... Ξετρελαμένοι δηλώνουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με το μοντέλο που υιοθετήθηκε για τον όμιλο της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (ΟΑ). Δηλαδή το μοντέλο απόλυσης 8.000 εργαζομένων και της παράδοσης δημόσιας περιουσίας στους ιδιώτες. Είναι, μάλιστα, τόσο... ξετρελαμένοι στις Βρυξέλλες με αυτό το μοντέλο, που είναι έτοιμοι να το υιοθετήσουν και για άλλες εταιρείες, πέραν του κλάδου των αερομεταφορών. Για παράδειγμα στα ναυπηγεία του Γκτανσκ στην Πολωνία.

Αυτά είπε μεταξύ άλλων κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, ο Ευρωπαίος αντιπρόεδρος αρμόδιος για θέματα μεταφορών Αντόνιο Ταγιάνι. Επί λέξει είπε: «το νομικό μοντέλο που υιοθετήθηκε για την ΟΑ, έγινε πλέον ένα μοντέλο το οποίο εμπνέει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την υιοθέτηση και άλλων αποφάσεων», όπως είναι η αντιμετώπιση των ναυπηγείων του Γκτανσκ και της «Αλιτάλια»... Ξετρελαμένος εμφανίστηκε ο κ. Ταγιάνι και με τις «μεταρρυθμίσεις», δηλαδή ιδιωτικοποιήσεις, που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση στο σιδηρόδρομο και στα περιφερειακά αεροδρόμια. Για να αρέσουν τόσο πολύ αυτά τα σχέδια στους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, είναι ολοφάνερο και ποιον υπηρετούν και ποιοι θα υποστούν τις συνέπειες.

«Και αισθάνομαι ότι αυτό που ζητάνε (σ.σ. οι πολίτες) από εμάς είναι να κρατήσουμε την εντιμότητά μας, την καθαρότητα του πολιτικού μας λόγου και να δώσουμε ένα δάνειο ηθικής στο πολιτικό σύστημα», είπε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ. Ωστε ο κόσμος ζητά από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να δανείσει ηθική στο πολιτικό σύστημα. Πώς όμως δανείζεται η ηθική; Κι από πότε το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με όρους ηθικής; Με όρους ταξικούς, εκπροσώπησης συμφερόντων συγκεκριμένης τάξης που εξουσιάζει, λειτουργεί. Μπορεί πράγματι σε ένα σύστημα εκμεταλλευτικό, που σαπίζει, παρακμάζει, να ανθεί η διαφθορά και η ανηθικότητα. Ομως αυτό το σύστημα δεν εξανθρωπίζεται, δεν παύει να είναι εκμεταλλευτικό και σκληρά αντιλαϊκό, δε χάνει την ανηθικότητά του, επειδή κάποια δύναμη θα του δανείσει λίγη από τη δική της ηθική...

Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για μια δύναμη που κανένα στόχο ανατροπής του δεν έχει, παρά μόνο διαχείρισής του. Και για να τον πετύχει δε διστάζει να παραμυθιάζει τον κόσμο πως αρκούν μερικές «ενέσεις» ηθικής σε ένα «φύσει και θέσει» ανήθικο - με την έννοια των ταξικών συμφερόντων που εκπροσωπεί - σύστημα.

Μπορεί η διεθνής τιμή του πετρελαίου να έχει πέσει γύρω στα 60 δολάρια το βαρέλι, όμως η μέση τιμή της βενζίνης εξακολουθεί να κινείται πάνω από το 1 ευρώ το λίτρο. Τώρα, ουδείς ειδήμων από εκείνους, οι οποίοι όταν η τιμή του πετρελαίου ξεπερνούσε τα 100 δολάρια το βαρέλι εμφανίζονταν λαλίστατοι αποδίδοντας την ακρίβεια στα καύσιμα στη διεθνή τιμή, δεν είναι πρόθυμος να ψελλίσει το παραμικρό. Ρισκάρουμε, όμως την πρόβλεψη, πως όταν θα βρεθεί ξανά σε ανοδική πορεία η διεθνής τιμή, τότε πάλι θα θυμηθούν τις θεωρίες τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέχρι τώρα, βλέπετε, ήταν πολύ απασχολημένοι με το ...να τρώνε εμάς. Τώρα που «σφίξανε» λίγο τα πράγματα, βλέπουμε ακόμη καλύτερα τους ανταγωνισμούς τους.

