές προτάσεις γι' αυτό το θέμα, για μια κυβερνητική παρέμβαση σε αυτό.

Σημαντικά θα είναι τα οικονομικά οφέλη για τις κατασκευαστικές εταιρίες. Και εδώ τίθεται ένα σημαντικό ζήτημα όσον αφορά στον τρόπο χρηματοδότησης πολλών έργων υποδομής, που αξίζει κανείς να αναλύσει με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Για παράδειγμα, γιατί υπάρχει γενικότερη απροθυμία συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα σε αυτοχρηματοδοτούμενα έργα;

Ισως, το όφελος στον τουρισμό να είναι το κοινωνικά πιο δίκαιο, διότι ο τουριστικός κλάδος αποτελείται από μικρές επιχειρήσεις και η επίδραση θα αφορά το σύνολο της χώρας.

- Βασικό στοιχείο των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η εμπορευματοποίηση. Πώς επιδρά αυτό στους ίδιους τους Αγώνες, αλλά και στην οικονομία της πόλης που τους διοργανώνει;

- Η εμπορευματοποίηση των Αγώνων προβλέπεται πλέον στο Καταστατικό της ΔΟΕ, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η εμπορευματοποίηση των ίδιων των αθλητών μέσω των εταιριών χορηγών των αθλητών.

Χωρίς να μπω σε βαθυστόχαστες αναλύσεις, θα ήθελα να πω ότι στη συγκεκριμένη συγκυρία της κυριαρχίας του ιδιωτικού τομέα, αν μία επιχείρηση επιθυμεί να χρηματοδοτήσει την οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, καλώς να το κάνει. Εκείνο που δημιουργεί πρόβλημα είναι η άμεση χρηματοδότηση ατομικών αθλητών. Αν αυτό απαγορευόταν, θα είχαμε σημαντική μείωση πολλών αρνητικών φαινομένων, όπως του ντόπινγκ.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι, αναπόφευκτα, και ένα οικονομικό γεγονός. Συνεπώς, υπάρχουν και οι οικονομικές επιπτώσεις για την πόλη - χώρα.

Στην τέταρτη βδομάδα κινητοποιήσεων μπαίνουν οι γιατροί του ΙΚΑ, ενώ την περασμένη Παρασκευή αποφάσισαν να κλιμακώσουν τους αγώνες τους μέχρι τις 3 Αυγούστου 2001, καθώς η κυβέρνηση, αφ' ενός αρνείται να αποσύρει τα σχέδιά της για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), ενώ, απ' την άλλη, δε δεσμεύεται για την αντιμετώπιση σε εύλογο διάστημα των 5.500 συμβασιούχων γιατρών.

Ολες τις μέρες της απεργίας τα ποσοστά συμμετοχής έφτασαν από 90-100%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδίας των Γιατρών του ΙΚΑ (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ, ενώ και από αύριο σε όλες τις μονάδες του ΙΚΑ θα υπάρχει προσωπικό ασφαλείας για τα επείγοντα περιστατικά.

Παρά το προσωπικό ασφαλείας και παρά τις αποφάσεις για την αντιμετώπιση ιδιαίτερων καταστάσεων - όπως για την εκτέλεση των χειρουργείων όσων έκαναν προεγχειρητικό έλεγχο στο 6ο Νοσοκομείο του ΙΚΑ - η ταλαιπωρία των ασφαλισμένων - και ιδιαίτερα των συνταξιούχων - είναι δεδομένη.

Σ' αυτό το γεγονός προσπαθεί να πατήσει η κυβέρνηση για να συκοφαντήσει τον αγώνα των γιατρών και να πιέσει για διάσπαση.

Ομως, οι συνταξιουχικές οργανώσεις, πέρα απ' τις όποιες ενστάσεις έχουν για τους γιατρούς, αναγνωρίζουν το δίκαιο του αγώνα τους και εκφράζουν με διάφορους τρόπους την αλληλεγγύη τους.

Αλλωστε, τα βασικά αιτήματα για την απόκρουση των σχεδίων της κυβέρνησης στην ΠΦΥ και τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων είναι κοινά.

Η κυβέρνηση έχει ενιαία πολιτική για την Κοινωνική Ασφάλιση που υλοποιείται απ' όλους τους φορείς που ελέγχει, είτε είναι τα υπουργεία, είτε οι ασφαλιστικοί οργανισμοί. Αυτήν ακριβώς την κυβερνητική πολιτική επιδιώκει να εφαρμόσει μέσω της μελέτης για τις υπηρεσίες του ΙΚΑ ο Διοικητής του.

