ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Μαγειρεύονται» τα μέτρα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υποτίθεται πως τα κυβερνητικά μέτρα για την αποκατάσταση των πυροπλήκτων και την αντιμετώπιση των καταστροφών από τις πρόσφατες πυρκαγιές, θα ανακοινώνονταν την περασμένη Πέμπτη, όταν ο Κ. Σημίτης θα έκανε περιοδεία στη Σάμο. Η περιοδεία, όμως, δεν έγινε κι έτσι αναβλήθηκε και η ανακοίνωση των μέτρων για χτες, όταν θα συνεδρίαζε και το Υπουργικό Συμβούλιο. Χτες όμως και πάλι δεν ανακοινώθηκαν συγκεκριμένα μέτρα.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, βέβαια, κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες, για να δικαιολογήσει την καθυστέρηση και να επαναβεβαιώσει την πρόθεση της κυβέρνησης για πλήρη αποκατάσταση των μεγάλων ζημιών, σε όλη την Ελλάδα. Ας μας επιτρέψει, πάντως, να σημειώσουμε ότι εμείς καταλάβαμε τα εξής, απ' όσα είπε: Η μόνη δυσκολία, που έχει η κυβέρνηση, είναι η μη καλή γνώση ακόμη του συνόλου των καταστροφών. Γεγονός, που την εμποδίζει - σε συνδυασμό με το ότι έχει «κόψει» συγκεκριμένο και ανεξάρτητα από την έκταση των καταστροφών κονδύλι - να ανακοινώσει τα όποια μέτρα.

Αυτή είναι η αλήθεια. Η ουσιαστική αποκατάσταση, όμως, δε γίνεται με τέτοιες λογικές και με τα όσα περισσεύουν από τη φιλομονοπωλιακή πολιτική της κυβέρνησης.

Είδες, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός;

Την περασμένη Δευτέρα, 10 Ιούλη, η εφημερίδα «Η ΧΩΡΑ» δημοσίευσε τα εξοφλητικά πληρωμών μιας σειράς συνδικαλιστών από τη ΔΕΗ που πληρώνονται από δύο έως και τρία εκατομμύρια μηνιαίως! Οι συνδικαλιστές αυτοί έχουν ταυτότητα. Είναι συνδικαλιστές στελέχη της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ. Είναι ένα μέρος από τους συνδικαλιστές που πρωτοστάτησαν για να περάσει ο νόμος για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και το ξεπούλημα του ασφαλιστικού.

Αραγε, είναι άσχετη η εικόνα της μισθολογικής τους κατάστασης από τη συνδικαλιστική τους στάση; Απ' ό,τι δείχνει η πράξη, μπορεί ο «κοινωνικός διάλογος» και η «κοινωνική συναίνεση» να φέρνουν πολλά και διάφορα δεινά στους εργαζόμενους, αλλά στους θιασώτες και στους «λειτουργούς» τους όμως, είναι πολλαπλά χρήσιμα...

Η... αφηρημάδα της κερδοσκοπίας

Οι βιομήχανοι παραγωγής εμφιαλωμένων νερών και αναψυκτικών... ξέχασαν φέτος, να γράψουν πάνω στις φιάλες τις ενδεικτικές ανώτατες τιμές των προϊόντων. Κι έτσι, κυρίως, σε τουριστικές περιοχές και αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και σε αεροδρόμια, επιβατηγά πλοία, θέατρα και κινηματογράφους, ένα μπουκάλι μισού λίτρου νερού, ενώ έπρεπε να πουλιέται το πολύ 100 δραχμές, μπορείτε να το αγοράσετε ακόμη και 300 ή 400 δραχμές. Αφηρημάδα, όμως, έπιασε και τις μεγάλες εταιρίες πετρελαιοειδών, όπως και αρκετούς βενζινοπώλες. Ετσι, ενώ έχουν πέσει οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου, ενώ το υπουργείο Ανάπτυξης έχει ανακοινώσει νέες, μειωμένες τιμές στις βενζίνες, οι καταναλωτές τις πληρώνουν στο... ύψος τους.