Αν δεν το μάθατε, έγινε ...χαμός στη συνεδρίαση της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών...

Πάντως, το ...στόχο τους δεν τον χάνουν και είναι φυσικά τα δικά μας χρήματα, το δικό μας υστέρημα. Γι' αυτό άλλωστε παρά τους τσακωμούς τους ομόθυμα ζητάνε να εισπράττουν περισσότερα με όλους τους τρόπους.

Που ακόμα και αν τους υποχρεώναμε να έχουν ...χασούρα για την επόμενη 10ετία, πάλι κερδισμένοι θα βγαίνανε αθροιστικά με βάση τα υπερκέρδη που έχουν όλα αυτά τα χρόνια.

Αλλά, είπαμε, για κάποιο λόγο - που κανείς δεν μπαίνει σοβαρά στον κόπο να μας εξηγήσει - τους έχουμε ανάγκη για να μας ...χρηματοδοτούν.

Λες και δεν είμαστε εμείς που στην πραγματικότητα τους χρηματοδοτούμε για να μας τα δίνουν πίσω ...ακριβότερα και στο μεταξύ να βάζουν στην τσέπη τους μπόλικα και οι μεγαλομέτοχοι.

Κι αυτό δεν είναι «καζινο-καπιταλισμός», όπως λένε διάφοροι. Είναι κλασικότατος καπιταλισμός, ό,τι ακριβώς ισχύει δηλαδή τα τελευταία ...200 χρόνια.

ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ για τον Τατούλη. Κάποιο δρόμο θα βρει σε αυτή τη ζωή. Κάποια άκρη...

Μπορεί να είναι εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας Νέας Δημοκρατίας, όμως οι πολιτικές του θέσεις είναι απολύτως εντός συστήματος, οπότε ταιριάζουν παντού. Κάπου θα βρει να τις στεγάσει.

Το «πού» δεν το γνωρίζουμε. Ομως, στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις διαπιστώσαμε ότι τέτοιου είδους «ανεξάρτητοι» μπορούν να ...πιάσουν πολλά στην πολιτική «αγορά».

Ιδίως αν έχουν φροντίσει να διαθέτουν το απαραίτητο επίπεδο δημοσιότητας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλλά ο υπουργός δε σταμάτησε εκεί. Ολόκληρη η ομιλία του ήταν μια προσπάθεια να ξεπλύνει την Εκκλησία από τα σχετικά σκάνδαλα, αφού το μεγαλύτερο μέρος της το αφιέρωσε στο ρόλο του πατριάρχη και της χριστιανικής θεολογίας απέναντι στα προβλήματα του περιβάλλοντος. «Η περιβαλλοντική κρίση και η αντιμετώπισή της απαιτεί τόσο την πνευματική όσο και την υλιστική προσέγγιση», είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός, επαινώντας το σχετικό έργο του «Πράσινου», όπως τον αποκάλεσε, πατριάρχη!

Οταν βοά ο τόπος, που δάση, ποτάμια και λίμνες γίνονται εμπόρευμα και τα εμπορεύονται τα μοναστήρια με ...«αυταπάρνηση», είναι τουλάχιστον προκλητική η απόδοση τιμών στους εκπροσώπους της Εκκλησίας με την επίκληση του ρόλου τους για το περιβάλλον. Αλλά προφανώς το μήνυμα που θέλει να δώσει η κυβέρνηση είναι ακριβώς αυτό: Το περιβάλλον είναι εμπόρευμα και ως τέτοιο μπορεί να το εκμεταλλεύεται και η Εκκλησία!

Η λειψυδρία, ύστερα από 15 χρόνια, χτυπάει και πάλι την πόρτα της Αθήνας, αλλά και πολλών ακόμη περιοχών της χώρας. Ηδη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΥΔΑΠ, τα αποθέματά της μόλις που επαρκούν για ένα με ενάμιση χρόνο, ενώ πολλά θα εξαρτηθούν από τις βροχές και τα χιόνια του φετινού χειμώνα...

