«Κινητροδότηση της ανάπτυξης» είναι ο νέος όρος που λανσάρει ο Α. Σαμαράς προκειμένου να δείξει ότι διαθέτει τάχα εναλλακτική λύση στην «αναποτελεσματική», όπως τη χαρακτηρίζει, πολιτική του μνημονίου. Ομως τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον εύηχο όρο; Απλά ότι πρέπει να δοθούν περισσότερα κίνητρα, δηλαδή περισσότερο ζεστό χρήμα, εγγυήσεις και φοροαπαλλαγές στις μεγάλες επιχειρήσεις. Από αυτή τη σκοπιά ακριβώς επιδιώκει την «υπέρβαση» του μνημονίου. «Για να υπάρξει προοπτική ανάπτυξης είναι απαραίτητο να απαλλαγούμε άμεσα από βασικές δεσμεύσεις του μνημονίου», αναφέρει σε άρθρο του στην «Καθημερινή» και προκειμένου να μη δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι ως τέτοιες δεσμεύσεις εννοεί «κυρίως εκείνες που αφορούν τη συνεχή αύξηση των φορολογικών συντελεστών», εννοείται των επιχειρήσεων, όπως διευκρινίζει στη συνέχεια. Φυσικά οι «δεσμεύσεις» του μνημονίου που αφορούν το σάρωμα των εργασιακών σχέσεων, την κατεδάφιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας ή της Υγείας είναι «αναγκαίες» και «έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια» σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΝΔ και γι' αυτό άλλωστε βάζει πλάτες να περάσουν. Παραπλανά όμως συνειδητά το λαό όταν καλλιεργεί την εντύπωση ότι το κυρίαρχο πρόβλημα του μνημονίου είναι τα «προβλήματα» που δημιουργεί τάχα στις επιχειρήσεις. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, για την αειφόρο κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου «δουλεύει», όπως άλλωστε και η ηγεσία της ΝΔ. Γι' αυτό και δε λέει κουβέντα για τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που δίνουν φτηνούς εργαζόμενους στους μεγαλοεπιχειρηματίες, αυξάνουν την εκμετάλλευση και την κερδοφορία, με τις οποίες συμφωνεί και επαυξάνει.