Και τι κάνει η κυβέρνηση, ίσως αναρωτηθείτε. Μοιράζει συστάσεις και στέλνει επιστολές. Βλέπετε, η «ελεύθερη αγορά» δεν αφήνει και πολλά περιθώρια...

Το... αντεργατικό «Ποντίκι»

Στο θέμα των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης είναι αφιερωμένο και το τελευταίο τεύχος της εφημερίδας «Ποντίκι», που κυκλοφόρησε χτες. Μία, από τις αρκετές, έξυπνες και εύστοχες «φωτογραφίες» του είναι η διπλανή, ενώ σε ένα από τα σχετικά, με το όλο θέμα, ρεπορτάζ και με τίτλο «Το χλωμό όραμα του "εκσυγχρονισμού" - Ο έχων μια δουλειά να δίνει τη μισή στον άνεργο!..», σημειώνει: «Προσχηματικούς τρόπους για να παρασύρει τους εργαζόμενους στο "τυρί" του διαλόγου, κρύβοντας όμως επιμελώς τη "φάκα" των προειλημμένων αποφάσεων, ψάχνει η κυβέρνηση μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν τα πολεμικά της ανακοινωθέντα στο μέτωπο των εργασιακών σχέσεων...».

Και λίγο πιο κάτω: «Εφτασαν μάλιστα στο επίπεδο να υποστηρίζουν σε αγαστή σύμπνοια πολιτικοί όπως ο Γιάννος, η Ντόρα και η Δαμανάκη (ο κατήφορος δεν έχει τέλος για κάποιους που προσπαθούν ακόμη να κοροϊδεύουν την κοινωνία ότι είναι "αριστεροί") ότι όσοι εργάζονται πρέπει να σκεφτούν τους ανέργους».

Τα αναμενόμενα

ΣΤΙΣ 28 του μήνα, λοιπόν, αναμένουμε εναγωνίως τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού για το πώς θα λύσει το πρόβλημα του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ως τότε, δικαιολογούμαστε να ...μην αισθανόμαστε και πολύ καλά!

Γιατί, αν είναι να δώσει λύσεις, ανάλογες με αυτές που προωθεί στις εργασιακές σχέσεις και στα ασφαλιστικά (πάντα στο όνομα του κοινωνικού κράτους και του λαϊκού συμφέροντος...), τότε, όπως καταλαβαίνετε, μόνο αν είναι κανείς ιδιοκτήτης ιδιωτικού ιατρικού κέντρου έχει λόγους να χαίρεται.

Ξεκάθαρο είναι, φυσικά, ότι η κυβέρνηση θα κάνει τομές στο θέμα, θα εκσυγχρονίσει - όπως λέει- τα νοσοκομεία, κλπ., κλπ., τηρώντας, όμως, με θρησκευτική ευλάβεια δυο βασικές και θεμελιακές προϋποθέσεις:

Η πρώτη είναι να μη δώσει φράγκο από τον προϋπολογισμό. Και η δεύτερη, να δοθεί αποφασιστική ώθηση στην ανάπτυξη των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας, ώστε να συμβάλει και ο τομέας αυτός στο μεγάλο στόχο της αύξησης κατά 4% του εθνικού εισοδήματος, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, κλπ., κλπ.

Επίτηδες γράψαμε πολλά για τη δεύτερη προϋπόθεση, ώστε να καταλάβετε και να συνειδητοποιήσετε τη μεγάλη της σημασία...

ΔΕ ΛΕΜΕ, η εκκλησιαστική ηγεσία της χώρας κάθε άλλο παρά φημίζεται για τον προοδευτισμό της και για το ανοιχτό πνεύμα της, πλην όμως να μας παρουσιάζεται ο Σημίτης - και, μάλιστα, με επιθετικές δηλώσεις - ως ο ...παράγοντας της προόδου της χώρας και να αποκαλεί άλλους «φοβισμένους υπηκόους» πάει πολύ!

Πρέπει να παραδεχτούμε, βέβαια, ότι ο πρωθυπουργός έχει και ...προσωπικές εμπειρίες. Εχει αποδείξει έμπρακτα τι σημαίνει «φοβισμένος υπήκοος»!

