Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτά προκύπτουν από τις χτεσινές δηλώσεις του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλη σε ραδιοφωνικό σταθμό. Δηλώσεις, πραγματικό περιβόλι ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών αυταπατών. Στην καλύτερη περίπτωση. Διαβάστε και θαυμάστε: «Εχει αποδυναμωθεί η παραγωγική βάση της Ελλάδας, γιατί δεν υπήρχε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, έτσι ώστε να προσαρμοστεί στις συνθήκες του 21ου αιώνα, πράγμα που έκαναν άλλες χώρες. Αξιοποίησαν τους εθνικούς και κοινοτικούς πόρους για να επενδύσουν στο μέλλον»! Αν καταλάβαμε καλά, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ ψέγει τις ελληνικές κυβερνήσεις, γιατί δεν προχώρησαν με τόλμη τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις; Οπως, π.χ., έκανε η κυβέρνηση Γκονζάλες στην Ισπανία τη δεκαετία του '80, που εκτίναξε την ανεργία στο 25%; Και συνεχίζει ο κύριος ευρωβουλευτής: «Επί 15 χρόνια - ακόμη και από τα χρόνια του Σημίτη - είχαμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και παρ' όλα αυτά δε φτιάξαμε τα δημόσια οικονομικά μας, με αποτέλεσμα τώρα, που όλα τα κράτη μπαίνουν σε περίοδο ισχνών αγελάδων(!), η Ελλάδα να μην έχει περιθώριο να κάνει πράγματα που κάνει ο Μπράουν, ο Θαπατέρο, ο Σαρκοζί, η Μέρκελ»!!!

Επιμύθιο: Κάτω ο ψηφοθηρικός και πελατειακός καπιταλισμός της Ελλάδας. Ζήτω ο καπιταλισμός του Μπράουν, της Μέρκελ, του Σαρκοζί, του Θαπατέρο! Ποια η διαφορά; Το κράτος δεν τα δίνει στους καπιταλιστές; Σε τι αλλάζει ο ένας από τον άλλο καπιταλισμό; Βεβαίως, αυτές οι υποτιθέμενες διαφορές του κυρίου ΣΥΝασπισμένου είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες. Και ύστερα τους λέμε διαχειριστές του συστήματος, και μας κατεβάζουν τα μούτρα. Αλλά τον διαχειριστή πώς αλλιώς να τον πεις;. Επαναστάτη της διαχείρισης;

Ας προσπεράσουμε τα «θετικά σημεία» του ψηφίσματος και τα περί «ευρωδεξιάς» και «φιλοϊσραηλινού λόμπι». Αλλού είναι το «ζουμί». Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ διαμαρτύρεται γιατί δεν καταδικάζεται «η στρατιωτική υπεραντίδραση». Δηλαδή για να ερμηνεύσουμε λίγο τον «ποιητή», η σκέτη αντίδραση θα ήταν ανεκτή, η υπεραντίδραση είναι που πονάει; Σε τι όμως αντέδρασε έστω και σε υπερθετικό βαθμό το Ισραήλ; Αυτό δεν είναι δύναμη κατοχής; Αυτό δεν είναι που έχει καταδικάσει δεκαετίες τώρα τον παλαιστινιακό λαό στην πείνα, στη δίψα, στην εξαθλίωση; Αυτό δεν είναι που επιβάλλει αποκλεισμούς, που υλοποιεί επεμβάσεις και ευθύνεται για ωμά εγκλήματα ακόμα και σε βάρος παιδιών; Αυτό και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί του δεν είναι που αφαιρούν το δικαίωμα ενός ολόκληρου λαού στη δική του πατρίδα;

Αν κάποιος, εν προκειμένω ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, ισχυρίζεται ότι το Ισραήλ ως αντίδραση κάνει ό,τι κάνει στη Γάζα, έστω και υπερβολική αντίδραση, τότε ο ΣΥΝασπισμένος μας λέει πως φταίει ο θύτης μα φταίει και το θύμα...

Μέρα με τη μέρα αποδεικνύεται ότι το κυβερνητικό μέτρο για τη δήθεν στήριξη της χρηματοδότησης των μικρών επιχειρήσεων μέσω του Ταμείου Εγγυοδοσίας, είναι ένα εργαλείο στήριξης των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων.

Ελάχιστα δάνεια προωθούνται, ακόμη και μετά τον αποκλεισμό των επιχειρήσεων που δεν έχουν κερδοφορία επί τρία χρόνια. Οι τράπεζες μπήκαν στο «παιχνίδι» μόνο και μόνο για να εξασφαλιστούν ακόμη περισσότερο για δάνεια που έτσι κι αλλιώς θα έδιναν και με σκοπό να απαιτήσουν και να κερδίσουν στην πορεία, ακόμη ευνοϊκότερους όρους.

Αυτό πάει να γίνει. Ο υπουργός Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκης, δήλωσε ήδη ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να κάνει όλες τις «αναγκαίες κινήσεις». Προηγήθηκε επιστολή του προέδρου του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου (ΕΒΕΑ) που ζητούσε ευνοϊκότερους όρους υπέρ των τραπεζών. Το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθήνας ζήτησε επίσης «άμεση παρέμβαση» για να αποδεχτούν έμπρακτα το πρόγραμμα οι τράπεζες.

Αλλά οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ άδικα θα ξεροσταλιάζουν στις ουρές των τραπεζών ακόμη και μετά τη λήψη των όποιων «αναγκαίων μέτρων». Γιατί, όλα τα μέτρα της κυβέρνησης είναι «κομμένα και ραμμένα» στα «μέτρα» των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών...

Αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός. Και δε θα σταματήσει αν δεν τον τσακίσει η λαϊκή αντιιμπεριαλιστική πάλη. Ας βγάλει τα συμπεράσματά του ο λαός. Για την ΕΕ και τα κόμματα που την υπηρετούν. Για το τι πρέπει να κάνει. Ξεκινώντας σήμερα απ' το αυτονόητο, την έκφραση με κάθε τρόπο, μαζικά και μαχητικά, της αλληλεγγύης του στον παλαιστινιακό λαό.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εξυπακούεται ότι μιλάμε για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, των οποίων ο τσακωμός για την Προανακριτική έχει καταντήσει αστείος.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι από τις έρευνες της Βουλής και του εισαγγελέα δεν έχει προκύψει ...απολύτως καμία ένδειξη ποινικών ευθυνών των δικών της υπουργών (που απέπεμψε κακήν - κακώς με τον ανασχηματισμό).

Λες και γίνεται να «χάνονται» τόσο μεγάλες εκτάσεις, να παίζονται τόσο μεγάλα ποσά και κανείς υπουργός να μην το καταλάβει. Δεν τους θεωρούμε τίποτε ...ιδιοφυίες, αλλά έχουν αποδείξει πως κάτι τέτοια δεν τους ξεφεύγουν.

Οσο για το ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί πια να μας βγάλει εντελώς τρελούς. Οχι απλά υποστηρίζει πως οι δικοί του υπουργοί είναι άσχετοι, αλλά έχει φτάσει να λέει ότι ...υπερασπίστηκαν τη δημόσια γη με τις πράξεις τους.

Αμα έχεις τέτοιους ...υπερασπιστές, τι άλλο να περιμένεις από μοναστήρια που θησαυρίζουν και καλόγερους που ορίζουν εταιρείες οφ σορ...

Φυσικά, για την ...ταμπακέρα ούτε λόγος. Αραγε, όταν πέσει ο κουρνιαχτός αυτής της ιστορίας, τι θα εμποδίσει κάποια άλλη μονή να αγοράσει και να πουλήσει τη γη που ανήκει στον ελληνικό λαό;

Τίποτε απολύτως. Ούτε ένας νόμος δεν άλλαξε, ούτε μια διάταξη δε διαφοροποιήθηκε. Κάτι τέτοιο, βλέπετε, θα ...έβλαπτε την «ελευθερία της αγοράς».

Κι αυτή, για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είναι κάτι παραπάνω από ιερή και αδιαπραγμάτευτη. Ακόμα και τα δόγματα της Εκκλησίας ωχριούν μπροστά σ' αυτό.

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΗΣΥΧΑΣΑΜΕ. Η Τράπεζα της Ελλάδας (δήλωσε ο πρωθυπουργός) θα ελέγχει, έτσι ώστε τα 28 δισεκατομμύρια που πήραν οι τραπεζίτες να πάνε στην ...«πραγματική οικονομία».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάπου στο μεταξύ ίσως ένας μικρομεσαίος ξεπληρώσει κάποιες υποχρεώσεις του, για να του γεννηθούν στη συνέχεια ακόμη περισσότερες.

Αυτή είναι η ...«πραγματική οικονομία» τους. Το να κερδίζουν περισσότερα αυτοί που, ούτως ή άλλως, κέρδιζαν. Ετσι, για να έχουμε μια καλύτερη εικόνα των «κρισιακών» όρων που χρησιμοποιούν.

