Δεν προκαλούν εντύπωση οι ύμνοι που έγραψε o Στ. Kασιμάτης στην «Καθημερινή» (18/7/1010) για το βιβλίο του γνωστού «καθηγητή» αναθεώρησης της Ιστορίας και προσαρμογής στις τωρινές πολιτικές ανάγκες της άρχουσας τάξης ενάντια στο κίνημα και στο ΚΚΕ Νίκου Μαραντζίδη για τον ΔΣΕ. Ο Μαραντζίδης δε γράφει ιστορία, αλλά κάνει πολιτική διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων, γράφοντας από τη σκοπιά της ιδεολογίας των αστών για την τότε ιστορική εποχή, προκειμένου να δώσει όπλα στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Αυτήν εξυμνεί και ο Κασιμάτης, το ύφος του οποίου βγάζει χολή για το ΚΚΕ και τους αγώνες του λαού μας για τη δική του εξουσία στον τόπο του, κόντρα στους ντόπιους αστούς και τους ιμπεριαλιστές Αγγλους και Αμερικάνους συμμάχους του. Αυτοί ματοκύλισαν το λαό μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τη γερμανική κατοχή, για να επιβάλουν την εξουσία του κεφαλαίου. Ο λαός την απελευθέρωσε και όχι η τάξη του Μαραντζίδη και του Κασιμάτη, αφού ένα τμήμα της ήταν με τους Γερμανούς κατακτητές και δολοφονούσε το λαό που αγωνιζόταν για την απελευθέρωση, ενώ το άλλο έκανε αντίσταση από τα σαλόνια της Μέσης Ανατολής. Ετσι δε μπορούσαν οι κύριοι «δημοκράτες» να κάνουν διαφορετικά από το να στρέψουν τα όπλα τους, μαζί και αυτά των Αγγλων, κατά του λαϊκού κινήματος, ωθώντας στον Εμφύλιο που διεξήγαγαν μαζί με τους Αμερικάνους, αφού δεν είχαν κανένα έρεισμα στο λαό.