Μήπως ξεχνά ότι τον είδαμε στη Διάσκεψη του ΝΑΤΟ, την περίοδο των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία; `Η, στη Διάσκεψη Κορυφής της Μαδρίτης; `Η, στη Βουλή να λέει «ευχαριστώ» στους Αμερικανούς; `Η, να θυμηθούμε την έκφραση του προσώπου του, όταν υποδεχόταν τον Κλίντον, ενώ η Αθήνα έβραζε από αντιαμερικανικές διαδηλώσεις;

Αλλωστε, υπάρχει και η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Υπάρχει περισσότερο «σκληρό» είδος «θρησκευτικού φανατισμού» από αυτόν της «ευρω-λατρείας», που δείχνει η σημερινή κυβέρνηση; Οι μόνοι του κανόνες είναι το «πίστευε και μη ερεύνα» και το «εκτέλεσε στα γρήγορα»!

Και, τέλος πάντων, αφού θέλουν και οι κυβερνώντες να κρατήσουν το θέμα των ταυτοτήτων στην επιφάνεια (αλλιώς γιατί κάνουν δηλώσεις;), ας μας πουν, πότε θα τεθεί ουσιαστικά το θέμα σε συζήτηση για τις σχέσεις κράτους - Εκκλησίας; Στη συνταγματική αναθεώρηση, πάντως, αρνήθηκαν έστω και να συζητήσουν κάτι τέτοιο, αν θυμάστε...

Τίποτε δεν καταλαβαίνουν;

Θερίζουν τα ναρκωτικά στη Θεσσαλονίκη. Αλλος ένας νέος άνθρωπος, είκοσι μόλις χρόνων, βρέθηκε τις προάλλες νεκρός στην περιοχή της Τούμπας, από υπερβολική δόση ηρωίνης. Και δεν ήταν ούτε ο πρώτος, ούτε ο δεύτερος ή ο τρίτος από την αρχή του χρόνου. Ηταν ο 33ος! Αριθμός πρωτοφανής, αλλά και ενδεικτικός της ραγδαίας εξάπλωσης των ναρκωτικών, κυρίως στη νέες ηλικίες.

Αραγε, κανείς εκ των κυβερνώντων, δεν μπορεί να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα; Κανένας τους δεν καταλαβαίνει, ότι δεν είμαστε στο παραπέντε, αλλά βαδίζουμε, ήδη, σε μια φοβερά επικίνδυνη κατηφόρα και χρειάζεται επιτακτικά η ριζική αναθεώρηση των σχετικών πολιτικών και μέτρων, σύμφωνα με τις προτάσεις τόσων και τόσων φορέων και οργανώσεων, μόνο και μόνο, για να επιβραδυνθούν οι σημερινοί τραγικοί ρυθμοί; Ούτε καν το πολιτικό κόστος δε λογαριάζουν;

Περί «συμφερόντων»

Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γιάννος Παπαντωνίου, ασπάστηκε και δημόσια την αντιδραστική θεωρία, ότι δήθεν «το συμφέρον των εργαζομένων είναι να βγάζουν οι μεγάλες επιχειρήσεις πολλά κέρδη»! Στα πλαίσια αυτά, τον ακούσαμε τον κύριο Γιάννο, να παραδίδει μαθήματα πολιτικής οικονομίας στους εργαζόμενους, για το πώς «θα» πάει καλύτερα η ελληνική οικονομία, πώς «θα» αντιμετωπιστεί το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας στην Ελλάδα, αλλά και για το «ποιο είναι το δικό τους συμφέρον».

Υπεραμυνόμενος, λοιπόν, της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Σημίτη, την υλοποίηση της οποίας έχει αναλάβει ο ίδιος, ακούσαμε τον Γ. Παπαντωνίου να υπεραμύνεται της πολιτικής στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι πρέπει να στηρίζονται οι μεγάλες επιχειρήσεις με το εξής επιχείρημα: «Απλά - υποστήριξε ο "σοσιαλιστής" Γ. Παπαντωνίου - η ισχυρή επιχείρηση είναι εκείνη που πληρώνει τους καλύτερους μισθούς, δημιουργεί τις περισσότερες θέσεις δουλιάς, δημιουργεί τα περισσότερα έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό και δημιουργεί τα μεγαλύτερα περιθώρια για στήριξη του κοινωνικού κράτους».

