Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δυνάμει ανεξάρτητος, Γρ. Ψαριανός ήταν χτες καλεσμένος στον ρ/σ «ΒΗΜΑ» και των δημοσιογράφων Στ. Θεοδωράκη και Κ. Γιαννακίδη. Θέμα συζήτησης υποτίθεται πως ήταν οι εξελίξεις στον ΣΥΝ, αλλά και η διερεύνηση σκανδάλων από τις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής. Τα απωθημένα, όμως, είναι κακό πράγμα, γιατί κάπου ανάμεσα στον ΣΥΝ, στον ΣΥΡΙΖΑ, στην «ΖΗΜΕΝΣ» και τον Τσοχατζόπουλο προέκυψε ολίγον από Σοβιετική Ενωση, ολίγον από Ρουμανία και Κούβα, ένας αχταρμάς, με πολύ σαφή, ωστόσο, στόχευση: Την κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα, με τρόπο ευτελή, σχεδόν χυδαίο, επιπέδου καφενείου, αν και μάλλον αδικούμε τα καφενεία. Για τους εν λόγω κυρίους, ο σοσιαλισμός δεν ήταν παρά μια στυγνή δικτατορία που μπροστά της «η χούντα της Ελλάδας ήταν παιδική χαρά», όπως απεφάνθη ο Γρ. Ψαριανός. Και προς επίρρωση των λεγομένων του, ο Στ. Θεοδωράκης επικαλέστηκε σαν ατράνταχτο επιχείρημα κατά του σοσιαλισμού κάποια μαρτυρία διήγησης επισκέπτη στη Σοβιετική Ενωση που μια κοπέλα του ζήτησε τη μπλούζα του, ενώ ένας κύριος του πρόσφερε για δείπνο κονσέρβα... Ε, όσο να 'ναι, αυτά είναι αρκετά και ικανά στοιχεία για να τους πείσουν να στρατευτούν στην αντισοσιαλιστική προπαγάνδα. Αλλωστε, τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχουν, όταν ο Ψαριανός καταθέτει το προσωπικό του τραυματικό βίωμα για το σοκ που υπέστη όταν επισκέφτηκε τη Ρουμανία και κατάλαβε «ότι η χούντα της Ελλάδας ήταν παιδική χαρά»... Κι επειδή ο τρίτος της παρέας δε θα μπορούσε να μείνει στην «απέξω», πρόσθεσε το κερασάκι στην τούρτα, λέγοντας «και στην Κούβα δεν το παθαίνεις το σοκ τώρα, ένας δικτάτορας είναι κι εκεί, αλλά ας μην το πιάσουμε τώρα»...
Τέτοιες μαρτυρίες, από τέτοιες εγνωσμένου κύρους προσωπικότητες, καθιστούν απολύτως μάταιη κάθε δική μας προσπάθεια να υπερασπιστούμε το σοσιαλισμό. Γιατί εμείς θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τα επιτεύγματά του στην Επιστήμη, στην Τεχνολογία, στην Παιδεία, στην Υγεία, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, όλα στη διάθεση του λαού, για την καθοριστική του συμβολή στη συντριβή του φασισμού, στην πάλη άλλων λαών για κατακτήσεις δικαιωμάτων, για, για, για... Είναι, όμως, προφανές ότι αυτά δεν αφορούν όσους βρίσκουν άλλοθι για την αντισοσιαλιστική αντικομμουνιστική τους θέση και στάση στην κονσέρβα και το μακό μπλουζάκι... Κατανοούμε, ωστόσο, ότι τα πλουσιοπάροχα δείπνα, τα φιρμάτα υλικά αγαθά, είναι ένα κριτήριο για να διαλέξουν κάποιοι στρατόπεδο και να πολεμούν το αντίπαλό του.
