Τρίτη 18 Γενάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες

Την τακτική των φραστικών λεονταρισμών και των αφορισμών συνεχίζει η κυβέρνηση γύρω από τα παζάρια που γίνονται με την Τουρκία για το Αιγαίο, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τις ανησυχίες που έχουν - εντελώς δικαιολογημένα - δημιουργηθεί ότι έχουν δρομολογηθεί επικίνδυνες συμφωνίες. Ο υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας χτες σε εκδήλωση στη Γραμματεία Ενημέρωσης, επανέλαβε τις γνωστές κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις ότι «το καθεστώς στο Αιγαίο δεν αλλάζει» και μάλιστα επιτέθηκε σε όσους αμφισβητούν την κυβέρνηση καλώντας τους επικεφαλής των γραφείων Τύπου του Εξωτερικού, που βρίσκονταν στο ακροατήριο, να μην ακούνε τίποτα πέρα από αυτά που λέει η κυβέρνηση. «Μην ακούτε κανέναν που υποστηρίζει τέτοια πράγματα», υπογράμμισε ο Δ. Δρούτσας, κάνοντας λόγο για «φωνές» από «εξωθεσμικούς παράγοντες» ή κάποιους που «υψώνουν» φωνές ξένων αξιωματούχων. Το πρόβλημα όμως για τον ΥΠΕΞ, την κυβέρνηση, είναι ότι επιμένει να μην απαντά στις συγκεκριμένες ερωτήσεις που έχει θέσει το ΚΚΕ, διά στόματος της ΓΓ Αλ. Παπαρήγα κατά τη διάρκεια της Επίκαιρης Ερώτησης την περασμένη βδομάδα στη Βουλή: «Η υφαλοκρηπίδα, που αφορά στο Καστελόριζο, θα ενταχθεί στη συζήτηση γενικά για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία; Και γιατί δεν καθορίζετε την ΑΟΖ; Ποιος είναι ο λόγος, όταν μάλιστα αυτό έχει γίνει σε όλες τις γειτονικές χώρες;»... Οσο η κυβέρνηση δεν απαντά ευθέως και συγκεκριμένα, τόσο θα επιβεβαιώνει ότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει σε συμφωνία με στόχο τη συνδιαχείριση του Αιγαίου.

Με αφορμή την Τυνησία

Το λαϊκό ξέσπασμα στην Τυνησία, μια χώρα που εμφανιζόταν για δεκαετίες ως η χώρα «πρότυπο» της Βόρειας Αφρικής κυρίως λόγω της τουριστικής της ανάπτυξης, ήταν το αποκορύφωμα μιας συσσωρευμένης οργής που οδήγησε τον Πρόεδρό της να εγκαταλείψει τη χώρα μαζί με τα «προικιά» του, που αποκόμισε για λογαριασμό της αστικής τάξης από το ξεζούμισμα του λαού. Εικόνες μαζικών λαϊκών διαδηλώσεων κάνουν το γύρο του κόσμου. Σε τέτοια ξεσπάσματα φυσικά δε λείπει και η δράση των γνωστών προβοκατόρων που χρησιμοποιούνται πάντα για να ενισχύεται η καταστολή. Παρότι η κατάσταση στη χώρα είναι ακόμη ρευστή και το αστικό καθεστώς έχει αρκετά περιθώρια ελιγμών (που όπως όλα δείχνουν θα αξιοποιήσει με κάθε τρόπο), το παράδειγμα αυτού του λαϊκού ξεσπάσματος είναι χρήσιμο για να βγουν ορισμένα πρώτα συμπεράσματα, που επιχειρούν να κρύψουν τα αστικά ΜΜΕ. Αυτά κάνουν λόγο για την «επανάσταση του γιασεμιού», ή σκοπίμως μιλούν για «δημοκρατική αλλαγή» όπως η «πτώση του τείχους του Βερολίνου» και η ανατροπή του σοσιαλισμού που δήθεν «άνοιξε τις λεωφόρους της προόδου και της δημοκρατίας» κρίνοντας φαινομενικά ανόμοια πράγματα, αλλά επί της ουσίας ταυτίζοντας το βάρβαρο καθεστώς της Τυνησίας και την πάλη του λαού της να απαλλαγεί απ' αυτό με το σοσιαλισμό. Ατιμη προπαγάνδα. Οσο για τη δημοκρατία για την οποία μιλούν είναι η δημοκρατία της εκμετάλλευσης, ανεξάρτητα από το καθεστώς που την εφαρμόζει.

