Τρίτη 20 Ιούλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ανατροπές δίχως όρια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κοροϊδεύει κατάμουτρα τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους η κυβέρνηση όταν διά στόματος του εκπροσώπου της διαβεβαιώνει ότι τάχα δε θα χρειαστούν νέα μέτρα για το ασφαλιστικό επειδή, όπως είπε χτες ο Γ. Πεταλωτής, «έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε (σ.σ. το ασφαλιστικό) να είναι βιώσιμο και κατά το δυνατόν δίκαιο». Παρά την άγρια σφαγή στις συντάξεις, που πλέον μετατρέπονται σε προνοιακό επίδομα και την κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, κάθε άλλο παρά διασφαλίζεται η «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού ακόμα και η καταβολή των συντάξεων πείνας. Αλλωστε, το ίδιο το ΔΝΤ στην έκθεση που δημοσιεύτηκε την περασμένη Παρασκευή, αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο νέων παρεμβάσεων στο ασφαλιστικό επειδή, όπως επισημαίνεται, «δεν είναι σαφές ότι μπορεί (σ.σ. η "ασφαλιστική μεταρρύθμιση") να περιορίσει τις ανάγκες χρηματοδότησης από 12,5% του ΑΕΠ που ήταν πριν από τη μεταρρύθμιση σε 2,5% του ΑΕΠ». Με άλλα λόγια, θέλουν πρόσθετα μέτρα που θα περικόψουν τις δαπάνες για το ασφαλιστικό κατά 2,5%-3,5% του ΑΕΠ, δηλαδή κατά 6-8,5 δισ. ευρώ. Αλλωστε, ο ίδιος ο Γ. Λοβέρδος (στη «Free Sunday») κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνση, λέγοντας ότι «το ασφαλιστικό θέλει διαρκή πλοήγηση. Δεν κάνουμε μια αλλαγή που οδηγεί απευθείας στο 2060». Η επιχείρηση εφησυχασμού και αναμονής δεν πρέπει να περάσει. Η κυβέρνηση του μνημονίου και τα κόμματα που τη στηρίζουν, όπως το ΛΑ.Ο.Σ. αλλά και η ΝΔ που συναινεί, πρέπει να πάρουν την απάντησή τους μέσα από την αντεπίθεση του λαϊκού - ταξικού κινήματος με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Συλλαλητήριο οικοδόμων

«

Η ανεργία στον κλάδο των κατασκευών από καιρό έχει χτυπήσει κόκκινο», σημειώνει, μεταξύ άλλων, η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας για να εκφράσει το τεράστιο μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζουν χιλιάδες εργάτες στον κλάδο. Ταυτόχρονα, να αναδείξει τη σημασία που έχει το πανελλαδικό συλλαλητήριο, που οργανώνει, μεθαύριο Πέμπτη, στην Αθήνα, διεκδικώντας άμεσα ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης των ανέργων και μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας. Τα ίδια τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους: Η οικοδομική δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα το 2009, συγκριτικά με το 2005, έχει μειωθεί κατά 55%. Το ίδιο συμβαίνει και στα δημόσια έργα. Οι εργαζόμενοι του κλάδου το 2009 ήταν 35 χιλιάδες λιγότεροι από το 2007.

Το τι σημαίνει ανεργία το περιγράφει ανάγλυφα η ίδια η ανακοίνωση - κάλεσμα της Ομοσπονδίας στο συλλαλητήριο. Μέρα με τη μέρα, οι άνεργοι αδυνατούν να καλύψουν όλο και περισσότερες υποχρεώσεις. Στοιχειώδεις υποχρεώσεις που έχουν να κάνουν με το φαΐ, το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο, το νοίκι, την εκπαίδευση και την ανατροφή των παιδιών, την αντιμετώπιση ασθενειών και άλλα. Και τόσο μεγαλώνει το πρόβλημα, όσο η πολιτική που ασκείται σε όφελος του κεφαλαίου όχι μόνον αυξάνει τον αριθμό των ανέργων, αλλά εντείνει τη φοροληστεία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, οδηγεί στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση τομέων, υπηρεσιών και αγαθών κοινωνικού χαρακτήρα.