Βασικός τους στόχος είναι η περικοπή των παροχών, η υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας, ώστε να μειωθούν οι δαπάνες για την προστασία και αποκατάσταση της υγείας των εργαζομένων και η δημιουργία ενός συστήματος υγείας, στο οποίο θα συνυπάρχει ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας. Ομως, ο μεν δημόσιος τομέας θα είναι υποβαθμισμένος με όλες τις υπηρεσίες του να λειτουργούν ως ιδιωτικές επιχειρήσεις, ο δε ιδιωτικός θα αναπτύσσει τη δράση του και την κερδοφορία του, σε τμήματα που ο δημόσιος τομέας έχει συνειδητά απαξιωθεί από την κυβέρνηση και υπολειτουργεί ή δε λειτουργεί καθόλου.

Στη μελέτη, συγκεκριμένα αναφέρεται ότι: «Το σύστημα... απαρτίζεται από ένα δομημένο σύνολο υπηρεσιών, που διασυνδέει τόσο τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών, όσο και την παροχή τους... και οι εξειδικευμένες πληροφοριακές εφαρμογές συνδέουν τις υπηρεσίες του Ιδρύματος τόσο μεταξύ τους, όσο και με εξωτερικούς προμηθευτές υπηρεσιών υγείας, όπως νοσοκομεία, κλινικές, διαγνωστικά κέντρα κ.ά.».

Επιδιώκουν με κάθε τρόπο να μεταφέρουν ακόμα περισσότερες δαπάνες για την υγεία στις πλάτες του λαού είτε αυξάνοντας τις εισφορές των εργαζομένων είτε με απ' ευθείας πληρωμή στο δημόσιο ή στους ιδιώτες μέσω της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών υγείας. Ηδη ο τομέας πληροφορικής του ΙΚΑ έχει εκχωρηθεί για εκμετάλλευση στην «Intrasoft».

Επίσης οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ πληρώνουν όλα τα έξοδα για εργαστηριακές και άλλες εξετάσεις που απαιτούνται όταν επισκέπτονται τα τμήματα επειγόντων περιστατικών των «δημόσιων» νοσοκομείων. Μέσω της «αναδιοργάνωσης» καταργούνται κρεβάτια σε νοσοκομεία του ΙΚΑ που συγχωνεύονται ή αλλάζουν χαρακτήρα, ενώ δε δημιουργείται κανένα καινούριο τμήμα βασικών ιατρικών ειδικοτήτων (χειρουργικό ογκολογικό, καρδιοχειρουργικό κλπ.), για να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων σε τέτοιου είδους νοσοκομειακά κρεβάτια.

Ταυτόχρονα δεν προσθέτει ούτε μια μονάδα, ούτε ένα τμήμα στο πρωτοβάθμιο επίπεδο υγείας. Δηλ. αυτό που επισκέπτεται η πλειοψηφία των εργαζομένων, σ' αυτό που υπάρχουν οι μεγαλύτερες ελλείψεις, οι μεγαλύτερες λίστες αναμονής είτε έξω από τα πολυιατρεία του ΙΚΑ είτε μέσω των τηλεφωνικών ραντεβού. Σ' αυτό που δεν υπάρχουν υπηρεσίες προληπτικής ιατρικής και ιατρικής της εργασίας. Οι ελλείψεις στον τομέα της προστασίας της υγείας των εργαζομένων στους χώρους δουλιάς είναι τραγικές και δεν προβλέπεται από τη μελέτη καμιά βελτίωση σε υποδομή και προσωπικό, παρά μόνο διαχείριση του υπάρχοντος προσωπικού. Η εικόνα είναι η εξής: Σήμερα στο ΙΚΑ υπηρετούν ένας συμβασιούχος γιατρός εργασίας, τέσσερις συμβασιούχοι φυσίατροι, ένας μόνιμος και επτά συμβασιούχοι γιατροί φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης. Αυτό το προσωπικό προβλέπεται να παραμείνει το ίδιο και απ' αυτό θα ασκείται σε πανελλαδικό επίπεδο η προληπτική ιατρική και η ιατρική της εργασίας.

