Χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Πάρκο του... κλοφέν

Η ιστορία ξεκίνησε από την αναχώρηση των Αμερικανών και την απελευθέρωση της Βάσης, όταν η τότε ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να απομακρύνει και να στείλει για καταστροφή τους μετασχηματιστές της Βάσης, που είχαν εγκαταλείψει οι Αμερικανοί φεύγοντας και περιείχαν κλοφέν...

Αμέσως μετά την ανάληψη της ευθύνης από το ελληνικό κράτος για τον καθαρισμό του χώρου, προκειμένου να αποφευχθεί μόλυνση του περιβάλλοντος χώρου και του υδροφόρου ορίζοντα, «άγνωστοι», έκλεψαν τους μετασχηματιστές, αδειάζοντας 500 κιλά - κατά άλλους 20 τόνους - κλοφέν στο έδαφος... Λόγω του μεγάλου κόστους για συσκευασία, μεταφορά και καταστροφή του κλοφέν, σε ειδικούς κλιβάνους στο εξωτερικό, κυριαρχούν οι φήμες για σκόπιμη κλοπή των μετασχηματιστών, ώστε να μειωθεί το κόστος... Αρκεί εδώ να σημειώσουμε ότι αρκεί μόνο ένα γραμμάριο κλοφέν, για να μολύνει τόνους νερού...

Τότε η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να καθαρίσει το χώρο της πρώην αμερικανικής Βάσης, συσκευάζοντας το μολυσμένο χώμα και σκυρόδεμα σε ειδικά βαρέλια, ώστε να αποσταλεί για ασφαλή καταστροφή στο εξωτερικό. Την ίδια εποχή, ο εισαγγελέας Λ. Καράμπελας, διέταξε έρευνα για το θέμα, το πόρισμα της οποίας δε δημοσιοποιήθηκε ποτέ στο κοινό...

Από το 2001, που συνέβησαν όλα αυτά, μέχρι σήμερα, κανείς δεν ασχολήθηκε με το θέμα, ενώ η κυβέρνηση, σε Ερωτήσεις, που κατατέθηκαν στη Βουλή από το ΚΚΕ και άλλα κόμματα, δήλωνε ότι έχει ανατεθεί ο καθαρισμός του χώρου σε ιδιωτική εταιρία, αλλά πέραν αυτού καμία ενημέρωση για τις εξελίξεις...

Και ενώ το επίσημο ελληνικό κράτος αρνούνταν οποιαδήποτε ενημέρωση, ο χώρος, παρέμενε απροστάτευτος, με αποτέλεσμα, πολίτες που δε γνώριζαν τους κινδύνους, να μπαίνουν σ' αυτόν χωρίς προφυλάξεις, με άγνωστες συνέπειες...

Ακόμα και τώρα όμως, που υποτίθεται ότι ο χώρος καθαρίζεται από μια ιδιωτική εταιρία, η οποία ανέλαβε το έργο, διαπιστώσαμε ότι οι εργαζόμενοι στον καθαρισμό της Βάσης, δε λαμβάνουν κανένα προστατευτικό μέτρο, δε γνωρίζουν ότι έρχονται σε επαφή με τοξικά απόβλητα, ενώ όταν ρωτήσαμε πού πάνε τα απορρίμματα, που προκύπτουν, μας απάντησαν ότι καταλήγουν στην Ελευσίνα και το Βόλο... Σύμφωνα δε με άλλες πληροφορίες του «Ρ», πολλά από τα φορτηγά που μεταφέρουν μπάζα, από την πρώην αμερικανική βάση, αλλά και από έργα της ευρύτερης περιοχής, τα αδειάζουν στο λατομείο μαρμάρου «Δ. Περάκης», στην Αγία Μαρίνα της κοινότητας Γραμματικού, τοποθεσία που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Εθνικό Πάρκο Σχινιά...

«Τα μόνα μέτρα που παίρνουμε είναι τα γάντια που βλέπετε να φοράμε», λέει χαρακτηριστικά εργαζόμενος, στο εργοτάξιο της πρώην βάσης. Στην ερώτηση αν γνωρίζει ότι στο χώρο υπήρχαν τοξικά υλικά, απαντά: «Λέγανε ότι κάτι υπήρχε, αλλά το καθαρίσανε, τι να σας πω δεν ξέρω, δε μας έχουν πει τίποτα»...

