«Βιώσιμος τουρισμός σε μια ενωμένη Ευρώπη». Αυτός είναι ο φαινομενικά αθώος τίτλος εκδήλωσης που διοργανώνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι σε συνεργασία με την Ομάδα των «Πρασίνων» στο Ευρωκοινοβούλιο.

Μόνο που η διαδρομή που θα πραγματοποιηθεί με ποδήλατα, ύστερα μάλιστα από πρόταση του Γερμανού «πράσινου» ευρωβουλευτή Μ. Κράμερ, δεν είναι καθόλου «αθώα». Πρόκειται, όπως αναφέρεται και σε σχετική ανακοίνωση, για μια «διασυνοριακή ποδηλατική διαδρομή μνήμης κατά μήκος του πρώην "Σιδηρού Παραπετάσματος" ως παράδειγμα "ευγενούς κινητικότητας" στον τουρισμό και ως σύμβολο της επανένωσης της Ευρώπης»!

Η αντικομμουνιστική υστερία που κλιμακώνει η Ευρωπαϊκή Ενωση με το ανεκδιήγητο ψήφισμά της με το οποίο ταυτίζεται ο ναζισμός με τον κομμουνισμό, ενώ οι κυβερνήσεις των πρώην σοσιαλιστικών χωρών κατηγορούνται για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», βρήκε πλέον και ...«πράσινα» δεκανίκια!

Δεν είναι παράξενο. Αλλωστε, και η Ομάδα των «Πρασίνων» ψήφισε με χέρια και με πόδια το κατάπτυστο ψήφισμα. Και στο κάτω κάτω της γραφής τόσο οι Ευρωπαίοι, όσο και οι Ελληνες Οικολόγοι - Πράσινοι, βαστάζοι της «πράσινης οικονομίας» και πράσινου «new deal», που υποστηρίζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων και τις κερδοφόρες μπίζνες τους, με πρόσχημα το περιβάλλον, δεν είναι; Γιατί δηλαδή να μην είναι και αντικομμουνιστές; Τι σχέση έχουν με την πάλη του λαού για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα καλύτερο περιβάλλον;

Φαίνεται πως στον αντικομμουνιστικό καταμερισμό, υπάρχουν και οι δήθεν «ευαίσθητοι» περιβαλλοντικά, που με τις θέσεις τους, τη στάση τους και τις πρωτοβουλίες σαν αυτή, απλά αναπαράγουν - κάτω από το μανδύα της οικολογίας - ό,τι πιο αντιδραστικό και αντιλαϊκό προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτός είναι ο ρόλος τους.

«Είναι σαφές ότι η πολιτική μας επιλογή είναι να εμποδίσουμε τις απολύσεις. Σε όλη την Ευρώπη αυτή τη στιγμή οι συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς ψάχνουν να βρουν και τρόπους να δυσκολέψουν το παιχνίδι των απολύσεων, αξιοποιώντας και το νομικό πλαίσιο και πρωτοβουλίες κ.λπ.». Τάδε έφη Αντ. Νταβανέλος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου. Ο ίδιος, σε κάποιο σημείο της συνέντευξης, παρενέβη για να δηλώσει ειρωνικά για το ΚΚΕ «στην επόμενη μεγάλη ευρωπαϊκή διαδήλωση θα κοιτάξουμε να τους δούμε δίπλα μας».

