ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Διπλάσια η τιμή του

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο χειμώνας βρίσκεται μπροστά μας κι όπως όλα δείχνουν η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, που θα τεθεί σε ισχύ από τις 15 Οκτώβρη, θα κινείται σε διπλάσια επίπεδα από την περσινή. Ενώ πέρσι η τιμή πώλησης του πετρελαίου θέρμανσης βρισκόταν στις 77 δραχμές το λίτρο, φέτος αναμένεται να ξεπεράσει τις 150 δραχμές, ως συνέπεια των συνεχών αυξήσεων των διεθνών τιμών του πετρελαίου. Και, βέβαια, αρκετοί σπεύδουν να ρίξουν τα βάρη των τελευταίων αυξήσεων στις παραγωγούς χώρες και την εκ μέρους τους αναντίστοιχη με την παγκόσμια ζήτηση παραγωγή πετρελαίου, όπως λένε. Ο ισχυρισμός τους, όμως, ελέγχεται και αμφισβητείται έντονα. Προχτές, ο ΟΠΕΚ αποφάσισε την αύξηση της ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου, κατά 800.000 βαρέλια, από την 1η Οκτώβρη, αλλά η διεθνής τιμή του πετρελαίου ανέβηκε ακόμη περισσότερο, ενώ τόσο το ΕΚΟΦΙΝ, όσο και οι Αμερικανοί αρμόδιοι προεξόφλησαν τη διατήρηση των διεθνών τιμών σε υψηλά επίπεδα, για αρκετό ακόμη διάστημα.

Φαίνεται πως περισσότερο προσεγγίζουν την αλήθεια οι καταγγελίες των χωρών - μελών του ΟΠΕΚ, για κερδοσκοπικές κινήσεις των μεγάλων πολυεθνικών του πετρελαίου, όπως και για την υψηλή φορολογία που έχουν επιβάλει οι ευρωπαϊκές χώρες. Αλλωστε, όπως σημειώνουν οι ίδιες, «από κάθε βαρέλι διυλισμένου πετρελαίου, που καταλήγει στην Ευρώπη, οι παραγωγοί καρπώνονται μόνο το 16% των εσόδων, ενώ το υπόλοιπο περιλαμβάνει τους φόρους και τα μερίδια των διυλιστηρίων και των μεταφορέων».

Ετσι, για να ξέρουμε ποιους να βρίζουμε...

Γιατί κάνουν την πάπια;

Γράφαμε χτες ότι η ηγεσία του ΣΥΝ κάνει την πάπια για την ενορχηστρωμένη επίθεση που εκτυλίσσεται το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις δηλώσεις Κεφαλογιάννη, με τις οποίες διάφοροι προσπαθούν να «τσουβαλιάσουν» όλους στα περί διαπλοκής, εκτοξεύοντας αιχμές κατά του ΚΚΕ και προσωπικά κατά του Χαρίλαου Φλωράκη.

Ομως, εξακολουθούμε να έχουμε την απορία: Συγκεκριμένα πρόσωπα, που εκείνη την περίοδο έπαιξαν ρόλο στη συγκεκριμένη υπόθεση, όπως ο Δημήτρης Στρατούλης, ο οποίος συμμετείχε στο ΔΣ του ΟΤΕ, γιατί επίσης «ποιεί τη νήσσαν»; 'Η νομίζει ότι με το να ψελλίζει κάποια πράγματα σε ραδιοφωνικές εκπομπές, υπηρετεί την αλήθεια; Εκτός κι αν το χρέος όλων αυτών αρχίζει και τελειώνει στο να κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «διαπλοκή»...

Με βία και νοθεία...