Θεματοφύλακες του καπιταλισμού και της ΕΕ
Ο κόσμος χάνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ αρμενίζει στα πελάγη της ευρω-λαγνείας του. Χτες, εξέδωσε ανακοίνωση για τις εξελίξεις στην οικονομία και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου αναφέρει: «Η κυβέρνηση, τραπεζίτες και ιθύνοντες στην ΕΕ, στην προσπάθειά τους να υπερβούν την κρίση του χρεοκοπημένου νεοφιλελεύθερου μοντέλου που υπηρετούν επί χρόνια, γίνονται όλο και πιο επιθετικοί (...) Προσφεύγουν όλο και περισσότερο στον αυταρχισμό. Παραγκωνίζουν πλέον, όπως αποφάσισε και το Eurogroup, όχι μόνο τους λαούς αλλά ακόμα και τα Κοινοβούλια προκειμένου να ανταποκριθούν πιο απερίσπαστοι στα συμφέροντα των αγορών. Ομως, ο δρόμος αυτός, πέρα από το βάθεμα της ύφεσης, οδηγεί την ίδια την Ευρώπη σε αποσύνθεση».
Καημός κι αυτός! Μη και αποσυντεθεί η ευρωένωση του κεφαλαίου εις τα εξ ων συνετέθη. Μα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν ευχής έργο για τους λαούς που δεινοπαθούν υπό την ευρωενωσιακή σιδερένια φτέρνα. Προφανώς όμως όχι και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Που επιμένει να υπερασπίζεται την ΕΕ παρά κι ενάντια στην πραγματικότητα που αποκαλύπτει τη φύση και το ρόλο της. Που επιμένει να μιλά γενικώς και αορίστως για κάποιους ιθύνοντες, προπαγανδίζοντας εμμέσως την αυταπάτη ότι με κάποιους άλλους ιθύνοντες η ΕΕ θα άλλαζε ρότα. Που επιμένει να στοχοποιεί ένα κάποιο «νεοφιλελεύθερο μοντέλο» για να μην ομολογήσει την αλήθεια, ότι την κρίση τη γεννάει ο καπιταλισμός και δεν υπάρχουν πολλά μοντέλα διαχείρισής του, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει κανένα φιλολαϊκό. Που επιμένει, τελικά, να υπερασπίζεται την ΕΕ άρα και το σύστημα του οποίου αυτή αποτελεί τον θεματοφύλακα.
Τα χαράτσια δεν πάνε ... διακοπές
Σαν να μην έφταναν οι περικοπές μισθών και συντάξεων και η αύξηση της φορολογίας, η εταιρεία «Κτηματολόγιο ΑΕ» ετοιμάζεται να αποστείλει τη «λυπητερή» σε 2,5 περίπου εκατομμύρια ιδιοκτήτες ακινήτων από 340 περιοχές της χώρας, που τα δήλωσαν την περίοδο 1995-1999, δηλαδή στις πρώτες φάσεις σύνταξης του Εθνικού Κτηματολογίου, που επιπλέον αποδείχτηκαν και «αμαρτωλές», καθώς μας επιβλήθηκε πρόστιμο από την ΕΕ ύψους 100 εκατ. ευρώ.
Ολοι τους, με τα ειδοποιητήρια που θα τους αποσταλούν, θα υποχρεώνονται να πληρώσουν χαράτσι 35 ευρώ για κάθε δικαίωμα επί ακινήτου που κατέχουν, δηλαδή για ένα ακίνητο μπορεί να πληρωθούν περισσότερα από ένα 35άρια ευρώ. Επίσης, θα κληθούν να πληρώσουν χαράτσι 20 ευρώ για κάθε βοηθητικό χώρο που έχουν δηλώσει.
Η οριστική απόφαση για την έναρξη αποστολής των ειδοποιητηρίων δεν έχει ληφθεί ακόμη, ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, αυτό θα γίνει μέσα στο καλοκαίρι...
Προφανώς για την κυβέρνηση, αν κρίνει κανείς και από τα νέα διόδια που πρόκειται να μπουν στην Εγνατία, τα χαράτσια - και τα «κτηματόσημα» - δεν πάνε ...διακοπές!
