ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η... αντικειμενική δημοσιογραφία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Καμαρώστε αντικειμενική δημοσιογραφία! Χιλιάδες νέοι και νέες πλημμύρισαν το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε τη Λευκάδα και απέκλεισαν τη ΝΑΤΟική βάση του Ακτιου. Οι ντόπιοι είπαν ότι τόσο πολύ κόσμο να περικυκλώνει τη βάση δεν είχαν ποτέ ξαναδεί, όσο για τους Λευκαδίτες, κοιτούσαν έκπληκτοι και με στόμα ανοιχτό την τεράστια πορεία των νέων αγωνιστών στην πόλη τους.

Κι όμως, για όλα αυτά, ο Τύπος και τα κανάλια, δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα, αν αφαιρέσουμε κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις. Κι έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι δεν ήθελαν να δουν και να ακούσουν, γιατί αυτή η μοναδική διήμερη κινητοποίηση ήταν της ΚΝΕ, της νεολαίας του ΚΚΕ. Γιατί ήταν μια κινητοποίηση που στηλίτευσε τα εγκλήματα και τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού. Γιατί, με δυο λόγια, τους χάλαγε τη «σούπα» της «life style» προσαρμογής και υποταγής, που σερβίρουν κάθε μέρα.

Ας έχουν, πάντως, υπόψη τους, ότι ματαιοπονούν. Ετσι κι αλλιώς, χιλιάδες νέοι άνθρωποι απ' όλη την Ελλάδα, ήταν εκεί, είδαν, έζησαν μοναδικές στιγμές και το μήνυμα της εκδήλωσης, την είδηση που επιμελώς προσπάθησαν κάποιοι να αποκρύψουν, θα το μεταφέρουν σ' όλη την Ελλάδα.

Υ.Γ. Αλήθεια, μήπως μπορεί το ΔΣ της ΠΟΕΣΥ, να μας πει ποια «πλαίσια πιέσεων και απειλών» οδηγούν σε φαινόμενα σαν το παραπάνω..;

Εύγλωττη αδιαφορία

Παντελής ήταν η... αδιαφορία των Ευρωπαίων εταίρων μας, για το θέμα των Στροβιλίων, στην προχτεσινή συνεδρίαση των ΥΠΕΞ των χωρών - μελών της ΕΕ, στις Βρυξέλλες. Ο Γ. Παπανδρέου ενημέρωσε άτυπα τους συναδέλφους του, στη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος, αλλά αυτοί, αφού τον άκουσαν, σηκώθηκαν και έφυγαν, χωρίς να πουν ούτε μια κουβέντα, επικαλούμενοι άλλες υποχρεώσεις.

Αυτά γράφουν χτες όλες οι εφημερίδες. Και, όμως, η κυβέρνηση επιμένει, πως η λύση του Κυπριακού περνάει μέσα από την ενταξιακή πορεία της Κύπρου στην ΕΕ...

Περί διαπλοκής

«Γίνονται για λόγους κυρίως εντυπωσιασμού» οι κινήσεις καταγγελίας της «διαπλοκής πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων και ορισμένων ΜΜΕ», σημειώνει ο Κ. Σημίτης στην προς Κ. Καραμανλή απαντητική επιστολή του. Και, πράγματι, στο σημείο αυτό, έχει απόλυτο δίκιο ο πρωθυπουργός. Στην υπόλοιπη επιστολή του, όμως, πέφτει σε εξόφθαλμες αντιφάσεις. Οπως, όταν παραδέχεται από τη μια την ύπαρξη του προβλήματος, αναφέροντας συγκεκριμένα πως ο Κ. Καραμανλής «θέτει ένα πράγματι σοβαρό πρόβλημα» και, από την άλλη, τονίζει πως «δε θα επιτρέψουμε να εγκλωβιστεί η πολιτική ζωή της χώρας σε ένα κυνήγι μαγισσών». Τελικά, υπάρχει «σοβαρό πρόβλημα» ή έχουμε ένα «κυνήγι μαγισσών»;