Ως «ένα δημοκρατικό βήμα προς τα εμπρός για τη Ρωσία» είχαν εκτιμήσει οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ τις ρωσικές εκλογές του περασμένου Μάρτη, που ανέδειξαν τον Β. Πούτιν, πρόεδρο της χώρας, από την πρώτη Κυριακή. Ενα «δημοκρατικό βήμα», που πίσω του κρύβεται μια σωρεία ενεργειών βίας και νοθείας, όπως αποκαλύπτει η αγγλόφωνη εφημερίδα «Τάιμς της Μόσχας», μετά από εξάμηνη έρευνα του θέματος και αναδημοσιεύουν τα χτεσινά «Νέα». Ο Β. Πούτιν δε θα είχε κερδίσει τις εκλογές, αν δεν είχε χρησιμοποιήσει εκτεταμένη βία και νοθεία εκτιμά η εφημερίδα, αμφισβητώντας τη νομιμότητα του Ρώσου προέδρου.

Ανάμεσα στις σχετικές αποκαλύψεις της εφημερίδας συμπεριλαμβάνονται και τα παρακάτω: Από τις 19 Δεκέμβρη 1999, που έγιναν οι εκλογές για την ανανέωση της Δούμας, μέχρι τις προεδρικές εκλογές -σε διάστημα δηλαδή τριών μόλις μηνών- εμφανίστηκαν 1,3 εκατομμύρια νέοι ψηφοφόροι. Κι όπως αποκάλυψε η έρευνα της εφημερίδας επρόκειτο για φανταστικά πρόσωπα, που κατοικούσαν σε... φανταστικές πολυκατοικίες ή... φανταστικούς ορόφους πολυκατοικιών, αλλά ψήφιζαν όλοι τους Πούτιν... Πολλά στοιχεία παραθέτει η εφημερίδα για τη χειραγώγηση των ΜΜΕ, τα οποία ανέδειξαν τον Πούτιν, ως μοναδικό ουσιαστικά υποψήφιο. Αποκαλύπτονται πάμπολλες περιπτώσεις ωμού εκβιασμού ψηφοφόρων εργαζομένων, ενώ δε λείπουν και οι περιπτώσεις «διόρθωσης» των αποτελεσμάτων, όπου αυτά δεν ήταν αρεστά στο επιτελείο του Πούτιν.

... βγήκε Πρόεδρος ο Πούτιν

Στην περιοχή Νταγκεστάν του Καυκάσου, γράφει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, η κλοπή ψήφων της αντιπολίτευσης, για χάρη του κυβερνητικού υποψηφίου, υπολογίζεται ότι ξεπερνάει τα 550.000 ψηφοδέλτια, ακόμη και με τους μετριότερους υπολογισμούς. Δημοσιεύει, επίσης, συνέντευξη αστυνομικού, ο οποίος ήταν παρών στην πυρπόληση σάκου με ψηφοδέλτια υπέρ του Ζιουγκάνοφ, προέδρου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Είναι άκρως αντιφατικό, αλλά και αποκαλυπτικό, σημειώνουν οι «Τάιμς της Μόσχας», οι κάτοικοι των περιοχών Μπασκορτοστάν και Ταταρστάν να ψηφίζουν σχεδόν παμψηφεί υπέρ του Πούτιν, ενώ σχετικά πρόσφατα εξέλεξαν την προτεινόμενη από την αντιπολίτευση τοπική ηγεσία. `Η οι κάτοικοι της Τσετσενίας, οι οποίοι ζουν στα ερείπια των ρωσικών βομβαρδισμών, να ψηφίζουν κατά 50,63% υπέρ του Πούτιν, του ανθρώπου που κλιμάκωσε τον πόλεμο και τον εκμεταλλεύτηκε, για να ενισχύσει τις εθνικιστικές τάσεις ανάμεσα στους Ρώσους και να ψηφοθηρήσει...

Η δημοκρατία της υποκρισίας

Γρηγοριάδης Κώστας

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ εσείς οποιονδήποτε ιδιοκτήτη κάποιου μεγάλου συγκροτήματος Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ), που δεν είναι ανακατεμένος, με τον ένα ή άλλο τρόπο, και στις προμήθειες του δημοσίου ή στα δημόσια έργα, μικρά και μεγάλα;

Πάντως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όχι μόνο δε γνωρίζει κανέναν, αλλά είναι και τόσο σίγουρος για τα... στοιχεία του, που βεβαιώνει πως κανένας ιδιοκτήτης ΜΜΕ δεν είναι εργολήπτης του δημοσίου, ούτε έχει την παραμικρή σχέση με τις δημόσιες προμήθειες.