Με το πρόσχημα της διαβλητότητας των υγειονομικών επιτροπών για τις συντάξεις αναπηρίας μέσω της αυστηροποίησης των κριτηρίων, περικόπτει παραπέρα τη χορήγηση αναπηρικών συντάξεων, με αποτέλεσμα οι ανάπηροι, τα ΑμΕΑ να μην δικαιούνται σύνταξη, παρά μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις.

Η ίδια λογική της περικοπής ακολουθιέται και για τη δήθεν μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, με αποτέλεσμα οι ασφαλισμένοι να πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους για τα φάρμακα που θα πρέπει να πάρουν για την πάθησή τους και δε θα τα καλύπτει το ΙΚΑ.

Η δημιουργία τηλεφωνικής γραμμής υγείας του ΙΚΑ που θα λειτουργήσει πιλοτικά στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, καταργεί την ιατρική πράξη, υποβαθμίζει ακόμη περισσότερο τις ελάχιστες υπηρεσίες υγείας που έχουν στη διάθεσή τους οι εργαζόμενοι αυτών των περιοχών. Η διάγνωση της ασθένειας, οι ιατρικές συμβουλές και συνταγές είναι αντιεπιστημονικό και επικίνδυνο για την υγεία, ίσως και για τη ζωή των ασθενών, να δίνονται από το τηλέφωνο.

Οι συνέπειες αυτών των αναδιαρθρώσεων για το προσωπικό των υπηρεσιών του ΙΚΑ θα είναι οδυνηρές. Βάλλονται οι εργασιακές τους σχέσεις, οι θέσεις εργασίας τους, εντατικοποιείται η εργασία τους και συνδέεται ο μισθός και η εξέλιξή τους με την παραγωγικότητα και με το πόσο πιστά υπηρετούν τις αναδιαρθρώσεις.

Ολες αυτές τις ανατροπές στους πιο καίριους τομείς του συστήματος παροχών υπηρεσιών υγείας που συνδέονται και με τη χρηματοδότηση, αλλά και με την προσφορά υπηρεσιών προς τους ασφαλισμένους, τη σύνδεσή τους με την ιδιωτική ασφάλιση, θέλει η Διοίκηση του ΙΚΑ να τις λειτουργήσει ως πρότυπα, ως μοντέλα για τις γενικές ανατροπές στο σύστημα υγείας, που έχει ξεκινήσει και εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Μας οδηγεί σ' αυτή τη σκέψη, εκτός από την επιλογή των βασικών τομέων και η μεθοδολογία που ακολουθείται για την εφαρμογή του μοντέλου. Η μεθοδολογία αυτή για την αξιολόγηση ή τη βελτίωση της παροχής υπηρεσιών, όπως λένε, σηματοδοτεί το τρίπτυχο: τυποποίηση - πιστοποίηση - διαπίστευση. Για παράδειγμα το ΙΚΑ επιλέγει να εφαρμόσει το μοντέλο της πρότυπης μονάδας βραχείας νοσηλείας, που είναι και μέσα στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, στα πλαίσια της πολιτικής μείωσης των ημερών νοσηλείας και των νοσοκομειακών κλινών. Επίσης οι διαδικασίες που θα ακολουθηθούν είναι ότι «θα ελεγχθούν πιλοτικά και θα αξιολογηθεί η επάρκεια και πληρότητά τους». Δηλαδή θα γίνει «τυποποίηση» της συγκεκριμένης μονάδας υγείας, που στη συνέχεια, ίσως «πιστοποιηθεί», δηλ. κριθεί ως η πιο κατάλληλη και επαρκής για γενική εφαρμογή αυτού του μοντέλου μονάδας Βραχείας Νοσηλείας, που τελικά μπορεί να «διαπιστευτεί» από το αρμόδιο κρατικό όργανο (Εθνικό Συμβούλιο Διαπίστευσης) και θα αποτελέσει το πρότυπο για τη δημιουργία πανελλαδικά παρόμοιων μονάδων είτε από το δημόσιο είτε από τον ιδιωτικό τομέα. Ηδη ορισμένα διαγνωστικά κέντρα επιδιώκουν να δημιουργήσουν μονάδες βραχείας νοσηλείας.

Μ' αυτή τη μέθοδο της πιλοτικής εφαρμογής, που ήδη έχει ξεκινήσει σε κάποιους τομείς η Διοίκηση του ΙΚΑ, θα «τυποποιήσει» λειτουργώντας πρώτα πιλοτικά, μοντέλα λειτουργίας των υπηρεσιών υγείας, που στην ουσία θα υποβαθμίζουν την παροχή, θα είναι χαμηλότερης ποιότητας, αλλά και ποσότητας με στόχο να μειωθούν οι δαπάνες, να αυξηθούν τα κέρδη είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού κεφαλαίου, αδιαφορώντας για την κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων.

