«Για περισσότερα από τριάντα χρόνια, τώρα η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική διαφορά της με την Τουρκία, ήτοι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, είναι νομικής φύσης. Ομως εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί από αυτήν της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Από τη θέση σε ισχύ της νέας Σύμβασης του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας του 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αλλά πάντα ζητεί και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της ΑΟΖ (...) Η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την ΑΟΖ τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι δηλαδή τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι "κάθονται" πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας, γιατί η ΑΟΖ δεν έχει κανένα γεωλογικό "παρελθόν" (...) Οταν η Ελλάδα αποφασίσει να δημιουργήσει ΑΟΖ, τότε απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ (...) Η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να οριοθετήσει τη δική της ΑΟΖ με αυτήν της Κύπρου είναι ένα από τα μεγάλα λάθη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Κλειδί σε αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται - δεν πρόκειται, δηλαδή, για κάποια ακατοίκητη βραχονησίδα - και κατά συνέπεια κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι διαθέτει ΑΟΖ (...) Το κρισιμότερο όμως είναι ότι η Ελλάδα έχει αποδεχθεί τη βάση της τουρκικής λογικής και μετέχει σε κύκλους επαφών για την οριοθέτηση μόνο της υφαλοκρηπίδας και όχι της ΑΟΖ, και μάλιστα μόνο στο Αιγαίο και όχι στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να περιλαμβάνεται το Καστελόριζο (...) Πολλοί, τώρα τελευταία, αναφέρουν ότι οι Τούρκοι απαιτούν συνεκμετάλλευση του Αιγαίου μαζί μας. Αυτό δεν είναι ακριβές. Οι πρώτοι διδάξαντες ήταν οι Αμερικανοί, οι οποίοι δεν έχουν αλλάξει τακτική για δεκαετίες και χρησιμοποίησαν τη λέξη "συνεκμετάλλευση" για πρώτη φορά το 1975. Οι ΗΠΑ ζήτησαν τότε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ξεκινήσει συνομιλίες για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά αυτός αρνήθηκε να το κάνει, κάτι που ενόχλησε πολύ τους Αμερικανούς τότε. Είναι προφανές ότι ορισμένα σενάρια επανέρχονται».

Το παραπάνω απόσπασμα δεν αποτελεί ανάλυση του ΚΚΕ, ή κάποιων παρανοϊκών, που πλέκουν σενάρια συνωμοσίας για να υπονομεύσουν την κυβέρνηση και να υπερασπιστούν τις θέσεις του «βαθέος κράτους» της Τουρκίας, όπως συκοφαντικά κατηγόρησε το ΚΚΕ ο πρωθυπουργός την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, απαντώντας με ύβρεις στη σχετική Ερώτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Οι θέσεις που καταγράφονται παραπάνω προέρχονται από άρθρο στο Βήμα, του Θ. Καρυώτη, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστημιακό Σύστημα του Μέριλαντ στις ΗΠΑ και μέλους της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Πρόκειται, δηλαδή, για έναν από τους πλέον αρμόδιους στα υπό συζήτηση θέματα και μάλιστα εκπρόσωπο του επίσημου κράτους στον ΟΗΕ. Τα όσα λέει επιβεβαιώνουν στο ακέραιο την κριτική που ασκεί το ΚΚΕ στην κυβέρνηση για την εξωτερική της πολιτική και για τους κινδύνους που αυτή κρύβει σε ό,τι αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και το μέλλον των λαών στην ευρύτερη περιοχή. Επαληθεύεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι ο λαός καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείχνει στην κυβέρνηση και στις κορόνες του πρωθυπουργού, οι οποίες, το μόνο που εξυπηρετούν είναι να σκεπάσουν το πλέγμα των προαποφασισμένων διευθετήσεων και συμβιβασμών υπέρ των μονοπωλίων, που θα ανοίξουν νέους ασκούς του Αιόλου στην ευρύτερη περιοχή.