Αυτή η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την οργανωμένη ταξική πάλη των εργατών. Πάλη, που θα δείχνει τις πραγματικές αιτίες και θα θέτει στόχους που απαντούν στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες. Θα αποτρέψει όσους επιχειρήσουν να απλώσουν χέρι στους άνεργους, όπως οι τράπεζες. Θα παρέμβει ενάντια σε όσους και ό,τι μπει εμπόδιο στην παροχή αναγκαίων υπηρεσιών - π.χ. Υγείας - σε ανέργους γιατί δεν τηρούν τις ...προϋποθέσεις. Ταυτόχρονα, θα διεκδικεί την άμεση λήψη μέτρων για την προστασία των ανέργων. Αλλά και μέτρα για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας, η οποία θα διασφαλίζει τις αναγκαίες υποδομές για τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης. Υποδομές, δηλαδή, που έχουν να κάνουν με τους τομείς της Υγείας, της Πρόνοιας, της Εκπαίδευσης, της αντιπλημμυρικής προστασίας των πόλεων, της αντισεισμικής θωράκισης κατοικιών, δημόσιων κτιρίων, βιομηχανιών και άλλα.

Η πάλη αυτή δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνον ενός κλάδου. Δεν αφορά μόνο στον κλάδο των κατασκευών η λήψη μέτρων προστασίας για τους ανέργους. Ενώ η καταπολέμηση της ανεργίας στο συγκεκριμένο κλάδο είναι άρρηκτα δεμένη με τη διεκδίκηση φθηνής, ασφαλούς και ποιοτικής λαϊκής στέγης, δημόσιας δωρεάν Παιδείας, Υγείας και Πρόνοιας για όλους, έργων αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής προστασίας κλπ., σε όφελος του λαού, που το κεφάλαιο δεν τα κάνει γιατί δεν έχουν κέρδος. Είναι, λοιπόν, ένας αγώνας, που, αντικειμενικά, αφορά στο σύνολο των εργαζομένων και, ταυτόχρονα, συνδυάζεται αναπόφευκτα με το δρόμο ανάπτυξης, ο οποίος στο κέντρο της προσοχής του θα έχει τη διασφάλιση των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων και όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με την έννοια αυτή, το συλλαλητήριο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και η προοπτική του είναι υπόθεση όλων μας.


Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

Η αντιΚΚΕ χολή του Κασιμάτη...

Δεν προκαλούν εντύπωση οι ύμνοι που έγραψε o Στ. Kασιμάτης στην «Καθημερινή» (18/7/1010) για το βιβλίο του γνωστού «καθηγητή» αναθεώρησης της Ιστορίας και προσαρμογής στις τωρινές πολιτικές ανάγκες της άρχουσας τάξης ενάντια στο κίνημα και στο ΚΚΕ Νίκου Μαραντζίδη για τον ΔΣΕ. Ο Μαραντζίδης δε γράφει ιστορία, αλλά κάνει πολιτική διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων, γράφοντας από τη σκοπιά της ιδεολογίας των αστών για την τότε ιστορική εποχή, προκειμένου να δώσει όπλα στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Αυτήν εξυμνεί και ο Κασιμάτης, το ύφος του οποίου βγάζει χολή για το ΚΚΕ και τους αγώνες του λαού μας για τη δική του εξουσία στον τόπο του, κόντρα στους ντόπιους αστούς και τους ιμπεριαλιστές Αγγλους και Αμερικάνους συμμάχους του. Αυτοί ματοκύλισαν το λαό μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τη γερμανική κατοχή, για να επιβάλουν την εξουσία του κεφαλαίου. Ο λαός την απελευθέρωσε και όχι η τάξη του Μαραντζίδη και του Κασιμάτη, αφού ένα τμήμα της ήταν με τους Γερμανούς κατακτητές και δολοφονούσε το λαό που αγωνιζόταν για την απελευθέρωση, ενώ το άλλο έκανε αντίσταση από τα σαλόνια της Μέσης Ανατολής. Ετσι δε μπορούσαν οι κύριοι «δημοκράτες» να κάνουν διαφορετικά από το να στρέψουν τα όπλα τους, μαζί και αυτά των Αγγλων, κατά του λαϊκού κινήματος, ωθώντας στον Εμφύλιο που διεξήγαγαν μαζί με τους Αμερικάνους, αφού δεν είχαν κανένα έρεισμα στο λαό.