Από τον πρόλογο ακόμα της εισήγησης φαίνεται η πρόθεση του Διοικητή του ΙΚΑ για αύξηση της συμμετοχής των εργαζομένων στις δαπάνες για τη λειτουργία των υπηρεσιών υγείας και όχι όπως δημαγωγικά λέγεται για τη βελτίωση της λειτουργίας τους. Χρησιμοποιεί τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των ασφαλισμένων από τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας για να περάσει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Μάλιστα για να στηρίξει αυτή την πολιτική χρησιμοποιεί «δημοσκοπήσεις» που λέει ότι δείχνουν «τη μη ικανοποίηση των χρηστών, αλλά και τη διάθεσή τους για όλο και αυξανόμενη συμμετοχή τους στην περίθαλψη,... και τους ασφαλιστικούς φορείς σε ρόλο εξισορρόπησης των απαιτήσεων των χρηστών και των ιατρικών και οικονομικών δυνατοτήτων».

Βέβαια κανένα από τα προτεινόμενα μέτρα δεν είναι για την αναβάθμιση της ποιότητας και της ποσότητας των υπηρεσιών υγείας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Οι αιτίες για τη σχεδιαζόμενη «αναδιοργάνωση», όπως αυτές αναφέρονται στην εισήγηση, είναι οι εξής:

• Ελλειψη υψηλής ποιότητας στην άσκηση της φροντίδας από τους επαγγελματίες υγείας.
• Ελλειψη αξιοπιστίας των ασθενών στους λειτουργούς της υγείας.

Ακόμα όμως και γι' αυτές τις ελλείψεις το ΙΚΑ δε θεωρεί ως αιτία την έλλειψη κονδυλίων. Μάλιστα το ποσοστό του 5,2% του ΑΕΠ, που ανέρχεται η δημόσια δαπάνη για την υγεία, το θεωρεί ότι είναι επαρκές. Καμαρώνει δε για το ύψος της ιδιωτικής δαπάνης, δηλ. τα λεφτά που πληρώνουν οι εργαζόμενοι απ' ευθείας για υγεία και που φθάνουν στο 3,8% του ΑΕΠ και κατατάσσουν τη χώρα μας στην 3^η σειρά παγκόσμια, στην ιδιωτική δαπάνη για την υγεία. Αυτό ακριβώς δείχνει και τον προσανατολισμό του. Τις δε προαναφερόμενες ελλείψεις τις εξετάζει μόνο από τη σκοπιά «της διόγκωσης της κατανάλωσης πόρων», δημόσιων και ιδιωτικών.

Βεβαίως υπάρχουν ελλείψεις στην οργάνωση και λειτουργία των υπηρεσιών υγείας του ΙΚΑ, όπως επίσης και κατασπατάληση πόρων χωρίς να ικανοποιούνται οι ανάγκες των ασθενών. Αυτές τις δημιούργησε η συνειδητή πολιτική απαξίωσης που ασκεί η κυβέρνηση στο δημόσιο τομέα.

Υπάρχουν όμως και άλλες σημαντικότερες ελλείψεις που δείχνουν σαφέστερα το πολιτικό στίγμα.

Τέτοιες είναι:

• Ελλείψεις υγειονομικού, ιατρικού και διοικητικού προσωπικού μόνιμης και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Ελλείψεις βιοϊατρικής τεχνολογίας που οδηγούν τους ασθενείς, κατά μάζες, στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.
• Ελλείψεις σε νοσοκομειακά κρεβάτια και ιδιαίτερα ειδικοτήτων που έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση, όπως ογκολογικά, καρδιο-χειρουργικά, γυναικολογικά, ψυχιατρικά, που οδηγούν και πάλι τους ασθενείς στα ιδιωτικά νοσοκομεία και κλινικές, στα οποία επειδή τις περισσότερες φορές δεν αρκεί το χρηματικό ποσό που πληρώνει το ασφαλιστικό ταμείο για να καλύψει τα έξοδα, αναγκάζονται να πληρώνουν μεγάλα ποσά επιπλέον οι ίδιοι οι ασθενείς.