Προφανώς, έχουν... ερευνήσει οι άνθρωποι και είδαν, ότι άλλα ονόματα εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες στο κάθε ΜΜΕ και άλλα ονόματα εμφανίζονται στις συναλλαγές με το δημόσιο. Αρα, όλα είναι σωστά και νόμιμα. Τώρα, τι κρύβεται από πίσω, πού να ξέρουν...

Στο κάτω κάτω της γραφής, η αγορά βρίθει από τέτοιες περιπτώσεις. Μπορεί στις προθήκες των καταστημάτων να βλέπετε το ίδιο προϊόν με διαφορετικές συσκευασίες και ονομασίες και, υποτίθεται, διαφορετικών εταιριών, αλλά συνήθως οι περισσότερες απ' αυτές είναι θυγατρικές ελαχίστων μεγάλων επιχειρήσεων. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η αγορά και οι «νόμοι» της...

Αυτά θα σκέφθηκε και ο Ε. Βενιζέλος και δεν συμπεριέλαβε στις προτάσεις του, για την τροποποίηση των σχετικών άρθρων του Συντάγματος, τις προτάσεις Γιαννόπουλου και άλλων, που θέλανε να συμπεριλάβουν στο ασυμβίβαστο ιδιοκτήτη ΜΜΕ και εργολήπτη και τους συγγενείς των ιδιοκτητών, ακόμη και τους υπαλλήλους τους. Δεν ξέρουμε ακόμη τι θα κάνουν οι τελευταίοι, αλλά φανταζόμαστε ότι θα κατανοήσουν κι αυτοί πως η σημερινή πραγματικότητα καλεί στην άρση των όποιων περιορισμών και όχι στη θεσμοθέτηση νέων...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οχι, δηλαδή, πως και οι περιορισμοί αυτοί θα άλλαζαν ουσιαστικά την κατάσταση και, ιδιαίτερα, εκείνο το τμήμα των «διαπλεκομένων», που έχει σχέση και με τα ΜΜΕ, αλλά, όπως και να το κάνεις, κάποια βαβούρα θα γινόταν. Και πάνω απ' όλα, η τυχόν θεσμοθέτηση τέτοιων περιορισμών αντίκειται στα... δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών.

Για φανταστείτε, ο τάδε εργαζόμενος σ' ένα μεγάλο συγκρότημα ΜΜΕ να θέλει να πάρει μέρος στις προμήθειες των οπλικών συστημάτων για τις Ενοπλες Δυνάμεις ή στην κατασκευή του οδικού άξονα Αθήνας-Θεσσαλονίκης ή στα έργα για την Ολυμπιάδα του 2004 και να μην έχει αυτό το δικαίωμα, μόνο και μόνο γιατί δουλεύει στην τάδε τηλεόραση... Είναι θέμα δημοκρατίας...

Κομπογιαννίτες με «Τίμιο Ξύλο»

Ολα στο σφυρί! Είναι σα να διαλαλεί η Ιεραρχία. Ακόμα και τα «ιερά και τα όσια» της Πίστης, που υποτίθεται πως λατρεύουν, τα βγάζουν στο παζάρι για να υπηρετήσουν τις σκοπιμότητές τους. Ενδεικτικό και αυτό της υποκρισίας τους. Εφθασαν, έτσι, στο σημείο να μετατρέψουν το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και να το κάνουν «τα μέσα αγιάζουν το σκοπό». Πολύ περισσότερο, όταν το «μέσον» που χρησιμοποιείται είναι «άγιο - ιερό». Εφεραν, λοιπόν, στην Αθήνα, μετά «το λάβαρο της Επανάστασης του 1821», που σήκωσε στη «λαοσύναξη» του Συντάγματος ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, και το «Τίμιο Ξύλο», το οποίο, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, είναι τμήμα του Σταυρού, όπου μαρτύρησε ο ιδρυτής της Χριστιανικής θρησκείας, και φυλασσόταν στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