Καταλαβαίνουμε, βέβαια, την αμηχανία και των δυο. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η «διαπλοκή πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων και ΜΜΕ» αποτελεί ένα βασικό και αδιάσπαστο στοιχείο της καπιταλιστικής κοινωνίας. Γνωρίζουν πολύ καλά, επίσης, ότι η πολιτική τους θρέφει αντικειμενικά αυτή τη διαπλοκή, αφού τα συμφέροντα του οικονομικού κατεστημένου υπηρετεί και φροντίζει. Ισως για τους λόγους αυτούς, ο Κ. Σημίτης σημειώνει, στην προς Κ. Καραμανλή επιστολή του, ότι θέτει το ζήτημα «με τρόπο καθόλου υπεύθυνο και εποικοδομητικό», ενώ χαρακτηρίζει ως ιδιαίτερα πρόχειρες τις προτάσεις του...

Ποιος ευθύνεται;

Associated Press

Πάμπολλες είναι οι παραγκουπόλεις στον καπιταλιστικό κόσμο, όπου ζουν σε άθλιες συνθήκες δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα μπορεί να υπάρχουν πολυτελείς πολυκατοικίες και βίλες. Και, συνήθως, ο δημοσιογραφικός φακός των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων μένει μακριά τους. Προχτές, όμως, το τραγικό ατύχημα στις Φιλιππίνες, έφερε στο προσκήνιο της δημοσιότητας μια τέτοια παραγκούπολη. Ογδόντα χιλιάδες άνθρωποι ζουν στον σκουπιδότοπο Λουπάγνκ Πανγκάκο, στα προάστια της Μανίλα. Σκαλίζουν όλη μέρα τα βουνά των σκουπιδιών αναζητώντας οτιδήποτε μπορεί να πουληθεί ή χαλασμένα τρόφιμα για να ξεγελάσουν την πείνα τους. Μέχρι προχτές, που η κατάρρευση ενός μέρους της τεράστιας χωματερής καταπλάκωσε δεκάδες παράγκες και ανεξακρίβωτο ακόμη αριθμό ρακοσυλλεκτών. Και μπορεί, τα συνεργεία διάσωσης, να συνέχιζαν την αγωνιώδη προσπάθειά τους, αλλά οι ελπίδες για την ανεύρεση επιζώντων ήταν πλέον ελάχιστες, αν όχι ανύπαρκτες.

Σε ποιους χρεώνεται άραγε ο τραγικός θάνατος αυτών των ανθρώπων; Στις πρόσφατες έντονες βροχοπτώσεις, που υπέσκαψαν τα θεμέλια της χωματερής ή στο απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα, που καταδικάζει ανθρώπους να ζουν σε τέτοιες συνθήκες;

Περισσεύει η συμπάθεια...

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ της Σάμου, αλλά και άλλων περιοχών, που κάηκαν ή ακόμα καίγονται, έχουν τη συμπάθεια του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, την έγνοια του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, την ηθική υποστήριξη του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και την παρουσία στο πλευρό τους του Κώστα Καραμανλή.

Σπίτια, περιουσίες, δάση και ασφάλεια δεν έχουν...

Οσο για τη στάση της κυβέρνησης, θυμίζει έντονα αυτά που έλεγε την περίοδο των σεισμών πέρυσι το Σεπτέμβρη! Οτι το φαινόμενο, δηλαδή, των πυρκαγιών είναι πρωτοφανές και όλα τα σχετικά, πλην όμως δε γίνεται να καλύψει τις ευθύνες της. Ούτε «πιάνει» η προσπάθειά της, να τις επιρρίψει στα «ακραία καιρικά φαινόμενα», πολύ περισσότερο στους δήμους και στις κοινότητες.

Αν ήθελε πραγματικά να είχε πάρει μέτρα πρόληψης η κυβέρνηση, να είστε βέβαιοι ότι θα το είχε κάνει, όπως κι αν ήθελε να απεγκλωβίσει τα απαραίτητα κονδύλια, όπως κι αν ήθελε γενικά να ασχοληθεί με αυτήν τη σοβαρότατη υπόθεση.