Ο αντικομμουνισμός
Η ενεργοποίηση από προχτές του αντικομμουνιστικού νόμου στην Πολωνία, που απαγορεύει τα κομμουνιστικά σύμβολα και προσπαθεί να θέσει εμπόδια στη δράση του ΚΚ Πολωνίας, δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Τα μέτρα που μπαίνουν σε εφαρμογή στην Πολωνία, όπως και έχουν μπει και στις Βαλτικές χώρες, στην Ουγγαρία ή στην Τσεχία (με την προσπάθεια απαγόρευσης της Κομμουνιστικής Νεολαίας) και τη Ρωσία με απαγορεύσεις συμβόλων, κομμουνιστικών κομμάτων ή επιπρόσθετα εμπόδια στη δράση τους (όπως το παράδειγμα της αφαίρεσης του δικαιώματος στο Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας να κατεβαίνει σε εκλογές) δεν έχουν στόχο μόνο τον εκφοβισμό των λαών αυτών των χωρών. Επιχειρούν να λειτουργήσουν ως μέσο τρομοκράτησης για τους λαούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου, ώστε να χτυπηθεί συνολικά το λαϊκό κίνημα, ό,τι κινείται κόντρα στη στρατηγική του κεφαλαίου.
Η ΕΕ ως ιμπεριαλιστικός οργανισμός έχει «στρώσει το έδαφος» για την αντικομμουνιστική εκστρατεία με την προσπάθεια ξαναγραψίματος της Ιστορίας, ενώ συμβολή σ' αυτό έχουν τα ποικιλώνυμα «ινστιτούτα μνήμης» που επεξεργάζονται την προπαγάνδα συκοφάντησης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, τα οποία έχει ιδρύσει η ίδια. Προωθεί τη θεωρία της δήθεν «σοβιετικής κατοχής» στις Βαλτικές χώρες και την αποκατάσταση των δωσίλογων που συνεργάστηκαν με τους φασίστες - ναζί. Τα νεοφιλελεύθερα και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που πρωτοστατούν σ' αυτή τη δράση, έχουν συνοδοιπόρους και τους οπορτουνιστές που συσπειρώνονται στο λεγόμενο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που σιγοντάρουν με τα περί «σταλινισμού» και «κόκκινης τρομοκρατίας».
Η επίθεση και η συκοφάντηση κατά του κομμουνιστικού κινήματος, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, κλιμακώνεται. Στοχεύουν στις συνειδήσεις κυρίως των νεότερων γενιών. Των γενιών που δεν έχουν άμεση γνώση για τις τεράστιες κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι στο σοσιαλισμό, πολύ περισσότερο για την τεράστια συμβολή της ΕΣΣΔ στην ήττα του φασισμού στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, συγκριτικά πολλαπλάσια απ' αυτήν των ΗΠΑ, Αγγλίας κλπ. Θέλουν να «χτίσουν» σε ένα άδειο ταμπλό και αξιοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτουν να διαμορφώσουν συνθήκες όπου δε θα υπάρχει τίποτε άλλο, παρά μόνο η δήθεν αιωνιότητα του καπιταλισμού. Παντού επιχειρούν μέτρα ελέγχου και παρέμβασης στο εσωτερικό και στη λειτουργία των κομμουνιστικών κομμάτων.
Αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Η προχτεσινή συμμετοχή αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στη διαμαρτυρία που οργανώθηκε από το ΚΚ Πολωνίας στη Βαρσοβία, η άμεση απάντηση εδώ στην Ελλάδα με την παράσταση διαμαρτυρίας στην πολωνική πρεσβεία, οι διαμαρτυρίες που έγιναν σε άλλες πόλεις της Ευρώπης, τα μηνύματα αλληλεγγύης στους κομμουνιστές της Πολωνίας δείχνουν το δρόμο. Πάνω απ' όλα, όμως, αυτό που χρειάζεται είναι να δυναμώσουν σε κάθε χώρα οι δεσμοί των κομμουνιστών με την εργατική τάξη, τα άλλα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα. Ετσι ώστε να δυναμώνουν το ρεύμα αντιπαράθεσης, αντεπίθεσης στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, η ταξική ενότητα των εργατών και η οργάνωση της συμμαχίας τους με τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, με αγωνιστική προοπτική, οι παραγωγοί όλου του κοινωνικού πλούτου να διεκδικήσουν την εξουσία από τους κεφαλαιοκράτες. Για να χτίσουν τη δική τους σοσιαλιστική κοινωνία (με όπλο τόσο τη θετική, αλλά και τα συμπεράσματα από την αρνητική πείρα της πρώτης απόπειρας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης) και να οργανώσουν την οικονομία και τη ζωή τους, απαλλαγμένοι από τα παράσιτα τους καπιταλιστές.
Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Λαϊκή αγανάκτηση από την αντιδραστική πολιτική...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΠΡΟΦΑΝΩΣ νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός σκέφτεται όπως αυτοί. Αλλιώς δεν εξηγείται η ...χαρούμενη δήλωση του υπουργού Οικονομικών περί του ότι «είναι εξασφαλισμένη» η δεύτερη δόση του δανείου από την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Αν είναι αληθής η δήλωση, δεν το γνωρίζουμε. Ξέρουμε, όμως, στα σίγουρα τι είναι ...εξασφαλισμένο: Οτι διαλύουν το Ασφαλιστικό, ότι η ακρίβεια θα γίνει δυσβάσταχτη, η ανεργία θα εκτιναχθεί και τα εργασιακά δικαιώματα βρίσκονται στην γκιλοτίνα.
Εξίσου εξασφαλισμένα είναι, φυσικά, και τα υπερκέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Ηδη, τράπεζες ανακοίνωσαν κερδοφορίες και οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις πάνε από το καλό στο καλύτερο.
Δεν ξέρουμε αν οι κυβερνώντες αισθάνονται μια χαρά και «εξασφαλισμένοι» με όλα αυτά. Αν είναι όμως έτσι, καλύτερα να το ...ξανασκεφθούν. Γιατί ο κόσμος «βράζει» από οργή και αγανάκτηση.
Και δεν πρόκειται ούτε με τα στημένα δελτία, ούτε με τους αποπροσανατολισμούς, ούτε με την υποτιθέμενη «εξυγίανση» του πολιτικού συστήματος να ...μαζέψουν τα πράγματα.
ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ, αν και πόσοι λογαριασμοί θα ανοίξουν για την υπόθεση της «SIEMENS»! Γιατί άλλο πράγμα είναι να λέγονται κάποια πράγματα και άλλο να γίνονται.
Ιδίως αν η μεταφορά «μαύρου χρήματος» δε γινόταν σε ευθεία γραμμή, αλλά σε ...τεθλασμένη. Γιατί είναι γνωστό πως οι διάδρομοι είναι πολλοί και «περνάνε» από τις περίφημες «off shore», καθώς και από άλλα τέτοια είδη «διαφάνειας».
Είναι προφανές ότι για να πέσει το περίφημο «άπλετο φως» στην υπόθεση (στο όνομα του οποίου ...πίνουν νερό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), πρέπει να θιγεί (έστω για λίγο, βρε παιδί μου) η περίφημη «ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων».