Πολλή «τέχνη» έβαλε αυτή τη φορά ο γνωστός αρθρογράφος από το «Βήμα». Πολλή «τέχνη» γιατί είχε και δύσκολη αποστολή. Επρεπε να αδειάσει το μυαλό των αναγνωστών του και να το γεμίσει με το φόβο της «τρομοκρατίας». Ταυτόχρονα, πάνω στο γέμισμα έπρεπε με κάποιο τρόπο να προβοκάρει το ΚΚΕ. Ετσι ακολουθώντας το ρητό «ο καθένας ανοίγει το βαγγέλιο στα μέτρα του» βρήκε μια φράση του «Ριζοσπάστη» με σατιρικό πνεύμα που συνοδεύει μια αναδημοσιευμένη παράγραφο από άλλη εφημερίδα, γαντζώθηκε εκεί πάνω και τάχα αθώα βουτάει την κουτάλα και ανακατεύει την εφημερίδα μας σε όλους τους συνειρμούς του. Η φράση ήταν «Εχουν κάτι να φοβούνται;» και συνόδευε την αναδημοσίευση φράσης από τη «Χώρα» για τους μεγαλοεπιχειρηματίες που φοβούνται για την ασφάλειά τους. Είμαστε σίγουροι πως ο Ι.Κ. Πρετεντέρης ξέρει πολύ καλά τη θέση του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη» γύρω από αυτά τα ζητήματα. Ο ίδιος άλλωστε ξέρει πόσο πολύ θα έψαξε για να βρει μια φράση που να εξυπηρετήσει τον άθλιο σκοπό του. Μάλλον επίσης υποψιάζεται πως τη θέση του ΚΚΕ την ξέρουν και οι περισσότεροι από τους αναγνώστες του αλλά βασίζεται πως τους αδειάζει το μυαλό και το γεμίζει από την αρχή. Γι' αυτό άλλωστε παριστάνει το χαζό και ανακατεύει τον «Ριζοσπάστη» με συνειρμούς του τύπου: «Μια κοινωνία η οποία προσπερνούσε τα πτώματα που ξάπλωνε η «17 Νοέμβρη» με τη μόνιμη επωδό «εντάξει, κάτι θα έκαναν κι αυτοί!». Πάντως μάλλον άδικα ξόδεψε την «τέχνη» του γιατί το φτηνιάρικο κόλπο εύκολα το παίρνει κανείς είδηση. Μάλλον παρασύρθηκε από το αντιΚΚΕ πάθος και δεν κατάλαβε πως έμοιαζε σαν αυτούς που τους φωνάζαμε «εεε σε βλέπουν!!!» στα παιδικά μας χρόνια.

Οσον αφορά τον άλλο στόχο να πάρει σαν δεδομένη την «τρομοκρατία» και να βυθιστεί σε αλαμπουρνέζικους συλλογισμούς του τύπου «δεν είναι τυχαίο ότι η τρομοκρατία επιστρέφει τώρα, μαζί με τη μιζέρια και την κακομοιριά», καταγράφεται με όλους αυτούς που τον τελευταίο καιρό βάλθηκαν να μας βάλουν να βλέπουμε τον κόσμο ανάποδα για να μη διακρίνουμε την ολοφάνερη προβοκάτσια. Δύσκολη η αποστολή του με δεδομένο πως γενικά βλέπουμε τον κόσμο στα ίσια του...

Αυτή η πρόκληση ολκής, από τον Μπαν Κι Μουν, τον άνθρωπο που έχουν τοποθετήσει οι ιμπεριαλιστές επικεφαλής στον ΟΗΕ, «απαντήθηκε» και πάλι με «έκφραση λύπης» και παραινέσεις περί «αυτοσυγκράτησης», ενώ ο ίδιος συνέχισε κανονικότατα τις επαφές του. Κάτι βεβαίως αναμενόμενο. Αλλωστε, αν δεν ήταν αυτή η στάση του, δε θα βρισκόταν σε αυτό το πόστο.

Επίσης, απόψεις που ακούγονται περί «εκδημοκρατισμού του Οργανισμού», αν δεν υπάρξει ριζική ανατροπή του σημερινού αρνητικού διεθνούς συσχετισμού, είναι ανέφικτες. Αυτό που απαιτείται και είναι μονόδρομος για τα λαϊκά κινήματα, είναι να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική πάλη, η πάλη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Και αυτό σημαίνει πάλη σε εθνικό και διεθνές επίπεδο ενάντια στο κεφάλαιο, χωρίς η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να μπαίνουν στο δίλημμα να επιλέγουν ιμπεριαλιστές ή ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, όπως πολύ χαρακτηριστικά βλέπουμε από δήθεν αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη, που θέλουν να βλέπουν την ΕΕ ως το «αντίπαλο δέος» απέναντι στις ΗΠΑ.