Εμείς να τους ευχηθούμε καλό ψάξιμο. Ισως κάποια στιγμή - προ της δευτέρας παρουσίας - να βρουν τους τρόπους για να δυσκολέψουν τις απολύσεις. Οσον αφορά την αγωνιστική δράση του ΚΚΕ, δίνει, ήδη, τη μάχη πρώτα και κύρια στην Ελλάδα, και ενάντια στις απολύσεις, και για το εισόδημα, και για όλα τα άλλα δικαιώματα των εργαζομένων που βάλλονται. Οι δυνάμεις του, που δρουν μαζί με άλλους αγωνιστές στο ΠΑΜΕ, έδωσαν μάχες και μάλιστα με επιτυχία, δηλαδή πέτυχαν επαναπροσλήψεις, στα «Καρφούρ», στα «Λιντλ», σε μεγάλα ξενοδοχεία, σε άλλα εργοστάσια και πάνω απ' όλα δίνουν τη μάχη στα «Τζάμπο». Να γιατί οι του ΣΥΡΙΖΑ δε μας βλέπουν δίπλα τους. Απλούστατα, είναι απόντες από τέτοιες μάχες. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ δίνουν τη μάχη της ταξικής συσπείρωσης και αντεπίθεσης. Μαζί με εργάτες, υπάλληλους, ανθρώπους του μόχθου. Με τον ίδιο τρόπο βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή πραγματικής διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Η συμμετοχή του ΠΑΜΕ στην ΠΣΟ και η πρόσφατη συντονισμένη δράση σε πολλές χώρες του κόσμου αυτό δείχνει. Οι του ΣΥΡΙΖΑ συμπορεύονται με τη ΣΕΣ, τα πανευρωπαϊκά εργοδοτικά συνδικάτα στις «ευρωπορείες». Ας συνεχίσουν να ψάχνονται και να διαβουλεύονται «εις τας Ευρώπας» τους τρόπους και να ξεσκονίζουν τα εγχειρίδια της Νομικής, μπας και θίξουν σε τίποτα τους τόσο σεβαστούς τους θεσμούς...

Διαβάσαμε πως ο Γ. Καρατζαφέρης, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., με τον οδηγό - φρουρό του συμμετείχε σε καταδίωξη αλλοδαπού προχτές το μεσημέρι στο Παγκράτι. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, αλλοδαπός που στον αστυνομικό έλεγχο είχε βρεθεί χωρίς δίπλωμα οδήγησης και άδεια διαμονής, προσπάθησε να διαφύγει και το αυτοκίνητό του προσέκρουσε σε σταθμευμένο αυτοκίνητο και σε κάγκελα πεζοδρομίου. Ο Γ. Καρατζαφέρης αντιλήφθηκε τη σκηνή και μαζί με τον οδηγό του κυνήγησαν τον 34χρονο αλλοδαπό μέχρι που τον ακινητοποίησε η αστυνομία. Η υπόθεση έχει πολύ επικίνδυνους συμβολισμούς, που παραπέμπουν σε «δυσαρεστημένους πολίτες», «ομάδες εθελοντών αστυνόμευσης», «συλλήψεις από πολίτες» κ.ά. Συμβολισμοί, που αν επιχειρήσουν να γενικευτούν, θα βρουν μπροστά τους την αντίσταση του λαού μας, που έχει μεγάλη πείρα από ανάλογες πρακτικές.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα ενεργοποιήσουν, λέει, το σύστημα C4I των Ολυμπιακών Αγώνων (αν υποθέσουμε ότι τόσον καιρό ήταν απενεργοποιημένο). Δηλαδή, κάμερες σε κάθε κεντρικό δρόμο...

Σας ακούγεται αυτό σαν μέτρο αντιμετώπισης των ...τσαντάκηδων, των διαρρηκτών, των εμπόρων ναρκωτικών, των βιαστών, των δολοφόνων, των απαγωγέων και των εκβιαστών;

Μάλλον το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να αποφεύγουν την Κηφισίας, τη Β. Σοφίας, την Ακαδημίας, τη Σταδίου και μερικούς ακόμα δρόμους. Χάρη τους έκανε και τους προειδοποίησε, δηλαδή...

Τα μέτρα κατά των διαδηλώσεων πάλι, που υπονόησε - εμμέσως πλην σαφώς - ο πρωθυπουργός, πού ακριβώς κολλάνε;

Μήπως στον περιορισμό της δράσης των πορτοφολάδων; Είναι για να μη μαζεύομαστε πολλοί και πάνω στη σύγχυση μάς κλέψει κάποιος το πορτοφόλι;

Επειδή, προφανώς, κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει πού το πάνε οι κυβερνώντες, οφείλουμε να τους προειδοποιήσουμε ότι ...αυτά δεν περνάνε, ούτε σταματάνε την αγανάκτηση του κόσμου.

ΟΜΩΣ ΚΙ ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε το στίγμα του χτες, το απόλυτα σύγχρονο! Το είπε καθαρά, οι μηχανισμοί θα λειτουργούν «με σύγχρονο τρόπο και μέσα και όχι σαν παλιοί ασφαλίτες του '50, όπως γίνεται σήμερα»...