Ολα τα παραπάνω, τα είπε ο Γ. Παπαντωνίου, για να δικαιολογήσει τα νέα προνόμια που σχεδιάζει να προσφέρει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις μεγάλες επιχειρήσεις - μείωση φορολογίας κερδών, περισσότερες κρατικές ενισχύσεις και επιδοτήσεις, μεγαλύτερη ασυδοσία στις απολύσεις προσωπικού κλπ.- με τη νέα δέσμη αντιλαϊκών μέτρων για «πιο ευέλικτες εργασιακές σχέσεις», που αποφάσισε η κυβερνητική επιτροπή στο όνομα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και μείωσης της ανεργίας. Και αφού εξωράισε όσο μπορούσε το προφίλ των μεγάλων επιχειρήσεων, έδωσε και τα... ρέστα, άφησε να εννοηθεί ότι τα συμφέροντα τα εργαζομένων είναι ταυτόσημα με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, σημειώνοντας πως «στη σύγχρονη οικονομία, σε ορισμένα θέματα το συμφέρον του εργαζόμενου συγκλίνει με το συμφέρον της επιχείρησης»...

Πρόκειται για ασύστολα, προκλητικά και συνειδητά ψέματα. Ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς αυτούς, οι εργαζόμενοι, γνωρίζουν πολύ καλά, πως τα συμφέροντά τους είναι ριζικά αντίθετα με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων για τον εξής βασικό λόγο. Τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων είναι να αυξάνουν τα κέρδη και τα υπερκέρδη τους, με την εκμετάλλευση και υπερεκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.

Στα πλαίσια αυτά, οι επιχειρήσεις προσπαθούν, αξιοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα: Πρώτον, να παράγουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους με όσο γίνεται λιγότερο προσωπικό. Δεύτερον, να δίνουν όσο γίνεται μικρότερους μισθούς και μεροκάματα. Τρίτον, να απολύουν, χωρίς εμπόδια και περιορισμούς, όσους και όποιους εργαζόμενους θέλουν. Τέταρτον, να πληρώνουν όσο γίνεται λιγότερους φόρους, να φοροδιαφεύγουν, να φοροκλέβουν, εισφοροδιαφεύγουν ή ακόμη να μην πληρώνουν τα δάνεια, που είχαν πάρει από κρατικές τράπεζες. Πέμπτον, να επενδύουν όπου οι ίδιοι κρίνουν περισσότερο αποδοτικά τα κέρδη τους και όχι κατ' ανάγκη στην Ελλάδα για τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση των επιχειρήσεων, καθώς γνωρίζουν πως όσο περισσότεροι άνεργοι υπάρχουν τόσο φτηνότερα πληρώνουν την εργατική δύναμη.

Ετσι δεν είναι, κύριε υπουργέ; Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν, να είναι ταυτόσημα τα συμφέροντα των εργαζομένων και των μεγάλων επιχειρήσεων, όταν την τελευταία δεκαετία τα κέρδη τους αυξάνονται με ρυθμούς τριψήφιους και τετραψήφιους και οι μισθοί των εργαζομένων με μονοψήφιο αριθμό;