ΧΑΜΟΣ γίνεται, όπως ακούτε, με τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια! Καθυστερήσεις, υπεράριθμοι επιβάτες και επεισόδια στα λιμάνια με δεκάδες επιβάτες να ταλαιπωρούνται. Για το τι γίνεται ακριβώς, σε κάθε επεισόδιο, είναι δύσκολο να πει κανείς με ακρίβεια. Είναι, όμως, σίγουρο ότι κάποιος φταίει.

Οπως καταλαβαίνετε, οι πλοιοκτήτριες εταιρίες αυτόν και τον επόμενο μήνα πάνε για ...τις μεγάλες εισπράξεις, εκμεταλλευόμενες τις καλοκαιρινές άδειες κι ο ανταγωνισμός τους είναι στο ...«λίμιτ - απ». Είναι βέβαιο πως το αν ταλαιπωρούνται ή όχι οι επιβάτες δεν είναι το πρώτο μέλημά τους.

Οσο για την ηγεσία του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, τι να πει κανείς; Με αφορμή την τελευταία φασαρία που έγινε πριν μερικές βδομάδες σχετικά με τη χρήση διπλών πληρωμάτων στα πλοία, απέδειξε ότι είναι έρμαιο αυτών των συμφερόντων.

Βέβαια, κάπως έτσι φτιάχνονται τα ...θαύματα. Κι εδώ, μιλάμε για το θαύμα των θαυμάτων, το ναυτιλιακό θαύμα, όπως συνηθίζουν να λένε κάποιοι κυβερνώντες...

ΠΡΕΠΕΙ να ομολογήσουμε πως πάλι κάναμε λάθος. Νομίζαμε ότι είχαμε δει τον πάτο τους, αλλά μας διέψευσαν. Για την «Αυγή» ο λόγος, που δανείζεται από την εφημερίδα της Εθνικής Νεολαίας Βορείου Ηπείρου (γνωστή ακρο-δεξιά και σοβινιστική οργάνωση, που ίδρυσε ο μητροπολίτης Κονίτσης Αυγουστίνος, όπως σημειώνει η ίδια), για να ...στοιχειοθετήσει τις γελοιότητες, περί εθνικιστικού και θρησκόληπτου ΚΚΕ...

Και εις ανώτερα, συγνώμη, βαθύτερα θέλαμε να πούμε...

Γυμνοσάλιαγκες του εκσυγχρονισμού

Oσο προετοιμάζεται από την κυβέρνηση Σημίτη και τους διάφορους ευρωατλαντικούς συνεταίρους της το «δεύτερο κύμα» του εκσυγχρονισμού, τόσο πυκνώνουν οι φωνές και οι εκκλήσεις που μας θυμίζουν τη γνωστή περιπαικτική ρήση «Βασίλη μ' κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης». Και εξηγούμαστε. Τα όσα ετοιμάζονται από την πλευρά των κυρίαρχων κύκλων της άρχουσας τάξης στη χώρα και από τους πολιτικούς της εκφραστές, πρέπει να γίνουν με τέτοιο τρόπο που να «πέσουν στα μαλακά».

Ολαός και η νεολαία πρέπει να δεχτούν το μονόδρομό τους που προβλέπει πετσόκομμα εργατικών κατακτήσεων (ελαστικοποίηση και κατάργηση του σταθερού ωραρίου, αφαίρεση κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων), ιδιωτικοποιήσεις όλων των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, της υγείας, της παιδείας. Ταυτόχρονα, πρέπει να αποδεχτούν οι νέοι, ότι το όνειρό τους για μια σταθερή δουλιά με δικαιώματα πρέπει να συνθλιβεί στις συμπληγάδες πέτρες της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, στα υποβαθμισμένα ΤΕΕ και στην ψευδαίσθηση της αποκατάστασης στα διάφορα μαγαζιά της ψευτοκατάρτισης και ψευδοειδίκευσης που βγάζουν αναλώσιμο υλικό απασχολήσιμων για τις μηχανές των κεφαλαίου.