Είναι πολύ σημαντικό ότι οι λαϊκές δυνάμεις κάτω από το βάρος των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων (ανεργία, φτώχεια, ανέχεια) βγαίνουν στο δρόμο και αντιδρούν στην καταπίεση και καταστολή, ενάντια σε ένα αυταρχικό καθεστώς, που βεβαίως στήριξε σύσσωμος ο ιμπεριαλισμός (αμερικάνικος και ευρωενωσιακός, του γαλλικού προεξάρχοντος). Δείχνει την ανεξάντλητη λαϊκή δύναμη απέναντι στους δυνάστες. Ταυτόχρονα, αυτό που κυριαρχεί στην περίπτωση της Τυνησίας είναι κίνημα που πέρα από τη γενική απαίτηση να πέσει η κυβέρνηση του δικτάτορα Μπεν Αλι και τη γενική καταδίκη της φτώχειας και της αναξιοπρέπειας για το λαό, δεν έχει συγκροτημένη εναλλακτική πολιτική διέξοδο. Το ΚΚ Τυνήσιας που ιδρύθηκε το 1934 εν μέσω της γαλλικής αποικιοκρατίας αντιμετώπισε πολλές διώξεις και παρανομία μέχρι το 1981. Από το 1993, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού της ΕΣΣΔ και των άλλων χωρών της Ευρώπης, μετονομάστηκε «Κίνημα Ανανέωσης», στα πρότυπα όλων των «ανανεωτών» - αρνητών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της αναγκαιότητας της ανατροπής του καπιταλισμού και της σοσιαλιστικής επανάστασης. Η ανυπαρξία Κομμουνιστικού Κόμματος είναι ένα σημαντικό στοιχείο σε σχέση με τον προσανατολισμό του κινήματος.

Η προοπτική της πάλης του λαού, της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων (αγρότες, μικροεπαγγελματίες) δεν μπορεί να περιορίζεται σε μια αλλαγή φρουράς στο αστικό πολιτικό σύστημα ή ακόμα και αστικοδημοκρατικές αλλαγές, όσο αυταρχικός και αν είναι ο τρόπος διακυβέρνησης (ανοιχτή στρατιωτική δικτατορία, η λεγόμενη δημοκρατία, δηλαδή δικτατορία της εξουσίας των μονοπωλίων). Τα διάφορα διαχειριστικά μοντέλα στην Τυνησία, αλλά και οπουδήποτε στον κόσμο που διαιωνίζουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση, δεν είναι λύση για τους λαούς. Πραγματική φιλολαϊκή διέξοδος και ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει μόνο αν η εργατική τάξη και η πρωτοπορία της το Κομμουνιστικό Κόμμα μαζί με τους κοινωνικούς συμμάχους της γκρεμίσουν την εξουσία των αστών και οικοδομήσουν τη δική τους εξουσία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

«Δουλεύει» για την ίδια πολιτική

Γρηγοριάδης Κώστας

«Κινητροδότηση της ανάπτυξης» είναι ο νέος όρος που λανσάρει ο Α. Σαμαράς προκειμένου να δείξει ότι διαθέτει τάχα εναλλακτική λύση στην «αναποτελεσματική», όπως τη χαρακτηρίζει, πολιτική του μνημονίου. Ομως τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον εύηχο όρο; Απλά ότι πρέπει να δοθούν περισσότερα κίνητρα, δηλαδή περισσότερο ζεστό χρήμα, εγγυήσεις και φοροαπαλλαγές στις μεγάλες επιχειρήσεις. Από αυτή τη σκοπιά ακριβώς επιδιώκει την «υπέρβαση» του μνημονίου. «Για να υπάρξει προοπτική ανάπτυξης είναι απαραίτητο να απαλλαγούμε άμεσα από βασικές δεσμεύσεις του μνημονίου», αναφέρει σε άρθρο του στην «Καθημερινή» και προκειμένου να μη δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι ως τέτοιες δεσμεύσεις εννοεί «κυρίως εκείνες που αφορούν τη συνεχή αύξηση των φορολογικών συντελεστών», εννοείται των επιχειρήσεων, όπως διευκρινίζει στη συνέχεια. Φυσικά οι «δεσμεύσεις» του μνημονίου που αφορούν το σάρωμα των εργασιακών σχέσεων, την κατεδάφιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας ή της Υγείας είναι «αναγκαίες» και «έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια» σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΝΔ και γι' αυτό άλλωστε βάζει πλάτες να περάσουν. Παραπλανά όμως συνειδητά το λαό όταν καλλιεργεί την εντύπωση ότι το κυρίαρχο πρόβλημα του μνημονίου είναι τα «προβλήματα» που δημιουργεί τάχα στις επιχειρήσεις. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, για την αειφόρο κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου «δουλεύει», όπως άλλωστε και η ηγεσία της ΝΔ. Γι' αυτό και δε λέει κουβέντα για τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που δίνουν φτηνούς εργαζόμενους στους μεγαλοεπιχειρηματίες, αυξάνουν την εκμετάλλευση και την κερδοφορία, με τις οποίες συμφωνεί και επαυξάνει.