Αυτές οι ελλείψεις που οδηγούν στην πληρωμή μεγάλων κονδυλίων στο ιδιωτικό κεφάλαιο, κατά τη γνώμη μας είναι η κύρια αιτία της κακής οργάνωσης και λειτουργίας του συστήματος υγείας του ΙΚΑ, που αποβαίνει σε βάρος των ασφαλισμένων και των οικογενειών τους.

Η Διοίκηση του ΙΚΑ όχι τυχαία προβάλλει και ιεραρχεί άλλες αιτίες, άλλες ελλείψεις, γιατί θέλει να κρύψει την ευθύνη της για την αντιλαϊκή πολιτική στον τομέα υγείας που άσκησε τόσα χρόνια και που θα συνεχίσει να ασκεί σε μεγαλύτερο βάθος, πλάτος και ένταση. Θέλει να αποπροσανατολίσει τους ασφαλισμένους από αυτό το βασικό και γι' αυτό προβάλλει μόνο την ανάγκη νοικοκυρέματος. Τα μέτρα αυτά ως ένα βαθμό μπορεί να φέρουν και ένα σχετικό νοικοκύρεμα. Η ουσία τους όμως παραμένει αντιλαϊκή αφού ο ιδιωτικός τομέας θα συνεχίσει τη δράση του και μάλιστα θα την ενισχύσει. Ολα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας μηχανισμός διαμόρφωσης μεθόδων ιδιωτικοποίησης.

Απ' όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι η στάση μας είναι αρνητική στην επιχειρούμενη «αναδιοργάνωση», γιατί εάν αυτά τα πιλοτικά μέτρα εφαρμοστούν και γενικευτούν, μειώνουν ποσοτικά και ποιοτικά τις ήδη υποβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας του ΙΚΑ. Επίσης αναδεικνύουν τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα που δραστηριοποιείται στο χώρο της υγείας ως ισότιμο με το δημόσιο «προμηθευτή υπηρεσιών υγείας».

Με άλλα λόγια η «αναδιοργάνωση» είναι ένα σύστημα αναπροσαρμογών, που αξιοποιώντας τις υποδομές και τις υπάρχουσες δυνατότητες του ΙΚΑ, οικοδομεί καπιταλιστικές επιχειρήσεις υγείας του ασφαλιστικού φορέα που θα συνυπάρχουν με τις ιδιωτικές. Αυτά όλα βέβαια γίνονται με λεφτά των εργαζομένων μιας και το ΙΚΑ είναι ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός φορέας που χρηματοδοτείται από τους εργαζόμενους και από τους εργοδότες, οι εισφορές των οποίων προέρχονται και πάλι από την παραγόμενη υπεραξία των εργαζομένων. Και γι' αυτό το λόγο δεν έχει κανένα δικαίωμα να διαχειρίζεται τα λεφτά των εργαζομένων εις βάρος των συμφερόντων τους.

Σήμερα οι εργαζόμενοι έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από τα ασφαλιστικά τους ταμεία και νοσοκομειακή από τα λιγοστά νοσοκομεία του ΙΚΑ (5 σε όλη την Ελλάδα) και από τα νοσοκομεία του λεγόμενου ΕΣΥ. Η χρηματοδότηση των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων από το 1992 και μετά γίνεται, τυπικά και όχι ουσιαστικά, μέσω της τριμερούς χρηματοδότησης (εργαζόμενοι - εργοδότες - κράτος). Οι όποιες ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών είναι μέρος της αξίας της εργατικής δύναμης των εργαζομένων. Τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού είναι μέρος του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι. Συνεπώς, οι υπηρεσίες υγείας που υπάρχουν σήμερα, είτε από τα ασφαλιστικά ταμεία είτε από το κράτος, χρηματοδοτούνται, με τη μία ή την άλλη μορφή, από τους εργαζόμενους.

Εάν σ' αυτά όλα υπολογίσουμε και τις ιδιωτικές δαπάνες, δηλαδή τα λεφτά που πληρώνουν απ' ευθείας οι εργαζόμενοι για να αγοράσουν υπηρεσίες υγείας είτε από τον ιδιωτικό είτε από το δημόσιο τομέα (εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία, πληρωμή εργαστηριακών εξετάσεων, επειγόντων περιστατικών κλπ.), τότε το να λέγεται ότι υπάρχει δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας, είναι μια μεγάλη απάτη, μια μεγάλη ψευτιά.