Γι' αυτό οι διάφορες «εκσυγχρονιστικές» πένες και τα μικρόφωνα που συντονίζονται από του Μαξίμου και από το «μεγάλο αδελφό», δηλαδή τα στρατηγικά συμφέροντα των αφεντικών της πλουτοκρατίας της χώρας, έχουν «πάρει φωτιά». Οταν δεν προπαγανδίζουν ευθέως την εκσυγχρονιστική λογική, το ραγιαδισμό και την υποταγή, το «μενού» περιλαμβάνει περιθωριοποίηση της αντίθετης άποψης, γραφικοποίηση της όποιας πολιτικής άποψης αντιτίθεται στο μονόδρομο της ευρωυποταγής και της εξάρτησης και στην «μπότα» των ΝΑΤΟικών φονιάδων και άλλα παρόμοια τα οποία μπορεί να φαντάζουν στους σκεπτόμενους ανθρώπους ως ευτράπελα και γελοία, όμως δεν παύουν να είναι επικίνδυνα. Οπως ακριβώς και η ναζιστική ιδεολογία.

Τυπικό δείγμα τέτοιου κονδυλοφόρου είναι ο γνωστός Ι.Κ. Πρετεντέρης, βασιλικότερος του βασιλέως στην υπόθεση του Οτσαλάν, ΝΑΤΟικότερος του ΝΑΤΟ, ως προπαγανδιστής της «ανθρωπιστικής» δολοφονίας γυναικόπαιδων στη Γιουγκοσλαβία και προσφάτως χειροκροτητής της γνωστής έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ για την τρομοκρατία στην Ελλάδα, που κρούει το σήμα του κινδύνου από τις φιλειρηνικές αντιιμπεριαλιστικές αντιδράσεις του ελληνικού λαού και της δράσης των κομμουνιστών. Ο εν λόγω κύριος λοιπόν, έχει αναγάγει την υποταγή και το ραγιαδισμό σε ύψιστο προτέρημα της ελληνικής φύσης. Με λίγα λόγια, λέει ό,τι όλοι οι γυμνοσάλιαγκες: είμαστε μικρή χώρα και δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς και τους άλλους ισχυρούς σε ό,τι πολιτική προωθούν, άρα πρέπει να κάτσουμε στα αβγά μας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά να γλείφουμε και να εκλιπαρούμε τους ξένους αφέντες, την οποιαδήποτε εξουσία.

Βεβαίως, αυτή η υποτακτική αντίληψη δεν είναι καθόλου άγνωστη στις γενιές των Ελλήνων και έχει απαντηθεί άπειρες φορές στην ιστορία. Η λογική που λέει σκύβουμε το κεφάλι και «βολευόμαστε» με την υπάρχουσα κατάσταση, έχει βρει εφαρμογή σε διάφορες μαύρες στιγμές. Ο δωσιλογισμός της κυβέρνησης Τσολάκογλου φαίνεται εμπνέει διάφορους τσανακογλείφτες της εξουσίας. Τόσο που να «τους τρομάζει», όπως γράφουν στο χτεσινό «Βήμα», «η ιστορία με το "Γκαίτε", τις αποζημιώσεις και τις κατασχέσεις», γιατί εκεί, λέει, «παίζουν πραγματικοί Γερμανοί»...

Οχι, δεν αρκεί πλέον απλώς να ανατριχιάζετε, αγαπητοί αναγνώστες. Είναι μια ακόμα ευκαιρία να δείτε το πραγματικό πρόβλημα αυτής της χώρας, να σκεφτείτε για τα διάφορα ερπετά που σέρνονται στις αυλές του εκσυγχρονισμού, και να επαγρυπνείτε!

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Αναντικατάστατος πλούτος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι πολλές και καταστροφικές πυρκαγιές είναι το μεγάλο θέμα των ημερών και οι εργαζόμενοι ακούνε τους κυβερνώντες, να μιλούν με αυτάρεσκη ικανοποίηση για την έγκαιρη και μεγάλη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, τη δύναμη πυρόσβεσης που διαθέτει η χώρα, κλπ., κλπ., ενώ για όλα τα κακά φταίνε «τα ακραία καιρικά φαινόμενα». Πολλά θα είχαμε να πούμε και για τους ισχυρισμούς αυτούς - άλλωστε, αρκετά γράφονται καθημερινά και στο «Ρ» και στον υπόλοιπο Τύπο - αλλά το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Και μπορεί η κυβέρνηση να μη θέλει να το καταλάβει, αλλά πρέπει να το καταλάβουν οι εργαζόμενοι. Οσο θα συνεχίζονται οι μέχρι σήμερα πολιτικές, που αντιμετωπίζουν το δασικό πλούτο της χώρας ως αντικείμενο κερδοσκοπίας, οι πυρκαγιές θα συνεχίζουν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έντονα, το καταστροφικό τους έργο. Μέχρι να μη μείνει δάσος για δάσος. Μέχρι να μη μείνει τίποτε για κάψιμο.