... και ο φόβος των αστών μπροστά στην Ιστορία

Το γραφτό του Κασιμάτη προδίδει φόβο στην πρεμούρα του να χτυπήσει την κομμουνιστική ιδεολογία και δράση, για το γεγονός ότι τη φλόγα αυτών των αγώνων την κρατάει άσβεστη σήμερα το ΚΚΕ, στοιχειώνοντας τον ύπνο του Κασιμάτη, του Μαραντζίδη και της τάξης που υπηρετούν. Προδίδεται άλλωστε και ο ίδιος ο σχολιογράφος της «Καθημερινής» με αυτά που γράφει: «Δύσκολο να εξηγήσει κανείς, βάσει της λογικής, τι μπορεί να ωθεί έναν σημερινό κομμουνιστή να πανηγυρίζει τη μνήμη της τελικής ήττας (...) Είναι γι' αυτήν τη σχολαστική τεκμηρίωση με νέα στοιχεία που το βιβλίο του Ν. Μαραντζίδη κάνει το κατεστημένο των υμνητών της "εποποιίας" του ΔΣΕ να εκνευρίζεται. Θα τους περάσει όμως, όπως πέρασε και η ιδεολογία, εξαιτίας της οποίας οδήγησαν την Ελλάδα στον αιματηρότερο πόλεμο που γνώρισε κατά τον 20ό αιώνα». Ο μόνος εκνευρισμός που εμείς διακρίνουμε, είναι αυτός του Κασιμάτη. Και είναι απόλυτα δικαιολογημένος, επειδή ξέρει πως τα ιδανικά των μαχητών του ΔΣΕ είχαν ακαταμάχητη υπεροχή και αποτελούν παρακαταθήκη για τους σημερινούς λαϊκούς αγώνες, παρά την προσπάθεια της αστικής τάξης να τα συκοφαντήσει και να τα τσακίσει με λύσσα. Το ίδιο επιχειρεί και ο Κασιμάτης, διαφημίζοντας τους γνωστούς αμερικανοθρεμμένους «ιστορικούς». Δυστυχώς όμως γι' αυτόν και τους ομοίους του, είναι πολύ μικρό το μπόι τους.

Κατάντια «Αυγής» και ΣΥΝ αυτή

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το πολύ κύριε ελέησον το βαριέται, ως γνωστόν, και ο παπάς. Δεν το βαριέται όμως η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και το ΠΑΜΕ... Βεβαίως πλήττονται μονάχα οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι και όχι οι πλούσιοι... Είναι φυσικό και αναγκαίο τα συνδικάτα να αντιδρούν, να οργανώνουν ένα μίνιμουμ αντίστασης... Ενα όπλο, βεβαίως, είναι οι διαδηλώσεις και οι απεργίες, ένα άλλο είναι ο συνεχής διάλογος με την κυβέρνηση... Το μόνο που αφθονεί είναι οι διαδηλώσεις και οι απεργίες... παρά μία αποτελεσματική πίεση για διάλογο. Αυτός είναι ο ελληνικός συνδικαλισμός... Στο μεταξύ, το κέντρο της Αθήνας μέρα με τη μέρα μαραζώνει... Σε περιόδους κρίσης η κάθε σου κίνηση πρέπει να βοηθά στο ξεπέρασμα της κρίσης και όχι στην επιδείνωσή της. Ποιος (και πώς) θα κατέβει στο κέντρο να ψωνίσει; Ποιος θα κρατήσει ανοιχτά τα μαγαζιά; Πόσοι εργαζόμενοι κινδυνεύουν ακόμα να χάσουν τη δουλειά τους με την ύφεση που κάνει ήδη την εμφάνισή της στη γωνία; Ποιος θα ακούσει την κραυγή απόγνωσης όσων έχουν μικρομάγαζα ή όσων έχουν μικρές επιχειρήσεις που καλούνται να απεργούν σχεδόν κάθε εβδομάδα; Είναι υπεύθυνος συνδικαλισμός αυτός... η "επαναστατική" γυμναστική του ΚΚΕ».