Αυτή η κοροϊδία γίνεται εδώ και χρόνια στο λαό μας από το αστικό κράτος, με νεοφιλελεύθερες ή με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Το ΚΚΕ την αποκαλύπτει και ενημερώνει τους εργαζόμενους για τα επόμενα σχέδιά τους, που ιδιωτικοποιούν και εμπορευματοποιούν παραπέρα τις υπηρεσίες υγείας. Προβάλλει τη θέση του για ένα άλλο, πραγματικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας και, ταυτόχρονα, καλεί όλο το λαό να παλέψει για την εφαρμογή του. Δηλαδή, για ένα σύγχρονο, με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων, δημόσιο - κρατικό σύστημα υγείας, που θα παρέχει δωρεάν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες πρόληψης των ασθενειών, των επαγγελματικών κινδύνων (επαγγελματικές ασθένειες και εργατικά ατυχήματα), ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε πρωτοβάθμιο - δευτεροβάθμιο - τριτοβάθμιο επίπεδο και επείγουσα προνοσοκομειακή φροντίδα σε όλο τον ελληνικό λαό, στους άνεργους, στους ανασφάλιστους και στους αλλοδαπούς εργάτες σαν ισότιμα μέλη της εργατικής τάξης της χώρας μας.

Για ένα τέτοιο δημόσιο σύστημα υγείας, χρειάζεται να καταργηθούν οι υπηρεσίες υγείας και κατ' επέκταση οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στον κλάδο υγείας, όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Πολύ δε περισσότερο, χρειάζεται η κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της υγείας.

Η δράση του ιδιωτικού τομέα στην υγεία, συμπεριλαμβανομένης και της βιομηχανίας φαρμάκου και υγειονομικού υλικού και βιοϊατρικής τεχνολογίας, δεν μπορεί να είναι συμπληρωματική ενός δημόσιου συστήματος υγείας, όπως γίνεται σήμερα. Αυτό είναι αυταπάτη. Διότι στην πορεία η δράση γίνεται κυρίαρχη και το κεφάλαιο επιβάλλει τους όρους του. Δεν αρκεί να διεκδικείται η ύπαρξη ενός δημόσιου - δωρεάν συστήματος υγείας, πρέπει να δίνεται έμφαση στην κατάργηση αυτού που υπάρχει και αναπτύσσεται, δηλαδή του ιδιωτικού τομέα.

Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη να αναπτυχθεί κρατική βιομηχανία φαρμάκου, ιατρικών και εργαστηριακών μηχανημάτων και αναλώσιμου υγειονομικού υλικού. Να λειτουργεί κρατικός οργανισμός φαρμάκου και ιατρικής τεχνολογίας, που θα έχει την ευθύνη της παραγωγής, εισαγωγής και ελέγχου, όλων των σύγχρονων φαρμακευτικών σκευασμάτων και της βιοϊατρικής ή άλλης ιατρικής τεχνολογίας, που κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά.

Για το σύστημα υγείας αυτό, την ευθύνη οργάνωσης, χρηματοδότησης και λειτουργίας του την έχει ως αποκλειστική υποχρέωση το κράτος, με επιβάρυνση των εργοδοτών και του κρατικού προϋπολογισμού. Οι εργαζόμενοι, έτσι και αλλιώς, με τους έμμεσους και άμεσους φόρους, συμβάλλουν στο μεγαλύτερο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού.

Χρειάζεται να έχει με βάση τις λαϊκές ανάγκες σύγχρονες υπηρεσίες πρωτοβάθμιου επιπέδου με Κέντρα Υγείας (ΚΥ) - Αστικού και Αγροτικού Τύπου, στα οποία θα λειτουργούν όλες οι υπηρεσίες προληπτικού ιατρικού ελέγχου και πράξεων. Το ΚΥ να συνδέεται με χώρους, όπου οι εργαζόμενοι ζουν, φοιτούν (σχολεία, εκπαιδευτήρια), γυμνάζονται κλπ., στελεχωμένους με το ανάλογο προσωπικό (γιατρούς εργασίας, τεχνικούς ασφάλειας, σχολίατρους, αθλίατρους, επόπτες υγείας, επιθεωρητές εργασίας και όλες τις άλλες ιατρικές και επιστημονικές ειδικότητες, που απαιτούνται για την άσκηση προληπτικής ιατρικής και προαγωγή της υγείας).