Μονόδρομος η ρήξη

Ούτε καν μπήκε στον κόπο να διαψεύσει ότι δε θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο ο Γ. Παπακωνσταντίνου, επαναλαμβάνοντας έστω για το θεαθήναι τη μονότονη διαβεβαίωση που έδιναν μέχρι τώρα τα κυβερνητικά στελέχη ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Αντίθετα, αυτή τη φορά άφησε ορθάνοιχτο αυτό το ενδεχόμενο και, βέβαια, δεν το έκανε τυχαία. Στη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή», ο υπουργός Οικονομικών, όταν ρωτήθηκε αν «είναι βέβαιος ότι δε θα χρειαστεί να ανατραπεί το δόγμα «μετατάξεις, όχι απολύσεις», προτίμησε να παραπέμψει το θέμα στο νέο δημοσιονομικό πλαίσιο και τον «τριετή προγραμματισμό στις δαπάνες και τα έσοδα του Δημοσίου», επισημαίνοντας, μάλιστα, με έμφαση ότι «ο βασικός κανόνας για την επίτευξη της δημοσιονομικής προσαρμογής την επόμενη τριετία θα είναι βαθιές, δύσκολες και ριζικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος». Κατ' αρχήν είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση αφήνει σκόπιμα να αιωρείται η απειλή των απολύσεων για να εκβιάσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα να δεχθούν αγόγγυστα το νέο άγριο πετσόκομμα των μισθών μέσω του ενιαίου μισθολογίου που κατατίθεται τις επόμενες βδομάδες. Ομως, αυτή τη φορά δε θα περιοριστεί να επισείει τον πέλεκυ των απολύσεων, αλλά θα τον χρησιμοποιήσει, αδιαφορώντας βέβαια για τα λεγόμενα συνταγματικά εμπόδια, επικαλούμενη την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», προκειμένου να καταργήσει υπηρεσίες και να απολύσει τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν περιθώρια για ψευδαισθήσεις. Στο πλαίσιο της πολιτικής που εφαρμόζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεν υπάρχει διέξοδος προς όφελος των συμφερόντων του λαού και των εργαζομένων.

Οι από κάτω πληρώνουν τη νύφη

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΩΣ ΤΑ ΛΕΕΙ, όμως πρωθυπουργός μας! «Κλειδί για την αλλαγή νοοτροπίας του κράτους» οι δημόσιοι υπάλληλοι δήλωσε τονίζοντας ότι ...πάνω τους στηρίζονται οι μεγάλες αλλαγές που θα έλθουν.

Αν εννοεί ...οικονομικά είναι βέβαιο. Οταν λείπουν λεφτά από τα δημόσια ταμεία (αυτά που επιχορηγούν αφειδώς τράπεζες, εφοπλιστές και βιομήχανους) είναι οι πρώτοι στους οποίους περικόπτονται μισθοί.

Τώρα βέβαια, πώς γίνεται αυτοί οι υπάλληλοι να είναι τόσο σημαντικοί και από την άλλη να τρώνε τόση λάσπη, είτε από την επίσημη κυβέρνηση είτε από τα Μέσα Ενημέρωσης που στηρίζουν την πολιτική της, είναι πραγματικά ανεξήγητο.

Γιατί το «τεμπέληδες» και «χαραμοφάηδες» είναι τα ...πιο ήπια που έχουμε ακούσει από τους κάθε λογής δημοσιολόγους (που για κάποιον περίεργο λόγο θεωρούν τους εαυτούς τους πολύτιμους για την ελληνική κοινωνία).

