«Το πολύ κύριε ελέησον το βαριέται, ως γνωστόν, και ο παπάς. Δεν το βαριέται όμως η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και το ΠΑΜΕ... Βεβαίως πλήττονται μονάχα οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι και όχι οι πλούσιοι... Είναι φυσικό και αναγκαίο τα συνδικάτα να αντιδρούν, να οργανώνουν ένα μίνιμουμ αντίστασης... Ενα όπλο, βεβαίως, είναι οι διαδηλώσεις και οι απεργίες, ένα άλλο είναι ο συνεχής διάλογος με την κυβέρνηση... Το μόνο που αφθονεί είναι οι διαδηλώσεις και οι απεργίες... παρά μία αποτελεσματική πίεση για διάλογο. Αυτός είναι ο ελληνικός συνδικαλισμός... Στο μεταξύ, το κέντρο της Αθήνας μέρα με τη μέρα μαραζώνει... Σε περιόδους κρίσης η κάθε σου κίνηση πρέπει να βοηθά στο ξεπέρασμα της κρίσης και όχι στην επιδείνωσή της. Ποιος (και πώς) θα κατέβει στο κέντρο να ψωνίσει; Ποιος θα κρατήσει ανοιχτά τα μαγαζιά; Πόσοι εργαζόμενοι κινδυνεύουν ακόμα να χάσουν τη δουλειά τους με την ύφεση που κάνει ήδη την εμφάνισή της στη γωνία; Ποιος θα ακούσει την κραυγή απόγνωσης όσων έχουν μικρομάγαζα ή όσων έχουν μικρές επιχειρήσεις που καλούνται να απεργούν σχεδόν κάθε εβδομάδα; Είναι υπεύθυνος συνδικαλισμός αυτός... η "επαναστατική" γυμναστική του ΚΚΕ».

Ποια εφημερίδα τα γράφει αυτά; Η «Αυγή» (18/7/2010). Ναι, δικό της δημοσίευμα είναι. Αυτοί που πασχίζουν να παρουσιάζουν δήθεν αγωνιστική φιλολαϊκή ταυτότητα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, σηκώνουν κουρνιαχτό ενάντια στις εργατικές κινητοποιήσεις, τη στιγμή που σφάζονται οι εργατικές κατακτήσεις. Γιατί δε βοηθούν στο διάλογο για το ξεπέρασμα της κρίσης! Σε όφελος ποιανού; Προφανώς σε όφελος του κεφαλαίου, αφού ουσιαστικά λένε να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις και να τα βρουν εργαζόμενοι, κυβέρνηση και επιχειρηματίες! Δηλαδή, να βάλουν πλάτη οι εργαζόμενοι στη φτώχεια τους, την ανεργία τους, την εξαθλίωση, για να σωθεί το σύστημα από την κρίση! Την ίδια ακριβώς προπαγάνδα χρησιμοποιούν και οι μεγαλέμποροι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Οσο για το κλάμα περί εμποδίων στα ψώνια των ανθρώπων του μόχθου, αυτοί δεν ψωνίζουν αφού δεν έχουν λεφτά ελέω πολιτικής μνημονίου και όχι λόγω απεργιών. Τα μικρομάγαζα δεν έχουν δουλειά για τον ίδιο λόγο, αλλά και λόγω ανταγωνισμού με τα μονοπώλια του χώρου που τα εκτοπίζουν. Οσο για τους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά, δε φταίνε οι απεργίες, εκτός και αν έχουν δίκιο η κυβέρνηση, ο Αλαφούζος, ο ΔΟΛ, το ΕΒΕΑ, οι μεγαλοξενοδόχοι, κλπ., που προπαγανδίζουν τα όμοια. Παράκρουση αριστερούληδων, ή αυτοαποκάλυψη φιλοκαπιταλιστικής αγανάκτησης;