Στο ΚΥ να λειτουργούν οι οικογενειακοί γιατροί, οι γιατροί όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων για την περίθαλψη των ασθενών σε πρωτοβάθμιο επίπεδο. Να πραγματοποιούνται όλες οι αναγκαίες εργαστηριακές πράξεις με τη χρησιμοποίηση εξοπλισμού βιοϊατρικής τεχνολογίας. Επίσης να λειτουργούν τμήματα οικογενειακού προγραμματισμού, συμβουλευτικής μητέρων και υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Να υπάρχει άμεση σύνδεση με νοσοκομειακές μονάδες με τα τμήματα επειγόντων περιστατικών, που είναι αναπτυγμένα σε όλη τη χώρα. Ιδιαίτερη φροντίδα να υπάρχει για την υγειονομική θωράκιση των νησιών και γενικά όλης της παραμεθορίου περιοχής. Αναπτύσσει και λειτουργεί με όλα τα σύγχρονα μεταφορικά μέσα και με πλήρη υγειονομικό εξοπλισμό και το ανάλογο προσωπικό την έκτακτη προνοσοκομειακή φροντίδα (ΕΚΑΒ) για όλη τη χώρα.

Στα πλαίσια αυτής της πρότασης, άμεσοι στόχοι πάλης για το λαϊκό κίνημα πρέπει να είναι:

1. Κατάργηση όλων των αντιδραστικών νόμων για την υγεία, που χτυπάνε το δημόσιο χαρακτήρα της και βοηθάνε στην παραπέρα διείσδυση του ιδιωτικού κεφαλαίου.

2. Πλήρης χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό ολόκληρου του συστήματος υγείας. Κατάργηση των νοσηλίων και της πρόσθετης πληρωμής των εργαζομένων στις υπηρεσίες υγείας (εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία, πληρωμή εξετάσεων κλπ.).

3. Ανάπτυξη και αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας του ΕΚΑΒ και του πρωτοβάθμιου (ΚΥ αστικού και αγροτικού τύπου), δευτεροβάθμιου και τριτοβάθμιου επιπέδου (νοσοκομεία γενικά και εξειδικευμένα), διαρθρωμένες και κατανεμημένες σε όλη τη χώρα. Δημιουργία επαρκών τμημάτων επειγόντων περιστατικών και Μονάδων εντατικής θεραπείας.

Μέτρα για την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλιάς (υποδομές, εξοπλισμός, προσλήψεις γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφάλειας), με κατάργηση των εξωτερικών υπηρεσιών υγιεινής και ασφάλειας.

Προμήθεια σύγχρονου εξοπλισμού βιοϊατρικής τεχνολογίας και όλου του απαραίτητου υγειονομικού υλικού. Στελέχωσή τους με όλο το υγειονομικό προσωπικό που χρειάζεται για την άρτια λειτουργία όλων των μονάδων υγείας με ικανοποιητικές αμοιβές, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

4. Να μη γίνει καμιά μείωση νοσοκομειακών κρεβατιών. Να μη δοθούν, σε ιδιωτικές εταιρίες, υπηρεσίες, τμήματα ή κλινικές των νοσοκομείων.

Να μη λειτουργήσουν απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία στα νοσοκομεία.

Αυτοί οι στόχοι πάλης μπορούν και πρέπει να γίνουν υπόθεση πρώτα απ' όλα της εργατικής τάξης και σ' αυτήν την κατεύθυνση το ταξικό ρεύμα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, έχει ήδη ξεκινήσει και δρα. Το κεφάλαιο και όσοι το υπηρετούν, την εργατική τάξη έχουν στο στόχαστρό τους. Θέλουν να ρίξουν όσο μπορούν πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης. Τα μέτρα που προτείνονται για την αντιδραστικοποίηση του συστήματος υγείας, αφορούν τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και, άρα, υπηρετούν το στόχο των κεφαλαιοκρατών.

Το αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα των μικρομεσαίων της πόλης (ΕΒΕ) και της υπαίθρου (αγρότες), το κίνημα της νεολαίας και των γυναικών, έχουν συμφέρον και υποχρέωση να συσπειρωθούν γύρω από τέτοιους στόχους και μαζί με την εργατική τάξη να δημιουργήσουν ένα ισχυρό μέτωπο πάλης, που θα εμποδίζει την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, για το άνοιγμα, στην πορεία, του δρόμου για τη δημιουργία ενός συστήματος που θα παρέχει ΔΗΜΟΣΙΑ - ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ.