Να μην προβάλλει την πλούσια δραστηριότητα που αναπτύσσει σταθερά το ΠΑΜΕ με τους μετανάστες εργαζόμενους επιμένει η κρατική τηλεόραση, παρά τις αλλεπάλληλες σχετικές ενημερώσεις, αλλά και διαμαρτυρίες των ταξικών δυνάμεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συστηματική αποσιώπηση της αξιόλογης δουλειάς που κάνει το τμήμα εκμάθησης ελληνικής γλώσσας του ΠΑΜΕ, ο ειδικός οδηγός δικαιωμάτων που έχει εκδοθεί και διακινείται μεταφρασμένος σε 7 γλώσσες, η δημιουργία νομικού τμήματος που προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες, η έμπρακτη και πολύμορφη στήριξη μεταναστευτικών κοινοτήτων, αλλά και λαών που δοκιμάζονται από τον ιμπεριαλισμό (π.χ. αποστολή πολλών παρτίδων φαρμάκων και άλλων υλικών στο λαό της Λωρίδας της Γάζας) κ.τ.λ.
Η κατάσταση αυτή προκάλεσε ξανά την αντίδραση του ΠΑΜΕ, που έστειλε νέα επιστολή στη ΝΕΤ, με την οποία διαμαρτύρεται για την επιλεκτική αποσιώπηση των δραστηριοτήτων του, την ώρα μάλιστα που δε σταματά η προβολή αντίστοιχων θεμάτων με πρωτοβουλίες άλλων δυνάμεων.
Δεν είναι, βέβαια, δύσκολο να καταλάβει κανείς τι εξυπηρετεί αυτή η στάση. «Μη προβολή» - ειδικά όταν γίνεται συστηματικά - σημαίνει, απλά, θάψιμο. Οταν κάτι συμβαίνει, αλλά δεν καταγράφεται ως είδηση, «εξαφανίζεται». Κι αυτό είναι που ελπίζουν πολλοί να συμβεί με τη συνεπή, διεθνιστική και ταξικά προσανατολισμένη δράση που έχει το ΠΑΜΕ για όλους ανεξαίρετα τους εργαζόμενους, μετανάστες και ντόπιους. Γιατί το ΠΑΜΕ δε δουλεύει με «ελατήριο» τη φιλανθρωπία, δουλεύει με άξονα τη γνήσια ταξική αλληλεγγύη και ενότητα. Κι αυτό είναι επικίνδυνο για την άρχουσα τάξη, ειδικά σε μια περίοδο που προσπαθεί να φορτώσει τα δικά της μπλεξίματα σε ξένες πλάτες...
«Ντίλερς» κυβερνητικών προγραμμάτων
Την προηγούμενη βδομάδα, η «Αμέρικαν Εξπρές» ανακοίνωσε ότι διακόπτει τις εργασίες της στην Ελλάδα στις 3 Ιούλη 2009, επικαλούμενη οικονομικά προβλήματα. Οι 68 εργαζόμενοι της τράπεζας μένουν χωρίς δουλειά. Τεράστιο πρόβλημα δημιουργείται και με τις επικουρικές συντάξεις, αφού το Ταμείο χρηματοδοτείται από τις εισφορές του εργοδότη και των εργαζομένων και από τη στιγμή που θα κλείσει η τράπεζα, οι 257 συνταξιούχοι - δικαιούχοι κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς επικουρική σύνταξη.
Για την «Αμέρικαν Εξπρές» η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ έδωσε προχτές συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου. Οι τοποθετήσεις τους έμειναν στις διαπιστώσεις και στις εύκολες καταγγελίες, με στόχο να συγκαλυφθούν οι καίριες ευθύνες που έχει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός για τον εργασιακό μεσαίωνα που εδραιώνεται βήμα - βήμα στους χώρους δουλειάς, αλλά και για τη στήριξη που προσφέρει στα σημερινά μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, στο όνομα της κρίσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1996 μέχρι σήμερα η «Αμέρικαν Εξπρές» μειώνει συνεχώς το προσωπικό μέσω «εθελούσιας εξόδου», χωρίς ποτέ να αντιδράσει η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ.
Ακόμα χαρακτηριστικό είναι ότι ο Γ. Παναγόπουλος είπε, μεταξύ άλλων, πως ένα από τα μέτρα που θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι καλό, αλλά δεν υλοποιείται ούτε αυτό, είναι το πρόγραμμα «Μια αρχή, μια ευκαιρία». Δηλαδή, χαρακτήρισε θετικό ένα πρόγραμμα που δίνει την ευκαιρία στους εργοδότες να ξεζουμίζουν εργατικά χέρια νέων από 16 έως 25 ετών, χωρίς να πληρώνουν φράγκο οι ίδιοι για μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές και χωρίς καμία δέσμευση ή υποχρέωση για συνέχιση της εργασίας μετά το 5μηνο. Αυτά λένε οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού συνδικαλισμού, κάνοντας αυτονόητη την ανάγκη να τους καταμερίσουν οι εργαζόμενοι τις ευθύνες που τους αναλογούν για τη θέση στην οποία βρίσκονται σήμερα.
Κουτοπόνηρη κρυάδα
Ετσι γίνεται όταν αφήνεις τα πάθη να σε παρασύρουν. Εκτός του ότι σε παίρνουν όλοι είδηση και συ νομίζεις πως κρατάς μυστικό, χάνεις και επαφή με το πραγματικό και πέφτεις στην ανοησία. Ετσι και η υποτιθέμενη πονηριά γίνεται ολοφάνερη κουτοπονηριά. Το πάθος της «Πανδώρας» από «Το Βήμα» είναι ο αντικομμουνισμός και όταν την καταλαμβάνει πνίγεται, αν δεν πει την κουτοπονηριά της. Ετσι εφόσον αναφέρει την προχτεσινή φράση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για την πιθανότητα «να ενισχυθούν και άλλοι παρααστυνομικοί μηχανισμοί», επιχειρεί να το παίξει τρελίτσα, προκειμένου να βάλει φερετζέ στον αντικομμουνισμό της και προτείνει, επειδή «οι πορείες του ΚΚΕ περιφρουρούνται», η αστυνομία στη θέση της Σκότλαντ Γιαρντ να χρησιμοποιήσει την «τεχνογνωσία της». Πολλά θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς για την κουτοπόνηρη κρυάδα με τους ολοφάνερους συνειρμούς που επιχειρεί να δημιουργήσει, αλλά εμάς μας φτάνει πως για άλλη μια φορά αναγκάζεται να εκτεθεί τόσο απροσχημάτιστα. Κατά τ' άλλα, ξέρουμε καλά πως η περίπτωση του καθ' υπαγόρευση και επί πληρωμή αντικομμουνιστικού πάθους δεν είναι θεραπεύσιμη...
Καμία ανοχή στον αντικομμουνισμό
H Ευρωπαϊκή Ενωση, με τη σημερινή Τσέχικη Προεδρία προχωράει πρόσω ολοταχώς στην προσπάθεια να παρέμβει ώστε να σβηστεί από τη μνήμη των ευρωπαϊκών λαών και όλου του κόσμου η προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος και του πρώτου εργατολαϊκού κράτους στον κόσμο, της ΕΣΣΔ. Σήμερα, με πρωτοβουλία της Προεδρίας της ΕΕ και ενός συνονθυλεύματος αντικομμουνιστών από την Ανατολική και τη Δυτική Ευρώπη, πραγματοποιείται σε αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου εκδήλωση με τίτλο «Ευρωπαϊκή συνείδηση και εγκλήματα του Ολοκληρωτικού Κομμουνισμού: 20 χρόνια μετά», ενώ στα μέσα Απρίλη θα ακολουθήσει διεθνής διάσκεψη στην Πράγα με ανάλογο περιεχόμενο, αλλά με περισσότερη ...εξειδίκευση στους τρόπους που χρησιμοποιήθηκαν εσωτερικά, αλλά και από μυστικές υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού, για να επιτευχθεί η ανατροπή του σοσιαλισμού.
Οι κινήσεις αυτές έχουν προετοιμαστεί χρόνια τώρα από την αστική τάξη στην ΕΕ και πιο συστηματικά από το 2006 με την κατάθεση του Αντικομμουνιστικού Μνημονίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ενώ ακολούθησαν και παρεμβάσεις από ευρωβουλευτές του Λαϊκού Κόμματος, των «Σοσιαλιστών», «Πρασίνων» και «Ανεξάρτητων», που κινούνται κυρίως στη γραμμή της εξίσωσης του φασισμού με τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Στόχος δεν είναι μόνο η παραχάραξη της Ιστορίας, η συκοφάντηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, το ρίξιμο στην πυρά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης την περίοδο που στην ηγεσία ήταν ο Στάλιν και η προσπάθεια χειραγώγησης των νεότερων γενιών. Το κύριο που επιδιώκουν είναι να χτυπήσουν τη σοσιαλιστική προοπτική του αύριο.
Ομως αυτό που δείχνει η όλη προσπάθεια των αστών και οπορτουνιστών είναι ο φόβος που έχουν γι' αυτή την προοπτική. Ο φόβος μέσα από τα διδάγματα και την εμπειρία, θετική και αρνητική, να δυναμώσει το ρεύμα των λαϊκών στρωμάτων, της εργατιάς πρώτα απ' όλα, που θα αμφισβητεί το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ταυτόχρονα δε μένει μόνο στη διαμαρτυρία και την αμφισβήτηση, αλλά θέτει επί τάπητος το ζήτημα της εξουσίας. Δηλαδή την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της κόντρα στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Ειδικότερα στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, που χτυπάει τους εργάτες και τα λαϊκά δικαιώματα, οι καπιταλιστές, οι διαχειριστές και οι συμβιβασμένοι στο σύστημα θέλουν «να βγουν από πάνω», να περάσουν στη μαζική ψυχολογία τη δήθεν υπεροχή του συστήματός τους, της δήθεν «δημοκρατίας» και να επιβάλουν εντέλει την υποταγή.
Ο αντικομμουνισμός τούς είναι απαραίτητο «όπλο». Γι' αυτό από την πλευρά των εργατών, των ανθρώπων του μόχθου, των παραγωγών όλου του κοινωνικού πλούτου, που καρπώνονται οι λίγοι, τώρα είναι η ώρα της αντεπίθεσης. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ανοχή, καμιά απάθεια. Κάθε καλοπροαίρετος αγωνιστής πρέπει να ξεσηκωθεί. Το ξαναγράψιμο της Ιστορίας φέρνει δεινά στους λαούς. Χρειάζεται μαχητικά, χωρίς ταλαντεύσεις, οι εργαζόμενοι να υπερασπιστούν την τεράστια προσφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Το ΚΚΕ, με την απόφασή του για το Σοσιαλισμό στο πρόσφατο 18ο Συνέδριο, δίνει τον τρόπο που πρέπει οι εργαζόμενοι να δουν αυτή την προσφορά, χωρίς εξιδανικεύσεις, αλλά απαντώντας στην προσπάθεια μηδενισμού και πολύ περισσότερο βγάζοντας τα διδάγματα που απαιτούνται για τη νέα δική τους «έφοδο στον ουρανό». Τώρα είναι η ώρα της δράσης για να μην περάσει η αντικομμουνιστική υστερία. Σε αυτό το μέτωπο έχει θέση κάθε αγωνιστής που βλέπει με αξιοπρέπεια το μέλλον της ανθρωπότητας.
Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Αντιλαϊκά σχέδια από την Κομισιόν...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΟΤΑΝ ΦΘΑΝΕΙ ακόμη και ο Χ. Αλμούνια να λέει ότι «οι κοινωνικές συνθήκες έχουν επιδεινωθεί» λόγω κρίσης, φανταστείτε τι γίνεται και τι έχουν ακόμη στο μυαλό τους να κάνουν...
Μάλιστα, για να μιλάει αυτός για «θερμό φθινόπωρο» μάλλον έχουν κανονίσει και τα χρονοδιαγράμματά τους.