Γεγονός που αποδεικνύει ότι, όπως η κυβέρνηση αδιαφορούσε τόσα χρόνια για τη δημόσια υγεία, το ίδιο κάνει και η εν λόγω εταιρία, αδιαφορώντας παντελώς για την υγεία των εργαζομένων.

Από την πλευρά της ΝΑΣ Ανατολικής Αττικής, ο Νίκος Στεφανίδης, νομαρχιακός σύμβουλος, επισημαίνει: «Τις ίδιες μέρες, που εμφανίζονται στην περιοχή μας συνεργεία και δημοσιεύματα για την οικολογική αναβάθμιση του κωπηλατοδρόμιου και της γύρω περιοχής από τον φορέα διαχείρισης, η καταστροφή του περιβάλλοντος στην περιοχή και του Εθνικού Πάρκου Σχινιά, συνεχίζεται».

Σημειώνοντας την αδιαφορία του κράτους, τονίζει ότι «όταν πριν από τρία χρόνια "άγνωστοι" έκλεψαν τους μετασχηματιστές, από την πρώην αμερικανική βάση και σκόρπισαν το κλοφέν, αρμόδιοι φορείς και κράτος μάς έλεγαν ότι θα πάρουν όλα τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να μη μολυνθεί η περιοχή. Από τότε πέρασαν τρία χρόνια. Οι εργασίες για τον καθαρισμό της περιοχής, γίνονται 25 μέρες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Ο επικεφαλής της ΝΑΣ Ανατολικής Αττικής, αναφερόμενος στο πρόβλημα της μόλυνσης, δεν παραλείπει να ρίξει τα βέλη του και στους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τους οποίους καλεί να αναλάβουν τις ευθύνες τους: «Ακόμα οι υπηρεσίες της νομαρχίας δεν ελέγχουν - όπως έχουν υποχρέωση - τα νερά της περιοχής, ενώ οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις είναι άγνωστες τόσο για το άμεσο μέλλον, όσο και για τα επόμενα χρόνια».

Αποψη της ΝΑΣ είναι ότι πρέπει «άμεσα οι υπηρεσίες της Νομαρχίας, οι οποίες εμπλέκονται στην ιστορία, να προχωρήσουν σε δειγματοληπτικούς ελέγχους. Παράλληλα, οι υπηρεσίες των διευθύνσεων εργασίας πρέπει να δουν τι μέτρα οφείλουν να πάρουν για τους εργαζόμενους που δουλεύουν στο συγκεκριμένο χώρο. Επίσης, οι υπηρεσίες της νομαρχίας, όπως και ο δήμος του Μαραθώνα, έχουν υποχρέωση, να απαντήσουν, πού πάνε όλα αυτά τα μπάζα, τα οποία απομακρύνονται». Επισημαίνει μάλιστα ότι αν αληθεύουν οι πληροφορίες πως τα τοξικά αυτά απόβλητα, καταλήγουν σε νταμάρια της γύρω περιοχής, με τις πρώτες βροχές αυτά τα τοξικά απόβλητα θα ξανακατέβουν στον κάμπο, μολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής».

Καταλήγοντας ο Ν. Στεφανίδης ξεκαθαρίζει ότι η ΝΑΣ δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα χέρια και θα ζητήσει τόσο από το Νομάρχη, όσο και από τις αρμόδιες υπηρεσίες της νομαρχίας, να ενημερώσουν το Νομαρχιακό Συμβούλιο, για τις ενέργειες, που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν το επόμενο διάστημα. Επίσης, θα ζητήσει να απαντήσουν τι ενέργειες έχουν κάνει μέχρι σήμερα για την προστασία των κατοίκων, τι ενέργειες έχουν δρομολογηθεί, ώστε τα μολυσμένα χώματα να απομακρυνθούν και να πάνε σε ειδικούς κλιβάνους στη Σουηδία ή τη Γαλλία και τι απέγινε η εισαγγελική έρευνα που είχε διενεργηθεί.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα PCB's (πολυχλωριωμένα διφαινύλια), ή αλλιώς κλοφέν, είναι άκρως επικίνδυνες τοξικές ουσίες για τη δημόσια υγεία, με μακροχρόνιες επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.