Ποια εφημερίδα τα γράφει αυτά; Η «Αυγή» (18/7/2010). Ναι, δικό της δημοσίευμα είναι. Αυτοί που πασχίζουν να παρουσιάζουν δήθεν αγωνιστική φιλολαϊκή ταυτότητα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, σηκώνουν κουρνιαχτό ενάντια στις εργατικές κινητοποιήσεις, τη στιγμή που σφάζονται οι εργατικές κατακτήσεις. Γιατί δε βοηθούν στο διάλογο για το ξεπέρασμα της κρίσης! Σε όφελος ποιανού; Προφανώς σε όφελος του κεφαλαίου, αφού ουσιαστικά λένε να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις και να τα βρουν εργαζόμενοι, κυβέρνηση και επιχειρηματίες! Δηλαδή, να βάλουν πλάτη οι εργαζόμενοι στη φτώχεια τους, την ανεργία τους, την εξαθλίωση, για να σωθεί το σύστημα από την κρίση! Την ίδια ακριβώς προπαγάνδα χρησιμοποιούν και οι μεγαλέμποροι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Οσο για το κλάμα περί εμποδίων στα ψώνια των ανθρώπων του μόχθου, αυτοί δεν ψωνίζουν αφού δεν έχουν λεφτά ελέω πολιτικής μνημονίου και όχι λόγω απεργιών. Τα μικρομάγαζα δεν έχουν δουλειά για τον ίδιο λόγο, αλλά και λόγω ανταγωνισμού με τα μονοπώλια του χώρου που τα εκτοπίζουν. Οσο για τους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά, δε φταίνε οι απεργίες, εκτός και αν έχουν δίκιο η κυβέρνηση, ο Αλαφούζος, ο ΔΟΛ, το ΕΒΕΑ, οι μεγαλοξενοδόχοι, κλπ., που προπαγανδίζουν τα όμοια. Παράκρουση αριστερούληδων, ή αυτοαποκάλυψη φιλοκαπιταλιστικής αγανάκτησης;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κροκοδείλια δάκρυα...

Το Σάββατο που μας πέρασε έγινε γνωστό ότι η βρετανική εταιρεία διοργάνωσης ταξιδιών «Goldtrail», που ειδικεύεται στις διακοπές σε Ελλάδα και Τουρκία, βάρεσε «κανόνι». Τέσσερις χιλιάδες Βρετανοί εγκλωβίστηκαν στη χώρα μας με τα εισιτήρια της επιστροφής τους ακυρωμένα, ενώ ακόμα μερικές δεκάδες χιλιάδες Βρετανοί που είχαν κανονίσει να έρθουν διακοπές στην Ελλάδα έχασαν τα χρήματά τους.

Την προηγουμένη, την Παρασκευή, εν μέσω καλοκαιριού, κήρυξε πτώχευση η «Goldtrail Holidays», η οποία έφερνε τη βδομάδα αεροπορικώς 4.000 τουρίστες στην Κέρκυρα.

Το Σεπτέμβρη του 2008 έκλεισε διά παντός ο τρίτος μεγαλύτερος τουρ οπερέιτορ της Μ. Βρετανίας (η «ΧL Leisure»), αφήνοντας στα κρύα του λουτρού 85.000 τουρίστες που είχαν προπληρώσει αλλά το ταξίδι τους δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Η συγκεκριμένη έφερνε στην Ελλάδα ετησίως περί τους 300.000 τουρίστες.