Το μόνο που μπορεί να πει κανείς, στον επί των Οικονομικών υπουργό της κυβέρνησης Σημίτη, είναι ότι άξιος ο μισθός του. Και η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσαν να δώσουν οι εργαζόμενοι, είναι να συσπειρωθούν και να αντιπαραθέσουν στο μέτωπο κυβέρνησης - βιομηχάνων - ολιγαρχίας του πλούτου, το δικό τους μέτωπο και να αγωνιστούν μαζί με τους αγρότες, τους συνταξιούχους και τους αυτοαπασχολούμενους βιοτέχνες και εμπόρους για τη ματαίωση αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Μια ελπιδοφόρα εξέλιξη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί, χτες, αποφράδα μέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, να έγιναν διάφορες πανηγυρικές εκδηλώσεις στα Κατεχόμενα, από το καθεστώς Ντενκτάς. Μπορεί, τη Δευτέρα, να ξαναρχίζουν οι εκ του σύνεγγυς και υπό την αμερικανική ομπρέλα συνομιλίες στη Γενεύη, αλλά όλα αυτά ήταν αναμενόμενα και γνωστά. Το πραγματικά καινούριο και ελπιδοφόρο γεγονός των τελευταίων ημερών ήταν κάτι άλλο. Προχτές, στην κατεχόμενη Λευκωσία πραγματοποιήθηκε μαζική και αγωνιστική εκδήλωση Τουρκοκυπρίων ενάντια στο καθεστώς. Περισσότεροι από δώδεκα χιλιάδες Τουρκοκύπριοι, όπως μετέδωσαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία (αριθμός πολύ μεγάλος, αφού ο πληθυσμός της κατεχόμενης Λευκωσίας είναι μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι), συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία του κατεχόμενου μέρους της πόλης και, παρά το αποτρεπτικό τηλεοπτικό μήνυμα του Ρ. Ντενκτάς, πραγματοποίησαν μια ογκώδη και μαχητική συγκέντρωση. Χαρακτηριστικά ήταν τα συνθήματα, που φώναζαν, όπως: «Πάρε τον στρατηγό σου και φεύγα», «Αυτή η πατρίδα είναι δική μας», «Δημοκρατία, ειρήνη, ομοσπονδία».

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε με αφορμή την υπόθεση της «Αβρούπα», για την οποία έγραψε ο «Ρ» τις προηγούμενες μέρες, αλλά είναι φανερό πως η σημασία και το περιεχόμενό της ήταν και είναι πολύ ευρύτερη.

Η κυπριακή τραγωδία...

Της τουρκικής εισβολής, βέβαια, στην Κύπρο, είχε προηγηθεί το προδοτικό πραξικόπημα των χουντικών της Αθήνας, κατά του Μακάριου και της νόμιμης κυπριακής κυβέρνησης. Πραξικόπημα, που άναψε το «πράσινο φως» και άνοιξε το δρόμο στα τουρκικά στρατεύματα εισβολής. Από τότε, έχουν περάσει 26 ολόκληρα χρόνια κι έχουν γραφτεί αρκετά. Αξίζει, όμως, να σημειωθούν όσα γράφει στη χτεσινή «Απογευματινή» ο Π. Κασιμάτης.

«Ο Αμερικανός πρέσβης Τάσκα ήταν αυτός που έπεισε τους αρχηγούς να γυρίσουν τα στρατεύματα που στέλνονταν στην Κύπρο. Ο Μπονάνος (Α/ΓΕΕΘΑ) ή ο Αραπάκης (Α/ΓΕΝ) - ένας από τους δύο - ήταν αυτός που έδωσε εντολή και γύρισαν στην Ελλάδα τα υποβρύχια που κατευθύνονταν στην Κύπρο.

Ο Τάσκα τα είπε όλα αυτά στο Κογκρέσο το '76... Ολ' αυτά θα τα γράψω σε βιβλίο...

... Είναι ο δικτάτορας Ιωαννίδης. Ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος αρχηγός της ΕΣΑ. Μόνον της ΕΣΑ; Της χώρας ολόκληρης. Ανέτρεψε τον απριλιανό δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Ανέτρεψε τον Μακάριο και ζητούσε να ανατρέψει και τον Κ. Καραμανλή.

Αθεράπευτα αφελής, πείστηκε από τις "διαβεβαιώσεις" του κλιμακίου της CIA ότι δε θα έκαναν απόβαση οι Τούρκοι στην Κύπρο κι ακόμη ότι θα παίρναμε ένα τμήμα της Αν. Θράκης...».

... και ο ρόλος των ΗΠΑ

Και συνεχίζει το δημοσίευμα:

«Τότε, μόλις έμαθε πως τον ξεγέλασαν, είχε ανατρέψει... ένα τραπέζι (!) και φώναζε στον Αμερικανό ειδικό απεσταλμένο Σίσκο σε... σκληρή ναυτική γλώσσα: "Με εξαπατήσατε...", βρίζοντας θεούς και δαίμονες. Μόνο που τότε ήταν αργά.