Αυτό πρέπει να καταλάβουν οι εργαζόμενοι και ο λαός και να πάρουν τα μέτρα τους. Τα δάση της χώρας - όσα έχουν απομείνει, δηλαδή - αποτελούν έναν αναντικατάστατο και απροσμέτρητο πλούτο, μια βασική προϋπόθεση και πηγή της ίδιας της ζωής, της δικής μας, των παιδιών μας, αλλά και των μελλοντικών γενιών.

Μια «αμαρτωλή» ιστορία

Χαρακτηριστική, αλλά όχι και τη μοναδική απόδειξη των όσων σημειώνουμε παραπάνω αποτελούν τα σχετικά με τη σύνταξη Δασολογίου της χώρας, την καταγραφή απλά και μόνο, δηλαδή, του δασικού πλούτου. Μια ιστορία, που τραβάει δεκαετίες και ακόμη δεν μπορεί να βρει άκρη. Το 1976 ψηφίστηκε ο νόμος 248/76 για την καταγραφή των δασών της χώρας, αλλά έμεινε ανενεργός, αφού οι τότε κυβερνήσεις δεν πήραν το παραμικρό μέτρο, για την εφαρμογή του. Βλέπετε, η διαδικασία κατάρτισης προξενούσε προβλήματα και εμφάνιζε παράνομες πράξεις, τις οποίες πολλοί ήθελαν να κρατήσουν στην αφάνεια... Το 1979 ψηφίζεται ο νόμος 998, που καθιέρωνε τη σύνταξη Δασικού Κτηματολογίου, αλλά τα χρόνια περνούσαν και μόνο την υλοποίηση του νόμου δεν προωθούσαν και οι τότε κυβερνήσεις, παρά τις φωνές και διαμαρτυρίες δασολογικών, περιβαλλοντικών οργανώσεων και άλλων φορέων. Τέτοιες ήταν οι διαστάσεις του θέματος, που το 1997, το Συμβούλιο της Επικρατείας εκδίδει καταδικαστική απόφαση για «παράλειψη του υπουργείου Γεωργίας» να καταρτίσει και να θέσει σε ισχύ το Δασολόγιο της χώρας. Δεν ιδρώνει, όμως, το αυτί των κυβερνώντων και οι αντιδασικές πολιτικές συνεχίζονται.

Τελικά, η κατάρτιση των δασικών χαρτών συμπεριελήφθη στο νόμο 2664/98, περί Εθνικού Κτηματολογίου, αλλά ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Εχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι, μέχρι να καταγραφούν τα δάση, δε θα έχει μείνει δέντρο για δέντρο;..

Η θεσμοθέτηση της κερδοσκοπίας

Τα όσα περιγράφουμε παραπάνω, βέβαια, αποτελούν τη μια πλευρά του τεράστιου αυτού θέματος. Μπορεί, για 25 και πλέον χρόνια τώρα, όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, να αποδείχτηκαν ανίκανες να προωθήσουν και υλοποιήσουν την κατάρτιση ενός Δασικού Κτηματολογίου, αποδείχτηκαν ικανότατες, όμως, στην προώθηση και υλοποίηση νόμων, που άνοιγαν διάπλατους δρόμους στην κερδοσκοπία, σε βάρος των δασών, στην καταπάτηση και οικοπεδοποίηση δασικών εκτάσεων.