Μαζί με όλα τα παραπάνω, κάθε χρόνο εκατοντάδες τουριστικά γραφεία, δεκάδες ξενοδοχεία, αλλά και δεκάδες χιλιάδες καταστήματα τουριστικού ενδιαφέροντος κατεβάζουν οριστικά τα ρολά τους, ενώ δεκάδες χιλιάδες απασχολούμενοι στους κλάδους του τουρισμού στέλνονται στην ανεργία. Ορισμένες φορές, μάλιστα, όταν κάποια ξένα γραφεία διακόπτουν τη λειτουργία τους, το δικό τους το «κανόνι» ισοδυναμεί με ...βομβαρδισμό ολόκληρων περιοχών στη χώρα μας, όπως για παράδειγμα έγινε με την «ΧL», που το κλείσιμό της βούτηξε στην απόγνωση τα νησιά του Ιονίου και πολλές περιοχές της Πελοποννήσου.

Είδατε ποτέ τα Μέσα Ενημέρωσης να κάνουν παρέμβαση για τις συνέπειες που έχουν στον τουρισμό παρόμοιου είδους επιχειρηματικές επιλογές; Ακούσατε ποτέ εκφωνητές και σχολιαστές να καταγγέλλουν τις πολυεθνικές του τουρισμού όταν εξαιτίας τους χάνονται δεκάδες χιλιάδες τουρίστες, που μάλιστα χρυσοπλήρωσαν τα «πακέτα διακοπών» αλλά δεν κατάφεραν να ταξιδέψουν; Διαπιστώσατε έστω και μία φορά κάποιους από τους επώνυμους αναλυτές να αποκαλύπτουν τις αρνητικές συνέπειες που έχουν για τον τουρισμό της χώρας τα ακριβά ακτοπλοϊκά εισιτήρια, τα πανάκριβα ξενοδοχεία, οι συνεχείς ανατιμήσεις σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης;

Τα Μέσα Ενημέρωσης των μεγαλοκατασκευαστών και των εφοπλιστών και οι ακριβοπληρωμένες πένες τους γνωρίζουν ότι αυτά είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και του ανταγωνισμού για περισσότερα κέρδη. Ξέρουν πολύ καλά ότι τα «κανόνια» που βαράνε κάποιες επιχειρήσεις, είναι το λίπασμα για να κερδίσουν οι εναπομείνασες ακόμα περισσότερα. Αυτούς τους ενδιαφέρουν τα κέρδη και άρα η «έννομος τάξη» στην κοινωνία και η «εύρυθμος λειτουργία» της αγοράς. Γι' αυτό έχουν ανοιχτό μέτωπο κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων. Γι' αυτό γρυλίζουν όταν απεργούν οι ναυτεργάτες. Γι' αυτό ρίχνουν χολή όταν διαπιστώνουν ότι οι εργαζόμενοι δε σκύβουν το κεφάλι. Γι' αυτό κρύβουν, ολοένα και πιο προκλητικά, την ένδεια και τη φτώχεια που εξαπλώνεται με επικίνδυνους ρυθμούς. Το ότι εξαπολύουν τις επιθέσεις τους ενάντια στους εργαζόμενους πότε στο όνομα της εικόνας που δίνει η χώρα στο εξωτερικό, πότε για τη σωτηρία του τουρισμού, είναι απλά και μόνο το αναγκαίο πρόσχημα.

Τα «δάκρυα» που έπεσαν από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, αλλά και η βρώμικη επίθεση που τα Μέσα Ενημέρωσης και ορισμένοι εκπρόσωποι του κλάδου εξαπέλυσαν ενάντια στους εργαζόμενους που αντιστέκονται στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, είχαν αποκλειστικό στόχο να βάλουν πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική και να εξασφαλίσουν νέα προνόμια για τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα που έχουν εξελιχθεί σε μονοπώλια.