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΠΟΙΝΙΚΑ αδικήματα και υπό την εποπτεία των ανεξάρτητων αρχών θα μπορούν να λειτουργούν οι κάμερες (που πλέον επιτρέπονται παντού) δήλωσε χτες στη Βουλή ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης...

Τώρα, τι ακριβώς θα κάνουν οι περίφημες «ανεξάρτητες αρχές» - ακόμη και στην περίπτωση που θέλουν να κάνουν κάτι - για μια κάμερα που θα στηθεί σε ένα χώρο δουλειάς είναι μάλλον δύσκολο να μας το εξηγήσει.

Οσο για τις διαδηλώσεις ...τι να συζητάμε! Οταν η ίδια η αστυνομία στέλνει ασφαλίτες παντού και έχει ουσιαστικά επανασυστήσει το «Συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας πιστεύει κανείς ότι οι κάμερες θα είναι ...διακριτικές;

Αλλωστε, το πνεύμα της εποχής είναι πως οτιδήποτε αντιστρατεύεται τις πολιτικές που ασκούνται ...υπονομεύει την εθνική οικονομία και ως εκ τούτου είναι «αντεθνικό», «παράνομο» και φυσικά «τρομοκρατικό».

Οπότε τα πάντα δικαιολογούνται και κάθε μέσο είναι θεμιτό. Απλά πράγματα και πιστέψτε μας δεν ισχύουν μόνο στην Ελλάδα. Βλέπετε, η ΕΕ ξέρει τι πολιτικές ασκεί και φροντίζει για την αυτοπροστασία της.


Γρηγοριάδης Κώστας

Ανατριχίλα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οση φρίκη και αποτροπιασμό γεννά το νέο έγκλημα στο Ιόνιο, όπου 22 άνθρωποι αγνοούνται ακόμη απ' όταν βυθίστηκε το πλοιάριο που τους μετέφερε, άλλη τόση κι ακόμα μεγαλύτερη προκαλεί η αντίδραση του ΛΑ.Ο.Σ. Εξίσου ανατριχιαστική με την αντίδρασή του όταν πριν λίγο καιρό ένας εργάτης σκοτώθηκε εν ώρα εργασίας σε κτίριο του υπουργείου Εργασίας. Ενώ το αίμα του ήταν ακόμα ζεστό και γοερός ο θρήνος των έξι ορφανών που άφηνε πίσω του, ο ΛΑ.Ο.Σ. με ανακοίνωσή του αναρωτιόνταν πόσοι μετανάστες έχουν πρόσβαση σε κτίρια άρα και πληροφορίες του κράτους! Απ' τον ΛΑ.Ο.Σ. δεν περιμέναμε μια λέξη συμπόνοιας και ανθρωπιάς, αλλά για μια ακόμα φορά προκαλεί με τα όσα αναφέρει στις ανακοινώσεις του. Στη μία αρκείται να αναφέρει: «Στημένη κυβερνητική εισαγωγή λαθρομεταναστών στην Κέρκυρα. Είναι πράγματι εντυπωσιακό, πόσο γρήγορα αποδείχθηκαν κούφιες οι μεγαλοστομίες Παπουτσή στη Βουλή, για τη δήθεν βούληση της κυβέρνησης να πατάξει τη λαθρομετανάστευση»! Και στη δεύτερη: «Ο φράκτης τους μάρανε... Εδώ ολόκληρο πλοίο με 300 σχεδόν λαθρομετανάστες διέσχισε όλο το Αιγαίο, έφτασε στο Ιόνιο και κανείς δεν πήρε χαμπάρι... Οσο πληροφορούνται στα βάθη της Μ. Ανατολής ότι τους προσφέρουμε όλα τα καλά, τόσο θα βρίσκουν τρόπο να εισέρχονται λαθραίως και άλλο τόσο θα ανεβάζουμε τα επαγγελματικά κέρδη των δουλεμπόρων».