Ομως, αν η Κομισιόν θέλει να αποδεχτούμε ως ...αντικειμενικό γεγονός το ότι θα πληρώσουμε τη δική τους κρίση τότε - ως συνήθως - είναι σε άλλο μήκος κύματος από αυτά που θέλουν και έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.
Κι όταν αυτοί είναι τόσο ξεδιάντροπα ωμοί απέναντί μας, τότε κι εμείς δικαιούμαστε να απαιτούμε όχι μόνο να μην πληρώσουμε αλλά να πληρώσουν αυτοί όσα μας χρωστάνε. Που είναι πάρα πολλά...
ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΣΕ εν τω μεταξύ ο Αλμούνια, έχουμε και τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλο, να δηλώνει ...ανήσυχος για την αύξηση της ανεργίας και να στέλνει επιστολές στους υπουργούς Απασχόλησης και Παιδείας.
Δηλαδή, τα μέλη του συνδέσμου του δεν έχουν ...καμία σχέση με το φαινόμενο; Ποιοι είναι δηλαδή αυτοί που κάνουν απολύσεις επιδιώκοντας αύξηση των κερδών τους;
Ποιοι είναι αυτοί που «σπάνε» τα 8ωρα, δημιουργούν καθεστώς τρομοκρατίας στις επιχειρήσεις, προσλαμβάνουν εργαζόμενους μερικής απασχόλησης και συνήθως με επιδοτούμενη ασφάλιση;
Εν τέλει, ποιοι είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τους ανέργους ως απειλή για τη συρρίκνωση εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων αν όχι οι βιομήχανοι (και οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες και οι πολυεθνικές).
Ειδικά τώρα με την κρίση το επιχείρημα είναι το ίδιο παντού: Δεχθείτε οτιδήποτε γιατί θα προχωρήσουμε σε περικοπές προσωπικού. Και τα κέρδη τους πάνε από το καλό στο καλύτερο.
Η κωμωδία και το δούλεμα είναι γνωστή τακτική, αλλά έχει και τα όριά της.
Γρηγοριάδης Κώστας
Κυνικές ομολογίες καπιταλιστών
Παπαγεωργίου Βασίλης
Δικαίωσε απόλυτα ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδας (ΣΒΒΕ) και ιδιοκτήτης του ομίλου «Αλουμίλ» Γ. Μυλωνάς τη συμβολική ενέργεια του ΠΑΜΕ να προχωρήσει σε κατάληψη των γραφείων του ΣΒΒΕ στη Θεσσαλονίκη. Οι δικαιολογίες που επικαλέστηκε χτες σε ραδιοφωνικές συνεντεύξεις του, για τις μαζικές απολύσεις, τις μειώσεις μισθών κατά 20%, τις ατομικές συμβάσεις κ.ο.κ., διακρίνονταν για τον ωμό κυνισμό τους, αλλά κυρίως υπογραμμίζουν την απόφαση των καπιταλιστών να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης εξ ολοκλήρου στους εργαζόμενους. «Δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει αυτή η τρομερή αντίδραση», αναρωτήθηκε δήθεν αφελώς ο Γ. Μυλωνάς, επικαλούμενος το επιχείρημα ότι κανένας εργαζόμενος δεν έχει καταγγείλει τίποτα στη διεύθυνση εργασίας και πως όλα έγιναν «χωρίς να διαμαρτυρηθούν», λες και δεν ξέρουν οι πάντες πώς εξασφαλίζεται η «συμφωνία» των εργαζομένων... Από την άλλη, παραδέχτηκε ότι τέτοια μέτρα έχουν πάρει όλες οι εταιρείες, αποκαλύπτοντας ότι «είμαστε η τελευταία εταιρεία που το έχουμε κάνει αυτό και όχι η πρώτη». Η αποθέωση της υποκρισίας ήταν η απάντησή του στο ερώτημα για τη μείωση κατά 20% στους μισθούς. «Και εγώ έχω κάνει μείωση των αμοιβών μου κατά 50% σε αυτή την προσπάθεια», είπε ανερυθρίαστα, συγκρίνοντας τη μείωση του μισθού που σε ρίχνει στα όρια της εξαθλίωσης με τη μείωση των υπερκερδών ύψους εκατομμυρίων ευρώ που αποκόμισε ο ίδιος τα προηγούμενα χρόνια... Η ειρωνεία είναι ότι, μετά απ' όλα αυτά, παραπονέθηκε γιατί «όλες οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα ασχολούνται με το ότι βγήκε χθες το ΠΑΜΕ και είπε γιατί η "Αλουμίλ" απέλυσε τρία άτομα και ξαφνικά εγώ στοχοποιούμαι»...