Το έφεραν στην Αθήνα, για να το χρησιμοποιήσουν ως «κράχτη» στην καμπάνια συγκέντρωσης υπογραφών υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Βέβαια, θα έλεγε κανείς, δικά τους είναι τα σύμβολα, ό,τι θέλουν τα κάνουν. Δεν είναι, όμως, έτσι, καθώς απευθύνονται στο λαό, του ζητάνε να συνταχθεί μαζί τους και να τους ακολουθήσει. Εξάλλου, η ιστορία αυτή, όπως εξελίσσεται, έχει επιπτώσεις στον ελληνικό λαό, στη συνείδηση που διαμορφώνει για ό,τι συντελείται γύρω του και, σε τελική ανάλυση, στη στάση του και, συνολικά, στη συμπεριφορά του, πολιτική και μη. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι στενά θρησκευτικό - λατρευτικό - δογματικό.

Ηόλη υπόθεση των ταυτοτήτων, όχι μόνο δρα αποπροσανατολιστικά από τα πραγματικά προβλήματα, αλλά λειτουργεί και αποχαυνωτικά. Στρέφει την αναζήτηση του λαού σε μεταφυσικές ατραπούς. Αναγάγει σε κύριο ζήτημα την κάλπικη και σικέ διαμάχη μεταξύ ιεραρχίας και κυβέρνησης, γύρω από το στημένο θέμα των ταυτοτήτων και αφήνει στο περιθώριο τα καθημερινά προβλήματα που βιώνει ο λαός. Μια διαμάχη που εξέθρεψαν και οι δύο πλευρές, για τους δικούς της λόγους η κάθε μια, όμως, με τελικό αποδέκτη, που στην όλη διαδικασία παίζει ρόλο αναλώσιμου υλικού, τον «πιστό» και «άπιστο» λαό. Η μια πλευρά, λοιπόν, αυτή της Εκκλησίας, επιστρατεύει το «βαρύ πυροβολικό» της. Φέρνει τον Τίμιο Σταυρό και επιστρατεύει, τον πόνο, την αγωνία, την αμάθεια, την αφέλεια, για να διαμορφώσει το σκηνικό που χρειάζεται. Του «πιστού λαού», που ξημεροβραδιάζεται σε ουρές για να προσκυνήσει το «ιερό σύμβολο» και, μέσω αυτού του προσκυνήματος, να κάνει η ιεραρχία επίδειξη δύναμης.

Αυτό το νοσηρό σκηνικό, που αναμένεται να διαμορφωθεί τις μέρες που έρχονται μέσα και γύρω από τη Μητρόπολη των Αθηνών, ένα σκηνικό με γενικότερη αντανάκλαση στην ελληνική κοινωνία, δεν μπορεί να ικανοποιεί ούτε ακόμα και τους ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτά τα σύμβολα. Μάλιστα, βλέπουν ότι τέτοιες ενέργειες κομπογιαννίτικης λογικής προσβάλλουν την πραγματική πίστη και βεβηλώνουν τη θρησκευτική παράδοση. Βλέπουν, για μια ακόμα φορά, να μετατρέπονται οι «σταυροφόροι» σε σταυρωτές αυτού που υποτίθεται πως υπηρετούν. Σε τελική ανάλυση, σε σταυρωτές του λαού, ο οποίος, αντί να αγωνίζεται με ανοιχτά τα μάτια για τη ζωή του και το μέλλον του, συνωστίζεται για να προσκυνήσει με κλειστά τα μάτια της λογικής, όχι τόσο τα σύμβολα, όσο αυτούς που τα εμπορεύονται για τους δικούς τους σκοπούς.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Συγκλονιστικά στοιχεία...