Ο Χρήστος Χατζής, ιατρός εργασίας στο ΕΚΑ και διδάκτωρ της Ιατρικής, του Πανεπιστημίου Αθηνών, σημείωσε ότι τα PCB's «αποδεδειγμένα, έχουν μία ιδιαίτερα αυξημένη τοξική επίδραση, στον ανθρώπινο οργανισμό και κάτω από ορισμένες συνθήκες, κυρίως μετά από ατυχήματα και πυρκαγιές, ή εκρήξεις, εκλύουν τοξικές ουσίες, διοξίνες και φουράνια. Αυτά ενέχονται, κατ' αρχήν για καρκινογένεση, που είναι ο σημαντικότερος κίνδυνος. Ενοχοποίηση που έχει γίνει από τους πλέον αρμόδιους οργανισμούς, της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και των οργανισμών που ασχολούνται με το συγκεκριμένο αντικείμενο». Συμπλήρωσε μάλιστα ότι «δεν ευθύνεται μόνο για καρκινογένεση, αλλά υπάρχει και τοξικότητα στο κεντρικό νευρικό σύστημα, στην αναπαραγωγή, στη φυσιολογική ανάπτυξη». Δεύτερο στοιχείο επικινδυνότητας, όπως αναφέρει αποτελεί το γεγονός ότι «είναι ουσίες με το φυσικό χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι είναι ιδιαιτέρως σταθερές. Δηλαδή δεν αποσυντίθενται από τον φυσικό κύκλο. Από τη στιγμή που θα εκλυθούν ή θα απελευθερωθούν, λόγω της υψηλής σταθερότητάς τους, εναποτίθενται κάπου, στο περιβάλλον στον υδροφόρο ορίζοντα, στον ανθρώπινο οργανισμό, στο λιπώδη ιστό και σε όλους τους ιστούς που έχουν χαρακτηριστικά όμοια με αυτόν».

Πρόκειται για μία δύσκολα βιοαποδομήσιμη ουσία, γεγονός που προκαλεί βιοσυσσώρευση και κάποια στιγμή, φτάνοντας σε ένα κριτικό όριο, δίνει τοξικό αποτέλεσμα. Αυτό την κατατάσσει στις ιδιαίτερα επικίνδυνες ουσίες, για την άμεση - κυρίως επαγγελματική - έκθεση, αλλά και για την έμμεση - κυρίως περιβαλλοντική. Υπήρξαν ακόμα και περιστατικά εμπλοκής των ουσιών αυτών στη διατροφική αλυσίδα. Τα επεισόδια στην Ευρώπη με τα κοτόπουλα, τα ψάρια κλπ., που ήταν διαποτισμένα με αυτά τα υλικά, ή ακόμα και την τελευταία έρευνα του «Δημόκριτου», που δημοσίευσε το «ΒΗΜΑ» και αναφέρει ότι παρατηρήθηκαν αυξημένες ποσότητες κλοφέν στο γάλα, στις βιομηχανικές περιοχές.

«Θεραπευτική αντιμετώπιση και αντίδοτο από τη στιγμή που κάποιος εκτεθεί δεν υπάρχει. Αρα το μόνο που μας μένει είναι η πρόληψη», τονίζει ο Χ. Χατζής.

Ιδιαίτερα βασικό στοιχείο, σύμφωνα με το γιατρό Εργασίας είναι ότι «υπάρχει νομοθετική υποχρέωση ενημέρωσης των εργαζομένων, η οποία θα πρέπει να είναι όχι απλώς τεκμηριωμένη, αλλά και να αποδεικνύεται ότι πραγματοποιήθηκε».

Τι απ' αυτά γίνεται, όμως, παραμένει άγνωστο...

Δεν είναι ενέργεια αριστοφανική αυτή η πράξη; Δεν κρύβει σεξουαλικό υπονοούμενο αυτή η χειρονομία; Δε δείχνει ασέβεια προς τους θεσμούς; Τι υποδηλώνει αυτή η κίνηση; Οργή; Αηδία; Ή και τα δυο μαζί; Τον πλησίασα, λοιπόν, όπως θα έκανε ο δεσπότης των Σερρών, αν είχε μπροστά του τον Αριστοφάνη, και τον ρώτησα, όπως θα ρωτούσε και ο σεμνός ιερωμένος εκείνον: Τι δείχνετε, κύριε, Αριστοφάνη;

Χωρίς δεύτερη κουβέντα τραβάει το φερμουάρ. «Ορίστε, κύριε», μου λέει. «Τα "πράματά" μου δείχνω, δε βλέπετε»; «Και γιατί τα δείχνετε, κύριε»; ρωτάω, «δεν είναι, τουλάχιστον, ασέβεια»; «Ασέβεια είναι αυτό που κάνω εγώ, και δεν είναι ασέβεια αυτό που κάνει εκείνος», μου απαντάει οργισμένος. «Ποιος εκείνος», ρωτάω κοιτώντας κατά το μέρος, που υποθέτουμε, πως βρίσκεται ο «θεός». «Αλλού κοιτάς», μου λέει, «ποιος ασχολείται με το "θεό", σε εκείνους τα δείχνω». «Στο Ζέπελιν»; ρωτάω έκπληκτος. «Σ' αυτό το τέρας», φωνάζει. «Μέρες τώρα περνάει από πάνω μας και μας κάνει ακτίνες. Κοιτάζει τα στήθια μας, τα στομάχια μας, τα μυαλά μας. Του δείχνω και εγώ και τα 'απαυτά" μου για να συμπληρώσει. Για να έχει πλήρη εικόνα. Και του δείχνω και τον πισινό μου για να ρεφάρει! Να», ξαναφωνάζει και ξαναδείχνει τα γυμνά, πλέον, «πράματά» του στο Ζέπελιν.

Γυρίζω, και τι να δω. Χιλιάδες κόσμο να ανεβαίνει το λόφο. Κοιτάζω απέναντι στα Τουρκοβούνια. Το ίδιο και εκεί. Και στου Φιλοπάππου. Και στην Πνύκα. Χιλιάδες άνθρωποι να χειρονομούν με αριστοφανικές χειρονομίες και να παίρνουν θέση σε όλους τους λόφους της Αθήνας. Φεύγω τρομαγμένος, όπως θα έφευγε τρομαγμένος και ο Χριστόδουλος από τη «Λυσιστράτη» ή τις «Εκκλησιάζουσες». Φτάνω στην Πανεπιστημίου. Κατεβαίνω στην Ομόνοια. Στη Σταδίου. Στο Σύνταγμα. Παντού, χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, άλλοι να χειρονομούν προς το Ζέπελιν και άλλοι να στέκονται μπροστά στις ηλεκτρονικές κάμερες κάνοντας τις ίδιες - και ακόμα χειρότερες - χειρονομίες. Αλλοι να μουντζώνουν. Και άλλοι να φτύνουν. Η πόλη έχει γίνει μια τεράστια σκηνή και οι κάτοικοί της θεατρίνοι. Ντυμένοι με ό,τι βάλει ο νους του ανθρώπου, χειρονομούν και χυδαιολογούν. Μια παράσταση να τρελαίνει παπάδες.

Οι ξεναγοί «τραβάνε τα μαλλιά τους», γιατί δεν μπορούν να κάνουν τις ξεναγήσεις που περίμεναν και οι οικονομικές επιπτώσεις είναι γι' αυτούς οδυνηρές. Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι υφίστανται την πιο άγρια εκμετάλλευση και διαμαρτύρονται. Χιλιάδες άδειες κλίνες στα ξενοδοχεία, εισιτήρια για τους Ολυμπιακούς που δεν έχουν πουληθεί, ακυρώσεις κρατήσεων σε ξενοδοχεία... Και να αλλάξει έστω και την τελευταία στιγμή η κατάσταση προς το καλύτερο αυτό δε σημαίνει ότι λύθηκαν όλα ως διά μαγείας. Ποιο θα είναι άραγε το μέλλον του τουρισμού μας σε μια λιγότερο αισιόδοξη μετα-Ολυμπιακή περίοδο;

Ηδη έχουν αρχίσει να διατυπώνονται πολλοί προβληματισμοί... Η δημοσιογράφος Νέλλη Καψή έθεσε αυτό το καυτό ζήτημα σε παρέμβασή της στο πρόσφατο δημοσιογραφικό συνέδριο της Σαμοθράκης. (Να θυμίσουμε ότι η Ν. Καψή παρουσιάζει στην ΕΤ3 την εκπομπή «Οικονομική Επιθεώρηση» κάθε Κυριακή στις 3 μ.μ., μοναδική οικονομική εκπομπή που παρουσιάζεται από γυναίκα δημοσιογράφο).