Ο "Αττίλας" είχε προελάσει στο βόρειο τμήμα της Κύπρου και η Μεγαλόνησος μετρούσε τις πληγές της... Οπως μου είχε αποκαλύψει ο Φαίδων Γκιζίκης λίγους μήνες πριν πεθάνει: "Στην Κύπρο οι διαταγές που είχαν δοθεί στον επικεφαλής των δυνάμεων Γεωργίτση ήταν να μην ενεργήσουν ακόμα κι αν είχαν κάνει απόβαση οι Τούρκοι στην Κύπρο!!!"}.

Δεν τα σημειώνουμε όλ' αυτά, για να θυμίσουμε τις τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες των δικτατόρων της Αθήνας για την κυπριακή τραγωδία. Αυτές ήταν, είναι και θα είναι για πάντα δεδομένες. Τα σημειώνουμε, γιατί αποτελούν μια επιπλέον απόδειξη του αμερικανόπνευστου και αμερικανοκίνητου χαρακτήρα όλων των τραγικών γεγονότων, από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, μέχρι και την εισβολή. Τα σημειώνουμε, επίσης, γιατί ο περιβόητος Φάκελος της Κύπρου παραμένει ακόμη εφτασφράγιστο μυστικό, κλειδωμένος στις αποθήκες της Βουλής.

Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε, ότι και για το τελευταίο, δεν έχει ευθύνη μόνον ή κυρίως η «επάρατος Δεξιά», αλλά και όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ; `Η, μήπως, χρειάζεται να θυμίσουμε, ότι το άνοιγμα του Φακέλου αποτελούσε ένα από τα βασικά συνθήματα και προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ, μέχρι τις εκλογές του 1981;

Προειδοποιήσεις του Ρόμπερτσον

Φαίνεται πως οι Αλβανοί έχουν παρεξηγήσει τις προθέσεις του ΝΑΤΟ κι έχουν υποτιμήσει την αποφασιστικότητά του, σημείωσε τις προάλλες ο γγ της Ατλαντικής Συμμαχίας, Τζορτζ Ρόμπερτσον, καθώς γίνονταν και νέα επεισόδια στην πόλη Κοσόβσκα Μιτροβίτσα, ενώ ο γγ του ΝΑΤΟ έκανε περιοδεία στο Κοσσυφοπέδιο.

Αν νομίζετε, πάντως, πως οι δηλώσεις αυτές κρύβουν οποιαδήποτε αλλαγή στις μέχρι τώρα θέσεις και την πολιτική του ΝΑΤΟ κάνετε λάθος. Απλούστατα, ο γγ του ΝΑΤΟ προειδοποιεί τους Αλβανούς του «UCK», ότι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους δεν έκαναν ό,τι έκαναν, για να φτιάξουν αυτοί το δικό τους «μαγαζί». ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο είναι το Κοσσυφοπέδιο και όχι δικό σας, προειδοποιεί ο Ρόμπερτσον, καθώς οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου όλο και πιο συχνά ξεπερνούν τα εσκαμμένα...

Η αναπόφευκτη σύγκρουση

«Το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα δεν μπορεί να ευοδωθεί χωρίς συγκρούσεις ...με προνόμια και "κεκτημένα", με την αντίληψη της εξυπηρέτησης συντεχνιακών επιδιώξεων». Χαρακτηριστική φράση από την ομιλία του Κ. Σημίτη στη «Σύνοδο των ανοιχτών οργανωτικών επιτροπών του ΠΑΣΟΚ». Και αποκαλυπτική, όχι μόνο των προθέσεων, αλλά και των διαθέσεων και των επιδιώξεων της κυβέρνησης για την επιβολή της αντιδραστικής, υπέρ των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, πολιτικής. Γιατί φροντίζουν, επίσης, να μιλούν ωμά ως γνήσιοι πολιτικοί διαχειριστές των συμφερόντων του χρηματιστικού κεφαλαίου. Και «εκσυγχρονιστικό εγχείρημα» σημαίνει ισχυρή μεγάλη επιχείρηση, όπως έχει τονίσει κατ' επανάληψη και ο πρωθυπουργός, αλλά και πρόσφατα, με αφορμή τις αντιδραστικές, ενάντια στην εργατική τάξη, μεταρρυθμίσεις στις σχέσεις εργασίας - κεφαλαίου, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.