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα στοιχεία της μελέτης που πραγματοποιήθηκε από κοινωνικούς επιστήμονες τεσσάρων βρετανικών πανεπιστημίων και δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα, είναι κάτι παραπάνω από συγκλονιστικά. Δύο εκατομμύρια παιδιά στη Βρετανία ζουν σε τέτοιες συνθήκες απόλυτης ένδειας, που στερούνται τουλάχιστον δύο από τις βασικότερες ανθρώπινες ανάγκες. Ο διπλάσιος αριθμός, δηλαδή τέσσερα εκατομμύρια παιδιά ή το ένα τρίτο όλων των παιδιών στη Βρετανία, στερούνται μιας βασικής ανθρώπινης ανάγκης, κατά τη μελέτη που δημοσιοποιήθηκε από το Ιδρυμα Τζόζεφ Ράουντρι. Με βάση τα στοιχεία, 14,5 εκατομμύρια άνθρωποι στη Βρετανία δεν έχουν δυνατότητα ούτε για τα στοιχειώδη, όπως είναι ένα κρεβάτι, θέρμανση ή δύο γεύματα την ημέρα. Σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού ζει υπό καθεστώς απόλυτης ένδειας, ένας όρος που χρησιμοποιείται από τα Ηνωμένα Εθνη για να περιγραφούν καταστάσεις που συναντώνται βασικά σε πολίτες του τρίτου κόσμου. Στη μελέτη εκτιμάται ότι η αναλογία αυτών που ζουν υπό συνθήκες φτώχειας αυξήθηκε από 14% που ήταν το 1983 σε 24% το περασμένο έτος, κάτι που πολλοί είναι αυτοί που το χρεώνουν στην κυβέρνηση των Εργατικών.

... αφιερωμένα στους εκσυγχρονιστές...

Και το σχετικό τηλεγράφημα του ΑΠΕ συνεχίζει: «Ενα στα 50 παιδάκια δε διαθέτει άφθαρτα παπούτσια, ζεστό παλτό ή καθημερινά στο τραπέζι του σπιτιού του φρούτα και λαχανικά. Ενα στα 25 δεν κάνει ποτέ γιορτή στο σπίτι του ή δεν πηγαίνει σε γιορτές, σε επιμορφωτικά παιχνίδια ή σε γεύματα, ενώ είναι εξαφανισμένα από τα γεύματά του στο δικό του σπίτι το κρέας και το ψάρι». Σύμφωνα πάντα με τη μελέτη, η βασική ανάγκη ολίγων έστω ημερών διακοπών το χρόνο είναι απαγορευτική για το 21,8% των παιδιών στη Βρετανία. Φυσικά, τα ποσοστά στέρησης είναι πολύ υψηλότερα σε σπίτια όπου κατοικούν άνεργοι ενήλικες ή εργαζόμενοι εποχιακά, μονογονικές ή πολυμελείς οικογένειες, οικογένειες με τουλάχιστον έναν χρόνια ασθενή ή με προβλήματα κληρονομικότητας ή τέλος οικογένειες έγχρωμων.

... και στους λοιπούς οπαδούς του «ευρωμονοδρόμου»

Η μελέτη απέδειξε ότι 9,5 εκατομμύρια άνθρωποι στη Βρετανία δεν έχουν οικονομική δυνατότητα να κρατούν το σπίτι τους ζεστό, δεν μπορούν να το διακοσμήσουν έστω και στοιχειωδώς, δε διαθέτουν αγαθά όπως είναι το ψυγείο, το τηλέφωνο ή τα χαλιά, ενώ τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι δε δύνανται να φάνε φρούτα ούτε μια φορά τις δύο μέρες. Τέλος, περισσότερα από 7,5 εκατομμύρια Βρετανοί πολίτες δεν έχουν δυνατότητα να έχουν και την πιο απλή κοινωνική δραστηριότητα όπως είναι μια επίσκεψη σε φίλους και γνωστούς. Το ίδιο ποσοστό δε δύναται να παραβρεθεί σε γάμους με άδεια χέρια, αλλά ούτε και σε κηδείες.