Ο ΣΥΝ θυμάται την ΕΦΕΕ...
Υποτιμώντας τη νοημοσύνη φοιτητών και σπουδαστών, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται σε κινήσεις κατασκευασμένες για να παίξουν στα κανάλια και μόνο: Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ στέλνει επιστολές σε Καραμανλή και Παπανδρέου για να ταχτούν υπέρ της ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ!
Είναι τουλάχιστον κοροϊδία, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να παριστάνει τον υπερασπιστή των φοιτητικών συλλόγων και της ΕΦΕΕ, όταν οι δυνάμεις του στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ κάθε χρόνο αρνούνται ακόμα και να ορίσουν αντιπροσώπους για το Πανσπουδαστικό Συνέδριο. Είναι υποκρισία, οι - εδώ και δέκα χρόνια - απόντες από όλες τις προσπάθειες ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ, να παριστάνουν τους υπερασπιστές της. Εξάλλου, το ...πόση σημασία δίνουν στα όργανα του φοιτητικού κινήματος το απέδειξαν και πρόσφατα: Την περίοδο που βρισκόταν σε εξέλιξη η ισραηλινή εισβολή στη Γάζα, η ΠΚΣ συγκαλούσε ΔΣ, για να συζητήσουν και να αποφασίσουν την έκφραση της αλληλεγγύης του φοιτητικού συλλόγου στο λαό της Παλαιστίνης. Τότε, οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τα ΕΑΑΚ, «έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια» τους συλλόγους και τα ΔΣ, αρνούνταν τη σύγκληση ΔΣ και τη συζήτηση για την Παλαιστίνη, δηλώνοντας ότι «τώρα έχουμε εξέγερση»...
... και το κίνημα
Στις ίδιες επιστολές ο Αλ. Αλαβάνος υποκριτικά επικαλείται το άσυλο και την υπεράσπισή του από το φοιτητικό κίνημα. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από την απλόχερη κάλυψη που παρείχαν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στους διάφορους κουκουλοφόρους, βαφτίζοντάς τους «εξεγερμένους» και στρώνοντας το έδαφος για να χτυπηθεί το άσυλο. Την ίδια στιγμή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ του νόμου - πλαισίου που ανοίγει το δρόμο για κατάργηση του ασύλου: Μόλις χτες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, Δ. Παπαδημούλης, είπε ότι με βάση το νόμο - πλαίσιο υπάρχει «η δυνατότητα να παρθούν αποτελεσματικά μέτρα»...
Τώρα, λοιπόν, που η «εξέγερση»... τελείωσε και πλησιάζουν οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν ότι δεν τους βγήκε το σχέδιο εγκλωβισμού της νεολαίας και παίρνουν νέες πρωτοβουλίες: Παριστάνουν τους υπερασπιστές του οργανωμένου κινήματος τη στιγμή που στην πράξη πριονίζουν τα πόδια του. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλει κίνημα γονατισμένο, που να μην αντιδρά στις επιδιώξεις του κεφαλαίου για το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, γιατί και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αυτό το πανεπιστήμιο προτείνει. Και πέρα από τις φραστικές κορόνες, στην πράξη εκείνο που πραγματικά τρέμουν οι οπορτουνιστές είναι η οργάνωση του φοιτητικού κινήματος και η συμπόρευσή του με τους φυσικούς του συμμάχους, τους εργαζόμενους.