Ο κ. πρόεδρος της ΓΣΕΕ

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Σκληρό και αδίστακτο εργοδότη» χαρακτήρισε το ΚΚΕ ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ. Ι. Παναγόπουλος όπως έγραψε το «Βήμα», (17/7/2010) και κατηγόρησε χτες το ΚΚΕ ότι «συνυπέγραψε μείωση μισθών για τρία χρόνια» και συνέχισε: «οι επικριτές και οι αυστηροί κριτές θα πρέπει να απολογηθούν απέναντι στην κοινωνία και στους εργαζομένους για την εργοδοτική τους συμπεριφορά απέναντι στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων του κόμματος». Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κάθε φορά που ως μέλος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ (κόμμα της πλουτοκρατίας είναι αυτός θα διέφερε;) προωθεί από το πόστο του επικεφαλής μιας ανυπόληπτης στην εργατική τάξη «συνδικαλιστικής» ηγεσίας, που την κατάντησαν όργανο των κεφαλαιοκρατών, αντεργατικά μέτρα, ως αντιπερισπασμό χρησιμοποιεί τον αντικομμουνισμό, μπας και καταφέρει να συγκαλύψει τις πομπές τους, ενάντια στους εργάτες. Που σημαίνει ωμά ψέμα. Τα ίδια έκανε και όταν υπέγραφε συμβάσεις των 77 λεπτών του ευρώ, τα ίδια όταν υπέγραφε συμφωνία κοινής αντιμετώπισης της κρίσης με τον ΣΕΒ, τη διαβόητη των 11 σημείων για την παραγωγική ανάπτυξη των επιχειρηματιών και την ανταγωνιστικότητα, τα ίδια και όταν καλούσε τους εργάτες να στηρίξουν την κυβέρνηση κόντρα στους κερδοσκόπους, δηλαδή το μνημόνιο, αντί να προετοιμάζει και να οργανώνει αγώνες ενάντια στην πολιτική σφαγής των εργατικών κατακτήσεων. Δεν του έμεινε και τίποτα άλλο να κάνει, αφού τα πεπραγμένα του, αποτελούν την πεμπτουσία της αντεργατικής δράσης. Τώρα λοιπόν περιέπεσε και στην τακτική του «πες ψέμα κάτι θα μείνει» μιλώντας για «μείωση μισθών» από το ΚΚΕ. Ασε που έρχεται επόμενος και καταϊδρωμένος στη σάπια προπαγάνδα, ακολουθώντας δημοσιολόγους των επιχειρηματικών ομίλων των αστικών ΜΜΕ σαν τους γνωστούς για τα αντικομμουνιστικά τους ανδραγαθήματα Μανδραβέλη, Παπαδημητρίου και άλλους του συγκεκριμένου ομίλου. Αυτοί το πρωτοέβγαλαν ως είδηση. Ο κ. Παναγόπουλος ταυτίζεται λοιπόν με τους δημοσιολόγους και την εφημερίδα των επιχειρηματιών που δε δίνουν δεκάρα για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ισα ίσα, αυτοί γράφουν συνεχώς για κεκτημένα που πρέπει να καταργηθούν και προπαγανδίζουν ενάντια στους εργαζόμενους καθημερινά. Αντί λοιπόν, να σιωπήσει, έστω σε ό,τι έχει σχέση με το ΚΚΕ, προκειμένου να «σκεπάσει» το λεκέ της υπογραφής σύμβασης μείωσης μισθών για ολόκληρη την εργατική τάξη, καταφεύγει στο ψέμα και την αντικομμουνιστική συκοφαντία. Ελλείψει άλλων επιχειρημάτων. Ετσι είναι οι αδίστακτοι εργατοπατέρες...

Παιχνίδι εντυπώσεων...