Το 1979 ψηφίστηκε ο ψευδεπίγραφος νόμος 998, περί «της προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας». Το μόνο βασικό σημείο του ήταν ότι βάφτιζε 15 εκατ. στρέμματα δασικών εκτάσεων χορτολιβαδικές. Εξι χρόνια μετά, το 1985, ο νόμος 1541 παραχωρεί την εκμετάλλευση και τη βελτίωση - δήθεν - των δασών σε συνεταιρισμούς. Το 1987 ψηφίζεται ο νόμος 1734, ο οποίος αποχαρακτηρίζει 52 εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων, τα οποία βαφτίζει βοσκοτόπια. Τέσσερα χρόνια μετά, ο νόμος κρίνεται αντισυνταγματικός από το ΣτΕ, αλλά η καταστροφή είχε γίνει. Και, πέρα απ' όλ' αυτά, έχουν θεσμοθετηθεί μια σειρά άλλες αντιδασικές ρυθμίσεις, κάθε τόσο νομιμοποιούνται παλιότερες αυθαιρεσίες, ενώ σε κάθε προεκλογική περίοδο η νομιμοποίηση των κάθε λογής καταπατητών αποτελεί ένα βασικό προεκλογικό όπλο των εκπροσώπων του δικομματισμού.

Ολισθηρός και επικίνδυνος δρόμος

Στη συνδιοργάνωση διημέρου, μαζί με τη βρετανική κυβέρνηση, αφιερωμένου στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, προχώρησε η κυβέρνηση, χτες και σήμερα. Επίσης, στην τήρηση ενός λεπτού σιγής σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, σήμερα στις 12 το μεσημέρι και, ταυτόχρονα, στην εκπομπή ενός τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού μηνύματος. Και όλ' αυτά, επειδή θέλει να υπογραμμίσει το ενδιαφέρον και την ευαισθησία της στα θέματα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Και μπορεί, βέβαια, τα μέτρα αυτά να έχουν έντονη τη σκοπιμότητα της εντυπωσιοθηρίας, αλλά το σοβαρότερο πρόβλημα είναι άλλο. Γιατί οι κυβερνώντες επέλεξαν τις συγκεκριμένες μορφές και, ιδιαίτερα, τα ραδιοτηλεοπτικά μηνύματα, για να δείξουν την ευαισθησία τους; Εχουν την εκτίμηση, μήπως, ότι οι Ελληνες πολίτες δεν είναι αρκετά ευαισθητοποιημένοι στα ζητήματα της τρομοκρατίας; Προσχωρούν, μήπως, στην εκτίμηση των αμερικανικών υπηρεσιών ότι η μεγαλύτερη δυσκολία στην αντιμετώπιση του φαινομένου βρίσκεται στην ανοχή, που δήθεν έχει ο ελληνικός λαός έναντι της τρομοκρατίας;

Συνειδητοποιεί, άραγε, η κυβέρνηση πόσο ολισθηρός και επικίνδυνος είναι ο δρόμος αυτών των λογικών και αντιλήψεων;