«Δεν περιμέναμε να βρούμε ανθρώπους που ζουν σε απόλυτη φτώχεια στη Βρετανία, και διαπιστώσαμε το 17% των πολιτών της ανήκουν σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία», δήλωσε ο Ντέιβιντ Γκόρντον από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και πρόσθεσε: «Πάθαμε σοκ από όσα βρήκαμε, με δεδομένο ότι εδώ είναι Βρετανία δεν είναι Ινδία. Ο καθένας πολίτης θα έπρεπε να μπορεί να ντύνει ζεστά το παιδία του και να του παρέχει τουλάχιστον δύο γεύματα ημερησίως».

Αν και κάθε σχόλιο περιττεύει, όμως, πρέπει να επισημανθεί ότι σε τέτοιους «προηγμένους» πολιτισμούς θέλουν να μας οδηγήσουν οι εκσυγχρονιστές και οι υπόλοιποι οπαδοί του «ευρωμονοδρόμου».

Γιατί δε φοβούνται οι διαπλεκόμενοι

Σχόλιο από τη χτεσινή στήλη του Γ. Κύρτσου στον «Ελεύθερο Τύπο», χωρίς άλλα σχόλια. Τίτλος: «Ενθουσιασμός Μυτιληναίου - Η αντιδιαπλεκόμενη ομιλία Καραμανλή δε φόβισε τον επιχειρηματία». Κείμενο: «Ενθουσιασμένος έδειχνε ο γνωστός επιχειρηματίας κ. Μυτιληναίος κατά τη διάρκεια της αντιδιαπλεκόμενης ομιλίας του κ. Καραμανλή στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Πριν από λίγες ημέρες είχε εξασφαλίσει το 43% των μετοχών της ΕΛΒΟ και το δικαίωμα διαχείρισής της έναντι 4,15 δισ. δρχ. Ο Ομιλος Μυτιληναίου διεκδίκησε την ΕΛΒΟ μαζί με τον Ομιλο Κόκκαλη χωρίς η αποχώρηση του τελευταίου από την πλειοδότρια κοινοπραξία να επηρεάσει την κρίση των κυβερνητικών παραγόντων».

Σ.Σ. Πάντως, δε θυμόμαστε ο Κ. Καραμανλής να έχει καταγγείλει το ξεπούλημα της ΕΛΒΟ, όπως και οποιασδήποτε άλλης δημόσιας επιχείρησης. Το αντίθετο, μάλιστα, κάνει κριτική στην κυβέρνηση, επειδή καθυστερεί τις ιδιωτικοποιήσεις.

Βρώμικη επιχείρηση

Οανηλεής και αδυσώπητος πόλεμος των διαπλεκομένων για τη μοιρασιά της πελώριας πίτας, όπως αναμενόταν, δεν έχει επιπτώσεις μόνο στην «ανταγωνιστική θέση» των αντιμαχόμενων μπλοκ, αλλά έχει διαβρωτικές και καταστροφικές συνέπειες και στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Είναι προφανής η παράλληλη υποβόσκουσα ιδεολογικοπολιτική επιχείρηση να βγει ως συμπέρασμα από αυτή τη διαμάχη ότι «όλοι είναι ίδιοι», «όλοι τα πιάνουν», «τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται». Προέκταση αυτής της άκρως επικίνδυνης και ισοπεδωτικής θεωρίας είναι ότι «τίποτα δεν μπορεί να γίνει», «τα μεγάλα αφεντικά κάνουν κουμάντο και τα κόμματα εκτελούν». Η θεωρία αυτή κινδυνεύει να δηλητηριάσει τις λαϊκές συνειδήσεις, πολύ περισσότερο, γιατί αντιλαμβάνονται την απύθμενη υποκρισία και κοροϊδία εκείνων που εμφανίζονται ως αμείλικτοι και απηνείς διώκτες της διαπλοκής.