-- Πώς προοιωνίζεται, λοιπόν, το μέλλον του τουρισμού μας μετά τις «εξάρσεις» των Ολυμπιακών Αγώνων;

«Σε πρώτη φάση, επισημαίνει η Ν. Καψή, σημαντικό ρόλο θα παίξει η διαχείριση που θα γίνει κατά τη διάρκεια των Αγώνων, όσον αφορά στη φιλοξενία. Το γεγονός ότι η Αθήνα αποτελεί ήδη κορεσμένη πόλη από πλευράς συνωστισμού κατοίκων στους οποίους θα προστεθούν αρκετές χιλιάδες ακόμη κατά τη διάρκεια των Αγώνων, δημιουργεί οριακές συνθήκες όσον αφορά τη φιλοξενία... Αδυναμίες σε τομείς που συνδέονται άμεσα με τον τουρισμό (συγκοινωνίες, περίθαλψη, περιβάλλον) και φαινόμενα κακής πρακτικής (υπερκρατήσεις, υπερτιμολογήσεις, άγρα πελατών) θα μπορούσαν να εξελιχτούν σε απειλές για τον ελληνικό τουρισμό, λειτουργώντας δυσφημιστικά για την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό».

Είναι γεγονός ότι μέχρι σήμερα είχαμε πτώση αντί για άνοδο στις διανυκτερεύσεις στα ξενοδοχεία της Αθήνας και η πτώση ήταν ήδη ορατή από τον περασμένο χρόνο: Οι διανυκτερεύσεις στα ξενοδοχεία της Αθήνας σημείωσαν το 2003 μείωση της τάξης του 12,5% έναντι του ίδιου διαστήματος του 2002. Το 2004 η κατάσταση επιδεινώθηκε και οι Ενώσεις Ξενοδόχων μιλούν για απώλειες της τάξης του 25% στο διάστημα Ιανουαρίου - Μαΐου 2004. Εντονο προβληματισμό στον ξενοδοχειακό κλάδο, σε επίπεδο περιφέρειας, προκάλεσε η καθυστέρηση εφαρμογής του προγράμματος εκσυγχρονισμού χαμηλών κατηγοριών, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, το οποίο είχε αναγγελθεί από το 2002, με αποτέλεσμα τα ξενοδοχεία που επιθυμούσαν να επωφεληθούν της χρηματοδότησης για να προβούν σε ανακαινίσεις να μη διαθέτουν τον απαιτούμενο χρόνο για την ολοκλήρωσή τους. «Πρόκειται για ένα μέτρο, συνεπώς, που τελικά έμεινε στα χαρτιά», τονίζει.

-- Ενα άλλο ζητούμενο είναι ποιο μοντέλο τουρισμού θέλουμε να προωθήσουμε;

«Πρόβλημα, επισημαίνει η Ν. Καψή, αποτελεί το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα όπου υπάρχει η δυνατότητα σύγκρισης στατιστικών στοιχείων που αφορούν στον τουρισμό από όλες τις ανταγωνίστριες χώρες (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Τουρκία, Κροατία, Κύπρο) δεν είναι σαφές ΠΟΙΟ μοντέλο τουρισμού θέλουμε να προωθήσουμε. Αυτό φαίνεται τόσο από τις εξαγγελίες της εκάστοτε ηγεσίας του τουρισμού, όσο και από τα μέτρα τουριστικής πολιτικής, που κρίνονται με την πιο μετριοπαθή διάθεση αποσπασματικά και αλλοπρόσαλλα. Αποτέλεσμα; Η Ελλάδα που βρισκόταν παραδοσιακά μεταξύ των 10 πρώτων τουριστικών χωρών διολισθαίνει σταθερά τα τελευταία χρόνια στην παγκόσμια κατάταξη. Εφθασε στη 12η θέση, σήμερα κατέχει την 15η θέση και έπεται συνέχεια...

»Είμαστε στην κυριολεξία έρμαια των Ευρωπαίων τουρ οπερέιτορς, που αγοράζουν τα δωμάτια ακόμη και σήμερα για 10 και 15 ευρώ και φτιάχνουν τουριστικά πακέτα για την Ελλάδα, όπου οι 15 ημέρες με το αεροπορικό εισιτήριο κοστίζουν 500 ευρώ».

-- Και οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού;

«Θέλουμε να προωθήσουμε τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού». Αυτό είναι κάτι που προσωπικά ακούω από κάθε νέα ηγεσία τουρισμού τα τελευταία 12 χρόνια. Φυσικά, αποτελεί απλώς ευχολόγιο. Στην πράξη δεν έχει γίνει καμιά συντονισμένη προσπάθεια από πλευράς τουριστικής πολιτικής. Οι λίγοι που έχουν ασχοληθεί με τον αγροτουρισμό,τις διακοπές περιπέτειας κ.λπ. το έχουν κάνει με τα δικά τους χρήματα, χωρίς τη βοήθεια του κράτους.