Γιατί χαμογελούν τα διαπλεκόμενα

Τη στιγμή που ολόκληρη σχεδόν η χώρα είχε παραδοθεί στις φλόγες της εμπρηστικής πολιτικής της κυβέρνησης, αυτή τη στιγμή διάλεξε ο πρωθυπουργός να δημοσιοποιήσει την ανούσια αλληλογραφία του με τον πρόεδρο της ΝΔ για τα διαπλεκόμενα. Φυσικά, δεν έγινε καθόλου τυχαία αυτή η κίνηση από τον Κ. Σημίτη. Ερχεται να επιβεβαιώσει πανηγυρικά ότι άλλα είναι τα θέματα που καίνε, στην κυριολεξία, την κυβέρνηση και άλλες είναι οι υψηλές προτεραιότητές της, στις οποίες, βέβαια, δεν περιλαμβάνεται η προστασία των δασών από τις πυρκαγιές. Επιπλέον, η κίνηση αυτή του πρωθυπουργού συμβολίζει με παραστατικό τρόπο την επιδεικτική αδιαφορία και αναλγησία απέναντι στα εκρηκτικά προβλήματα, που βιώνει καθημερινά η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τα οποία απασχολούν την κυβερνητική δράση μόνο όταν πρόκειται να πάρει πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Για παράδειγμα, μόνο χτες, είχαμε τη θεαματική αύξηση των αστικών τηλεφωνημάτων, αλλά και την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Αν, ωστόσο, ήθελε κανείς να σχολιάσει το περιεχόμενο των επιστολών που αντάλλαξαν οι Σημίτης και Καραμανλής, το πρώτο που θα πρέπει να επισημάνει είναι η απίστευτη υποκρισία τους και ο ξεδιάντροπος εμπαιγμός των λαϊκών μαζών. Ο μεν ένας ισχυρίζεται ότι το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, όσον αφορά τις κρατικές προμήθειες και τα δημόσια έργα, είναι επαρκέστατο, ο δε άλλος, επικαλούμενος δημοσιεύματα διαπλεκομένων ΜΜΕ, επιχειρεί να αποδείξει το αυταπόδεικτο, ότι, δηλαδή, υπάρχει διαπλοκή και εναποθέτει στην «κυβέρνηση των διαπλεκομένων» να πάρει μέτρα κατά της διαπλοκής. Το πόσο μεγάλη σημασία αποδίδουν τα διαπλεκόμενα στη «σύγκρουση κορυφής» των ηγετών του δικομματισμού για μια υπόθεση που αφορά τα ίδια, αρκεί μια ματιά στην υποδοχή που επιφύλαξαν χτες τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Η ειρωνεία και η «αντικειμενική καταγραφή» ξεχειλίζουν τα σχετικά ρεπορτάζ. Και, βέβαια, είναι εντελώς δικαιολογημένη η στάση τους. Δεν αισθάνονται καμία ενόχληση από αυτή τη στημένη δικομματική διαμάχη περί διαπλεκομένων, γιατί στην πραγματικότητα δεν τους αγγίζει καν.

Αυτό που ξέρουν πολύ καλά είναι ότι από κοινού οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων κάνουν ό,τι μπορούν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, τόσο τα γενικά, όσο και τα ειδικότερα. Αυτό που γνωρίζουν πολύ καλά είναι ότι η κυβέρνηση, με την πλήρη συμφωνία της ΝΔ, προχωρά στο πλειοψηφικό ξεπούλημα του ΟΤΕ και της «Ολυμπιακής», «απελευθερώνει» πλήρως τις αγορές επικοινωνιών και ενέργειας, παραμερίζει τα όποια «εμπόδια» είχαν απομείνει στην ασύδοτη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, προωθεί, με δύο λόγια, με ικανοποιητικούς ρυθμούς, τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και γιγαντώνει τα υπερκέρδη τους. Ξέρουν, επίσης, πολύ καλά ότι, εκτός των παραπάνω, τους περιμένει η μεγάλη πίτα των Ολυμπιακών έργων, η μοιρασιά του Γ` Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, κ.ο.κ. Με λίγα λόγια, έχουν το κεφάλι τους ήσυχο ότι το αφοσιωμένο πολιτικό προσωπικό τους εκτελεί πιστά το καθήκον του. Οι κοκορομαχίες περί διαφάνειας και τα φραστικά πυροτεχνήματα περί διαπλοκής είναι, από μια άποψη, πολύ βολικά γι' αυτούς, γιατί και αφήνει στο απυρόβλητο τα σχέδια και συμφέροντά τους, και λειτουργούν ως άλλοθι και ψευδαίσθηση δημοκρατίας για τις λαϊκές μάζες.

Είναι πια ολοφάνερο ότι οι ηγεσίες του δικομματισμού έχουν καταντήσει ανυπόληπτες και αναξιόπιστες στη λαϊκή συνείδηση, όταν μιλάνε ή «συγκρούονται» για τα διαπλεκόμενα. Γίνεται πλέον αντιληπτό ότι μοναδικό φραγμό στην αχαλίνωτη δράση των διαπλεκόμενων μπορεί να βάλει η οργανωμένη, ασυμβίβαστη και ασταμάτητη λαϊκή πάλη. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.

Οι εμπρηστές

Ορίστε,

τι ψηφίσατε

τον περασμένο

Απρίλη,

πολιτική

της πυρκαγιάς,

βενζίνη

και φυτίλι!

Ορίστε,

που την ψήφο σας

πετάξατ'