Μιλάμε, φυσικά, για τα κάθε λογής «απόρρητα» (τραπεζικά, επιχειρηματικά κ.λπ.) και όλον αυτό το μηχανισμό που έχουν στήσει για τη διασφάλιση των κερδών εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων, επενδυτών και συναφών επαγγελμάτων.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Θα το κάνουν, όμως, αυτό πολιτικές δυνάμεις, που υπάρχουν μόνο και μόνο για να διατηρείται αυτό το σύστημα;
Ταξικό κίνημα ελπίδας
Παπαγεωργίου Βασίλης
Παράδειγμα προς μίμηση, όσον αφορά την αγριότητα των αντιλαϊκών μέτρων, αποτελεί τώρα η Ελλάδα, σύμφωνα με ορισμένες μεγάλες ξένες εφημερίδες, που καλούν τις κυβερνήσεις των χωρών τους ...να ακολουθήσουν τα χνάρια της ελληνικής κυβέρνησης. «Οι Ευρωπαίοι θα έκαναν καλύτερα να εμπνευσθούν από την Ελλάδα μάλλον, παρά από τη Γερμανία, για να περιορίσουν τα ελλείμματά τους», ανέφερε χαρακτηριστικά σε χτεσινό άρθρο της η γερμανική οικονομική εφημερίδα «Χάντελσμπλαντ», επικρίνοντας για ατολμία το σχέδιο άγριων περικοπών ύψους 80 δισ. που ανακοίνωσε η γερμανική κυβέρνηση. «Οι Ευρωπαίοι μπορούν να μάθουν σήμερα, όχι από τη Γερμανία, αλλά από την Ελλάδα, πώς γίνεται η σταθεροποίηση ενός προϋπολογισμού», συμπληρώνει το κύριο άρθρο της εφημερίδας, εγκωμιάζοντας το πολιτικό θάρρος της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου. Η Ελλάδα «έχει το θάρρος να βάλει τέλος στις αναποτελεσματικές δομές του κρατικού μηχανισμού και να απαιτήσει έτσι επώδυνες περικοπές από την ίδια την εκλογική πελατεία της. Δεν μπορεί κανείς να πει το ίδιο για το συνασπισμό» που βρίσκεται στην κυβέρνηση στο Βερολίνο, καταλήγει ακόμη η εφημερίδα - όργανο του χρηματιστικού κεφαλαίου της Γερμανίας. Πρόκειται βέβαια για μονοδιάστατη - ταξική προσέγγιση, που αποσιωπά σκόπιμα την άλλη «πλευρά», δηλαδή τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και την ενίσχυση του ταξικού κινήματος, που πράγματι έστειλε ελπιδοφόρα μηνύματα στους λαούς της ΕΕ.
Να γίνουν «παρελθόν», στο χέρι μας είναι
Στο πετσί τους αρχίζουν να νιώθουν και οι φτωχομεσαίοι αγρότες της χώρας μας τι σημαίνει «αποπληθωρισμός», που με περισπούδαστο ύφος αστοί πολιτικοί, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι και λοιποί παρατρεχάμενοι του συστήματος, προτείνουν ως «διέξοδο από την οικονομική κρίση». Η μείωση των τιμών, που υποστηρίζουν όλοι οι παραπάνω «εν χορώ», για να καταστεί, όπως λένε, η ελληνική οικονομία περισσότερο «ανταγωνιστική», άρα κατά το σκεπτικό τους και πιο ελκυστική για «άμεσες ξένες επενδύσεις», έχει καταστροφικές συνέπειες στην καθημερινή ζωή του εργαζόμενου λαού συνολικά.
Στην πράξη σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης, αλλά και ακόμη μεγαλύτερη μείωση των τιμών που απολαμβάνει ο αγρότης για την πώληση των προϊόντων του. Ηδη σε ολόκληρη τη χώρα, μεγαλέμποροι και βιομήχανοι στη μεταποίηση αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, αποθρασυμένοι πλήρως, επιδιώκουν τη συμπίεση των τιμών ακόμη πιο κάτω και από τα περσινά επίπεδα, απειλώντας ευθέως τους μικροπαραγωγούς πως αν δεν πουλήσουν θα προχωρήσουν άμεσα σε εισαγωγές χιλιάδων τόνων αντίστοιχων αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων. Αλλωστε, το υφιστάμενο καθεστώς παραγωγής και εμπορίας προϊόντων εντός της ΕΕ είναι φτιαγμένο για τα συμφέροντά τους και την ενίσχυση της κερδοφορίας τους.