Ας βρουν απέναντί τους τα ανθρωποειδή του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας κάθε άνθρωπο, για να σταματήσουν επιτέλους να προσβάλλουν τον άνθρωπο και την ανθρώπινη ζωή, με την πολιτική τους και τις ανατριχιαστικές τους δηλώσεις όπως οι παραπάνω.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Λαϊκή απάντηση στην ακρίβεια

Η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ που δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» της Κυριακής 16/1/2011, απευθύνει πλατύ κάλεσμα στο λαό για συστράτευση και δράση ενάντια στο σφοδρό χτύπημα στα εργατικά και λαϊκά στρώματα που αποτελεί το διαρκώς διογκούμενο κύμα ακρίβειας σε είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, καύσιμα, συγκοινωνίες, ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας κ.λπ. Πρόκειται για μια κατάσταση που σπρώχνει σε απόγνωση τους εργατοϋπάλληλους και το λαό γενικότερα, καθώς έρχεται να προστεθεί στις μειώσεις μισθών και συντάξεων, στις περικοπές επιδομάτων, στην κατάργηση ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, στην αυξανόμενη ανεργία και την απειλή με λουκέτο εκατοντάδων μικρών επιχειρήσεων. Η ληστεία του λαϊκού εισοδήματος μέσω και της κλιμακούμενης ακρίβειας, δεν είναι ένα παροδικό σύμπτωμα της κρίσης. Αποτελεί οργανικό στοιχείο της αντιλαϊκής και αντεργατικής στρατηγικής που υλοποιεί η κυβέρνηση, έχοντας την ουσιαστική στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ.

Αποτελεί μέρος της κλιμακούμενης επίθεσης της πλουτοκρατίας σε βάρος των εργατοϋπαλλήλων και των λαϊκών στρωμάτων, με στόχο να πληρώσει ο λαός τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και να διασφαλιστεί η κερδοφορία των μονοπωλίων. Αλλωστε, πίσω από κάθε πλευρά της ακρίβειας, πίσω από κάθε αύξηση στις τιμές εμπορευμάτων και υπηρεσιών, κρύβεται η επιδίωξη της αύξησης της κερδοφορίας μιας μερίδας του κεφαλαίου. Για παράδειγμα, πίσω από τις σκανδαλώδεις αυξήσεις στα εισιτήρια των συγκοινωνιών, κρύβεται η επιχείρηση ιδιωτικοποίησής τους, προκειμένου να αντλήσουν κέρδη τα μονοπώλια. Αντίστοιχα, πίσω από τη σκανδαλώδη αύξηση των διοδίων κρύβεται το κέρδος των μεγαλοεργολάβων.

Απέναντι στην αυξανόμενη ακρίβεια, διογκώνεται το κύμα των λαϊκών αντιδράσεων και παίρνει διάφορες μορφές, με καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ: Από τις κινητοποιήσεις ενάντια στα διόδια, μέχρι τον αγώνα ενάντια στη διακοπή του ρεύματος σε ανέργους ή φτωχά λαϊκά νοικοκυριά κ.ά. Πρόκειται για ελπιδοφόρα αντίδραση των λαϊκών στρωμάτων, που ασφυκτιούν από το βάρος της αντιλαϊκής επέλασης και της διαρκούς αφαίμαξης του πενιχρού λαϊκού εισοδήματος. Μέσα από τέτοιες κινητοποιήσεις, αποκαλύπτεται η γενεσιουργός αιτία της ακρίβειας, ανεβαίνουν οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργατικών λαϊκών στρωμάτων. Για να αντιστοιχηθεί η λαϊκή απάντηση με την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου, πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά οργανωμένης λαϊκής αγωνιστικής απειθαρχίας, ανυπακοής και αποφασιστικότητας απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και τα αντιλαϊκά μέτρα.

Αυτό το στοιχείο περνάει μέσα από την οργάνωση και ισχυροποίηση της εργατικής - λαϊκής συμμαχίας στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις συνοικίες, η οποία θα θέτει ριζοσπαστικά αιτήματα και στόχους που θα ορθώνουν ουσιαστικά εμπόδια στην κυρίαρχη πολιτική και θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής στρατηγικής. Αυτή η συμμαχία θα προβάλλει επιθετικά αιτήματα για την ουσιαστική προστασία και ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από τις συνέπειες της ακρίβειας, παλεύοντας ταυτόχρονα για την ανατροπή της πολιτικής που τη συντηρεί και την αναπαράγει. Η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και η λειτουργία με κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής, του εμπορίου, των συγκοινωνιών και κάθε άλλου στρατηγικού τομέα, είναι όρος αναγκαίος για να απαλλαγεί ο λαός από το βραχνά της ακρίβειας. Με την ανακοίνωση του ΠΓ οργανώνουμε πλατιά δουλειά μέσα στο λαό, συμβάλλουμε στην οργάνωσή του στο ταξικό κίνημα, στην ισχυροποίηση της λαϊκής συμμαχίας στην οργάνωση της αντεπίθεσης.