Παιχνίδι εντυπώσεων κάνει ο Πρετεντέρης με το νόμο για τις εκλογικές δαπάνες και την πέρα για πέρα δίκαιη αντίδραση του ΚΚΕ. Χωρίς να λέει το ελάχιστο για την ουσία των αντιρρήσεων που εγείρει το Κόμμα σχετικά με το νόμο, προσπαθεί να παρουσιάσει την αντίδραση του ΚΚΕ σαν στείρα άρνηση να υπάρξει έλεγχος στις εκλογικές δαπάνες και κατ' επέκταση στα οικονομικά του. Εχει μάλιστα και έτοιμη τη λύση για την κυβέρνηση, στην περίπτωση που «φτάσουμε σε ακρότητες» - όπως λέει - ανυπακοής του ΚΚΕ στο νόμο: «Να μην ανακηρυχθούν ως υποψήφιοι όσοι δεν συμμορφώνονται με τον νόμο ή να κηρυχθούν έκπτωτοι όσοι δεν τον εφαρμόζουν. Τόσο απλό». Και για να γίνει απόλυτα αντιληπτό το περιεχόμενο της «σύστασης», γράφει ο Πρετεντέρης: «Διότι, η νόμιμη πολιτική δραστηριότητα των κομμάτων δεν ασκείται α λα καρτ. Είτε σέβεσαι το νομικό πλαίσιο των εκλογών και μαζεύεις ψήφους. Είτε δεν το σέβεσαι και βλέπεις τις εκλογές από το σπίτι σου».

... και ο πραγματικός καημός τους

Οι αστοί και οι γραφίδες τους πασχίζουν να τσουβαλιάσουν και το ΚΚΕ στην πρακτική των αστικών κομμάτων σχετικά με «τη διακίνηση "μαύρου χρήματος", καθώς και τις αμφιλεγόμενες πηγές χρηματοδότησης των διαφόρων υποψηφίων», που στηρίζουν αυτά τα κόμματα, για τα οποία κόπτεται ο Πρετεντέρης στο άρθρο του. Ξέρουν όμως πολύ καλά ότι με κανένα νόμο τους δεν «καθαρίζουν» με αυτά τα συμπτώματα συναλλαγής κράτους, οργάνων του με επιχειρηματίες, που ευδοκιμούν στο αστικό πολιτικό σύστημα, αφορούν τα αστικά κόμματα εξουσίας και είναι φαινόμενα σύμφυτα με την αντιλαϊκή πολιτική τους. Αλλού είναι επομένως ο καημός τους και γι' αυτό λυσσάνε με την αντίδραση του ΚΚΕ. Θέλουν να εμποδίσουν λαϊκούς ανθρώπους να συμμετέχουν σαν υποψήφιοι στις εκλογές. Θέλουν να φακελώσουν μέσα από τις τράπεζες όσους από το υστέρημά τους θελήσουν να ενισχύσουν και οικονομικά τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ. Γι' αυτό προσπαθούν να απαγορεύσουν την οικονομική δουλειά με το κουπόνι, επιδιώκοντας παράλληλα να βάλουν εμπόδια στην πολιτική επαφή του ΚΚΕ με το λαό, μέρος της οποίας είναι και η οικονομική εξόρμηση. Θέλουν κόμματα κρατικοδίαιτα και συνδυασμούς και εκλεγμένους αποκλειστικά από τους οικονομικά ισχυρούς για να γίνονται οι δουλειές και των αστών πολιτικών και του κεφαλαίου. Και δε θέλουν ούτε καν έλεγχο. Γι' αυτό υποστηρίζουν χρηματοδοτήσεις μέσω τραπεζών. Δε θα πάει ο εργάτης στην τράπεζα για να δώσει 10 ευρώ από το υστέρημά του. Ο επιχειρηματίας θα χρηματοδοτήσει με χιλιάρικα ευρώ τους συνδυασμούς της πλουτοκρατίας. Ασε που η ονομαστική προσφορά είναι έμμεσο φακέλωμα. Επειδή λοιπόν το ΚΚΕ δεν πρόκειται να τους κάνει τη χάρη, προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα εναντίον του. Τζάμπα χαραμίζουν χρόνο και μελάνι. Οι απειλές τους εκφράζουν την ανησυχία τους, αλλά και το μέγεθος της αντιδραστικότητας που κρύβουν τα μέτρα τους, όσο «αθώα» κι αν προσπαθούν να τα πλασάρουν.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