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση - όπως άλλωστε και όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών - παρότι ξέρει καλά ότι το φαινόμενο της λειψυδρίας είναι ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται σε κανονικά διαστήματα, προσπαθεί με κινήσεις που μυρίζουν κερδοφόρα διαχείριση να το περιορίσει.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση ετοιμάζεται τώρα να επιβάλει πρόσθετα χαράτσια στο νερό, προκειμένου να περιοριστεί η κατανάλωση και θα περιοριστεί στις γνωστές διαφημιστικές καμπάνιες ...«προσέχουμε για να έχουμε»!

Την ίδια στιγμή, δεν αποκλείεται να πλακώσουν διάφορες ιδιωτικές επιχειρήσεις - «νερουλάδες» για να βοηθήσουν την κατάσταση, με το αζημίωτο, φυσικά. Θυμίζουμε ότι προ δεκαπενταετίας κάποιες εταιρείες πρότειναν στην ΕΥΔΑΠ νερό από την Τριχωνίδα και τη Στυμφαλία, που θα το αγόραζε περίπου στις τιμές του ...εμφιαλωμένου!

Εκείνος που πληρώνει πάντα τη «νύφη» και της λειψυδρίας, είναι ο λαός. Κι αυτό επειδή οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν και το νερό ως εμπόρευμα, ενώ αρνούνται συστηματικά να δημιουργήσουν ένα δημόσιο ενιαίο φορέα διαχείρισης, που θα μελετήσει τα προβλήματα του υδάτινου δυναμικού σε τοπικό και συνολικό επίπεδο, θα σχεδιάσει και θα εκτελέσει τα αναγκαία έργα, έτσι ώστε να μη λέει ο λαός κάθε λίγο το νερό - νεράκι...

Τι συμβαίνει όταν η φτώχεια χτυπά μία απ' τις πιο πλούσιες χώρες του πλανήτη με τα υψηλότερα ποσοστά υπογεννητικότητας; Πληθαίνει ο μέσος όρος παππούδων και γιαγιάδων που συλλαμβάνονται για μικροεγκλήματα και παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, απαντά η τελευταία έκθεση του υπουργείου Δικαιοσύνης στην Ιαπωνία!

Τι διαπιστώνουν, λοιπόν, οι αξιωματούχοι της Ιαπωνίας, όπου το 1/5 των 128.000.000 είναι πάνω από 65 ετών; Πως μέσα στην τελευταία πενταετία, οπότε επιδεινώθηκε δραματικά το εισόδημα των συνταξιούχων, έχει διπλασιαστεί ο αριθμός των ηλικιωμένων πορτοφολάδων και άλλων που είναι πάνω από 65 και 70 ετών και επιδίδονται συχνά σε κλοπές αντικειμένων από πολυκαταστήματα και σούπερ μάρκετ και παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Το 90% των γιαγιάδων συλλαμβάνονται για κλοπή τροφίμων και χυμών απ' τα σούπερ μάρκετ, ενώ το 60% των παππούδων συλλαμβάνονται για κλοπή πορτοφολιών σε χώρους με μεγάλο συνωστισμό...

Η αύξηση ηλικίας των μικροεγκληματιών έχει ήδη προκαλέσει αλλαγές στα κελιά των ιαπωνικών φυλακών, που σιγά-σιγά όλες τους αποκτούν πτέρυγες που θυμίζουν γηροκομεία...

Στις ισχυρές καπιταλιστικές κοινωνίες του πλανήτη, όπως αυτή στην Ιαπωνία, η ραγδαία αύξηση του πλούτου των λίγων καπιταλιστών αυξάνει και εξαπλώνει τη φτώχεια. Και όταν η τσέπη είναι μονίμως άδεια, η ανοχή στην ανέχεια δεν εξαντλείται μόνο αλλά φτάνει και στο σημείο εμφάνισης ηλικιωμένων παραβατών...