Το άγριο πλιάτσικο, που εξελίσσεται σε βάρος του εργαζόμενου λαού και του πλούτου που διαθέτει η χώρα, θα εντείνεται το επόμενο διάστημα μέρα με τη μέρα. Η λαιμαργία του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, για περισσότερα κέρδη δε θα κοπάσει. Η μόνη δύναμη που μπορεί να το σταματήσει είναι η σιδερένια ενότητα εργατών, φτωχών αγροτών, αυτοαπασχολούμενων. Με τη δική τους εξουσία και οικονομία να κάνουν τη βάρβαρη εκμεταλλευτική κοινωνία παρελθόν χωρίς επιστροφή.
Πληθαίνουν... οι «λαγοί» στο μοσχοβίτικο μετρό
Το... «κυνήγι» των «λαγών» ξεκινάει στο μετρό της Μόσχας. Οπου «λαγοί» στη νεο-ρωσική «αργκό» ονομάζονται οι επιβάτες του μετρό που δεν έχουν εισιτήριο. Γνωστοί σε μας και ως «τζαμπατζήδες». Οι «κυνηγοί» θα είναι ομάδες υπαλλήλων του μετρό σε σταθμούς - «κλειδιά» της ρωσικής πρωτεύουσας.
Η είδηση δε θα είχε κανένα ενδιαφέρον αν δεν συνοδευόταν από κάποιες «λεπτομέρειες». Ετσι, οι «λαγοί» της Μόσχας φτάνουν επισήμως και το 40% των επιβατών που μετακινούνται καθημερινά με το μετρό. Η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι νέοι και οι περισσότεροι από αυτούς φοιτητές. Διότι, όπως οι ίδιοι κατήγγειλαν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την έναρξη του «κυνηγιού», η μηνιαία κάρτα κοστίζει, ανάλογα τις αποστάσεις (σ.σ. περιλαμβάνονται και μικρές πόλεις στα περίχωρα της Μόσχας) από 2,5 χιλιάδες έως και 5 χιλιάδες ρούβλια, δηλαδή από 65 έως 131 ευρώ, την ώρα που το μηνιαίο κρατικό φοιτητικό επίδομα δεν ξεπερνάει τα 39 ευρώ...
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό το μηνιαίο επίδομα είναι κατάλοιπο της σοβιετικής εποχής. Επί ΕΣΣΔ δινόταν σε όλους ανεξαιρέτως τους φοιτητές και σπουδαστές και αντιστοιχούσε περίπου στο 40% του μισθού, ενώ προβλέπονταν πλήθος ειδικών περιπτώσεων σπουδαστών (οικογενειακή κατάσταση κλπ.) που ανέβαζαν αυτό το ποσό. Επιπλέον, η σπουδάζουσα νεολαία απολάμβανε πλήθος προνομίων, μεταξύ άλλων και οικονομικών, στην καθημερινότητά της, η οποία ουσιαστικά δεν είχε κανένα κόστος γι' αυτήν.
Ολα αυτά σήμερα δεν υπάρχουν. Αντίθετα, το μεγάλο ποσοστό των «λαγών» (στο οποίο φυσικά περιλαμβάνονται κατά βάση εργαζόμενοι, φοιτητές και συνταξιούχοι) στο μετρό, δείχνει πως πλέον ακόμη και αυτό το βασικό μέσο μετακίνησης για τους Μοσχοβίτες, έχει μετατραπεί σε «πολυτέλεια»...
Σε μας χρωστάνε!
Οι αποφάσεις της ΕΕ και των χωρών - μελών, οι κυβερνήσεις των οποίων η μία μετά την άλλη ανακοινώνουν μέτρα για το χτύπημα των λαϊκών στρωμάτων και τη μείωση των εισοδημάτων τους, αλλά και οι προχτεσινές αποφάσεις των υπουργών Οικονομικών για την υιοθέτηση μιας γενικευμένης πολιτικής λιτότητας σε βάρος των λαών ολόκληρης της ΕΕ, γκρεμίζουν εντελώς και τα τελευταία απομεινάρια της προπαγάνδας του ΠΑΣΟΚ. Το επιχείρημα ότι η κλιμακούμενη επίθεση σε βάρος του λαού, η λεηλασία του εισοδήματος των εργαζομένων και η καρατόμηση των εναπομεινάντων λαϊκών δικαιωμάτων οφείλονται στον (όποιο) δημοσιονομικό εκτροχιασμό, πέφτει εντελώς στο κενό.
Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία. Οι εργαζόμενοι - και στη δική μας χώρα - βρίσκονται αντιμέτωποι με μια συστηματική προσπάθεια που καταβάλλουν η άρχουσα τάξη των κρατών-μελών της ΕΕ, τα όργανα της ΕΕ, οι κυβερνήσεις, να βγει το κεφάλαιο όσο γίνεται περισσότερο αλώβητο από τη σφοδρή οικονομική κρίση, που πλήττει τον καπιταλισμό. Μόνο που για να μειωθεί η ζημιά που έτσι κι αλλιώς θα υπάρξει για κάποιες ομάδες του κεφαλαίου, τα βάρη της πρέπει να μεταφερθούν σε άλλες πλάτες. Στις πλάτες των εργαζομένων, οι οποίοι αν και δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για την κρίση και τα συμπτώματά της, καλούνται τώρα να υποταχθούν σε σχεδιασμούς που οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη υπονόμευση του βιοτικού τους επιπέδου. Σχεδιασμούς μέσω των οποίων επιδιώκεται η στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων, προσφέροντάς τους ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, με εργαζόμενους που δε θα έχουν περιθώρια επιλογών, που δε θα προβάλλουν απαιτήσεις, χωρίς ασφάλιση, χωρίς δικαιώματα, χωρίς στον ήλιο μοίρα.
Τα όργανα της ΕΕ και οι κυβερνήσεις - υπηρέτες του κεφαλαίου έχουν στήσει πολύ καλά το κόλπο τους. Επικαλούμενοι την κρίση που προκαλεί το εκμεταλλευτικό τους σύστημα, προσέφεραν στους τραπεζίτες, φανερά, κονδύλια που έχουν ήδη ξεπεράσει τα 4 τρισεκατομμύρια ευρώ για την τόνωση, λέει, των επιχειρήσεων, δηλαδή των εκμεταλλευτών. Τα τεράστια αυτά ποσά (αντιστοιχούν στο ελληνικό ΑΕΠ 16 χρόνων) φούντωσαν, όπως ήταν φυσικό, τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα οποία τώρα αξιώνουν να καλύψουν κατακλέβοντας ακόμα περισσότερο τους ...εκμεταλλευόμενους. Επιδιώκουν, δηλαδή, τη σωτηρία του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, σπέρνοντας τη φτώχεια και την ανέχεια σε εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά και στέλνοντας στο απόσπασμα τους μισθούς, την ασφάλιση, τις συντάξεις, την υγειονομική περίθαλψη, τη μόρφωση, τους ίδιους τους εργαζόμενους κι ολόκληρο το λαό.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να παρακολουθήσουν τη λογική που θέλει να επιβάλει η άρχουσα τάξη με τα όργανά της, σε Ελλάδα και ΕΕ. Πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να παγιδευτούν και να υποταχθούν σε αυτή. Η κρίση προκλήθηκε εξαιτίας του εκμεταλλευτικού συστήματος και της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που επιδιώκουν να αυξάνουν συνεχώς τα κέρδη τους σε βάρος της κοινωνίας, άρα την κρίση οφείλουν να την πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες. Τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος διογκώθηκαν εξαιτίας της πολιτικής στήριξης των κεφαλαιοκρατών, άρα αυτοί πρέπει να μας επιστρέψουν τον κλεμμένο πλούτο. Οι εργάτες, οι άλλοι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ, οι νέοι και οι νέες, οι γυναίκες, όλοι αυτοί που καθημερινά ζούμε στην κόψη του ξυραφιού, ούτε δανειστήκαμε ούτε χρωστάμε στον οποιονδήποτε. Αντίθετα, μας χρωστάνε τα πάντα!
Feeds