Γιατί, δηλαδή, να βρίσκονται αστυνομικοί με πολιτικά σε εργατικά κέντρα, σωματεία και διαδηλώσεις, όταν υπάρχουν τόσες σύγχρονες τεχνολογικές λύσεις;

Χάθηκε να χρησιμοποιηθεί μια μικροκάμερα; Μια σύγχρονη βάση δεδομένων; Ενας δορυφόρος; Ενας μηχανισμός παρακολούθησης από απόσταση με δυνατότητα καταγραφής φωνής;

Γρηγοριάδης Κώστας

Εικόνες από το παρόν της Σουηδίας και το μέλλον που οι εργοδότες και τα κόμματά τους θέλουν να επιβάλουν και στην Ελλάδα, περιγράφει αναγνώστης της εφημερίδας στο ιστολόγιό του, απ' όπου αλιεύσαμε το παρακάτω σχόλιο:

«Η πρόεδρος της σουηδικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών, Wanja Lundby - Wedin, που είναι ταυτόχρονα πρόεδρος των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC) και μέλος της ηγεσίας των σοσιαλδημοκρατών, έχει μπλεχτεί σε ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο. Τα ρεφορμιστικά συνδικάτα διορίζουν εργατοπατέρες σε διάφορα συμβούλια επιχειρήσεων, ακόμα και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Σε μια τέτοια επιχείρηση ξετυλίχτηκε το σκάνδαλο που περιγράφεται στα σουηδικά ΜΜΕ. Η ασφαλιστική εταιρεία AMF (σ.σ. παρέχει προγράμματα επαγγελματικής ασφάλισης), που ανήκει από κοινού στη σουηδική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (ΓΣΕΣ) και στο Σύνδεσμο Σουηδών Βιομηχάνων, ενέκρινε μια σκανδαλώδη σύνταξη στον απερχόμενο πρόεδρό της, αξίας εκατομμυρίων ευρώ. Με αφορμή αυτό, ξεκίνησε μια επίθεση στην Βεντίν, μιας και είναι μέλος του ΔΣ της ασφαλιστικής εταιρείας και άλλων 24 επιχειρήσεων! Βέβαια, τα αστικά μέσα μιλάνε για το ηθικό μέρος της υπόθεσης, ξεχνώντας να αναφερθούν στο πολιτικό. Δηλαδή ότι ενώ η ΓΣΕΣ συμφωνεί σχεδόν σε όλα με τους εργοδότες και ξεπουλάει την εργατική τάξη, κριτικάρουν μια λεπτομέρεια της όλης υπόθεσης. Πολύ πιθανόν κάποιοι να μην πήραν αυτές τις παχυλές συντάξεις και να ζήλεψαν...».

Ο αναγνώστης παρατηρεί ακόμα: «(...) Στη Σουηδία είναι θεσμοθετημένη η εργασιακή ειρήνη και απαγορεύονται με ποινικές διώξεις οι απεργίες των πρωτοβάθμιων σωματείων, ενώ οι συνδικαλιστές του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού πλουτίζουν και προσωπικά! Για παράδειγμα, ο μηνιαίος μισθός της Βεντίν, προέδρου της ΓΣΕΣ, είναι 14.000 ευρώ! Πέρα από έξτρα που έχει σαν πρόεδρος των λεγομένων ευρωπαϊκών συνδικάτων. Τελικά η Βεντίν παραιτήθηκε από αρκετά συμβούλια τέτοιων επιχειρήσεων (για να μειωθεί η κριτική που της ασκείται) αλλά η ΓΣΕΣ αποφάσισε ότι η πρόεδρός της δε θα παραιτηθεί και από αυτό το αξίωμα».

Αυτά κάνουν στη Σουηδία οι ομοτράπεζοι των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, αλλά και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζει τη Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και την πλειοψηφία σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Αυτό το συνδικαλισμό πρεσβεύουν και στη χώρα μας. Και είναι περισσότερο από βέβαιο ότι αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ να τους χαλάει τη σούπα και να τους αποκαλύπτει, θα είχαν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να σαπίσουν στην κυριολεξία το εργατικό κίνημα και τις αξίες του.