Ενα παράδειγμα που δείχνει πόσο αντιφατική είναι η πολιτική σε σχέση με τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού: Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Οδοιπορίας ζήτησε στα τέλη του 1983 δυο από τα ευρωπαϊκά μονοπάτια, το Ε4 και το Ε6 να τερματίζουν στην Ελλάδα. Το αίτημα έγινε δεκτό υπό τον όρο ότι θα πρέπει να γίνει υπεύθυνη και πλήρης σηματοδότηση των μονοπατιών.

Ενώ, λοιπόν, προχωρούσε το έργο, ο ΕΟΤ αποφάσισε να διακόψει την ανάθεση του έργου στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Οδοιπορίας και αποφάσισε να αναθέσει τη σηματοδότηση των μονοπατιών σε εργολάβους!! Αποτέλεσμα; Η σηματοδότηση έχει στην ουσία σταματήσει και η Ελλάδα σήμερα δεν περιλαμβάνεται στους επίσημους οδηγούς για τα μονοπάτια, τους οποίους διαβάζουν χιλιάδες άτομα στον κόσμο».

Αλλο αγκάθι: Η διαφήμιση. «Φέτος, ολυμπιακή χρονιά, λέει η Ν. Καψή, η διαφήμιση για την Αττική που είναι η διοργανώτρια περιοχή των Αγώνων έγινε τον μήνα Απρίλιο, πολύ πιο αργά από κάθε άλλη χρονιά.

Η διαφήμιση για το Πεκίνο (ολυμπιακή πόλη το 2008) άρχισε επίσημα από το τέλος του 2003 με παρουσία σε κάθε διεθνή έκθεση και κάθε διεθνές γεγονός. Οσο για τα διαφημιστικά σλόγκαν της Ελλάδας αυτά είναι μια άλλη ιστορία»!

«Εκτός από το κράτος, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις, υπογραμμίζει. Εδώ και χρόνια παίζουν με την εκάστοτε κυβέρνηση το "παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι", προσπαθώντας να αποφύγουν οτιδήποτε τους αλλάζει τα δεδομένα που γνωρίζουν. Κλασικό παράδειγμα, η εφαρμογή του συστήματος των αστεριών στα ξενοδοχεία, η υποχρεωτική πυρασφάλεια, η δημιουργία χώρων πρόσβασης από άτομα με ειδικές ανάγκες κ.λπ.

Μιλώντας γενικότερα δεν μπορούμε πια να κερδίζουμε, κρύβοντας κάτω από το χαλί τα άσχημα, όπως με την περίπτωση των αστέγων και των αδέσποτων ζώων που νομίζουμε ότι είναι μεγάλη επιτυχία να τους κρύψουμε για να μην τους δουν οι ξένοι και χαθεί ο τουρισμός!

»Η ελληνική οικονομία, καταλήγει η Ν. Καψή, έχει απόλυτη ανάγκη τον τουρισμό, καθώς είναι μάλιστα βεβαρημένη με χρέη, δάνεια, μεγάλη ανεργία και θα τον έχει ανάγκη ιδιαίτερα κατά τη μεταολυμπιακή περίοδο. Αφού, λοιπόν, μιλάμε για την επόμενη μέρα του τουρισμού, το κράτος θα πρέπει να δώσει χρήματα και μάλιστα πολλά, για διαφήμιση, ώστε να συντηρήσει την όποια καλή εικόνα θα προκύψει από τους Ολυμπιακούς. Αυτά τα χρήματα όμως από πού θα προκύψουν; Με δεδομένη την όχι καλή οικονομική κατάσταση της χώρας, τον επιπλέον δανεισμό της, για να ολοκληρώσει τα ολυμπιακά έργα, την ανάγκη χρηματοδότησης των προγραμμάτων κατά της ανεργίας, πού θα βρεθούν τα επιπλέον χρήματα για τη διαφήμιση; Μήπως τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα θα επαναπαύεται στις δάφνες της;».

Φαύλος κύκλος - και μέσα σ' αυτό εμείς βλέπουμε να βολοδέρνουν οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, που είναι χιλιάδες και ανάμεσά τους ένα μεγάλο ποσοστό οι γυναίκες...