(Του απεσταλμένου μας Νίκου ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ).--

Τα αποκαλυπτήρια του νέου μνημείου, αφιερωμένου στους τέσσερις ηρωικούς μαχητές του ΔΣΕ που έπεσαν νεκροί στη μάχη της Σπανούρας Κοτύλης το 1947, έγιναν την περασμένη Κυριακή στο Γράμμο (Νομός Καστοριάς), κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που οργάνωσε η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, με τη συμμετοχή κόσμου από τις γύρω περιοχές. Στην εκδήλωση συμμετείχε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Κώστα Αβραμόπουλο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Το μνημείο φιλοτέχνησαν ο γλύπτης Θανάσης Μαργαρίτης από τη Θεσσαλονίκη και ο αρχιτέκτονας Νίκος Κυριαζίδης, από την Κοζάνη. Ο ηρωικός θάνατος των τριών μαχητών του ΔΣΕ, Γιάννη Θεοδώρου, Νίκου Χατζηβασιλείου, Θάνου Δημητρίου, καθώς και του διοικητή της ομάδας Κώστα Ηλιάδη, συγκινεί και εμπνέει για την παλικαριά τους.

Τον Ιούλη του 1947, κατά τη διάρκεια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του αστικού στρατού στο Γράμμο, με την επωνυμία «Εαρινή Εκστρατεία», η ανταρτοομάδα που κρατούσε τη θέση στη Σπανούρα Κοτύλης (Χάρος) ήρθε αντιμέτωπη με ένα τάγμα, 8 πυροβόλα και σμήνος αεροπορίας που έριχνε σωρηδόν βόμβες «ναπάλμ».

Το ύψωμα κρατήθηκε όλη την ημέρα. Το βράδυ - λίγο νωρίτερα είχε σκοτωθεί ο διοικητής της ομάδας Κώστας Ηλιάδης - οι τρεις αντάρτες, αφού έριξαν και την τελευταία τους σφαίρα και μην έχοντας κανένα δρόμο διαφυγής, για να μην πιαστούν αιχμάλωτοι, πιάστηκαν - σύμφωνα με μαρτυρίες - χέρι χέρι σ' έναν τελευταίο χορό και πήδηξαν στον γκρεμό βάθους 150 μέτρων.

Η εκδήλωση άρχισε με την απαγγελία του όρκου του αντάρτη του ΔΣΕ και ακολούθησε «Η προσευχή του αντάρτη» από δύο νεολαίους της ΚΝΕ. Στη κεντρική ομιλία της εκδήλωσης, ο Κώστας Σταμπολίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, αφού αναφέρθηκε στο μεγαλειώδη αγώνα του ΔΣΕ, τα διδάγματα που οποίου εμπνέουν σήμερα τους αγώνες του λαού, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Τώρα που επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι η διαχείριση της κρίσης γίνεται όλο και δυσκολότερη.

Τώρα που η αστική διαχείριση δεν μπορεί να δώσει λύσεις και όποια μορφή κι αν διαλέξει θα οδηγήσει στο μεγάλωμα της ανεργίας, στη μείωση του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος, στην αύξηση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους στις καπιταλιστικές χώρες και στους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς.

Τώρα είναι η ώρα της στράτευσης και της αντεπίθεσης, είναι η ώρα του ΚΚΕ.

Γι' αυτό δυναμώνουν οι συζητήσεις και οι παρεμβάσεις γύρω από τη λεγόμενη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Επιδιώκουν μέσα από αυτή τη φιλολογία και ανεξάρτητα από το πού θα καταλήξει να καλμάρουν τη συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση.

Αυτή η συζήτηση, όπου και αν καταλήξει, αντανακλά τη δυσκολία του συστήματος να διαχειριστεί την εξέλιξη της κρίσης - τελικά είναι ομολογία αποτυχίας. Ακριβώς γι' αυτό πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε η λαϊκή αγανάκτηση να μην εκτραπεί σε ανώδυνους και επιφανειακούς στόχους, αλλά να θέσει στο επίκεντρο της αμφισβήτησης την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Σήμερα, όλοι, αστικά κόμματα, κυβέρνηση και καπιταλιστές αναζητούν αντεργατικές λύσεις για διέξοδο από την κρίση. Αυτές υπηρετεί και η ανασυγκρότηση του κρατικού μηχανισμού σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο με τον λεγόμενο "Καλλικράτη" που υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Οι εκλογές για τα τοπικά κρατικά διοικητικά όργανα πρέπει να αξιοποιηθούν από το λαό, το αποτέλεσμά τους να εκφράσει την απόφαση του λαού να δυσκολέψει ή και να αποτρέψει την υλοποίηση αντιλαϊκών μέτρων, να εκφράσει την καταδίκη της κυρίαρχης πολιτικής και του μνημονίου, τώρα πρέπει ο λαός να τιμωρήσει με τη συμμετοχή και την ψήφο στήριξης στα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" που θα στηρίξει το ΚΚΕ.

Ο λαός δεν έχει ανάγκη από δημάρχους και περιφερειάρχες απλά "έντιμους". Χρειάζεται αδιάλλακτους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ασυμβίβαστους, αγωνιστές, πρωτοστάτες και οργανωτές των λαϊκών αγώνων.

Η πρόταση του Κόμματός μας για λαϊκή συμμαχία, λαϊκή εξουσία και οικονομία παίρνει όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο. Απαντάει στα ζωτικά συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Παίρνει χαρακτήρα μονόδρομου, ενός λαϊκού - αγωνιστικού μονόδρομου.

Είναι η μόνη πρόταση που ξεσκεπάζει την κυβερνητική πολιτική, που επιτίθεται στα εργατικά - λαϊκά στρώματα και καλύπτεται κάτω από το μανδύα της φιλανθρωπίας και της διαχείρισης της φτώχειας. Είναι η μόνη πρόταση που δίνει απάντηση στα αφηρημένα οράματα περί "εξυγίανσης" και "εξανθρωπισμού" του συστήματος».