Κόντρα στο «δίκιο» της πλουτοκρατίας
Η προχτεσινή διαμαρτυρία του ΠΑΜΕ στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου επιβεβαίωσε ότι η παρέμβαση του Γ. Σανιδά υπέρ της πολυεθνικής «Τζάμπο» ούτε τυχαία είναι, ούτε αποσπασματική. Ο Γ. Σανιδάς αναπαρήγαγε τις αιτιάσεις της «Τζάμπο» σε βάρος των εργαζομένων και πήγε ένα βήμα παραπέρα. Ισχυρίστηκε ότι το εργατικό κίνημα πρέπει να έχει όρια στη δράση του. Και αυτά τα όρια καθορίζονται από τους νόμους του κράτους. Σε μια αστική δημοκρατία, όπως χαρακτηριστικά είπε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, αυτός που κρίνει το δίκαιο και το άδικο, πάντα στη βάση της ισχύουσας νομοθεσίας, είναι η δικαιοσύνη. Γι' αυτό συνέστησε στους συνδικαλιστές να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις και να καταφύγουν στα δικαστήρια για όποια ένσταση έχουν σε σχέση με την απόλυση στα «Τζάμπο».
Στην πραγματικότητα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, υπηρετώντας από τη θέση του την αστική εξουσία, επιχειρεί να βάλει το συνδικαλιστικό κίνημα στον πάγο, να ποινικοποιήσει και να καταστείλει τη δράση του, αφού, σύμφωνα με το αστικό δίκαιο, ξεπερνάει τα όρια και άρα είναι παράνομη. Τι λέει ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός, μιλώντας εξ ονόματος της τάξης που υπηρετεί; Λέει ότι νόμος της αστικής δημοκρατίας είναι να δουλεύουν οι εργαζόμενοι μέχρι τα 75, να σκοτώνονται στη σκαλωσιά ή στην καλύτερη περίπτωση να παίρνουν μια σύνταξη πείνας, προκειμένου να «κοστίζουν» λιγότερο στον εργοδότη και έτσι να αυξάνονται τα κέρδη του. Κατά συνέπεια, το εργατικό κίνημα παρανομεί όταν αγωνίζεται ενάντια σε τέτοιους νόμους.
Λέει ακόμα ότι, εφόσον νόμος του κράτους είναι να δουλεύουν οι εργάτες όπως και όποτε θέλει ο εργοδότης, με τη διευθέτηση και τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, είναι παράνομο για το συνδικαλιστικό κίνημα να αντιπαλεύει αυτούς του νόμους και να ζητάει σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, μόνιμη δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Με μια φράση, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου λέει το εξής: Στην αστική δημοκρατία, νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη. Κατά συνέπεια, κάθε κινητοποίηση που αμφισβητεί αυτό το νόμο δεν μπορεί παρά να είναι παράνομη. Και η μόνη διέξοδος που δίνεται στους εργάτες στο πλαίσιο αυτής της αστικής δημοκρατίας είναι να διαμορφώνουν αιτήματα και να αξιοποιούν μορφές πάλης που κινούνται μέσα στα όρια αυτών των νόμων, δηλαδή στα πλαίσια των συμφερόντων της εργοδοσίας. Με άλλα λόγια, «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω».
Κανείς δε διαφωνεί ότι το αστικό δίκαιο είναι κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα της τάξης που έχει την εξουσία, της αστικής τάξης. Και επειδή ακριβώς η αστική τάξη είναι αντιδραστική, το ίδιο ισχύει και για το δίκαιό της, το οποίο αποσκοπεί στη διαιώνιση της εξουσίας της, της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Οσοι όμως οραματίζονται ένα συνδικαλιστικό κίνημα - συνεταίρο των εργοδοτών είναι βαθιά γελασμένοι. Τίποτα προοδευτικό δε θα μπορούσε να γεννηθεί χωρίς τη σύγκρουση με τις κοινωνικές δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, των εκπροσώπων του παλιού. Ετσι και στις μέρες μας. Τίποτα καλό για την εργατική τάξη και το λαό δεν πρόκειται να προκύψει αν δεν ενισχυθεί η γραμμή της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την πολιτική που στηρίζει την κερδοφορία τους. Γιατί είτε τους αρέσει, είτε όχι, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!
Feeds