Απαραίτητη προϋπόθεση, για να περάσει η μοιρολατρική και ραγιάδικη αντίληψη απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και τους διαχειριστές της, είναι να «μολυνθεί» και συκοφαντηθεί το ΚΚΕ. Να παρουσιαστεί, δηλαδή, σαν ένα κόμμα όπως τα υπόλοιπα, που είναι «μέσα στο παιχνίδι» και, τελικά, είναι «συνένοχο» για τα φαινόμενα της διαπλοκής. Μια τέτοια προσπάθεια επιχειρήθηκε με αφορμή τις ανυπόστατες καταγγελίες του βουλευτή της ΝΔ Γ. Κεφαλογιάννη, σχετικά με την ανάθεση των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ το 1990. Στόχος, εκτός των άλλων, ήταν να εμπλακεί και το ΚΚΕ στη διαμάχη των διαπλεκομένων συμφερόντων και στο αλισβερίσι που γίνεται. Η βρώμικη αυτή επίθεση μεθοδεύεται κυρίως από κυβερνητικής πλευράς, η οποία βολεύεται εξαιρετικά να εμφανίζει τους πάντες «σαν τα μούτρα της».

Είναι χαρακτηριστικό ότι χτες στη Βουλή ο Ε. Βενιζέλος, προκειμένου να αποδείξει ότι τα περί διαπλοκής αγγίζουν και την αντιπολίτευση, επικαλέστηκε τα όσα είπε ο Γ. Κεφαλογιάννης, για να καταλήξει λέγοντας ότι «η Οικουμενική κυβέρνηση ήταν η πιο αδιαφανής κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής ιστορίας, με δεύτερη πιο αδιαφανή κυβέρνηση αυτήν του Τ. Τζαννετάκη». Στην κατεύθυνση αυτή κινείται, ανεξάρτητα προθέσεων, και η προχτεσινή δήλωση του προέδρου της Βουλής Απ. Κακλαμάνη, ο οποίος έκανε λόγο για «ευθύνες ορισμένων προσώπων, διάσπαρτων δυστυχώς σε όλους τους πολιτικούς χώρους». Γνωρίζουν, βέβαια, πολύ καλά ότι το ζήτημα δεν είναι οι ευθύνες κάποιων μεμονωμένων προσώπων, αλλά η ίδια η κυρίαρχη πολιτική, που είναι ταγμένη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων αφεντικών. Αλλά αυτή πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο και, στη χειρότερη περίπτωση, οι ευθύνες να πέσουν σε κάποιους «αποδιοπομπαίους τράγους» ή να «καθαρίσουν» με κάποια ανώδυνα «θεσμικά» μερεμέτια. Ο Γ. Παπαντωνίου, για παράδειγμα, ανακάλυψε ξαφνικά ότι «με την απελευθέρωση των αγορών γιγαντώνονται οι οικονομικές μονάδες, άρα υπάρχει ένα θέμα παρεμβάσεων στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του πολιτεύματος»!

Γνωρίζουν, επίσης, πολύ καλά ότι δεν είναι καθόλου εύκολο «να βάλουν στο χέρι» το ΚΚΕ και οι συκοφαντικές και προβοκατόρικες επιθέσεις τους πέφτουν στο κενό. Οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές μάζες, διαπιστώνουν καθημερινά τον ηρωικό αγώνα των κομμουνιστών για το ξερίζωμα της πολιτικής που γιγαντώνει τα διαπλεκόμενα, τον αγώνα τους ενάντια σε όλα τα μονοπώλια και όχι απέναντι σε μεμονωμένους καπιταλιστές. Ο,τι και αν κάνουν, δεν πρόκειται να αφαιρέσουν τίποτα από το κύρος και την αίγλη του Κόμματος, στο οποίο προσβλέπουν οι εργαζόμενοι και στηρίζουν τις ελπίδες τους για αντίσταση και ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των πάσης φύσης διαπλεκομένων μαζί της.

«Ευρώ»

Κατρακυλάει

το «ευρώ»,

που το φημίζαν

ως «σκληρό»

κι όμως

με τάραξαν

στη «ζούλα»

οι μπαγαπόντες

με τη βούλα

γι' αυτό το νόμισμα

τη «νούλα».