Με τη διαχείριση

Βγήκαν στο μεϊντάνι οι απολογητές του συστήματος με αφορμή τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ αλλά και τη συζήτηση περί επιμήκυνσης του δανείου. Για να πουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το βασικό για το λαό, πως ό,τι και να συζητούν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, για επιμήκυνση, επαναδιαπραγμάτευση, ευρωομόλογα κλπ., κάθε τέτοια συζήτηση καταλήγει σε νέα μέτρα σε βάρος των συμφερόντων του. Αρα σοφά θα πράξει να προετοιμάζει την αντεπίθεσή του, πριν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο.

Ο ΣΥΝ αρκέστηκε να επισημάνει πως «η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου μπορεί να είναι θετική μόνο αν συνδεθεί με την απεμπλοκή από το μνημόνιο, τη συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με διαγραφή μέρους του» και «η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους χωρίς τη συνολική επαναδιαπραγμάτευσή του, την απεμπλοκή από το μνημόνιο και την υιοθέτηση βαθιών δομικών αλλαγών στην ΕΕ (...) δεν λέει σχεδόν τίποτα».

Η «Δημοκρατική Αριστερά» βλέπει μάλιστα «μια χαραμάδα αισιοδοξίας» καθώς, όπως λέει, «διαφαίνεται ότι αρχίζει να αναθεωρείται η στάση της Ευρώπης απέναντι στην κρίση χρέους, είναι απαραίτητο να τηρηθεί η κατεύθυνση που έχει χαράξει το προηγούμενο Eurogroup για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ που έχει λάβει η χώρα, αλλά και να μειωθεί το επιτόκιο του εν λόγω δανείου».

Ο ΛΑ.Ο.Σ. πάλι σε μια ...ρηξικέλευθη παρέμβασή του ενθαρρύνει τον πρωθυπουργό να επιδείξει μαχητικότητα ως ...υποψήφιος γαμπρός! Οπως δήλωσε ο εκπρόσωπός του, «ο κ. Παπανδρέου υποχρεούται να απαιτήσει και να πετύχει τόσο μια ευρεία επιμήκυνση όσο και μείωση του επιτοκίου και κυκλοφορία των ευρωομολόγων. Χωρίς "προικιά" "γάμος" δεν γίνεται και ο πρωθυπουργός είναι περιζήτητος "γαμπρός" για τη θέση του ΓΓ του ΟΗΕ».

Ο,τι και αν λένε και παρά τις επιμέρους διαφορές τους, συμπίπτουν ως προς το κεντρικό ζήτημα, δηλαδή ότι παρουσιάζουν παραλλαγές πολιτικής διαχείρισης του συστήματος. Δεν ξέρουμε αν ο πρωθυπουργός θα ζητήσει και θα πάρει προίκα, αυτό που ξέρουμε και προκύπτει απ' τα παραπάνω είναι ότι ο λαός πρέπει το συντομότερο να πάρει με τις «πέτρες» το κεφάλαιο και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Οταν ο λαός θέλει...

Το 1974 η εκτίναξη των τιμών της βενζίνης και οι αγανακτισμένες κραυγές ενός οδηγού ΤΑΧΙ πυροδότησαν την εξέγερση που οδήγησε στην ανατροπή της αυτοκρατορίας του Χαϊλέ Σεϊλασιέ.

Στη Τυνησία σήμερα, η αυτοπυρπόλυση ενός απελπισμένου άνεργου φοιτητή της Πληροφορικής ήταν η σπίθα που πυροδότησε τη λαϊκή εξέγερση κατά της τυραννικής κυβέρνησης της χώρας αυτής.

Η κοινωνική εξέλιξη προχωρεί. Κόντρα σε τυραννικά και αυταρχικά καθεστώτα, κόντρα σε μηχανισμούς βίας, καταστολής και ιδεολογικής υποταγής των εργαζόμενων τάξεων, με ταλαντεύσεις και προσωρινές υποχωρήσεις, οι ανθρώπινες κοινωνίες βαδίζουν προς το πεπρωμένο τους. Η εξέλιξη του κοινωνικού γίγνεσθαι από ένα κατώτερο επίπεδο οργάνωσης σε ένα ανώτερο, είναι νόμος της ζωής, τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί αξεπέραστο εμπόδιο στην ιστορική του εξέλιξη...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