Και επειδή ισχυρή καπιταλιστική επιχείρηση και εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις δεν μπορούν να συμβαδίζουν, επειδή ισχυρή καπιταλιστική επιχείρηση σημαίνει αέναη και αυξανόμενη κερδοφορία, η οποία δεν μπορεί να επιτυγχάνεται, χωρίς την αυξανόμενη ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών, φροντίζουν να μιλήσουν με τη γλώσσα του κυρίαρχου εξουσιαστή και τη βία της επιθετικότητας και της σύγκρουσης ενάντια στα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα.

Ηδη, μετά τις αποφάσεις για τη γενικευμένη εφαρμογή της μερικής απασχόλησης και του ωρομίσθιου, για την απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων, για τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, η κυβέρνηση ετοιμάζεται και για νέα «σοκ» ενάντια στα λαϊκά στρώματα, αφού τα σχέδια για μεταρρυθμίσεις στο χώρο της δημόσιας υγείας βαίνουν προς υλοποίηση, δίνοντας νέο έδαφος στο μεγάλο κεφάλαιο για κερδοσκοπία, ενώ υπάρχει ανοιχτό το θέμα της κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης.

Τα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, όλα όσα μπαίνουν εμπόδιο την ισχυροποίηση του μεγάλου κεφαλαίου, βαφτίζονται «προνόμια» και «συντεχνιακές επιδιώξεις». Οι αχόρταγες απαιτήσεις της χρηματιστικής ολιγαρχίας, των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, για ξεζούμισμα κυριολεκτικά της εργατικής τάξης, βαφτίζονται πρόοδος και εκσυγχρονισμός. Ο στόχος της επίθεσης είναι προδιαγεγραμμένος. Σύγκρουση με την εργατική τάξη και το λαό. Δεν το κάνουν, το λένε κιόλας για να εμπεδωθεί. Και αν κάποιοι καλοπροαίρετοι απλοί άνθρωποι του μόχθου πίστευαν ότι με συμβιβασμούς και χωρίς συγκρούσεις και ρήξεις, μπορούν να αντιμετωπιστούν ορισμένα στοιχειώδη προβλήματα της ίδιας της ζωής τους, η κυβέρνηση δεν τους αφήνει περιθώρια παρανόησης. Η σύγκρουση, όχι απλά έχει ξεκινήσει, αλλά εντείνεται ενάντιά τους. Ενάντια στα δικαιώματά τους, ενάντια στα συμφέροντά τους.

Ησύγκρουση, όμως, δεν αντιμετωπίζεται με «διαλόγους» και ταξική συνεργασία. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να σύρεται απ' όποιους επίδοξους ηγέτες της, συμμάχους του κεφαλαίου, σε ταξική συνεργασία και συμβιβασμό με την ένταση της εκμετάλλευσης. Η σύγκρουση και η επιθετικότητα της πλουτοκρατίας αντιμετωπίζεται με την οργανωμένη αντίσταση και αντεπίθεση, με τη σύγκρουση και ρήξη με την πολιτική της κυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Η συνειδητοποίηση αυτής της αναγκαιότητας από τη σκοπιά της εργατικής τάξης είναι το πρώτο βήμα για την ενότητα δράσης της, πριν απ' όλα, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με τη συσπείρωση γύρω από τον ταξικό πόλο του, το ΠΑΜΕ. Με την κοινή πάλη όλων των κλάδων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για ό,τι ανήκει στους εργάτες.

Η πολιτικοκοινωνική σύγκρουση απαιτεί, μαζί με την εργατική ενότητα δράσης, τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα σε ένα λαϊκό μέτωπο πάλης, που, βάζοντας τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να συμβάλει στο άνοιγμα του δρόμου για μια λαϊκή εξουσία, τη μόνη ικανή να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας, για να κατακτά ο λαός ό,τι του ανήκει.

Διόδια

Μαύροι ληστές

στην Εθνική

θα εμφανιστούν

συντόμως

και θα 'ναι

επικίνδυνος

αυτός πλέον

ο δρόμος,

διότι θα σου βάζουνε

στο σβέρκο

το μαχαίρι